ตอนที่ 35 ต้นไม้วิวัฒนาการ (18+ มั้งนะ)
ตูม!!!
ไนเรลร่วงหล่นลงมาสู่น้ำตกเบื่องล่างที่ระยะความสูงกว่า 100 เมตรร่างกายของถูกพัดม้วนลงไปตามกระแสน้ำสู้เบื่องล่างของแม่น้ำ
เขาพยายามว่านต้านทานแรงน้ำจำนวนมหาศาลที่ไหลตหลงมาจากด้านบน มันยากลำบากมากเพราะมวลน้ำมันมีมากเกินไป
เฮือก!!
ขึ้นมาพ้นและหายใจเอาอากาศเข้าไปได้แค่เพียงหนึ่งลมหายใจตัวเขาก็ถูกแรงน้ำกดลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาเลือกที่จะดำน้ำออกไปให้พ้นจากระยะของแรงน้ำที่ตกลงมา
ในสายตาที่เขาดำลงไป ในน้ำมันเต็มไปด้วยปรสิต ปลิงและสิ่งมีชีวิตมากมาย พวกมันพยายามที่จะกัดและชอนไชเข้าตามผิวหนังของเขา แต่ปรสิตเหล่านี้มันไม่สามารถเข้าตามผิวหนังไปอยู่แล้วมันทำได้หาบาดแผลและเข้าไป แต่เนื่องจากตัวเขานั้นไม่ได้มีบาดแผลพวกมันจึงไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเขา
ในขณะที่ปลิงพวกนี้ก็ไม่สามารถกัดฝังเขี้ยวดูดเลือดจากตัวของเขาได้เพราะผิวหนังของร่างกิ้งก่าที่หนาเกินไป
ถึงเขาจะไม่เป็นอะไร แต่คนอื่น ๆ นั้นไม่ได้โชคดีเหมือนอย่างไนเรล ตอนนี้ทั้งปลิง พยาธิและสัตว์น้ำเล็ก ๆ ได้ลุมโจมตีพวกนั้นราวกับเป็นเนื้อสด ๆ ที่ถูกโยนลงไปในฝูงสัตว์ร้ายก็ไม่มีผิด
“อ้า ตัวอะไรกัดข้าไม่รู้…”
“รีบขึ้นจากน้ำเร็ว…”
“ปลิงในนี้มีแต่ปลิงเต็มไปหมดเลย”
พวกคนที่เหลือรอดพยายามว่ายขึ้นไปที่ฝั่งแต่กระแสน้ำมันแรงไปจึงได้แต่ไหลไปตามกระแสน้ำจนถึงสุดที่น้ำได้ไหลช้าลงพวกเขาจึงพากันว่ายขึ้นมาบ่นฝั่ง
“มีผู้รอดชีวิตกี่คนรีบหาคนอื่น ๆ” จ่าคูเปอร์หันไปสั่งพวกทหารที่เหลือดรอดไม่ถึง 7 คนรวมตัวของเขาด้วย ในขณะที่นักล่านั้นเหลือกันอยู่แค่ 8 คนเท่านั้น ทั้งเอวาและเอียนที่สามารถที่ใช้ความสามารถเปลี่ยนเหลวเป็นของแข็งเป็นแพขนาดใหญ่พาพวกเข้าขึ้นมาบนฝั่ง
“แย่แล้วไนเรลยังไม่ขึ้นมา…”
“รีบตามหาเขา”
พวกเขาพยายามตามหาไนเรลรอบ ๆ แม่น้ำทันที แต่แล้วพวกเขาก็รู้สึกอ่อนแรงกะทันหัน
ในขณะนั้นเองไนเรลไม่ได้เลือกที่จะขึ้นฝั่งเพราะเขากลับเห็นของที่ไม่น่าจะเห็นนั้นก็คือแสงที่สองออกมาจากกล้นของแม่น้ำ
‘นั้นมัน ไม่น่าเชื่อ…ต้นไม้คริสตัลวิวัฒนาการ’ ที่ก้นแม่น้ำมันมีต้นไม้ที่เหมือนกับผลึกแก้วที่สวยงาม ต้นมันยังไม่มีขนาดใหญ่มากนักแค่ ประมาณ 1 ท่อนแขนเท่านั้น มันเป็นเหมือนกับกระบองโปล่งแสง 6 เหลี่ยมมากกว่า
ไนเรลไม่รอช้ารีบถอนมันขึ้นมาทันที ทันทีที่มันถูกถอนใบและกิ่งก้านและรากทั้งหมดของมันก็สลายและหายไปตามกระแสน้ำเหลือแค่ลำต้นที่ส่องแสงออกมา ด้านในมีรูปแบบคริสตัลใสสวยงามอยู่ 5 รูปแบบ มันดูสวยงามเป็นอย่างมาก
‘พระเจ้ามันมี 5 รูปแบบ 5…รูปแบบ….นี่มัน….มันต้นไม้คริสตัล 5 รูปแบบ’ เขาแทบจะเป็นบ้าไปแล้วใครจะไปคิดว่าหลังจากที่โชคร้ายเจอกับเหตุการณ์ที่เรียกว่าซวยแล้วซวยอีกมามากมาย และแล้วก็ได้เจอเข้ากับสมบัติ
มันแทบจะเรียกได้ว่าเป็นสมบัติของโลกเลยก็ว่าได้ ต้นไม้คริสตัลวิวัฒนาการต้นนี้มันมีถึง 5 รูปแบบนั้น มันไม่เคยมีมาก่อน ไม่สิในชีวิตที่แล้วเขาไม่เคยได้ยินถึงตัวตนของมันมาก่อน
ตามที่รู้กันมนุษย์ชั้นสูงจะแบ่งออกตามความประเภทของสามารถ โดยมีคริสตัลที่อยู่กลางหน้าผากเป็นตัวระบุประเภท
คือ พลังธาตุเป็นวงกลม พลังกลายร่างเป็นรูปสามเหลี่ยม พลังจิตใจเป็นหยดน้ำ พลังสนับสนุนจะเป็นข้าวหลามตัด และพลังลึกลับจะเป็นวงรีซึ่งไนเรลก็มีคริสตัลเป็นวงรีจากความสามารถ [เร่งการเจริญเติบโตของพืช F]
ต้นไม้คริสตัลวิวัฒนาการนั้นมันเป็นสิ่งที่มนุษย์พบเจอและถูกจัดให้เป็นสมบัติระดับสูง ถึงขนาดที่ใครได้ครอบครองก็สามารถขายออกไปละซื้อเมืองเป็นของตัวเองได้เลย
มันมีค่าเป็นอย่างมาก เพราะมันเป็นอีกหนึ่งวิธีที่ช่วยให้มนุษย์ธรรมดากลายเป็นมนุษย์ชั้นสูงได้ ปกติแล้วพลังและความสามารถที่ได้มานั้นจะมาจากรูปแบบของต้นคริสตัลวิวัฒนาการซึ่ง หนึ่งต้นจะมีแค่ 1 รูปแบบและที่สำคัญไปกว่านั้นคือตามที่เขารู้มาในช่วงท้าย ๆ ของชีวิตที่แล้วนั้น ก็มีแค่สองรูปแบบที่พบมากที่สุดคือ พลังธาตุและพลังสนับสนุน
ที่หายากขึ้นมาก็คือ พลังกลายร่าง ส่วนรูปแบบพลังจิตใจและลึกลับนั้นไม่พบเจอเลยแม้แต่น้อย เรียกว่าพวกมันไม่มีอยู่จริง
แต่ตอนนี้มันรู้แล้วว่ามันมีอยู่จริงเพราะในมือของเขานั้นมันมีถึง 5 รูปแบบ
ไนเรลรีบถอดเสื้อแล้วเอามันมาพันไปที่ต้นไม้คริสตัลวิวัฒนาการที่อยู่ในมืออย่างดี เขาต้องระวังไม่ให้ใครเห็นมันเป็นอันขาดไม่งั้นได้เกิดสงครามแย่งชิงอย่างแน่นอน
เพราะถ้าใครครอบครองมันก็สามารถสร้างกองทัพมนุษย์ชั้นสูงได้
ไนเรลว่ายขึ้นฟังไปอย่างรวดเร็วก็เห็นพวกคนที่เหลือรอดเริ่มอ่อนแรง บางคนล้มลงหมดสติอยู่กับพื้น
“เกิดอะไรขึ้น?” เมื่อมองดูเข้าก็รู้ถึงสาเหตุนั้นก็คือ ปลิงพิษที่อยู่ตามตัวของพวกเขาเป็นจำนวนมาก
“พวกเขาอยู่ ๆ ก็หมดแรงไป” เอวาที่ตอนนี้มีปลิงเกาะอยู่น้อยที่สุยังคงสามารถครองสติเอาไว้ได้
“พวกทุกคนขึ้นไปทางนั้นก่อน” ไนเรลรีบเข้าไปช่วยเธอทันที
ตอนนี้พวกเขาอยู่ไหลมาตามน้ำไกลพอสมควรดังนั้นคงไม่ต้องกังวลถึงเจ้าจิ้งจกหางหอกอีกตัวเพราะการโจมตีสุดท้ายของเขาคงจะทำให้มันเจ็บหนักและตามล่าพวกเขาไม่ได้ไปสักพัก
เขาหยิบกระสุนของพวกทหารมาจากนั้นก็หาที่แห้ง ๆ ก่อไฟขึ้นมาโดยใช้ดินปืนจากในกระสุน
ไนเรลใช้ปากกันตูดกระสุนอย่างระวังด้วยความสามารถ [กัดแทะ F] จากนั้นก็เทผงดินปืนลงไปบนไม้แห้ง ๆ และใช้ไม้เสียดสีถูกันด้วยความเร็วจนเกิดความร้อน
กองไฟที่ติดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เขาก็เอามีดพกที่ได้มาจากข้างเอวของจ่าคูเปอร์ออกมาวางไว้บนกองไฟจนใบมีดเปลี่ยนเป็นสีแดง
“ถอดเสื้อออกหันหลังมา” ไนเรลบอกกับเอวา
ทันทีที่เธอได้ยิน ใบหน้าก็ถึงกลับแดงทันที แต่เธอก็ค่อย ๆ ถอดเสื้อออก
ตอนนี้ทุกคนหมดสติกันอยู่ จะมีก็แค่เอวาและไนเรลเท่านั้นที่ยังมีสติกันอยู่สองต่อสอง ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาเห็นฉากนี้
ไนเรลมองไปที่หลังที่ขาวอมชมพูที่ไร้ซึ่งเสื้อผ้าบดบัง เขามองไปตามไหลและคอที่แดงเล็กน้อยของเอวา ขณะที่เธอใช้มือปิดบังหน้าอกที่อวบอิ่มคู่นั้นไว้อย่างไม่มิด เพราะขนาดของมันใหญ่เกินไป
“อ้า…” เอวาร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก เพราะอยู่ ๆ ไนเรลก็เอามีดแดงจากความร้อนกดไปที่ปลิงที่อยู่ด้านหลังของเธอ
มันไม่ได้รู้สึกเจ็บเพราะพิษของปลิงนั้นมันทำให้บริเวณที่โดนกัดชาและจั๊กจี้ซะมากกว่าราวกับมีใครมาลูปไร้แผนหลังของเธอ
เอวารีบเอามือขึ้นมาปิดปากทันทีที่เธอร้องออกมาแบบนั้น ใบหน้าและตัวของเธอยิ่งร้อนผ่าวขั้นมามากกว่าเดิม
เอวาที่เห็นว่าไนเรลนั้นไม่ได้สนใจและยังคงจัดการกับปลิงบนหลังของเธอต่อ เธอจึงรีบสงบจิตใจของตัวเอง
และรีบปิดบังที่หน้าอกไว้เหมือนเดิมโดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้นั้นไนเรลต้องพยายามหายใจเข้าพุทธ หายใจออกโธ เพื่อสงบไนเรลน้อยไว้
เพราะใครจะไปคิดว่าขณะที่เขาใช้มีดจี้ไปที่ปลิงเพื่อใช้ความร้อนฆ่ามันให้ปากของปลิงคลายออกและดึงมันออก อยู่ ๆ เอวาก็ร้องออกมาด้วยเสียงที่เร้าอารมณ์ขนาดนั้น แต่แค่นั้นยังไม่พอเธอกับเอามือออกจนเผยให้เห็นส่วนนั้นที่ชมพูเล็กน้อยจนดูราวกับดวงตามารร้ายที่ล่อลวงเขาเลยก็ว่าได้
เขาก็ไม่ได้อยากจะเอาเปรียบเธอแบบนั้นแต่เจ้าสายตาเจ้ากรรมที่ไวซะยิ่งกว่าสิ่งในจัดการกวาดสแกนจนหมดทุกซองทุกมุม
ไนเรลได้แต่แก้ตัวกับตัวเองและภูตผีในที่แห่งนี้ว่าไม่ได้ตั้งใจ แค่ตามันไปเอง
หลังจากนั้นเขาก็จัดการกับมากที่สุดที่แผนหลังและตามคอที่ขาวดังหยวกกล้วยจนหมด
และต้องจัดการกับปลิงที่อยู่ตามขาจนหมด
ซึ่งมันก็ยิ่งน่าอึดอัดเข้าไปอีกเพราะเจ้าปลิงพวกนี้มันดันเลือกจุดที่กัดอยู่ที่ตรงนั้นซะได้ ปลายมีดที่สั่นไปมา ค่อย ๆ จัดการปลิงที่อยู่หวางขาที่ขาวอมชมพูซึ่งตอนนี้กำลังกลางออกอยู่ตรงหน้าของเขาโดยมีแค่จีสติงตัวน้อยขวางกั้นไว้อยู่แค่นั้น เหมือนกับผิวของดังทารกไม่มีผิดออกที่ละตัว
ไนเรลคิดว่ามันช่างเป็นการต่อสู้ที่กดดันมากยิ่งกว่าสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ขึ้น 4 ซะอีก
และแล้วเหตุการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนมากที่สุดก็มาถึงนั้นคือ บริเวณหน้าอก
“เออ…คือ…” ไนเรลมองไปที่มือที่ปิดบังภูเขาลูกนั้นไว้อย่างกระอักกระอ่วน
“เดี่ยว…ฉันทำเองได้ตรง…นี้…นี้” เอวารีบคว้าไปที่มีดแต่มือที่ปล่อยออกมาเหลือมือแค่ข้างเดียวมันจึงปิดไม่มิดอย่างแน่นอนเพราะขนาดสองมือยังปิดบังภูเขาลูกนั้นไม่หมดเลย
ทั้งสองตาของเขาที่แม้แต่ความสามารถดวงตาเทพของนิเรียก็เทียบไม่ได้ มองไปที่ทั้งสองอย่างเต็มสายตา
“อ้า” เอวาที่พึ่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปก็กรีดตกใจรีบปิดมันไว้ทันที และคว้ามีดจากไนเรลมากพร้อมกับลุกขึ้นมาจะวิ่งออกไปด้วยความเขินอาย
แต่เพราะพิษจากปลิงพิษทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรง เธอไม่ทันระวังตัว ขาของเอวาอ่อนหงายหลังล้มลงทับไปที่ไนเรล เขารีบคว้าจับไปที่เธอทันที
รู้สึกตัวอีกที่ก็จับไปที่ภูเขาลูกนั้นอย่างแรกเต็มมือซะแล้ว มันให้ความรู้สึกที่นุ่มสบายจนไม่อยากที่จะเอามือมารของเขาออกเลยแม้แต่น้อย
เอวาตอนนี้เธอไม่รู้ว่าอ่อนแรงเพราะพิษของปลิงพิษหรือเพราะมือมารของไนเรลกันแน่
“แค่ก แค่ก…!”
ในตอนนั้นเองที่จ่าคูเปอร์ผู้สลบไปก็ไอออกมา ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจหรือไม่หรือแกล้งสลบเพราะเห็นฉากของไนเรลกับเอวากันแน่
เอวารีบดีดตัวเองออกมา แต่ก็ยังติดมือที่ไนเรลจับอยู่
“ปล่อยก่อนได้หรือไม่…” เอวาพูดออกมาด้วยเสียงที่เบาราวกับได้ยินแค่เขาและเธอเท่านั้น
“โทษที…” ไนเรลรีบปล่อยมืออย่างไม่เต็มใจ
เอวารีบลุกขึ้นและเดินออกไปอีกทางพร้อมกับเสื้อผ้า แต่ในใจเธอรู้สึกสับสนและหวิว ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ถึงมันจะเป็นแค่อุบัติเหตุแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจไนเรลแต่อย่างไร
‘โลกใบนี้เปลี่ยนไปแล้ว ตัวเลือกนั้นก็ไม่ได้มีมากมาย การที่ได้ผู้ชายแบบเขามาปกป้องนั้นมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ออกจะดีด้วยเพราะว่าเขาเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง ลูกของเราก็ต้องแข็งแกรงด้วยและอยู่รอดในโลกใบนี้ได้อย่างแน่นอน และดูจะเป็นคนที่รักพวกพ้องและครอบครัว ที่ผ่านมาพวกเราก็ต่อสู้เสียงเป็นเสียงตายมาด้วยกันก็คง….เดี่ยวสินี่เราคิดอะไรอยู่’ เอวารีบสลัดความคิดไร้สาระในหัวของเธอทิ้งทันที และเดินออกไปอีกมุมหนึ่ง
ไนเรลมองไปที่เธอและมือทั้งสองข้างของเขา แล้วยิ้มออกมา
หลังจากนั้นนั้นเขาก็จัดการกับปลิงตามร่างกายของพวกทหารและนักล่า บางคนก็ฝืนขึ้นมาเขาจึงยกหน้าที่จัดการกับปลิงพิษให้พวกนั้นและพาบางส่วนออกไปหาพืชน้ำบางชนิดที่ใช้แก้พิษของปลิงพิษพวกนี้ได้ ซึ่งมันก็มีขึ้นมาแหล่งนี้ที่มีปลิงพวกนี้อยู่
ธรรมชาติสร้างทุกสิ่งที่สมดุลเสมอเพียงแค่เราต้องหามันให้เจอก็แค่นั้น
หลังจากจัดการถอนพิษให้พวกเขาได้จนหมด ไนเรลก็ตัดสินใจที่จะพักที่นี้ในคืนนี้เพราะคนส่วนใหญ่ยังคงไม่มีแรงจากพิษที่ได้รับไป
……………………………..
Witterry : “ฮุ ฮุ ๆ ปักธง” ไนเรลหัวเราะแบบเจ้าเล่ห์
“พี่ชาย…ผู้หญิงคนนี้ใคร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” นิเรียเดินเข้ามาด้วยออร่าและสายตาของจอมปีศาจ
