การทดสอบศักยภาพในการเป็นข้าราชการพลเรียน นั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อย่อว่า เอเอที
นี่คือการสอบเพื่อประเมินความสามารถในศักยภาพของผู้สมัคร มีคำถามเชิงตรรกะหลายชุดที่รวมอยู่ในนั้น การทดสอบนี้แตกต่างจากการทดสอบไอคิวอย่างมากและไม่ได้ทดสอบความรู้ของผู้สมัคร การทดสอบนี้สามารถกำหนดศักยภาพของความสามารถของผู้สมัครและความเหมาะสมของการเป็นข้าราชการพลเรือน ซึ่งศักยภาพของผู้ออกข้อสอบถูกสร้างขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจากประสบการณ์และการศึกษาของผู้สมัครเอง
การทดสอบมีคำถามแบบปรนัยประมาณ 135 ข้อ
ช่วงเช้าตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึง 11 โมงเช้า ระยะเวลาของการสอบคือ 2 ชั่วโมง
ห้อง 026 กรรมการคุมสอบได้อ่านกฎและสิ่งที่ควรทราบก่อนเริ่มการสอบ และนำเอกสารการสอบและกระดาษคำตอบให้กับผู้สมัคร ดงซูบินได้สัมผัสกับเอกสารคำถามและเริ่มสวดอ้อนวอนในใจของเขา ‘โปรดให้การทดสอบนี้เป็นง่ายด้วยเถอะ’……
ดงซูบินดูที่คำถามและเริ่มตอบ
คำถามแรก ใช่มั้ย? ‘ฉันเคยตอบคำถามที่คล้ายกันจากหนังสือติวสอบเล่มหนึ่งมันง่ายมาก’.
คำถามที่สอง ฮะ? คำถามนี้ก็ยังง่าย มันคล้ายกับหนึ่งในคำถามจากการสอบข้าราชการพลเรือนที่เจียนหนานเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
คำถามที่สาม หลังจากคิดเป็นเวลาประมาณ 10 วินาทีดงซูบิน แรเงาลงไปที่ข้อซีบนแผ่นคำตอบของเขา นี่เป็นคำถามง่าย ๆ อีกข้อหนึ่ง
คำถามที่สี่ดงซูบิน เลือกบีแม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจมาก แต่มันควรเป็นคำตอบที่ถูก
คำถาม 4 ข้อแรกนั้นไม่ยากและ ดงซูบินรู้สึกมั่นใจมากขึ้น เขาคิดว่าการทดสอบนี้ไม่ยากอย่างที่คาดไว้ เขาตอบคำถามต่อไป แต่จากคำถามที่หกความยากของการสอบก็เพิ่มขึ้นดงซูบินไม่สามารถตอบคำถามข้อ 6 ถึง 10 เขาสามารถเดาคำตอบได้เท่านั้น เมื่อเขามาถึงคำถามที่ 33 ถึง 47 เขาก็ไม่มั่นใจในการเดาคำตอบอีกเลย
นี่เป็นสัญญาณอันตรายสำหรับเขาแน่ๆ
ดงซูบินเริ่มเป็นกังวลมากขึ้นเมื่อเขาพยายามตอบคำถามที่เหลืออยู่
การสอบนั้นยากเกินไป มันซับซ้อนกว่าเอกสารของปีที่แล้วเสียอีก
คำถามทางคณิตศาสตร์นั้นไม่ยากนักเนื่องจาก ดงซูบินเพิ่งจะจบการศึกษาและเขายังจำสิ่งเหล่านั้นได้อยู่ เขาสามารถตอบคำถามการคำนวณเกือบทั้งหมดได้ เขามั่นใจที่ข้อเหล่านี้จะถูกทั้งหมด คำถามเกี่ยวกับด้านภาษาก็ไม่ควรมีปัญหา เขาควรตอบให้ถูกต้องมากที่สุด แต่ตรรกะและคำถามความรู้ทั่วไปนั้นยากเกินไป ดงซูบินจะกระโดดด้วยความปิติยินดีถ้าเขาตอบได้ถูกครึ่งหนึ่ง สำหรับคำถามเกี่ยวกับการวิเคราะห์ข้อมูลเขามั่นใจว่าเขาคงตอบไม่ถูกเลยแม้แต่ข้อเดียว
‘อึนั่นแหล่ะ’ เขาทำพลาดแล้ว
ดงซูบินกำลังสบถและสบถกับคนที่ตั้งคำถามเหล่านี้ในใจของเขา
20 นาที
40 นาที
ยังมีเวลาเหลืออีก 15 นาทีบนนาฬิกา ผู้สมัครหลายคนเก็บดินสอลงไป บางคนงุนงงจ้องมองที่เพดาน บางคนเกาหัวและบางคนก็ดูหดหู่ ทุกคนในห้องมีการแสดงออกที่แตกต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันทุกคนในห้องดูเหมือนจะไม่มั่นใจในตัวเอง
ดงซูบินรู้สึกว่าเขาไม่ควรรออีกต่อไป เขาจะไม่ยอมเป็นเหมือนผู้สมัครส่วนมากในห้อง
เขาหยิบดินสอ 2B ออกแล้วเริ่มทำเครื่องหมายคำถามที่เขาไม่มั่นใจและคนที่เขาไม่ทราบคำตอบ เขานับและมีคำถาม 45 ข้อ สำหรับคำถามที่เหลือเขามั่นใจ 70% ว่าเขาได้ถูกต้องแน่นอน
“ทำอะไรอยู่? คุณกำลังเขียนอะไรอยู่?” กรรมการคุมอบวัยกลางคนเดินไปที่ดงซูบิน
ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขาแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ เริ่มกันเลย!
เมื่อมองไปที่แผ่นคำตอบที่มีเครื่องหมายทั้งหมดกรรมการคุมสอบขมวดคิ้วและพูดว่า:“ คุณไม่ควรเขียนมันลงในแผ่นคำตอบ เครื่องจะไม่สามารถตรวจหาคำตอบของคุณ รีบลบมันทิ้งไปส่ะ”
ดงซูบินไม่ตอบอะไรและลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ของเขาทันที กรรมการคุมสอบและผู้สมัครที่เหลือต่างก็ตกตะลึง เขารีบหยิบกระดาษคำตอบแล้วผลักกรรมการคุมสอบออกไป เขาวิ่งด้วยความเร็วเท่าที่เขาสามารถออกจากห้อสอบได้
“อะไรกันว่ะเนี่ย? เขาทำอะไรอยู่?”
“ใครจะรู้? บางทีเขาอาจเป็นบ้า”
“หยุด! คุณยังอยู่ระหว่างการทดสอบ!”
ทุกคนตกใจ พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมคน ๆ นั้นจึงวิ่งออกจากห้องไป เขายอมแพ้กับการสอบนี้แล้วหรอ?
คณะกรรมการคนหนึ่งยังคงอยู่ในห้อง 026 เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยและอีกคนหนึ่งวิ่งออกไปที่ทางเดินตะโกน “ หลี่เฒ่าจาง นายช่วยฉันจับชายคนนั้นหน่อย เขาถือแผ่นคำตอบไปด้วย อย่าให้เขารบกวนผู้สมัครคนอื่น ๆ ”
คณะกรรมการคุมสอบสองคนที่กำลังเดินไปตามทางเดินกำลังตะลึงงัน พวกเขาไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน
ในขณะที่ผู้คณะกรรมการกำลังตะโกน ดงซูบินก็เข้าห้องสอบที่สาม เขาเตะประตูเปิด ทุกคนในห้องจ้องมองเขาด้วยความตกใจ ดงซูบินไม่ได้พูดอะไรเลยและเขาเตะโต๊ะตรงหน้าเขา เขาวิ่งไปที่เสี่ยวตงและดึงกระดาษคำตอบออกมา เสี่ยวตงตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรออกมา เขายังคงตะลึงอยู่ในที่นั่งของเขา
เสี่ยวตรงพูดติดอ่างว่า:“ นายทำอะไรของนายเนี่ย?!” เขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น มันไม่เคยอยู่ในความคิดของเขามาก่อน เขาไม่คาดว่าดงซูบินจะ“ ลอก” คำตอบของเขาอย่างเปิดเผย
ดงซูบินกล่าวว่า:“ ฉันเตือนนายให้ระวังคำตอบของนายก่อนการสอบแล้ว!”
คณะกรรมการคุมสอบในห้องนี้เป็นผู้หญิงทั้งหมดและยังเด็กอยู่ ทั้งคู่ไม่กล้าหยุดดงซูบินหลังจากเห็นเขาเตะเปิดประตูแล้วคว้าคำตอบของผู้สมัครคนหนึ่ง พวกเขาก็ยังยืนหนิ่งและตะโกนว่า“ คุณมาจากไหน? คุณกำลังทำอะไร? วางกระดาษคำตอบลง!”
เมื่อเสี่ยวตงได้คณะกรรมคุมสอบตะโกนเขาก็ตอบโต้ เขาพยายามที่จะฉกแผ่นคำตอบของเขาจากดงซูบินกับมา:“ เอามันคืนมา”
แม้ว่าดงซูบินไม่ใช่คนที่ร่างายแข็งแรง แต่เขาก็ยังแข็งแรงกว่าเสี่ยวตง เขาหลบความพยายามของเสี่ยวตงและวิ่งออกมา เขากระโดดออกจากหน้าต่างที่เปิดไปตามทางเดินเข้าไปในสวนด้านนอกและเริ่มวิ่งไปที่สนามกีฬาที่ว่างเปล่าของโรงเรียน ในขณะที่วิ่งเขากำลังดูแผ่นคำตอบทั้งสองอยู่ในมือของเขา เขาเปรียบเทียบคำตอบของเขากับเซียวตงและจดจำคำตอบของคำถามเหล่านั้นที่เขาทำเครื่องหมายไว้
ABBCADDDBCADAB ……
ดงซูบินใช้เวลาไปแล้ว 30 วินาทีจากเวลาที่เขาวิ่งออกจากห้องเพื่อรับคำตอบของเสี่ยวตง เขายังเหลือ 30 วินาที
ยังมีเวลาเพียงพอ
“ หยุดตรงนั้น!”
“ หยุดวิ่ง!”
มีคณะกรรมการคุมสอบไม่กี่คนที่ไล่ตามเขามาและล้อมเขาไว้
ดงซูบินไม่สนใจพวกเขาและยังคงท่องคำตอบต่อไป ABBCADDDBCADAB ……
“จับเขา!”
ดงซูบิน รู้สึกได้ถึงแรงกระแทกที่ด้านหลังของเขาและในวินาทีต่อมาเขาก็ถูกตรึงอยู่กับพื้น
คณะกรรมการคุมสอบตะโกนจากด้านหลัง:“ เขากำลังทำอะไรอยู่? ตัดสิทธิ์เขา!”
อีกคนพูดขณะหอบ:“ โทรหาตำรวจ!”
เสี่ยวตงผู้ตามทันคำถาม:“ การตอบของฉันยังใช้ได้รึเปล่า? เขาเป็นคนที่แย่งกระดาษคำตอบของฉัน”
ดงซูบินที่ถูกตรึงอยู่ใต้ยามเขาเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดที่ฟันของเขา เพื่ออ่านคำตอบสุดท้ายก่อนที่จะตะโกน:“ ย้อนกลับ!”
……
สภาพแวดล้อมเงียบสงบ
นี่คือห้อง 026 ทุกคนทำการสอบและไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
มีเพียงเสียงของปากกาและดินสอที่กำลังฝนอยู่บนกระดาษ
ดงซูบินรู้สึกถึงความคึกคักและในวินาทีต่อมาเขาเห็นคณะกรรมการคุมอบหัวล้านยืนอยู่ข้างหน้าเขามองดูคำตอบของเขา “ คุณไม่ควรเขียนลงในแผ่นคำตอบ เครื่องจะไม่สามารถตรวจหาคำตอบของคุณ รีบลบมันทิ้งไปส่ะ”
เวลาได้กลับไปเมื่อหนึ่งนาทีก่อน
ดงซูบินเช็ดเหงื่อของเขาและใจของเขาก็เต้นเร็วมาก:“ ได้”
คณะกรรมการคุมสอบมองเขาแล้วเดินจากไป
ดงซูบินก็ไม่ทำให้เวลาของเขาเสียเปล่า เขาหยิบดินสอของเขาทันทีและเริ่มแรเงาคำตอบ ฉันต้องไม่ลืมคำตอบ ฉันต้องจำคำตอบ……
ABBCADDDBCADAB ……
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วดงซูบินเริ่มฝึกความจำของเขา การฝึกอบรมสำหรับเขาที่จะโกงในการสอบดงซูบินได้แรเงาคำตอบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ คำตอบ 20 ข้อแรกนั้นง่ายต่อการจดจำ คนส่วนใหญ่สามารถจดจำตัวอักษรชั่วคราวได้ประมาณ 20 ตัว แต่มันจะยากขึ้นเมื่อจำนวนเพิ่มขึ้น ดงซูบินพยายามอย่างดีที่สุดและเขาสามารถจดคำตอบได้มากกว่า 30 ข้อเล็กน้อย เขารู้ว่าเขาไม่สามารถจำคำตอบที่เหลือเขาจึงใช้เทคนิคบางอย่างเพื่อช่วยเขา
ตัวอย่างเช่น AACBA เขาจะจำได้ว่าเป็น AAAAA
หากคำตอบคือ ABAD เขาจะจำได้ว่าเป็น ABCD
2 นาทีต่อมาดงซูบินเขียนคำตอบทั้งหมดที่เขาลอกมาจากเสี่ยวตงเสร็จแล้ว
ถ้าเสี่ยวตงทำคะแนนได้เกือบเต็มสำหรับการสอบระดับชาติของปีที่แล้ว คะแนนของเขาสำหรับเอเอทีในปีนี้ไม่ควรน้อยกว่าเก้าสิบคะแนน ที่เขาจะต้องตอบถูกซึ่งมันก็มากพอแล้ว. ส่วนที่เหลือของคำตอบที่ดงซูบินก็มั่นใจ เขาควรได้รับคะแนนสูงสำหรับการสอบนี้
พริ้ม ……
การโกง……สำเร็จ
