บทที่ 56 ยังไม่เพียงพอ!!
ผู้แปล loop
เสียงบี๊บ, บี๊บ, บี๊บ!ดังขึ้น
มันเป็นเสียงนกหวีดหมดเวลา!
0: 0 มันเป็นผลการแข่งขันในวันนี้!
ดงซูบินปล่อยลูกบอลจากแขนของเขาและผลักตัวเองขึ้นมาจากสนามด้วยแขนทั้งสอง เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก สำหรับผู้ชมแล้วนี้มันเป็นการรับที่ยอดเยี่ยมที่สุด มีเพียงดงซูบินเท่านั้นที่รู้ว่ามันเกือบแย่แค่ไหน เขาเกือบจะไปไม่ถึงลูกบอลด้วยซ้ำ แต่โชคดีที่ปลายนิ้วมือซ้ายและนิ้วโป้งขวาของเขาแตะลูกบอลแล้วหยุดมันไว้ได้
มันเป็นการยิงประตูที่ดีมากๆ!
เขาโชคดีที่รับได้!
ทีม ฉางหยวน ก้มหัวลงด้วยความสิ้นหวัง ทีมเขตตะวันตกและกองเชียร์เริ่มส่งเสียงของพวกเขาออกมา!
“ ซูบิน!” จ้วงจื่อซึ่งเป็นคนคัวสูงและอ้วนกำลังวิ่งมาหาดงซูบิน “ นายทำได้จริงๆ!”
ผู้เล่นคนอื่นๆที่ดงซูบินไม่รู้จักยกนิ้วให้เขา “ มันเป็นการรับที่สมบูรณ์แบบมาก! หากเรารู้ว่านายเก่งแบบนี้! เราคงให้นายเป็นผู้รักษาประตูของเราในการแข่งขันครั้งที่ผ่านมาแล้ว! ถ้ารู้แต่แรกเราคงไม่แพ้ติดกัน 6 นัดรวดหรอก!”
ต้าหลินเหม่ย ก็ตะโกนด้วยเสียงแหลมของเธอขึ้นมาว่า“ ซูบิน! นายยอดเยี่ยมมาก! นายสามารถรับลูกบอลนั้นได้จริงๆ! นายเก่งที่สุดไปเลย!”
ฉางจ้วงตะโกนออกมาเช่นกัน:“ ยอดเยี่ยม!”
ผู้เล่นทุกคนเดินมารอบ ๆตัวของดงซูบินเพื่อขอบคุณเขา
ฉางจี้เห็นว่าดงซูบินได้ทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อขึ้นมาอีกครั้งแล้วทำให้เขาเองพูดอะไรไม่ออกเลย ‘ลูกบอลนั้นถูกเล็งไปที่มุมซ้ายบน ดงซูบินสกัดมันอย่างง่ายดายได้อย่างไร? ดงซูบิน! นายนี้มันโชคดีจริงๆ’
เสี่ยวถังจากเขตตะวันออกเห็นว่าทีมของดงซูบินไม่แพ้การแข่งขันในครั้งนี้ ก็ทำให้เธอได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ
หัวหน้าเสี่ยวยิ้มเมื่อเธอมองไปที่ด้านหลังของเสี่ยวถัง เธอเดินไปหาดงซูบิน “ นายทำได้ดีมาก! มันเป็นการสกัดบอลที่ยอดเยี่ยมมาก!”
ดงซูบินตอบกลับทันทีว่า:“ ขอบคุณครับ มันเป็นเพราะโชคล้วนๆเลย” ‘ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดฉันก็มีโอกาสสร้างความประทับใจให้กับหัวหน้าหยานสักที่ ความประทับใจของเธอที่มีต่อฉันจะต้องดีขึ้นแน่ๆ’
“ ซูบิน! นายอย่าถ่อมตัวไปหน่อยเลย” หลี่ชิงตอนนี้เธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ นายคือวีรบุรุษของเราวันนี้ หากไม่มีนาย ทีมของเราจะต้องแพ้แน่ๆเลย!”
ที่จริงแล้วเสี่ยวหยานเองก็เคยได้ยินเรื่องของข้าราชการใหม่ที่มีความสามารถจากสำนักงานกิจการเมื่อเดือนที่แล้ว เธอเคยได้ยินเรื่องของดงซูบินจากรองหัวหน้าสำนักหยางจินหงษ์ หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินว่าข้าราชการใหม่คนนี้เสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อเข้าไปในห้องที่เกิดเพลิงไหม้เพื่อเข้าไปเอาเอกสารสำคัญ
แต่เนื่องจากงานของเธอนั้นล้นมือจึงไม่มีเวลาไปพบกับข้าราชการใหม่คนนั้น ซึ่งเธอรู้ว่าดงซูบินเป็นข้าราชการใหม่คนนั้น เสี่ยวหยานมองไปที่ดงซูบินอย่างใกล้ชิดและพยักหน้าให้กับดงซูบิน ‘สมควรแล้วที่เขาได้รับฉายาว่า“ นักผจญเพลิง” จริงๆแล้วเขาเองก็คิดว่าเขาคงจะรับยิงนั้นได้แน่ๆอยู่แล้วสินะ’
บนรถบัสขากลับ ทุกคนยังคงพูดถึงการแข่งขันอย่างตื่นเต้นกันอยู่เลย
ในแถวสุดท้ายของรถบัสเสี่ยวหยานขอให้ดงซูบินนั่งข้างเธอ “ ฉันได้ยินเรื่องมาจากผู้อำนวยการลี่ว่านายเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บและออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ยังไม่สมบูรณ์ 100 % สินะ นายจะลงแข่งขันในวันพรุ่งนี้ได้ไหม? ฉันกำลังคิดที่จะให้นายเป็นผู้รักษาประตูมือแรกของเรา ฉันคิดว่าผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็คงจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้”
“ เอ๊ะ?” ดงซูบินตกใจมาก ‘เวรล่ะ!’
เสี่ยวหยานถามด้วยท่าทางที่จริงจัง:“ มีอะไรผิดปกติหรือป่าว? นายเล่นไม่ได้เหรอ?”
ดงซูบินรู้ตัวเองดีว่าเขาเล่นฟุตบอลได้ขนาดไหน เขาสามารถรับการเตะลูกโทษได้เพราะพลังย้อนกลับของเขาและเขาไม่สามารถใช้พลังของเขาได้ตลอดการแข่งขันแน่ๆ อีกทั้งเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาลงเล่นจนจบเกม รวมไปถึงเขาสามารถใช้ประโยชน์จากพลังของเขาได้ภายในหนึ่งนาทีเท่านั้น ดังนั้นดงซูบินจึงอธิบายออกมาทันที “ หัวหน้าเสี่ยวครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ หมอบอกให้ผมหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายหนัก ๆ ระยะหนึ่ง ผมไม่คิดว่าผมจะสามารถลงแข่งขันได้เต็มเวลาได้แน่ๆ เอ่อ……แต่ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่นๆ?อย่างเตะลูกโทษหรือจังหวะเตะฟรีคลิกก็อาจจะเป็นไปได้ครับ
เสี่ยวหยานเธอคิดอยู่พักหนึ่งแล้ว:“งั้นไม่เป็นไร”
ดงซูบิน ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หลังจากนั้นเสี่ยวหยานก็เอาปากกาของเธอออกมาและเริ่มเขียนลวก ๆ บนสมุดของเธอ เธอดูเหมือนจะวางแผนสำหรับกลยุทธ์ของวันพรุ่งนี้
เสี่ยวหยานมีอิทธิพลต่อผู้ที่จะเข้ารับตำแหน่งรองหัวหน้าสำนักงานกิจการทั่วไป สองสามวันนี้ ฉางจี้พยายามจะสนิทสนมกับเธอแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เมื่อเขาเห็นดงซูบินนั่งอยู่ข้างเธอ มันก็ทำให้เขาโมโหจัดและฉางจี้ได้วางแผนที่จะกำจัดดงซูบินไว้แล้ว เมื่อผู้ว่าการรัฐทางการเมืองผู้แทนโจวช่วยให้เขาได้รับตำแหน่ง เขาจะต้องกำจัดเขาให้ได้!
ซึ่งดงซูบินก็สังเกตเห็นว่าฉางจี้กำลังจ้องมองเขาอยู่ มันทำให้ดงซูบินรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก
ดงซูบินรู้ดีว่าฉางจี้ไม่คอยจะชอบหน้าเขาสักเท่าไร รวมถึงรู้ว่าฉางจี้นั้นร้ายกาจขนาดไหน ‘หมอนั้นต้องคิดเรื่องไม่ดีกับเราแน่ๆ!’
‘ไม่! เขาจะต้องไม่ได้เป็นรองหัวหน้า! ฉันต้องทำงานให้หนักขึ้นเพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้นมา!’
ในไม่ช้ารถบัสก็เข้าสู่ประตูหลักของสำนักงานเขตตะวันตกและทุกคนก็เริ่มลุกขึ้น มันเป็นเวลาหลังเลิกงานจึงไม่มีประชาชนอยู่รอบ ๆแถวนั้น
เสี่ยวหยานเธอเป็นคนสุดท้ายที่ลงจากรถบัส เธอยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อดูผู้เล่นทุกคน “ โชคดีที่ซูบินสามารถรับลูกโทษไว้ได้ในวันนี้ถึงแม้ว่าเราจะพ่ายแพ้ 6 นัด แต่จำไว้นะ เรายังไม่ชนะเลยจากการแข่งขัน 7 นัดที่ผ่านมา อีกทั้งเราคือทีมท้ายตารางของทัวร์นาเมนต์นี้ พวกนายทุกคนไม่รู้สึกอับอายบางหรือยังไงกัน?”
ฉางจี้อยากจะบอกว่าจริงพวกเขาเองก็รู้สึกอับอาบมากแต่ทีมของเขายังเก่งไม่พอ
ใบหน้าของเสี่ยวหยานยังแสดงสีหน้าที่เย็นชาออกมา “ วันนี้ฉันต้องการให้พวกนายทุกคนกลับไปนอนพักให้เต็มที่ ในขณะเดียวกันให้คำนึงถึงสาเหตุที่เราไม่สามารถชนะนัดเดียว พรุ่งนี้เป็นนัดสุดท้ายของการแข่งขัน ฉันไม่ต้องการเห็นเราเสมอหรือแพ้ พรุ่งนี้เราจะเผชิญหน้ากับเขตตะวันออก เราต้องชนะเท่านั้น! เราจะแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเขตตะวันตกดีแค่ไหน! พวกนายมั่นใจว่าจะได้รับชัยชนะในวันพรุ่งนี้หรือป่าว?”
“มั่นใจครับ.”
“ …มั่น….”
ผู้เล่นทุกคนตอบกลับเธอด้วยน้ำเสียงที่อย่างแผ่วเบา
“ ฉันไม่ได้ยินเสียงพวกนายเลย!” เสี่ยวหยานตะโกนดังขึ้นอีก “ พวกนายทั้งหมดมั่นใจไหม?”
“ มั่นใจครับ!” คราวนี้ผู้เล่นทั้งหมดของทีมตอบกลับดังขึ้น
“ดีมาก. กลับได้!” เสี่ยวหยานเธอทำตัวเหมือนโค้ชที่จริงจังและพร้อมจะคว้าชัยชนะในวันพรุ่งนี้
ที่จริงแล้วผู้เล่นที่รู้ข้อมูลวงในรู้ว่าทำไมเสี่ยวหยานถึงจริงจังขนาดนี้น ในวันพรุ่งนี้ฝ่ายตรงข้ามคือคู่แค้นที่ยาวนานของเสี่ยวยาน ไม่ว่าจะเป็นทางการหรือเป็นการส่วนตัวเสี่ยวหยานก็ไม่ต้องการที่จะแพ้รองผู้ว่าการทางการเมืองเสี่ยวถังเป็นอันขาด
ระหว่างทางกลับบ้านดงซูบินได้คิดถึงเหตุการณ์ของวันนี้
เขาทิ้งความประทับใจไว้กับเสี่ยวหยานแต่มันก็ยังไม่มากพอ เธอจะไม่ช่วยให้เขาดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าเพราะเรื่องเล็กน้อยพวกนี้หรอก ถ้าเขาต้องการให้เสี่ยวหยานช่วยเขาจริง ดงซูบินจะต้องทำสิ่งที่สำคัญกว่าและจะมีความหมายกับเธอมากที่สุด แต่เขาควรทำอะไรดีล่ะ? การจับคู่ในวันพรุ่งนี้มีความสำคัญสำหรับเสี่ยวหยาน และทีมเขตตะวันตกเป็นอย่างมาก! 7 เกมที่ไม่มีการชนะเพียงครั้งเดียว! ไม่มีใครอยากได้ผลลัพธ์นั้น! การแข่งขั้นในครั้งนี้คือต้องชนะการแข่งขันเท่านั้น! ถ้าอย่างนั้น…… ดงซูบินควรทำอย่างไรในการสร้างความประทับใจให้กับเสี่ยวหยานที่จะรู้สึกขอบคุณเขา
‘คิดออกแล้ว!’
‘ต้องใช้โอกาสนี้เพื่อใกล้ชิดกับหัว!’ ด้วยวิธีนี้ฉางจี้จะไม่ได้รับเลื่อนขั้นอย่างแน่นอน!’
‘จุดโทษ! ให้การแข่งขันในวันพรุ่งนี้ต้องมีจุดโทษ!’
‘ฉันสวดอ้อนวอนขอโอกาสให้ได้รับลูกโทษอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ด้วยเถอะ’!
‘การจับคู่แข่งขันในพรุ่งนี้เป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับฉันเลย!’
