EP 546 หนังสือพิมพ์รายวัน!
ในช่วงเช้า.
สํานักงานเขต ณห้องสํานักเลขา
ประตูถูกเคาะเปิดครั้งแล้วครั้งเล่า และโจวหยินเซียวและ ฉูหยินเซียวก็เข้ามาสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์
พวกเขาได้ยินมาว่าทางเขตดูเหมือนจะลงโทษ เลขาธิการซูบิน แม้จะรู้ดีว่าดงซูบินไม่ผิด และทางมณฑลก็เข้าใจเรื่องนี้แล้ว ดังนั้นการลงโทษจะไม่หนักเกินไป อาจเป็นการตักเตือนด้วย วาจาและไม่มีการบันทึกประวัติ ., มันอาจไม่ใช่โทษใหญ่อะไร แต่มันก็สร้างความไม่พอใจให้กับดงซูบินอยู่มาก หากการลงโทษเกิดขึ้นจริงๆ มันก็อาจแสดงว่าทางมณฑลยอมรับเรื่องกล่าวหานี้ จากที่สํานักข่าวหนานกิงกล่าวลงไป ? เท่ากับบอกทุกคนว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นเป็นเพราะสํานักงานเขตกวางหมิง ไม่ใช่หรือ?
“ผู้อ่านวยการ เรื่องนั้น…” โจวหยินหยูหยูกล่าว
“ฉันได้ไตร่ตรองแล้ว” ฉูหยินเซียวกล่าวด้วยดวงตาที่เคร่งขรึม: “แต่ค่าตอบในเขตนั้นไม่ชัดเจน”
หวังหยูรินก็มาด้วยใบหน้าของเธอดูโกรธมาก “คนของเราถูกทร้าย แล้วท่าไมถึงต้องลงโทษพวกเรา ท่านเลขาธิการ!ฉันจะไปที่มณฑลทันที!”
หัวใจของดงซูบินดูอุ่นใจขึ้นและโบกมือของเขา “กลับไปทํางานเถอะเรื่องนี้ฉันจัดการเอง”
“แต่” หวังหยูหรินต้องการ ขอความช่วยเหลือจากลุงของเธอ
ดงซูบินเข้าใจความปราณนาดีของเธอ แต่เขาไม่ต้องการค่าช่วยเหลือนั้น เขาโบกมือให้ทุกคนกลับไป? เมื่อพิจารณาจากข้อเสนอแนะของเฉาซูเผิง หวังอันชิแทบไม่มีความรักต่อเขาเลย
บางทีเหตุการณ์นี้อาจเกิดจาก หวังอันอันชิลุงของเธอและหัวหน้าองค์กรซูชินหลง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเขาไม่ความสัมพันธ์กับผู้นําา ถ้าดงซูบินติดต่อกับหัวหน้าเขตจริงๆ และพูดด้วยเหตุผล จะไม่มีใครมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่แล้วตอนนี้ล่ะ? ทันทีที่สํานักข่าวหนางหมิงออกข่าว แม้ว่าดงซูบินจะมีเหตุผลก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้รับความสนใจ และเขาทําให้คนจํานวนมากขุ่นเคือง
ดูเหมือนว่ามีผู้นําในเขตนี้ที่ต้องการจะย้ายดงซูบินให้ได้
ต้องการย้ายฉัน?
เอาเลย!
เกรงว่าเรื่องนี้จะไม่สําเร็จง่ายๆ! ?
ดงซูบินดึงความโมโหของเขากลับเข้ามาในหัวใจของเขาและจู่ ๆ ก็กลายเป็นแรงบันดาลใจ
เกิดอะไรขึ้นกับหัวหน้าเขต? ฉันเห็นแล้วว่าใครจะทําอะไรฉันได้!
ต้องบอกว่าดงซูบินเป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกันมากในระบบ เมื่อเขาพบกับผู้นําที่สร้างปัญหาให้ตัวเอง สิ่งแรกที่เขาคิดคือไม่เคยจะคลายความสัมพันธ์กับผู้นําได้อย่างไร ไม่เคยจะปราบความนุ่มนวลได้อย่างไร แต่สิ่งแรกที่คิดเสมอ การต่อสู้กับผู้นํานั้นคือคนที่ไม่กลัววันนี้และปราบ? ทุกข์ทรมาน? สองค่านี้ไม่มีในพจนานุกรมของดงซูบินเลย!
ตอนนี้ดงซูบินได้เห็นความคิดของเผิงกุนเช่นกัน แน่นอนว่าผู้นํามณฑลไม่ได้เป็นมิตรกับเขา
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในฝ่ายเดียวกันจะไม่มีใครมีความคิดที่รอบคอบของตัวเองเผิงกุนยั่วยุเมื่อวานนี้คณะกรรมการเพื่อ การตรวจสอบวินัยได้เข้าหาเขาแล้วและเขาอาจถูกลงโทษ จากทัศนคติของเลขาธิการคณะกรรมการตรวจสอบวินัย ดงซูบินเห็นว่าหวู่เหลียงและเลขานุการหวู่ไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อเผิงกุนดังนั้น เผิงกุนจึงอาจถาม ซูฉินหลงเพื่อขอความช่วยเหลือ ฉันพบสํานักงานข่าวหนานกิงและขอให้พวกเขาเผยแพร่รายงานนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างปัญหาให้กับดงซูบิน เพื่อให้ความสนใจทั้งหมดถูกส่งไปยังสํานักงานเขตกวางหมิง เพื่อจัดการกับการทุบตีเพื่อให้เผิงกุนอาจ
ใช้หนังสือพิมพ์
มีโอกาสหลบเลี่ยงโทษ.. สถานการณ์เฉพาะดงซูบินยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความคิดของเผิงกุน และผู้นําที่เกี่ยวข้อง แต่เขาไม่เข้าใจ แต่เขาเดาว่ามันควรจะเป็นเช่นนี้ เอะอะกับฉัน? แค่คุณเผิงกุนรู้จักคน! ฉันไม่รู้เหรอ? ดงซูบินเปิดโทรศัพท์มือถือของเขาทันที พลิกเบอร์โทรศัพท์แล้วโทรหาซูเจีย “สวัสดี พี่สาวยุ่งอยู่ไหม”
“ฉันเพิ่งเขียนต้นฉบับเสร็จ ไม่ค่อยว่างเลย ฮิฮิ” “พอดีว่าวันนี้คุณได้เห็นข่าวของสํานักงาน ข่าวหนานกิงไหม ” หนานกิง? ไม่ หนังสือพิมพ์นั่นดูเหมือนจะเป็นสํานักงพิมพ์เล็กๆใช่ไหม ไม่ค่อยโด่งดังเท่าไร” ซูเจียทํางานอยู่ที่สํานักข่าวเฟิงรายวัน หัวหน้ากองบรรณาธิการข่าวอยู่ภายใต้สังกัด กรมประชาสัมพันธ์ คณะกรรมการพรรคการเมืองการเมืองค่อนข้างรุนแรง สําหรับ หนังสือพิมพ์รายใหญ่แบบนี้ในเมืองนี้ ย่อมไม่ดูหนังสือพิมพ์เล็ก ๆ ในเขตหนานฉาง พวกเขาสั่ง หนังสือพิมพ์ประจําจังหวัด หรือ สํานักพิมพ์เพื่อประชาชน”…เกิดอะไรขึ้นกับสํานักพิมพ์หนางฉาง?”
ดงซูบินบอกเธอสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นๆ
หลังจากฟัง ซูเจียก็ขมวดคิ้ว “ขยะแบบนี้ไม่สมควรจะทํางานสื่อ!”
“มีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เพื่อจะจัดการกับผม!”
“มณฑลยู่ที่ไหน” ซูเจียถาม: “ปฏิกิริยาเป็นอย่างไร ของหัวหน้าเขตของนาย?”
“พวกเขาไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลย ทั้งทีได้รับเหตุผลจากผมไปแล้ว แต่กลับยังเห็นดีเห็นงามกับสํานักข่าวหนานกิง และยังสั่งลงโทษผมทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่ความผิดของผม”
ซูเจียตบหน้าผาก “อย่าบอกนะว่านายมีปัญหากับพวกผู้นําเหล่านั้น?”
ดงซูบินหัวเราะแห้งๆ: “พี่สาวรู้จักผมดีจริงๆ ผมสนใจแต่เรื่องงานเท่านั้น ปัญหาคือผมเองก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีเท่าไร”
แน่นอนว่าซูเจียรู้จักอารมณ์ของดงซูบิน เธอรู้ว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าจะมีส่วนร่วมกับผู้นําอย่างไร แต่เขาไม่อยากทํา ก็เพราะว่าหัวหน้าไม่ถูกใจเขา ซูเจียคิดจะสั่งสอนดงซูบินที่เป็นญาติกับเธอ ตรงกันข้าม บางครั้งเธอรู้สึกว่าของดงซูบินอารมณ์ร้ายมันกินใจเธอมาก กล้าสู้ กล้าฆ่า กล้าพูด ไม่กลัวคนด่า และคนที่ใช้ชีวิตแบบชิคๆ เกเร ก็สามารถขึ้นสู่ตําแหน่งปัจจุบันได้ทีละขั้น จากมุมมองบางมุม นี่เหมาะแกการเป็นผู้นําอย่างแท้จริง
“พี่สาว คิดว่ามันง่ายไหมที่จะจัดการ?”
ซูเจียพูดโดยไม่คิด “ตกลงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน ตอนนี้น่าจะสายเกินไปแล้ว”
“ขอบคุณมาก”
“เราจะทําอย่างไรดี? พวกเขากําลังกลั่นแกล้งครอบครัวของเรา!”
หลังจากการต่อสู้นับไม่ถ้วนดงซูบินได้สะสมประสบการณ์มากมายในพื้นที่นี้ เขาอาจปิดกั้น ประตูของสํานักข่าวหนางกิ่งในตอนนี้ แต่ตอนนี้ เขายังเรียนรู้ที่จะใช้ประโยชน์จากมัน หลังจากวางสายแล้วดงซูบินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบนโต๊ะแล้วโทรไปที่พรรคและหน่วยงานของรัฐ ” ผู้อําานวยการโจวฉัน..”
“ท่านเลขาธิการ คุณต้องการสั่งอะไร” โจวหยินหยูกําลังรอคําสั่ง
ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขา “สํานักข่าวของเมืองน่าจะจัดการเรื่องนี้ให้กับเรา”
โจวหยินหยู พูดอย่างสงสัย: “หนังสือพิมพ์เช้าของเมืองและหนังสือพิมพ์รายวันมันออกมาแล้ว ข่าวเช้าก็เพิ่งมาถึงและหนังสือพิมพ์รายวันกําลังจะเป็น ในตอนบ่าย คุณล่ะ ฉันจะส่งหนังสือพิมพ์เช้าให้คุณหรือไม่ ”
ไม่ สํานักข่าวรายวันจะออกมาในตอนบ่ายและมอบสําเนาให้ฉัน”
“โอเค ฉันเข้าใจ” โจวหยินหยูไม่เข้าใจเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่งานเลี้ยง เกิดอะไรขึ้นกับสํานักข่าวหลายวัน?
หนึ่งชั่วโมง…
สามชั่วโมง…
ห้าชั่วโมง…
ข่าวที่ว่าเลขาธิการซูบินจะถูกลงโทษในเขตนี้กําลังแพร่กระจายไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ ข่าวลือดังกล่าวดังไกลไปเรื่อยๆ ตัวอย่างเช่น การเปลี่ยนแปลงบางอย่างในเจ้าหน้าที่ที่ได้ยินข่าวลือ . มันเป็นสัญญาณ ทุกคนในสํานักงานเขตกวางหมิงโกรธมาก และพวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาด่าว่าสํานักข่าวหนานกิงมากมาย
แต่เมื่อหลายคนคิดว่าดงซูบินจะต้องถูกจัดการแน่ ก็มีหนังสือพิมพ์รายวันของเมืองก็ถูกตีพิมพ์ออกมาถึงเรื่องนี้เช่นกัน .
