บทที่ 75 ตะลึง! รองหัวหน้าสำนักกิจการทั่วไปคนใหม่
ผู้แปล loop
ตอนนี้เป็นเที่ยงตรง. มันเป็นเวลาอาหารกลางวันสำหรับสำนักงานกิจการทั่วไป
แต่วันนี้แปลกไปจากวันอื่น ไม่มีใครออกจากสำนักงานเพื่อทานอาหารกลางวันเลย เกาแพนเหว่ยกำลังจ้องมองที่เพดานด้วยความงุนงง ฉางจี้เองก็ยิ้มอย่างมั่นใจ ฉางจ้วงและต้าหลินเหม่ยต่างก็มองหน้ากันและกัน จ้วงจื่อนั้งพิมพ์รายงานบางอย่างอยู่ แต่เขายังแอบมองไปที่ทิศทางที่ฉางจี้นั่งอยู่ แม้แต่พี่หยางก็ยังหยุดอ่านหนังสือพิมพ์และมองไปที่ทางเดิน ตามประสบการณ์ที่ผ่านมาหลังจากการประชุมคณะกรรมการเสี่ยวหลูซึ่งเป็นผู้จดบันทึกการประชุมจะเดินมาที่ห้องโถง
1 นาที……
5 นาที……
ยังไม่มีใครมาเลย
ท้องของต้าหลินเหม่ยเริ่มร้องออกมาและเธอก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย “ จ้วงจื่อ, ซูบินไม่ไปทานอาหารกลางวันกันเหรอ?”
ตอนนี้ดงซูบินรู้สึกประหม่ามากและไม่มีอารมณ์ที่จะไปทานอาหารกลางวัน “ ช่วยรออีกซักพัก”
จ้วงจื่อได้แต่เกาหัว “ เอ้อร์อาร์……งั้นฉันก็จะรอซักพักล่ะกัน”
ฉางจี้ก็หัวเราะเยาะพวกเขาขึ้นมา เขาพูดกับตัวเองในใจของเขาว่า ‘พวกแกทุกคนยังไม่เข้าใจสถานการณ์หรือยังไง เห็นได้ชัดว่านอกเหนือจากฉันแล้วใครจะเป็นรองหัวหน้าสำนักงานกิจการได้อีก? แม้แต่คนอย่างเกาแพนเหว่ยก็ยังยอมแพ้ในการแข่งขันนี้’ แต่ถึงแม้จะรู้ผลอยู่แล้ว ฉางจี้เองก็ไม่ได้ออกไปทานข้าวเที่ยงเช่นกัน เขาต้องการที่จะได้ยินข่าวจากเสี่ยวหลูด้วยตัวเองและอยากดูการแสดงออกของคนอื่น ๆด้วย !
‘ช็อก? อิจฉา? หรือเกลียดไปเลย?’
ฉางจี้กำลังรอช่วงเวลาที่สวยงามนี้อยู่ เขาไม่ได้ทำอะไรเลยในตอนนี้ และเริ่มคิดหาวิธีจัดระเบียบสำนักงานกิจการทั่วไป ‘ใช่แล้ว.ดงซูบินจะต้องถูกจัดการก่อน แต่ผู้อำนวยการหลี่ชิงนั้นค่อนข้างใกล้ชิดกับเขาและฉันก็ยังหาทางจัดการเขาไม่ได้ ฉันพยายามคิดหาวิธีจัดการเขาให้ได้. ฉันจะให้ดงซูบินดูแลเรื่องความสะอาดของสำนักงานต่อจากนี้ เขาจะยังคงต้องเปลี่ยนถังน้ำและทำงานทุกอย่าง นั่นจะเป็นงานแรกของเขาในวันนี้! ส่วนเกาแพนเหว่ยนั้นจะเป็นรายที่สอง ฮึ่ม! กล้าที่จะแย่งตำแหน่งรองหัวหน้าจากฉันอย่างงั้นรึ หลินเหม่ยต้องทำงานหนัก ฉันจะปล่อยเธอไป ฉางจ้วงเองเธอก็เข้าใจสถานการณ์ดีและให้ความเคารพฉันก่อนหน้านี้ ฉันจะปล่อยเธอไปเช่นกัน ส่วนจ้วงจื่อและตาเฒ่าหยาง……ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉันล่ะกัน!’
ในอีกด้านหนึ่งของสำนักงาน
ฉางจ้วงลากต้าหลินเหม่ย, ดงซูบิน และ จ้วงจื่อไปที่มุมหนึ่ง
ต้าหลินเหม่ยกุมกอดท้องของเธอและกระซิบ:“ ทำไมการประชุมยังไม่จบสักที? หากฉันรอต่อไป ฉันคงจะหิวตายแล้วนะ”
“ ฉันคิดว่ามันน่าจะจบลงเร็วๆนี้” ฉางจ้วงหัวเราะ “ ไม่น่าจะเกินอีก 10 นาที รออีกสักครู่แล้วไปทานข้าวด้วยกัน”
จ้วงจือเริ่มถามอย่างประหม่า “ พี่จ้วง! พี่คิดว่าใครจะได้เป็นรองหัวหน้าคนใหม่ของเราฉางจี้อย่างงั้นเหรอ? เกาแพนเหว่ยจะมีโอกาสหรือป่าว” จริงๆแล้วจ้วงจื่อก็ไม่ชอบคนสองคนนี้เช่นกัน แต่เมื่อเปรียบเทียบทั้งคู่ เขายังหวังว่าอยากจะให้เกาแพนเหว่ยได้เลื่อนตำแหน่งมากกว่าฉางจี้อยู่ดี
ฉางจ้วงกลอกตาของ “ ฉันได้บอกพวกเธอไปหมดแล้วยังไงฉางจี้จะได้เป็นรองหัวหน้าคนใหม่ของเราอย่างแน่นอน ทำไมเธอยังถามฉันอยู่อีก?”
จ้วงจื่อยิ้มด้วยท่าทีที่เขินอาย
ดงซูบินได้แต่เงียบและนับนิ้วของเขาอยู่เรื่อยๆ
ฉางจ้วงบอกได้เพียงว่าตอนนี้ดงซูบินดูประหม่ามาก มันทำให้เธอถึงกลับต้องถอนหายใจ “ ซูบิน! เธออาจไม่ชอบสิ่งที่พี่จ้วงคนนี้พูดสักเท่าไรนะ แต่ในการทำงานราชการของเธอจะต้องรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตนและเคารพหัวหน้า ฟังพี่นะ. มันก็แค่โค้งคำนับผู้อื่นเพียงเท่านั้น ถ้าไม่ทำ! เธอก็เหมือนทำร้ายตัวเอง……. เฮ้อ!……นี่คือคำแนะนำของพี่จ้วงคนนี้ที่มีให้สำหรับน้องซูบินของพี่ อยู่ที่เธอจะตัดสินใจแล้ว”
จ้วงจื่อตบไปที่แขนดงซูบิน “ จ้วงจื่อ ……”
ดงซูบินส่ายหัวของเขา ‘โค้งคำนับอย่างงั้นหรอ? คำนับให้ฉางจี้ มันก็คงเป็นวันที่ฉันตายแล้วเท่านั้นแหละ!
พี่หยางเองก็เดินมาและพูดเบาๆว่า “ สำนักงานนี้จะไม่สงบสุขอีกต่อไป”
“ ใช่แล้ว” ต้าหลินเหม่ยมองไปที่ทิศทางที่ฉางจี้อยู่
แตะ …… แตะ ……. แตะ ……มันเป็นเสียงฝีเท้า ทุกคนมองไปที่ทางเดิน มันคือเสี่ยวหลู!
หัวใจของดงซูบินเริ่มเต้นเล่นเร็วมากขึ้น
“ เอ๊ะ! พี่หลู่พี่! ใจเย็นๆค่อยๆ” ฉางจ้วงนั้นแก่กว่าเสี่ยวหลูเล็กน้อย แต่เสี่ยวหลูคนนี้เป็นที่โปรดปรานของหัวหน้าสำนักสาขาหยานมาก
นี่คือเหตุผลที่เธอพูดกับเขาในฐานะพี่ชาย “มันเป็นยังไงบ้าง?”
เสี่ยวหลูหยุดอยู่นอกสำนักงานและเดินเข้าไปในสำนักงานอย่างยิ้มแย้มด้วยกองเอกสาร
ฉางจี้ยิ้มแล้วเดินไปหาเขา
เสี่ยวหลูยิ้มกลับมาให้เขา แต่ไม่ได้พูดกับเขา เขามองไปรอบ ๆสำนักงานเพื่อมองหาใครซักคน
ฉางจี้คิดว่าเสี่ยวหลู่น่าจะพูดกับเขาก่อนแล้วจับมือเพื่อแสดงความยินดีกับเขาที่ได้เลื่อนตำแหน่ง แต่ปฏิกิริยาของเสี่ยวหลู่ไม่เป็นเช่นนั้น……มันเลยทำให้ฉางจี้ยิ้มแห้งๆออกมา! ‘นี่……นี่……ฉันไม่ได้เป็นรองหัวหน้าอย่างงั้นหรอ! เป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย!’
ฉางจ้วง,ต้าหลินเหม่ย และคนอื่น ๆ ก็ตกใจกับท่าที ของเสี่ยวหลู่ ‘นั้นก็อาจจะหมายความว่า……มันน่าจะเป็นเกาแพนเหว่ยอย่างงั้นเหรอ? เกาแพนเหว่ยได้รับการเลื่อนตำแหน่งเช่นนั้นหรอ!’
เกาแพนเหว่ยเห็นว่าเสี่ยวหลู่มีปฏิกิริยาอย่างไรต่อฉางจี้ มันทำให้เขารู้สึกดีใจมาก เขาลุกขึ้นยืนทันทีแล้วถามว่า: “เป็นฉันใช่มั้ย!”
แต่เสี่ยวหลูไม่แม้แต่จะมองเขา เขามองไปยังทิศทางของฉางจ้วงและเดินเข้ามา คนในสำนักงานกิจการทั้งหมดก็ตกใจ เสี่ยวหลู่ยิ้มไปที่ดงซูบินอย่างอบอุ่นและพยักหน้า “ ผมเคยเห็นคุณจากไกลๆ คุณเป็นคนที่เข้าไปเอาเอกสารตอนที่สำนักงานของผู้อำนวยการหลี่ถูกไฟไหม้ ดงซูบินสิน่ะ…โอ้! ฉันควรจะพูดกับคุณในฐานะอะไรดี หัวหน้าซูบินน่าจะเหมาะสมที่สุด……. ฮ่าฮ่าฮ่า……ขอแสดงความยินดีด้วย”
ความกังวลใจของดงซูบินก็หายไปในพริบตาและเขาตอบด้วยเสียงสั่น:“ ……ขอบคุณ!”
‘หัวหน้า?’
‘หัวหน้าอะไรนะ’
‘หัวหน้าซูบิน!’
ทุกคนในสำนักงานต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินคำนั้น
เสี่ยวห่ลูยิ้มและพูดว่า:“ หัวหน้าซูบิน! ผมยังต้องส่งมอบเอกสารเหล่านี้ให้ และค่อยนัดคุยลายละเอียดในภายหลังนะครับ”
ฉางจี้ถึงกับช๊อก “ นายๆ….หมายถึงอะไรกัน!”
เกาแพนเหว่ยเองก็ถามด้วยความตกใจ:“ เกิดอะไรขึ้น”
เสี่ยวหลู่ส่ายหัวและไม่พูดอะไรเลย เขารีบเดินออกจากสำนักงานอย่างรวดเร็ว
หลังจากเสี่ยวหลู่ออกจากสำนักงานไปแล้ว สำนักงานทั้งหมดก็เงียบสงัด
ทุกคนมองหน้ากันแล้วทุกคนก็มองไปทีดงซูบิน!
ต้าหลินเหม่ยถามด้วยความตกใจ “ ซูบิน! อย่าบอกฉันว่านายได้เป็นรองหัวหน้าคนใหม่ของเรานะ”
ฉางจ้วงเองก็สับสน:“ มันจะเป็นไปได้อย่างไร? มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย?”
“ ซูบิน!” จ้วงจื่อจ้องไปที่ดงซูบินและถามว่า“ ทำไมนายถึงได้เป็นล่ะ”
ดงซูบินระงับความตื่นเต้นและยิ้ม“ ใจเย็นๆ คำสั่งอย่างเป็นทางการยังไม่ออก ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
พี่หยางเองก็ถามว่า:“เรื่องจริงหรอเนี่ย”
เกาแพนเหว่ยไม่เคยคาดหวังว่าดงซูบินจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง เขาทรุดตัวลงบนเก้าอี้ของเขา
ใบหน้าของฉางจี้เริ่มซีดเซียวและเขาหันหลังกลับและวิ่งออกไปตามหาผู้ว่าการทางการเมืองโจว!
‘เป็นดงซูบินไปได้ยังไงกัน?’
‘เป็นไปได้อย่างไร!’
‘ควรเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่หมอนั้นสิ! นี่จะต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ!’
ตอนนี้คนในสำนักงานกิจการก็ยังคงตกตะลึง ดงซูบินรับโทรศัพท์จากเสี่ยวหยาน เธอพูดแค่สองคำ:“ เสร็จแล้ว” ดงซูบินนั่งลงบนเก้าอี้แล้วหลับตา เขาดีใจมาก!
‘มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม!’
‘นับจากนี้เป็นต้นไป ฉันได้กลายเป็นหัวหน้าสำนักงานกิจการทั่วไปแล้ว !!!!’
