ตอนที่ 65 เข้าไปด้านใน
สุดท้ายไนเรลก็ได้แต่อธิบายไปว่าเขาต้องการใช้ยาของพวกมนุษย์ในการรักษาแผลให้ไม่งั้นนิมฟ์เด็กนั้นได้ตายก่อนแน่นอน
ทั้งสองก็มองไปที่ไนเรลและยื่นมือมาในสายตาบกบอกชัดเจนว่าไม่ไว้ใจเขา ไนเรลมองไปสักพักก็เข้าใจว่าเธอจะจัดการทําแผลให้กับนิมฟ์เด็กสาวกันเอง
ไนเรลส่งกล่องยาให้กับทั้งสองตนแต่เขาก็ไม่ลืมที่จะถามออกมา
“เธอใช้เป็น” ไนเรลถามออกไปที่นิมฟ์สาวทั้งสองที่ดูจะงุนงงกับยาชนิดต่าง ๆ อยู่ ทั้งสองก็ส่ายหัวเหมือนกับจะบอกว่า พวกเธอทําไม่เป็นอยู่แล้ว
ไนเรลได้บอกวิธีการใช้งานยาแต่ละตัวว่าอะไรใช้อย่างไร ให้กับทั้งสองตนได้ฟัง
หลังจากที่ทั้งสองจัดการบาดแผลให้กับนิมเด็กเสร็จพวก เขาก็ออกตามหานิมฟ์ตนอื่น ๆ แต่ก็ไม่พบ ซึ่งไนเรลก็ไม่ได้คิดว่าจะพบนิมฟ์ตนอื่น ๆ อยู่แล้ว เพราะถ้ามีตนไหนรอดกลับมาได้พวกเขาก็คงไม่ทิ้งนิมพ์ตัวน้อยไว้อย่างนี้แน่นอน
ไนเรลพาทุกคนออกไปจากตรงบริเวณนี้ทันที และมุ่งหน้าไปที่ทิศทางหลุมที่ยักษ์เถือนพวกนั้นอยู่
แต่ก่อนจะถึงปากหลุมไม่กี่กิโลเมตรเขาก็หยุดและหา ที่พักปลอดภัยให้ทุกคนได้พัก ส่วนตัวเขาก็ออกไปสํารวจที่ยักเถื่อนอยู่ด้วยตัวคนเดียวจะสะดวกกว่า
เขาลัดเลาะไปตามเงาของต้นไม้อย่างเงียบ ๆ และในที่สุดเขาก็ถึงจุดหมาย ไนเรลที่โผล่มาแค่หัวโดยตัวยังคงซ่อนอยู่ในเงาของต้นไม่มองไปที่ค่ายของยักษ์เถื่อนที่อยู่ด้านหน้า
ด้านนอกของค่ายที่พวกยักสร้างไว้ชั่วคราว ป่าไม้บริเวณรอบถูกถางออกนําไปสร้างเป็นกําแพง
กําแพงค่ายที่สร้างมาจากไม้ทั้งตนตั้งตระหง่านสูงเด่นกว่า 15 เมตร ด้านบนมียักษ์เถื่อนตัวโตที่สูง 4.5 เมตรสลับกัน ยืนเฝ้าเวรยาม ทุก ๆ 1 ชั่วโมงจะมียักษ์เถื่อนที่เดินลาดตระเวนมองดูโดยรอบ
“กําแพงสูงเกินไปต้องขึ้นไปที่สูง” ไนเรลมองหาต้นไม้สูงที่พอจะปีนขึ้นไปมองค่ายจากทางด้านบนได้และเขาก็เจอเข้าอยู่หนึ่งต้นห่างไปไม่ไกลมากนักมันสูงกว่า 50 เมตรเลยทีเดียว
หลังจากที่ขึ้นมาด้านบนของต้นไม้โดยที่เขาพยายามไม่รบกวนสัตว์กลายพันธุ์ที่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ ก็มองไปข้างทางค่ายของยักษ์เถื่อนเพื่อหาธงว่านี้คือเผ่าไหน
“ธงสีแดงเพลิงมีเปลวไฟอยู่ตรงกลาง ไม่ผิดจริง ๆ เป็นของพวกเผ่าอัคคี”
ธงเหล่านี้คือสัญลักษณ์ประจําเผ่าของยักษ์เถื่อน ตามที่เขารู้มา ยักษ์เถื่อนจะแบ่งออกเป็น 3 ชนเผ่าที่ยิ่งใหญ่นั้นก็ คือ เผ่าอัคคี เผ่าวารี และเผ่าปฐพี ส่วนเผ่าอื่น ๆ นั้นว่ากัน ว่าถ้าไม่สูญพันธุ์ก็หลอมรวมกับเผ่าอื่น ๆ ไปหมดแล้ว
เผ่ายักษ์เถื่อนที่ในเรลกําลังเจออยู่นี้คือเผ่าอัคคีพวกหัวรุนแรงที่เห็นมนุษย์เป็นศัตรูคู่แค้น และโหดเหี้ยมเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งก็อาจจะมาจากการที่พวกเป็นเผ่าที่ใช้ไฟ ความโกรธเกรี้ยวของมันจึงอาจจะมีมากกว่าเผ่าอื่น ๆ
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ยักษ์เถื่อนเผ่าอื่น ๆ ก็ไม่ได้มองมนุษย์เป็นมิตรอยู่แล้ว อาจจะเป็นเพราะว่ามนุษย์มีรูปร่างที่คล้าย หรือสืบเชื้อสายมาจากเผ่าโฮโมที่กักขังพวกมันไว้นานนับหลายปี
เขามองไปที่กองกําลังของยักษ์เถื่อนเผ่าอัคคีก็ยิ่งขมวดคิ้ว เผ่าอัคคีผู้เชี่ยวชาญในการควบคุมธาตุไฟอย่างแท้จริง ตามตัวของมันใส่เกาะเหล็กที่แข็งแกร่ง ดาบที่มีขนาดใหญ่ อาวุธที่ทรงพลังบวกกับรูปร่างของพวกมันแล้วนั้น ต้องใช้มนุษย์ระดับเดียวกันหลายคนถึงจะสามารถล้มพวกมันได้แต่ละตัว
ยิ่งสังเกตดูเขาก็ยิ่งคิดว่าทําไมมนุษย์ก่อนที่จะเกิดเรื่อง ทําไมถึงไม่สามารถตรวจพบโลกใต้พิภพที่กักขังยักษ์เถื่อน พวกนี้ได้กันหรือพวกเขาอาจจะตรวจพบแล้วแต่ไม่มีใคร ยอมรับอย่างทฤษฎีโลกกลวง หรือไม่ก็ไม่มีการเปิดเผยออกมา
ไนเรลรีบส่ายหัวทิ้งความคิดไร้สาระพวกนี้ไป เขาต้องหาว่านิมฟ์ราชินี้ได้ถูกกักขังไว้ไหน และเขาก็เจอเข้ากับสิ่งก่อสร้างที่เหมือนกับคุก มันเป็นกรงเหล็กที่กักขังนิมพ์ไว้ ภายในมีนิมฟ์ถูกขังไว้กว่า 70 ตน แต่มันไม่ได้มีแค่นิมฟ์ เพราะกรงข้าง ๆ กลับมีมนุษย์ยังอยู่ด้วย
มนุษย์ทั้งหมดถูกเปลื้องผ้าออกยังอยู่ในกรงไม่ต่างจากสัตว์ ด้านข้างมีเหล่ายักษ์เถื่อนที่กําลังทรมานมนุษย์เหล่านั้น เล่นอยู่
ดูเหมือนว่านิมฟ์จะได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่ามนุษย์มาก
นอกจากบริเวณที่ขังแล้วด้านข้างยังมีหลุมที่เต็มไปด้วย ศพที่มีทั้งมนุษย์ถูกโยนลงไป
เมื่อเห็นเป้าหมายของเขาแล้วว่าอยู่ตรงไหนในเรลก็ถอยกลับมาออก หาที่นิมฟ์ทั้งสามหลบซ่อนอยู่
“เจอ..หรือไม่?” นิมฟ์ผู้พี่ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง ในความกังวลของเธอกลัวว่า นิมพ์ทั้งหมดจะถูกฆ่าทิ้งไปแล้ว
“เจอนิมพ์ทั้งหมดถูกขังไว้ภายในค่าย เย็นนี้ฉันจะลอบเข้าไปช่วยทุกคนออกมา” ในเรลต้องการที่จะรอให้มีดก่อน ซึ่งความสามารถ [เงา S] ของเขาถึงจะให้ได้อย่างเต็มที่
หลังจากที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า เงาของผืนป่าเริ่มบดบัง ค่ายของยักษ์เถื่อนที่ถูกจุดคบเพลิงวางไว้ตามจุดต่าง ๆ
เหล่าทหารยามที่เฝ้าอยู่ตามกําแพงค่ายกําลังมองไปด้านนอกของค่ายที่มีแต่ความมืด
“เจ้าคิดว่าพวกมนุษย์นั้นจะมีประโยชย์อะไรหรือไม่ ทําไมนายท่านถึงต้องการสอบปากคําพวกมัน สู้ฆ่ามันทิ้งไปเสียดีกว่ามนุษ์ที่น่ารังเกรียจเหมือนกับพวกโฮโม”
“เจ้าโง่สิ่งที่ท่านเลฟอนต้องการคือข้อมูล พวกเราถูกกักขังนานเกินไป ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าด้านบนผืนดินเปลี่ยนไปมากแค่ไหนแล้ว อีกอย่างดูเหมือนมนุษย์จะมีเทคโนโลยีที่ กล้าวหน้ากว่าพวกเรามาก”
“มนุษย์ที่แสนอ่อนแอนั้น แค่เด็กในเผ่าเราก็สามารถขยี้พวกมันได้แล้ว จะไปกลัวทําไม”
ในขณะที่ยักษ์เถื่อนกําลังคุยกันอยู่นั้นมันก็หารู้ไม่ว่าใน เรลได้กระโดดเข้าไปในเงาผ่านเข้าค่ายของพวกมันไปแล้ว
ในเรลกระโดดผ่านเงาไปเรื่อย ๆ จนไปหยุดอยู่ที่กรงที่ซึ่งขังนิมพ์ไว้ ทุกอย่างนั้นดูง่ายดายเป็นอย่างมาก
แต่เขาก็ยังไม่ออกมาจากเงาเพราะจะต้องจัดการกับยักษ์เลื่อนขั้น 3 ทั้งสองตัวที่เฝ้าที่นี่ก่อน
“เฮ้ เจ้าว่าเมื่อไหร่กองทัพของเผ่าอัคคีพวกเราจะขึ้นมาจากหลุมสักที ข้าอยากจะไปฉีกเลือดเนื้อของมนุษย์เต็มที่ แล้ว” ยักษ์เถื่อนที่ชื่อว่า ราฟ หันมาถามเพื่อนของมันที่ ตอนนี้ก็ยืนเฝ้ายามด้วยกัน
แต่มันก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลยเมื่อมันหันกลับไปมองก็ไม่เห็นเพื่อนของมันอยู่แล้ว
“บัดซบหนี เจ้าหนี้ไปแอบหลบตรงไหนอีก” ราฟคิดว่า เพื่อนยักษ์ของมันหนีไปนอนตนเดียวอีกแล้ว แต่นั้นก็เป็นคําพูดสุดท้ายของมันเพราะเมื่อพูดประโยคนั้นจบก็รู้สึกว่ามียักเถื่อนยืนอยู่ด้านหลังของมัน
ราฟที่ยังคิดว่าในเรลเป็นเพื่อนของมัน มันจึงไม่ได้ทันระวังตัว จนโดนมือขนาดใหญ่ซึ่งเป็นมือของในเรลที่ใช้ความสามารถ [ร่างไททัน B] ขยายใหญ่ตัวเองกว่า 4 เมตร
จับล็อคปิดปากและใช้ความสามารถ [นิ้วเหล็กในพิษ A] ต่อยเข้าไปที่หน้าอกตรงเข้าสู่หัวใจของราฟโดยตรงถึง 3 ครั้ง
ราฟกระตุกเกร็งอยู่ไม่กี่วินาทีก็ตายเนื่องด้วยพิษที่เข้าสูง ร่างกายเป็นจํานวนมาก หลังจากที่ราฟตายในเรลก็เก็บร่างของมันเข้าไปในเงาของตนเพราะถึงอย่างไรร่างกายของยักษ์เถื่อนก็ล้ําค่ามาก
ในเรลที่เดินเข้ามาใกล้ทั้งนิมฟ์และมนุษย์ที่ตอนนี้พากันหวาดกลัวและรู้สึกสับสนว่าในเรลเป็นตัวอะไร เพราะในตอนแรกก็เป็นมนุษย์ต่อมาก็เป็นยักษ์ แต่กับจัดการฆ่าพวกเดียวกันเอง
แต่แล้วเมื่อในเรลกลับกลายเป็นร่างมนุษย์ทุกคนก็เดาได้ ในทันทีว่าไนเรลคงเป็นมนุษย์ชั้นสูง
ส่วนในฝั่งมนุษย์นั้นก็เห็นว่ามีมนุษย์เข้ามาช่วยพวกเขาก็ รู้สึกดีใจมากจนตระโกนเรียกให้ไนเรลช่วยทันที
“ช่วยด้วย…นายนะช่วยพวกเราด้วย”
“ในที่สุดก็มีคนมาช่วยพวกเราแล้ว”
“หุบปาก!” ด้วยความกลัวว่าเสียงของคนที่ถูกขังอยู่ด้านในจะส่งเสียงดังจนยักษ์เถื่อนที่อยู่รอบ ๆ รู้ว่ามีคนแอบรอบเข้ามา ไนเรลจึงใช้ความสามาร [คําบัญชาเผ่าพันธุ์ E] ในการทําให้ทุกคนหุบปากเงียบในทันที
ทุกคนที่ถูกขังอยู่ในกรงเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้นดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อฟังคําพูดของในเรลและเงียบปากลงไปในทันที
“ใครคือราชินีเผ่านิมฟ์” ไนเรลถามออกไปแต่นิมฟ์ที่ถูกทั้งหมดก็ไม่มีใครยอมพูดกับเขา
ไนเรลจึงให้นิมฟ์ผู้พี่ที่ติดตามมาด้วยในเงาของในเรลออกมา ส่วนนิมฟ์ผู้น้องตอนนี้กําลังดูแลนิมฟ์เด็กที่บาดเจ็บอยู่
ทันทีที่นิมฟ์ทั้งหมดเห็นนิมฟ์ผู้พี่ที่ออกมาจากเงาของไนเรลทั้งหมดก็รู้สึกดีใจในทันทีที่เห็นว่ายังมีคนของเผ่าตัวเองรออยู่อีก
หลังจากนั้นเธอก็เหล่าให้นิมฟ์ทุกตัวฟังว่าเธอได้ขอให้ไนเรลมาช่วยทุกคน และเธอก็ต้องการรู้ว่าราชินีนิมฟ์อยู่ที่ไหน
ไนเรลสังเกตจากสีหน้าที่นิมสาวพวกนี้คุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเคลียด เขาก็พอจะเดาได้ว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับราชินีนิมฟ์อย่างแน่นอน
และก็เป็นอย่างที่ในเรลคิดจริง ๆ เพราะเมื่อนิมสาวหันมาบอกกับเขาว่าราชินีนิมพ์ถูกจับตัวแยกขังไว้ที่ที่พักของยักษ์เถื่อนที่ชื่อว่า เลฟอน
เมื่อได้ยินชื่อ ยักษ์เถื่อนเลฟอนไนเรลก็ถึงกับอึ้งและหวาดกลัวออกมาทางสีหน้าทันที
“บัดซบทําไมถึงมาเจอมันได้ ทําไมมันปรากฏตัวออกมาเร็วนัก” ไนเรลรีบคิดอย่างรวดเร็วและเขาก็รู้ว่าไม่ใช่เลฟอนที่ปรากฏตัวออกมาเร็ว แต่เป็นเพราะตัวเขามาในจุดที่เลฟอนอยู่ไว้เกินก่อนที่รัฐบาลจะรู้ว่ามียักษ์เถื่อนอยู่
“ต้องฆ่ามัน เลฟอนคือหายนะ”
ในเรลตัดสินใจที่จะฆ่าเลฟอนทิ้งในทันทีก่อนที่มันจะเป็นอันตรายมากกว่านี้
ถ้าพูดถึงเลฟอนในชีวิตที่แล้วของเขาก็ต้องบอกว่ามันคือ หนึ่งใน ยักษ์เถื่อนสายเลือดราชวงศ์ ที่มีความฉลาดและเป็นนักวางแผนผู้เก่งกาจของเผ่าอัคคี
เคยมีอยู่เหตุการณ์หนึ่งตอนที่เลฟอนใช้ยักษ์เถื่อนแค่ไม่กี่ร้อยตนบุกทําลายป้อมปราการของทหารมนุษ์ที่มีมากกว่า 3000 คนได้อย่างง่ายดายโดยมันให้วิธีการ ขุดหลุมเป็นจุด ๆ ที่ใต้กําแพงโดยที่ไม่มีใครรู้จากนั้นก็ใช้ความสามารถในการควบคุมไฟ
จุดระเบิดทําลายฐานรากด้านใต้ปราการจนทั้งปราการเกิดระเบิดลุกเป็นไฟจากใต้ดิน และจากนั้นก็ถล่มลงกลบฝังทหารและปืนใหญ่ทั้งหมดตายไปในครั้งเดียว
หลังจากนั้นเลฟอนก็จัดการฆ่าล้างมนุษย์ที่ยังเหลือรอดอยู่ สําหรับเลฟอนแล้วมนุษย์ก็คือสิ่งที่ควรจะตายไปให้หมด
ยังมีอีกเหตุการณ์ที่เลฟอนใช้เชื้อซอมบี้ให้เป็นประโยชน์ วางยาเมืองมนุษย์จนทั้งเมืองกลายเป็นซอมบี้จนหมด
อย่าได้คิดว่าพวกมันจะถูกเรียกว่ายักษ์เถื่อนแล้วจะโง่เขลา อันที่จริงแล้วพวกมันเรียกตัวเองว่า เผ่าเทพไททัน แต่เพราะความโหดร้ายของพวกมันที่มีต่อมนุษย์จึงเรียกพวก มันว่า “ยักษ์เถื่อน”
เพราะสําหรับมนุษย์แล้วไม่มีใครอยากเรียกปีศาจที่จ้อง แต่จะฆ่าพวกเขาว่าเป็นเทพอย่างแน่นอน
ส่วนเรื่องที่มันถูกกังขังไว้ที่โลกใบนี้นั้นก็ไม่มีใครรู้ เพราะ ไม่มีใครเคยเข้าไปถึงใจกลางของโลกใต้พิภพได้มาก่อน
และที่สําคัญมนุษย์ก็พึ่งรู้ถึงการมีอยู่ของพวกมัน ถึงแม้มนุษย์จะเคยเห็นตามซากปรักหักพังตามที่มนุษย์โบราณวาดไว้ พีรมิด หรือ สิ่งก่อสร้างที่พวกเขาสันนิษฐานว่ามนุษย์ในยุคนั้นไม่มีทางสร้างมันได้
มนุษย์ในยุคปัจจุบันคิดว่าจะต้องมีมนุษย์ต่างดาวช่วยสร้างและถ่ายทอดอารยธรรมให้กับมนุษย์ยุคนั้น แต่ก็ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดจนกระทั้งหลังจากเกิดเรื่องซอมบี้ขึ้น พวก เขาถึงเชื่อว่าเผ่าพันธุ์นั้นก็คือยักเถื่อน และมนุษย์ในยุคนั้นก็คือ พวกโฮโม แต่ทําไม่โฮโมถึงหักหลังยักเถื่อน จนกลายเป็นศัตรูนั้นก็ไม่มีใครรู้ได้
ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหาคําตอบในเรื่องนี้ เพราะสิ่งที่เขาต้องทําในตอนนี้ก็คือ ฆ่าเลฟอนให้ได้ก่อน
