ตอนที่ 22 ศึกสองมังกร
เจ้าแมวน้อยเตรียมตัวไปเป็นเหยื่อล่อของกระต่ายแดงกลายพันธุ์ แต่มันก็คิดว่าควรที่จะแสดงให้เหมือนมากที่สุด ให้สมกับที่ท่านแมวน้อยออกโรง
ดังนั้นมันจึงเปิดกระเป๋าข้างหลังของธีโอ และหยิบซอสมะเขือเทศออก
ไนเรลถึงกลับงง? เมื่อเห็นเจ้าแมวน้อยหยิบซอสมะเขือเทศทาไปตามตัวให้เหมือนกลับเลือด และที่งงกว่าคือมันมีซอสมะเขือเทศในกระเป๋าธีโอ?
“แม้วๆๆ เมี้ยว มี้ ม้าว แม้ววววว! ม้าว มิ้วววว… (คุณยายชอบดูละคร มะลิก็จำมาจากในละคร เห็นใช้ได้ผลทุกครั้ง) ” แมวน้อยอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าของไนเรล
“เมี้ยวๆๆๆ มี้ ง้าวว มี้ ม้าวววว (ส่วนซอสนี้เจ้าธีโอมันชอบกิน) ”
หลังจากฟังแมวน้อยอธิบายเขาก็ได้แต่พยักหน้า
ทำไม่เจ้าสองตัวนี้มันมีพฤติกรรมแปลก ๆ ปกติอสูรจะไม่ค่อยชอบมนุษย์เป็นอย่างมากและบางพวกก็จะชอบออกล่ามนุษย์เป็นหลักด้วย
‘อาจจะเป็นเพราะว่าทั้งสองตัวถูกเลี้ยงโดยมนุษย์ก็ได้’ ไนเรลกำลังคิดอยู่เจ้าคาปิบาราก็ใช้หัวของมันสะกิดเขาเพื่อเป็นสัญญาณว่าแมวน้อยออกไปแล้ว
เขาก็รีบหาที่แอบและคอยจังหวะตามแผนที่ตกลงไว้ทันที
แมวน้อยเริ่มแสดงละครตามความคิดของมันทันที มันค่อย ๆ เดินเจ็บขา ออกไปหาเจ้ากระต่ายแดงกลายพันธุ์
ด้วยขนาดตัวที่เล็ก แมวน้อยจึงต้องใช้ความพยายามสักเล็กน้อยให้กระต่ายแดงกลายพันธุ์สังเกตเห็น
“แมววววว !!!” เสียงของมันดูเสแสร้งเป็นอย่างมาก เขาถึงกับคิดว่ากระต่ายแดงมันจะหลงกลหรือ แต่เหลือเชื่อมันได้ผล
เมื่อกระต่ายแดสังเกตเห็นแมวน้อย มันก็ติดกับอย่างง่ายดาย และรีบกระโดดพุ่งมาหาแมวน้อยทันที สัตว์ตัวเล็กที่ล่าได้ง่ายแบบนี้จะหลุดมือไป
แมวน้อยถึงกับตกใจวิ่งไปตามทางที่ตกลงไว้ด้วยขาที่สั่นทั้ง4 แต่ความเร็วของมันช้าอย่างกับคานเมื่อเทียบกับความเร็วในการกระโดดของกระต่ายแดงกลายพันธุ์
ถึงแบบนั้นมันก็ยังลากเจ้ากระต่ายแดงกลายพันธุ์มายังจุดที่ไนเรลซุ่มอยู่ได้
ในจังหวะที่มันกำลังจะกระโดดกับเจ้าหนูน้อย ไนเรลก็โผล่ออกมาตวัดดาบฟันไปกลางลำตัวของมันยังกับลูกเบสบอล
ร่างของมันขาดครึ่งทันทีเมื่อโดนกับดาบ เหตุผลก็มาจากพละกำลังในการเหวี่ยงดาบนี้ของเขาที่มากเกินไป
“สงสัยต้องใช้แรงให้น้อยลง” เขาพูดและมองไปที่ร่างของกระต่าย ไส้ของมันไหลออกมากระจายไปทั่ว
หลังจากนั้นไนเรลและแมวน้อยก็จัดการล่ากระต่ายแดงกลายพันธุ์พวกนี้ต่อ ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นที่อยู่ของพวกมันเพราะเขาหาไม่นานก็เจออีกตัวและอีกตัว
แต่ในตอนนั้นเองที่เขาเจอกลับรอยลากแปลก ๆ บนพื้นใบไม้
เมื่อตามไปจนเจอมันคืองูขนาด 5 เมตรที่นอนพักผ่อนอยู่หลังจากที่กินมา แต่ทันทีที่มันได้กลิ่นของไนเรลมันก็ลืมตาขึ้นมาด้วยความกระหายที่จะกินเขา
บางครั้งสัตว์นักล่าพวกมันก็อยากจะล่าและกินมากขึ้นเพื่อวิวัฒนาการไม่ต้องพูดถึงไนเรลที่มีกลิ่นหอมน่าเย้ายวนในสายตาของงูเห่ากลายพันธุ์ขั้น 1 นี้
มันเริ่มแผ่แม่เบี้ยออกมา และส่ายไปมา
“ระวังอย่าไปมอง!!!” ไนเรลพูดยังไม่ทันจบก็ถึงกับเวียนหัวเล็กน้อยเขาพยายามดึงสติของตัวเองโดยการกัดไปที่ลิ้น
นั้นจึงทำให้เขาได้สติ เขารีบมองไปที่อื่นเพื่อไม่ให้โดนสะกดจิดอีก
ส่วนเจ้าแมวน้อยมันมีความสามารถพลังจิตอยู่แล้วดังนั้นจึงต้านทานได้ ส่วนเจ้าหนูคาปิบารามันก็กินพืชแถวนั้นไม่สนใจอะไร
ไนเรลถึงกับหมดคำพูด นี่เขาอ่อนกว่าเจ้าสองตัวนี้อีก
งูเห่ากลายพันธุ์เห็นว่าการสะกดจิตของมันไม่ได้ผลมันก็เลื้อยเข้ามาทันทีหมายจะฉกเขาให้ได้
แต่มันก็พลาดไปเพราะไนเรลกระโดดหลบไปด้านข้างทันทีพร้อมกับใช้ดาบฟันลงไปกลางหลังของมัน แต่เกล็ดของมันหนาเกินไปดาบกระเด้งออกมาทันที
ถึงแบบนั้นแรงที่ฟันไปก็ยังอยู่ ร่างของมันขดไปมาด้วยความเจ็บ เมือเห็นว่าดาบทังสแตนยังฟันมันไม่เข้าเขาจึงได้แต่ใช้
[นิ้วเหล็กในพิษ (ต่อหัวเสือกลายพันธุ์) A]
นิ้วชี้ของเขาเปลี่ยนเป็นเหล็กในแหลม จากนั้นเขาก็ต่อยไปที่เกล็ดของมันแบบย้อนศร
เหล็กในแทงเข้าไปอย่างง่ายดายพร้อมกับฉีดพิษเข้าไปเขาสามารถรู้สึกถึงมันได้
ทันทีที่พิษเข้าไปมันก็ดิ้นไปมา เนื้อบริเวณนั้นเริ่มไหม้อย่างช้า ๆ
“ยังไม่ตายเหรอ” เขาขึ้นไปค่อมและล็อคหัวของมันไว้ ใช้ดาบทุบไปที่หัวของมันอย่างแรงอีกหลายทีเกล็ดของมันเริ่มที่หลุดออก เข้าใชตาบแทงไปที่ลูกกระตาของมัน
ร่างของงูเห่าบิดไปมาและก็แน่นิ่งลงไป
เฮ้อ! ไนเรลถอนหายใจ ในที่สุดมันก็ตายแต่เขารู้สึกแปลก ๆ เพราะเจ้าสองตัวมันหมุนตัวไปมาขู่ ไปรอบ ๆ
“เกิดอะไรขั้น?” เขาหาเจ้าแมวน้อย
“เมี้ยวๆ (บางอย่างอันตรายมาก) ” แมวน้อยตั้งท่าสู้เต็มที่
รอบ ๆ ต้นไม้ใหญ่เริ่มสั่นไหว ร่างสีดำยาวเหยียดเลื้อยไปมาอย่างน่าสยดสยอง มันคืองูเห่ากลายพันธุ์ ขั้น 2 ตัวมันใหญ่มาก ยาวกว่า 20 เมตร
“ถอยเร็ว” เขารีบถอยหลังไปชนกับต้นไม้ทันที
มันพยายามบีบพวกเขาให้เข้ามุมแต่ไนเรลก็ไม่มีทางเลือกต้องถอยเข้าไป
“เมี้ยว (ด้านบน) !!!”
ตูม!!!
แต่ทันในนั้นหัวของมันก็โผล่ออกมาจากด้านบน
มันเป็นงูเห่ายักษ์กลายพันธุ์ที่บนหัวของมันมีเขาสีดำยาวงอกออกมาสองข้าง เกล็ดของมันดำทมิฬดังความมืด
ด้วยการเตือนของแมวน้อยเขาจึงหลบการโจมตีของมันทันที ถึงงูเห่ายักษ์จะโจมตีพลาดแต่หัวของมันก็เปลี่ยนทิศทางและโจมตีมาทางเขา
ไนเรลหลบไปที่โพรงไม้ด้านข้าง คลานตามแมวน้อยไป งูเห่ายักษ์กลายพันธุ์ก็ยังไม่ลดความพยายามมันเลื้อยตามเข้ามา
เขารีบออกมาจากท่อนไม้ส่วนหัวของงูเห่ายักษ์กลายพันธุ์มันติดอยู่แบบนั้น
มันใช้ร่างกายท่อนห่างเป็นตัวถ่วงน้ำหนักยกท่อนหัวที่ติดอยู่ในท่อนไม้ฟาดกับต้นไม้ขนาดใหญ่เพื่อให้ไม้ที่ครอบหัวมันอยู่แตกออก
แต่ด้วยความซวยของเขาหรือความโชคร้ายของเจ้างูเห่ายักษ์กันแน่ มันดันมีกิ้งก่ายักษ์กลายพันธุ์ขั้นที่ 2 โผล่ออกมาจากไหนไม่รู้จับเขาไปที่ข้างลำตัวของงูยักษ์กลายพันธุ์
กิ่งก่ายักษ์กลายพันธุ์เกล็ดสีน้ำตาลแดงดังเปลวเพลิง หนามแหลมตามตัวที่งอกออกมาดังมังกร มันเข้าสู้กับงูยักษ์อย่างโหดเหี้ยม
ไนเรล แมวน้อย และรีบหลบหลังของต้นไม้ใหญ่ที่ล้มลงจากแรงต่อสู้ของทั้งสองตัวทันที
“บ้าเอ๊ย!!!” ตอนนี้พวกเขาติดอยู่ในการต่อสู้ของสองยักษ์ใหญ่แล้ว ถึงแม้ระดับพวกเขาและสัตว์กลายพันธุ์ทั้งสองจะเท่ากันแต่ขนาดตัวไม่ได้เท่ากันเลย
ถ้าเกิดพลาดถูกโจมตีเข้ามาสักทีมีหวังได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่
งูเห่ายักษ์ซึ่งได้รับบาดเจ็บอยู่จากการกัดของกิ้งก่ายักษ์ ฟันของมันวิวัฒนาการจนมีลักษณะของใบเลื่อย
แต่ในขณะเดียวกันกิ้งก่าก็ถูกงูเห่ายักษ์ใช้ลำตัวของมันรัดจนแน่น
“เหมี้ยววว! มี้ เเม้ววว…” แมวน้อยชี้ใช้เขาดูที่งูเห่ายักษ์และกิ้งก่ายักษ์กลายพันธุ์ มันทำท่าทางต่าง ๆ เป็นการบอกแผนที่มันคิดได้
นั้นก็คือมันจะรอให้ทั้งสองตัวสู้กันจนหมดแรงฆ่ากันตายไปข้าง และก็ให้ไนเรลจัดการใช้ความสามารถ [นิ้วเหล็กในพิษ (ต่อหัวเสือกลายพันธุ์) A] จัดการกับตัวที่ชนะ
ไนเรลเองก็คิดในแบบเดียวกัน แต่ต้องให้พวกมันบาดเจ็บหนักทั้งคู่ ไม่ว่าตัวไหนจะชนะหรือแพ้เพื่อที่ฆ่ามันได้ง่าย ๆ
ตูม!!! ตูม!!! ตูม!!!
การต่อสู้นั้นเกิดขึ้นมาได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ยังไม่มีตัวไหนตัดสินแพ้ชนะได้
ในจังหวะนั้นเอง กิ้งก่ายักษ์กลายพันธุ์ก็ดูเหมือนจะเสียท่าให้กับท่าสะกดจิตของงูเห่ายักษ์ มันจึงถูกงูยักษ์ฉวยโอกาส ใช้ลำตัวรัดปากและตัวกิ้งก่ายักษ์ไว้แน่น
“แบบนี้ไม่ได้แล้ว ต้องทำอะไรสักอย่าง” งูยักษ์มันยังไม่ได้รับบาดเจ็บที่มาก ถ้าขืนมันชนะได้คนต่อไปที่สู้กับมันก็คงจะเป็นเขาต่อ
เขาต้องลงมือแล้ว
โดยไม่รอช้าเขาอาศัยจังหวะที่งูยักษ์เผลอกระโดดออกไปและใช้นิ้วที่เปลี่ยนเป็นเหล็กในต่อหัวเสือกลายพันธุ์ต่อยเข้าไปที่บาดแผลของงูเห่ายักษ์กลายพันธุ์ 3 ครั้งติดต่อกัน
ฟู่ กรีด ๆ ๆ ๆ!!!!!!!
งูยักษ์ถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดคลายรัดเจ้ากิ้งก่ายักษ์ออกทันที
ด้วยความโมโหงูยักษ์หันมามองไนเรลด้วยดวงตาที่อาฆาตแค้น มันเกือบจะจัดการกับกิ้งก่านี้ได้แล้ว แต่สิ่งมีชีวิตร่างเล็กนั้นกลับลอบโจมตีมัน
แต่ขณะที่มันกำลังจะโจมตีเขา งูยักษ์ก็ถูกตบด้วยกรงเล็บของกิ้งก่าเข้าอย่างแรง ตาของมันโดนกรงเล็บจิกเข้าไปจนเลือดไหลออกมา
งูยักษ์ตกอยู่ใต้เท้าของกิ้งก่าอย่างสมบูรณ์
กิ้งก่ายักษ์เหยียบหัวของงูยักษ์และร้องคำรามออกมา ที่ประกาศถึงชัยชนะ เล็บของมันจิกผ่านเกล็ดของงูเข้าไป ส่วนกรงเล็บที่อยู่ในดวงตาของงูก็ยังแทงลึกเข้าไปเรื่อย ๆ
งูยักษ์เริ่มอ่อนแรงจากพิษของไนเรล ร่างของมันเริ่มชา เลือดไหลเวียนติดขัด ดังนั้นสภาพของมันจึงกลายเป็นเป้านิ่งให้กับกิ้งก่าจัดการอยู่ฝ่ายเดียว
“ซวยละสิ ไม่คิดว่าพิษมันจะร้ายแรงขนาดนี้” ไนเรลมองลงไปที่นิ้วที่เป็นเหล็กใน มันค่อย ๆ เปลี่ยนกลับเป็นปกติอย่างช้า ๆ
กรรร แกร่ ๆ!!! (เสียงกิ้งก่า)
มันร้องและกัดไปที่หัวของงูยักษ์กระชากตั้งแต่หัวไปจนถึงกระดูกสันหลังและแผลที่ถูกพิษของไนเรล ร่างของงูขาดครึ่งตาย ปิดฉากการต่อสู้นี้ลง
กิ้งก่ายักษ์มองมาที่ไนเรล ด้วยดวงตาที่ดุดัน มันไม่ได้สนใจเลยว่าเขาพึ่งจะช่วยชีวิตของมัน มันกลืนหัวของงูลงไปทั้งหัวและพุ่งตรงมาที่ไนเรล
“วิ่งเร็ว…” เขาหันไปบอกเจ้าแมวน้อยและคู่หูมันแต่เมื่อหันกลับไปมองปรากฏว่าพวกมันวิ่งไปไกลแล้ว
แมวน้อยหันมาบอกกับไนเรลด้วยเสียงเล็ก ๆ ของมัน “แม้วววว มี้ แม้ววว มิ้ววว เหมียว… (จะยืนงงทำอะไร? วิ่งสิเร็ว) ”
ไนเรลวิ่งสุดชีวิตพร้อมกับด่าเจ้าแมวน้อยไปด้วยที่ไม่ยอมเรียกเขา
หนึ่งคน สองอสูรวิ่งกันไปที่ผาหิน มันมีรอยแตกขนาดใหญ่พอให้คนสองคนเบียดตัวเข้าไปหลบได้อยู่
แมวน้อยและเจ้าคาปิบารามุดเข้าไปหลบทันที ส่วนไนเรลก็ไม่รอช้าเข้าไปหลบตามแมวน้อยไปติด ๆ
ตูม! ตุบ!
กิ้งก่ายักษ์ชนเข้าไปอย่างแรง มันถึงกลับส่ายหัวไปมาด้วยความมึนงง มันมองไนเรล เหยื่อของมันที่หลบไปในซอกหิน
แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่ยอมแพ้ใช้กรงเล็บข่วนไปที่หินอย่างต่อเนื่อง
กรงเล็บตรงกลางของมันเข้าไปในซอกหินได้ ตบลงไปเฉี่ยวขาของไนเรลไปเล็กน้อย
เขารีบใช้ดาบทังสแตนยันกรงเล็บไว้ จากนั้นก็ใช้มีดสั้นทังสแตนแทงไปที่เนื้อบริเวณกรงเล็บอย่างไม่ยั้ง
“บัดซบเอ๊ย ฉันพึ่งช่วยแกนะ ตาย ๆ”
ดูเหมือนมันจะเจ็บจึงดังกรงเล็บออกมา
และทันใดนั้นกิ่งกายักษ์ก็ตัวเเข็งท่อ และเซไปเซมา ร่างมันแข็งค้างและล้มลง
“เกิดอะไรขึ้น?” ทั้งไนเรลและแมวน้อยโผล่หัวออกมาดูมันอย่างงง ๆ ในขณะที่เจ้าคาปิบาราก็หาพืชตามซอกหินกินไม่ได้สนใจอะไร
และทันใดนั้นกิ้งก่ายักษ์มันก็พยายามสำรอกหัวของงูยักษ์ที่กินเข้าไปออกมา และเขาก็คิดได้ มันกินเนื้องูยักษ์ส่วนที่มีพิษไป
ไนเรลไม่รอช้าใช้โอกาสที่ฟ้าประทานมาให้ กระโดดไปที่หัวของมันและแทงไปทันที
เขากระหน่ำแทงไม่ยังจนเกล็ดของมันหลุด จากนั้นก็ใช้ปืนลูกโม่ข้างเอวยิ่งซ้ำไปที่กะโหลกของมัน
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
หลังจากยิงรัวๆ ไป 5 นัดเขาก็แทงซ้ำไปอีก
ตอนนี้กิ้งก่าดูจะหมดสภาพ พร้อมกับหัวงูยักษ์ที่คายออกมาได้แล้ว มันพยายยามที่จะสะบัดไนเรลออกจากหัวของมัน แต่ก็สายไปแล้ว
ฉึก!!!!!
ดาบยาวทังสแตนในที่สุดก็แทงผ่านกะโหลกศีรษะของมันได้ ใบดาบแทงทะลุเข้าสู่สมองอันน้อยนิดของมัน
และดวงตาของมันก็หม่นแสงตายลงไปทั้งอย่างนั้น
ปิดฉากการต่อสู้ของสองสัตว์กลายพันธุ์ที่มีโอกาสวิวัฒนาการไปเป็นมังกร พวกมันได้ตายลงไปอย่างน่าเสียดาย ส่วนคนที่ยิ้มทีหลังก็กับกลายเป็นไนเรล
