บทที่ 83 คำขอโทษของเสี่ยวตงและหัวหน้าส่วนซู!
ผู้แปล loop
เสี่ยวตงถึงกับตกใจเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เกาแพนเหว่ยพูดถึงพ่อของเขาที่เปิดประตูรถให้คนอื่นได้อย่างไร
หัวหน้าส่วนซู ตกตะลึง “ ลุงของแกคือ……”
เกาแพนเหว่ยเหลือบมองไปที่ทั้งคู่และพูดอย่างภูมิใจ:“ หลิวเกาเหว่ย!”
หัวหน้าส่วนซูตกใจมากขึ้น “ หัวหน้าหลิว? หัวหน้าหลิวจากศุลกากรเขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยีหรอ?” เขามองไปที่หน้าของเกาแพนเหว่ยทันที ผ่านไปหนึ่งวินาที ผ่านไปสองวินาที ผ่านไปสามวินาที …… หัวหน้าส่วนซูนึกถึงวันนั้น เขาหายใจเข้าลึกๆแล้วมองดูใบหน้าของเกาแพนเหว่ย ใบหน้าของหัวหน้าส่วนซูเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที “ อ่า……คุณเป็นหลานชายของหัวหน้าหลิว……นี่มัน……มันเป็นความเข้าใจผิด นี่เป็นความเข้าใจผิดแล้ว!”
เสี่ยวตงยังคงตกตะลึง “พ่อ!”
หัวหน้าส่วนซูตะโกน:“ กลับไปที่ห้องของแก!”
“ ฉัน……ฉัน……”
จากปฏิกิริยาของพ่อของเขา เสี่ยวตงรู้ว่าลุงของเกาแพนเหว่ยน่าจะมีตำแหน่งที่สูงกว่าพ่อของเขาและมันก็น่าสูงกว่ามากด้วย ถูกต้องแล้ว. หัวหน้าส่วนซูอาจเป็นใครบางคนในสำนักงานใหญ่ แต่เมื่อเทียบกับหัวหน้าหลิวแล้ว เขามีตำแหน่งที่ต่ำต้อยลงไปเลยไม่สามารถเทียบชั้นกันได้ หัวหน้าส่วนซูรู้สึกเสียใจ หากเขารู้ว่าบุคคลนี้เป็นญาติของหัวหน้าหลิว เขาจะไม่พูดคำเหล่านั้นออกไป! นอกจากนี้คนที่กำลังอยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้นั้นกลายเป็นหลานชายของหัวหน้าหลิวได้อย่างไร หัวหน้าส่วนซูรู้สึกงงงวย
“ ฉันไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะ!” เกาแพนเหว่ย ไม่เต็มใจที่จะปล่อยเขาไป “ บอกฉันทีส่วนไหนของเรื่องนี้มีความเข้าใจผิด?”
“เอ่อ ……”
ดงซูบินเองก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเกาแพนเหว่ยเข้าควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดไว้ได้ ดงซูบินเขยิบตัวขึ้นมาแทนที่ฉูหยวน จากนั้นให้การอนุมัติกับเกาแพนเหว่ย ‘เกาแพนเหว่ยคนนี้ นี้ของจริงเลยนะเนี่ย’ ดงซูบินคิดอยู่ในใจ
เกาแพนเหว่ยเห็นใบหน้าที่ชื่นชมจากดงซูบินและเขาก็รู้ว่าเขาได้ทิ้งความประทับใจไว้กับดงซูบินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาจ้องมองไปที่หัวหน้าส่วนซูในทันที “ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ แต่หัวหน้าซูบินของฉันนะเขามีเมตตาและมีเมตตาต่อทุกคนด้วย อีกทั้งเขายังเป็นคนอ่อนโยน เนื่องจากเขามีความขัดแย้งกับครอบครัวของนาย นายจะต้องทำอะไรผิดแน่และทำให้หัวหน้าซูบินโกรธ!”
สิ่งที่เกาแพนเหว่ยพูดนั้นมันดูไร้เหตุผลมาก แต่มันก็ฟังดูดีเมื่อดงซูบินได้ฟังมัน
หัวหน้าส่วนซูไม่กล้าปฏิเสธเกาแพนเหว่ย เขาเช็ดเหงื่อบนฝ่ามือของเขา “ เรื่องนี้เป็นลูกชายของผมที่ผิด ที่……”
“ หยุดหาข้อแก้ตัวได้แล้ว!” เกาแพนเหว่ยขัดจังหวะเขา “ เมื่อพวกนายทุกคนรู้ตัวว่าผิด, ทำไมพวกนายถึงยังหยิ่งพยองได้เพียงนี้? นายคิดว่านายเป็นใครกัน? นายยังกล้าที่จะมาด่าว่าพี่สาวของฉันก่อนหน้านี้ด้วยหรอ? เวรเอ่ย! นายคิดว่านายดุใครอยู่กัน? ให้ฉันบอกนายไหม! การด่าว่าพี่สาวนั้นเหมือนกับการด่าหัวหน้าซูบินของฉันด้วย! การดุหัวหน้าซูบินเหมือนกันกับการดุด่าฉัน เกาแพนเหว่ยคนนี้! นี่เทียบเท่ากับการด่าลุงของฉันด้วย! นายพยายามจะทำอะไรกัน? อา? นายกล้าที่จะดุลุงของฉัน หากฉันจำได้ถูกต้องนายน่าเป็นหัวหน้าส่วนที่สำนักงานสาขาแห่งหนึ่ง นามสกุลของนายคือซูสิน่ะ! ได้เห็นดีกันแน่! ฉันจะจำนายไว้!”
หัวหน้าส่วนซู กำลังอยู่ในอาการตื่นตระหนก ‘เรื่องนี้มันไปเกี่ยวกับหัวหน้าหลิวได้อย่างไร?’ เขาพยายามปกป้องตัวเองทันที “เอ่อ ผมไม่ได้ตั้งใจตำหนิหัวหน้าหลิวเลยนะครับ ……”
เกาแพนเห่วยรู้วิธีรับมือกับสถานการณ์ดังกล่าวอย่างแท้จริง เขาส่งต่อเรื่องไปที่ดงซูบินทันที “ หัวหน้าซูบินหัวหน้าคิดว่าเราควรทำยังไงดี? เพียงหนึ่งคำจากหัวหน้า ผมจะโทรเรียกลุงของผมตอนนี้”
หัวหน้าส่วนซูตะโกนอย่างรวดเร็ว:“ ไม่!ไม่! ซูบินมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ!”
ดงซูบินรู้สึกดีจากสิ่งที่เกาแพนเหว่ยพูดออกมา เขามองไปที่หัวหน้าส่วนซูและเสี่ยวตงลูกชายที่ต่ำต้อยของเขา ความโกรธของเขาลดลงในไม่กี่วินาทีต่อมาดงซูบินมองไปฉูหยวน และเกาแพนเหว่ย “ กลับกันเถอะ” ตอนนี้ดงซูบินเขาถือไพ่เนื้อกว่าหัวหน้าส่วนซูอยู่มากและเขาก็ไม่รีบตัดสินใจว่าจะทำอะไร
“ ซูบิน ……เออ……. ฉัน…….” ส่วนหัวหน้าซูพูดจาติดๆขัด
เกาแพนเหว่ยส่งเสียง“ อืม!” ดังก่อนที่จะเดินตามดงซูบินไปที่ชั้นล่าง
ที่ชั้น 3 ของอาคาร เกาแพนเหว่ยยิ้มให้กับดงซูบิน “ หัวหน้าซูบินลุงของผมมีอำนาจในศุลกากร มันไม่ยากเลยที่จะย้ายเขาออกไป อันนี้มันก็ดึกแล้วและหัวหน้าต้องพักผ่อน ผมขอตัวก่อนนะครับ หากหัวหน้าต้องการอะไรโทรหาผมได้เลยนะครับ!”
ดงซูบินพยักหน้า ความประทับใจของเขาที่มีต่อเกาแพนเหว่ยเปลี่ยนไปอย่างมาก “เอาเถอะนายกลับได้ล่ะ เดินทางปลอดภัย”
“ ครับหัวหน้า!”เกาแพนเหว่ยสามารถเข้าใจน้ำเสียงที่ดงซูบินพูดออกมาได้ ดงซูบินเปลี่ยนวิธีที่เขาพูดกับเกาแพนเหว่ยเหมือนว่าดงซูบินจะเปลี่ยนท่าที่ของเขาแล้ว
หนึ่งชั่วโมงต่อมา.
ห้องหมายเลข 301 ห้องนั่งเล่นของดงซูบิน
ดงซูบินจะไม่ขอให้เกาแพนเหว่ยปล่อยให้ลุงของเขาให้ย้ายหัวหน้าส่วนซูไปยังแผนกที่ไร้ประโยชน์ มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าเกาแพนเหว่ยจะสามารถชโน้มน้าวลุงของเขาได้หรือไม่หรือว่าลุงของเขาจะมีอำนาจสั่งการโอนย้ายครั้งนี้หรือไม่ มันเป็นเพราะดงซูบิน ไม่ต้องการที่จะเป็นหนี้บุญเกาแพนเหว่ยใด ๆ ดงซูบิน และฉูหยวนกำลังคุยกันถึงวิธีจัดการเหตุการณ์นี้ในห้องนั่งเล่น
ดิ๊ก–ด๊อก, ดิ๊ก–ด๊อก มีคนอยู่ที่หน้าประตู
ฉูหยวนกระพริบตา “ ฉันไปเปิดเอง” เธอลุกขึ้นและเดินไปเปิดประตู
มันเป็นหัวหน้าส่วนซูและเสี่ยวตงยืนอยู่ข้างนอก ใบหน้าของฉูหยวนถึงกับกระตุกและหลบเพื่อให้พวกเขาเข้าไป
ดงซูบินรู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร แต่เขาก็ยังถาม “ คุณต้องการอะไรจากผม นี้มันดึกดื่นแล้ว”
หัวหน้าส่วนซูดึงเสี่ยวตงเข้าหาเขาแล้ววางกล่องรองเท้าและขวดเหล้าจีนสองขวดไว้บนโต๊ะกาแฟ เขายิ้ม:“ซูบินฉันเมามาก่อนหน้านี้มากเกินไปและพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้นายขุ่นเคือง โปรดอย่ารังเกียจสิ่งที่ฉันจะพูดเลย เอ่อ……มันเป็นความผิดอย่างมากในคืนนี้ พวกเราไม่ควรโยนขยะออกไปนอกหน้าต่าง ฮิฮิ ……ฉันได้พาเขาไปที่ห้างก่อนหน้านี้เพื่อซื้อรองเท้าหนังให้นายใหม่ โอ้นี่คือเหล้าสองขวด ช่วยรับมันไว้ด้วย” หัวหน้าส่วนซูมองลูกชายของเขาว่า“ แกจะรออะไรอีก! ขอโทษซูบินสิ!”
ใบหน้าของเสี่ยวตงกลายเป็นสีแดงทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ
หัวหน้าส่วนซูตบไปที่เขาทันที “ เร็วเข้า!”
เสี่ยวตงกัดฟันของเขาแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษ!”
ดงซูบินไม่สนใจทั้งสองคนและดื่มชาของเขา แต่เขารู้สึกดีในใจ
หัวหน้าส่วนซูยิ้มอย่างเชื่องช้าและหันไปหาฉูหยวน “ ฉูหยวนฉันรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ ฉันไม่ควรพูดคำที่ไม่เหมาะสมเหล่านั้น หากเธอยังรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ฉันพูดเธอสามารถด่าฉันคืนได้เลย!”
ฉูหยวนส่ายหัวของเธอ
หัวหน้าส่วนซู พูดต่อ “ ฉันจะไม่ดื่มเยอะอีกแล้ว ฉูหยวนเราทุกคนเป็นเพื่อนบ้านกันได้โปรดอย่าไปใส่ใจ “หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็เตะเสี่ยวตง
เสี่ยวตงก้มหัวลงแล้วพูดว่า:พี่สาวซูฉันหยาบคายเกินไป ฉันขอโทษ.”
ฉูหยวนมองไปที่พวกเขาและพูดว่า:“ ฉันคิดเสมอว่าเราทุกคนควรมีเหตุผล คุณตีใครบางคนด้วยสิ่งที่คุณโยนให้และคุณควรขอโทษ คุณทุกคนไม่ควรถือตัวและข่มขู่ผู้อื่น หากคุณขอโทษตั้งแต่ต้นจะมีปัญหามากมายไหม? เราทุกคนเป็นเพื่อนบ้านกันหมดและไม่มีใครชอบอะไรที่จะต้องมาทำแบบนี้”
ริมฝีปากของเสี่ยวตงเปลี่ยนเป็นสีม่วง “ฉันเสียใจมาก.”
หัวหน้าส่วนเสี่ยวตบด้านหลังศีรษะเสี่ยวตง “ ฉันเลี้ยงเขาไม่ดีเอง!” เขานิ่งเงียบสักครู่แล้วพูดกับดงซูบิน “ ซูบินฉันยังไม่ได้แสดงความยินดีกับการเลื่อนตำแหน่งของนาย ฮ่าฮ่าฮ่านายเพิ่งเข้าทำงานและนายได้เลื่อนตำแหน่ง? อา…. นายจะมีอนาคตที่สดใส มาหาวันฉลองกันเถอะ ฉันจะเลี้ยงอาหารเย็นนายเอง เอ่อ……. ซูบิน นายสามารถบอกหลานชายของหัวหน้าหลิว ……”
ดงซูบิน มองหน้าเขาอย่างเคร่งขรึม แต่ในใจเขาหัวเราะ พวกเขาขอโทษและชดเชยให้เขาด้วยรองเท้าหนังและเหล้าสองขวด นี่เป็นมากกว่าสิ่งที่เขาและฉูหยวนพูดถึงก่อนหน้านี้ พวกเขาต้องการเพียงแค่ต้องการขอโทษและรองเท้าคู่ใหม่ ตอนนี้พวกเขาได้รับเหล่าจีนราคาแพงสองขวด แต่ดงซูบินไม่สามารถยอมรับคำขอโทษได้อย่างรวดเร็วได้ เขายังคงเงียบและมองฉูหยวน
หัวหน้าส่วนซูยิ้มอย่างเชื่องช้า:“ ฉูหยวน ……”
ฉูหยวนรู้ว่าดงซูบินมีอะไรอยู่ในใจ เธอหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ “ พวกคุณควรกลับไปก่อน ให้ฉันคุยกับซูบินก่อน “
หัวหน้าส่วนซู รู้สึกดีขึ้น “โอเคโอเค. ขอบคุณมาก.”
เสี่ยวตงพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว “ ขอบคุณพี่สาวฉู”
“ ซูบินเรากลับก่อนนะ เราจะขอชวนนายไปทานมื้อเย็นกันเร็วนี้นะ”
ประตูปิดลงและพ่อกับลูกชายก็เดินออกไป
ฉูหยวนเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและเห็นดงซูบินยังมีสีหน้าที่เคร่งขรึม เขาแสร้งทำเป็นดื่มชาจนเธอหัวเราะและเคาะหัวของเขาอย่างสนุกสนาน “ หยุดทำท่าอย่างงั้นได้แล้ว! พวกเขาออกไปแล้ว นายกำลังพยายามจะเก๊กกับฉันหรือยังไง?”
ดงซูบินหัวเราะและถามว่า:“ ฉูหยวนเป็นยังไงบ้าง? รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม?”
ฉูหยวนหัวเราะและกลอกตาของเธอ “ นายอ่า……มาดูกันว่าพวกเขาซื้อรองเท้าอะไรให้นายดีกว่า” เธอหันกลับและเปิดรองเท้า “ โอ้……. รองเท้าหนังคู่นี้ให้ความรู้สึกดีมากและมันเป็นแบรนด์เนมส่ะด้วย มันแพงกว่าคู่ที่ฉันซื้อให้นายมากเลยและเหล้าจีนสองขวดนั้นยังเป็นแบรนด์ดังที่มีราคาแพงอีกนะ โอ้เรายังไม่ได้เปิดกล่องบุหรี่สองกล่องที่เพื่อนร่วมงานของนายให้นายเลย” เธอเดินไปที่โซฟาแล้วแกะบุหรี่สองกล่องที่เกาแพนเหว่ยมอบให้ “ แบรนด์นี้คือแบรนด์ชุนหว่า? สองกล่อง? มันราคาไม่กี่ร้อยหยวนเอง”
ดงซูบินลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ ฉันเกือบลืมไป ฉูหยวนตรวจดูว่ามีเงินสดในของกล่องบุหรี่หรือป่าว”
“ เงินสด?” ฉูหยวนตรวจกล้องบุหรี่และกล่องของเหล้าจีน เธอยิ้มแล้วส่ายหัว “ ไม่มีอะไรในกล่องเหล้าจีนและบุหรี่ก็ยังห่ออยู่ในห่อพลาสติก”
ดงซูบินตอบ:“ ดีเลย เราต้องโปร่งใส”
“ แต่นายก็รับกล่องบุหรี่ของเขา? ไม่ผิดหรอกเหรอ?”
“ อ่าห์ ……ครั้งนี่ต่างออกไป กล่องบุหรี่และเหล้าเป็นของขวัญปกติ แต่ถ้าเป็นเงินนั้นจะต่างออกไป ฉันไม่สามารถรับเงินได้มันจะกลายเป็นสินบน!” ดงซูบินไม่ต้องการมีปัญหาเรื่องเงินใต้โต๊ะและกับเงินจำนวนเล็กน้อยมันไม่คุ้มค่า
หลังจากเก็บบุหรี่และเหล้าจีนแล้ว ฉูหยวนก็ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นมองดูดงูซิบินเป็นเวลานาน
ดงซูบินดูหน้าแดงและแตะใบหน้าของเขา “ มีอะไรผิดปกติที่หน้าของฉันหรอ”
ฉูหยวนยิ้ม “ ตั้งแต่วันที่หัวหน้าส่วนซูได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ครอบครัวของเขาก็ดูหยิ่งพยองมาก ทุกคนในที่นี้กลัวเขาแต่ดูสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้สิ เฮ้อ……ซูบินของเราโตขึ้นและประสบความสำเร็จแล้ว อีกทั้งยังมีลูกน้องเอาของขวัญมาให้และประจบเมื่อมีบางสิ่งเกิดขึ้น ลูกน้องของนายก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยนายจัดการปัญหา ถ้าเป็นสำนักหนังสือพิมพ์ของฉัน หรือบริษัท เอกชนหัวหน้าที่มีอายุเท่ากันจะไม่ได้รับความเคารพและการปฏิบัติเช่นนี้”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ดงซูบินก็รู้สึกถึงความสำเร็จของเขา ‘ถูกแล้ว. เขาและแม่ของเขาต้องกราบไหว้หัวหน้าส่วนซูในอดีตเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพบกัน พวกเขาก็กลัวว่าจะทำอะไรให้หัวหน้าส่วนซูไม่พอใจ แต่ตอนนี้? หัวหน้าส่วนซูและเสี่ยวตงเสียหน้าต่อให้กับดงซูบิน และในอนาคตพวกเขาจะไม่เข้ามายุ่งกับดงซูบินอีก!’
