re Zombie World โลกซอมบี้อีกครั้ง
ตอนที่ 67 รอยยิ้มที่หายไปของเลฟอน
ยักษ์เลื่อนขั้น 4 ทั้งสองคน หนึ่งใช้ดาบขนาดใหญ่ที่ยาวกว่า 3 เมตรฟันไปที่ในเรลพร้อมกับที่อีกหนึ่งใช้ขวานที่ด้านหนึ่ง เป็นฆ้อนฟันมาจากทิศทางด้านบนโจมตีผสานปิดทางหนีของในเรลไว้จนหมด
ตูม!
การโจมตีของทั้งสองตนลงไปที่จุดที่ในเรลอยู่ แต่มันกลับฟันโดนแต่อากาศที่ว่างเปล่า ส่วนการโจมตีจากขวานขนาดใหญ่ก็ทําลายดินโดยรอบการโจมตีแตกร้าวกว่า 10 เมตรก็ไม่สามารถสัมผัสในเรลได้แม้แต่น้อย
เพราะตอนน้ําในเรลได้ใช้ความสามารถเงาแล้วมาโผล่อยู่ที่ด้านหลังของยักษ์ขั้น 4 ทั้งสอง
ในเรลที่มาโผล่อยู่ด้านหลังของยักษ์ได้ใช้ดาบหนักกระดูกของเขา ที่ดึงออกมาจากเงาทั้งสองเล่มฟันส่วนกลับไปที่ด้านหลังของยักองครักษ์ทั้งสอง แต่ยักษ์องครักษ์ก็ไม่ได้อ่อนแอ มันกลับหมุนตัวอย่างคล่องแคล่วใช้ดาบและขวานรับการโจมตีของในเรล พร้อมกับที่ใช้หมัดต่อยใส่ในเรลซึ่งเขาก็ใช้หมัดของตนในร่างมนุษย์ปกติต่อยปะทะเข้ากับมัน
จากแรงปะทะเมื่อสักครู่ทําให้ไนเรลกระเด็นถอยไปอย่างแรง
“หึ แค่มนุษย์คิดจะเทียบพละกําลังกับข้า ลาโก” ยักษ์เถื่อนองครักษ์ตนที่ต่อยในเรลพูดออกมาอย่างดูถูก
ไนเรลที่ตอนนี้รู้แล้วว่าใช้เพียงแค่ความสามารถ [พละกําลัง 50 เท่า] คงไม่สามารถเอาชนะยักษ์เถื่อนพวกนี้ได้ แต่เขาก็รู้อยู่แล้วเพียงแต่แค่อยากจะลองทดสอบพลังของตนก็เท่านั้น
ลาโกยักษ์เถื่อนไม่คิดที่จะให้ในเรลได้พักมันกับโจมตีเข้าใส่ไนเรลในทันที ยักษ์เถื่อนอีกตนที่เห็นดังนั้นก็ลงมือโจมตีในเรล เช่นกัน โดยมันพ่นไฟออกมาจํานวนมหาศาลเข้าไปจุดที่ไนเรลยืนอยู่
แต่แล้วก่อนที่การโจมตีจะมาถึงตัวของในเรล ร่างกลายของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นพร้อมกับเกล็ดของกิ้งก่า โดยเขาใช้ความสามารถอมนุษย์ [กิ้งก่ายักษ์ B] และ [ร่างไททัน B] พร้อมกัน
ลาโกที่เห็นว่าท่าไม่ดีแล้วแต่มันก็ไม่สามารถหยุดการพุ่งเข้าหาไนเรลได้เพราะระยะมันประชิดเกินไป
ดังนั้นลาโกจึงทุ่มพลังทั้งหมดใช้ขวานของตนฟาดลงไปใส่ไนเรลโดยตรง
แต่ไนเรลกลับใช้การบิดตัวเพียงเล็กน้อยหลบการโจมตีและจับเข้าไปที่แขนของลาโกบัดมันอย่างแรงเหวี่ยงตัวของเขาไปทางเพลิงของยักษ์เถื่อนอีกตนที่โจมตีเข้ามา
อ้ากกก!
ลาโกร้องออกมาด้วยความเจ็บจากการบิบข้อมือของไนเรล และเพลิงที่เพื่อนของตนพ่นออกมาไม่ยั้ง
แต่เมื่อยักษ์ตนนั้นเห็นว่าในเรลใช้ลาโกเพื่อยักษ์เถื่อนของตนมาเป็นโล่กันไฟมันก็หยุดการโจมตีทันที
ถึงแบบนั้นร่างของลาโกที่โดนไนเรลเหวี่ยงวาก็ชนเข้ากับมันอย่างแรง ตัวของลาโกและยักษ์เถื่อนตนนั้นกระเด็นไปชนโล่ของยักษ์เลื่อนขั้น 3 ที่ล้อมไนเรลอยู่รอบ ๆ
ยักษ์เถื่อนขั้น 3 กว่า 50 ตัวที่เห็นว่ายักษ์องครักษ์สองตนพลาดท่าพวกมันก็ไม่รอช้าส่งยักกว่า 10 ตนลอบโจมตีไนเรลในทันที
ตูม! ตูม!
ทั้งลูกไฟและดาบขนาดใหญ่พุ่งตรงไปที่ร่างของไนเรลที่สูงกว่า 6 เมตรจนพวกมันยักษ์เถื่อนยังคิดว่าไนเรลนั้นเป็นยักษ์ซะเอง
“บัดซบมนุษย์ชั้นต่ํา พวกเจ้าสองตัวทําอะไรอยู่รีบเข้าไปจัดการมัน” เลฟอนที่เห็นว่ายักษ์ของตนเสียท่าก็รีบสั่งให้พวกมันเข้าไปจัดการไนเรลต่อ
ลาโกและยักษ์องครักษ์ลุกขึ้นมาด้วยทาทีที่ไม่เป็นอะไรมาก ยกเว้นก็แต่ลาโกที่เจ็บข้อมือเล็กน้อยและรอยไหม้ที่ชดเกาะและผิวหนังเล็กน้อย
สําหรับพวกยักษ์เถื่อนเผ่าอัคคีแล้ว ไฟนั้นใช้ไม่ได้ผลกับพวกมันมากนัก
ร่างกายของพวกมันสามารถป้องกันไฟได้ในระดับหนึ่ง และไฟของยักษ์เถื่อนองครักษ์ทั้งสองก็ไม่ได้สูงต่างกันมากนัก
“ตาย!” ยักษ์เถื่อนองครักษ์ทั้งสองเข้าไปเสริมทัพกับยักษ์เลื่อนขั้น 3 ที่เหลือในการจัดการกับไนเรล
การปะทะของไนเรลและยักษ์เดือนนั้นเป็นไปอย่างดุเดือด แต่เพราะมียักษ์เถื่อนขั้น 4 สองตนคอยกดข่มไนเรลและยังมีเลฟอนที่ใช้ธนูยักษ์ที่สร้างมาจากโลหะพิภพ ที่ว่ากันว่ามีความแข็งแกร่งและยืดหยุ่นมากโจมตีเขาที่เผลออยู่ตลอด ถ้าไม่ใช้เพราะว่าในเรล ใช้ความสามารถเงาหลบได้พ้นตัวของเขาคงโด ยิงทะลุด้วยลูกธนูนั้น เหมือนกับยักษ์เลื่อนขั้น 3 ที่โดนลูกหลง แม้แต่โล่หนักที่มันถือก็ยังไม่สามารถป้องกันได้
โล่ที่แตกออกพร้อมกับยักษเถื่อนที่ล้มลง เลฟอนที่เห็นดังนั้นก็โกรธมากมันใช้ทุกคนโจมตีด้วยไฟโดยไม่สนใจว่าจะสร้างความเสียหายให้แก่ค่ายเลยแม้แต่น้อย
“ จัดตั้งขบวนผสานการโจมตี” เลฟอนสั่งการออกมาในทันที
พร้อมกับใช้ยักษ์เถื่อนหลายตัวรวมถึงยักษ์องครักษ์ขั้น 4 ทั้งสองใช้เพลิงโจมตีหลอมรวมกันเข้าหาไนเรล
เขาที่เห็นแบบนั้นก็ไม่รอช้า ใช้ความสามารถไฟของตัวเองอย่างเต็มที่เช่นกัน ไฟทั้งสองปะทะและหมุนชนกันไม่หยุด
ดูเหมือนว่าไนเรลและยักษ์คิดจะวัดกันว่าใครจะหมดแรกไปก่อน แต่แน่นอนเลฟอนที่รอจังหวะนี้นั้นก็ใช้ธนูอีกดอกยิ่งไปที่ไนเรล
ธนูที่โดนดึงจนโก่งสุดคันธนู พร้อมที่จะยิงไปที่ไนเรล เลฟอนคิดว่าธนูดอกนี้จะทําให้ในเรลหมดสภาพหรือถึงขั้นบาดเจ็บสาหัดอย่างแน่นอน
เซลล์ตามร่างกายของในเรลส่งสัญญาณที่รับรู้ได้ถึงอันตรายร้องเตือนอย่างรุนแรง เขามองไปที่เลฟอนที่ตอนนี้พร้อมจะยิงแล้ว
“เสร็จข้าละ” เลฟอนพูดออกมาพร้อมกับจะปล่อยการโจมตี แต่ในจังหวะนั้นเองที่อยู่ ๆ เงาที่มาด้านหลังก็ลอบโจมตีเลฟอน ทําให้ลูกธนูที่ยิงพลาดไปโดนกระดูกซี่โครงข้า งซ้ายของไนเรล
“อั่ก” ไนเรลที่กระอักเลือดออกมาพร้อมกับรีบกระโดดเข้าไปในเงาถอยห่างออกมาอีกร้อยเมตร เพื่อที่จะหลบไฟของยักษ์เถื่อนที่ร่วมกันโจมตี
เลฟอนที่ถูกเงารอบโจมตี มันก็ใช้คันธนูขวางกันการโจมตีนั้นไว้ได้อย่างฉิวเฉียด พร้อมทั้งใช้มีดสั่นที่มันพกติดตัวแทงไปที่เงายักษ์โดยรอบที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้ามาช่ วยเลฟอนทันที
เมื่อเงาเห็นว่าการโจมตีของตนนั้นไม่สามารถจัดการกับเลฟอนได้มันก็ถอยกับไปตั้งหลักเคียงข้างกับไนเรล
แต่เพราะมันโดนเลฟอนแทงไปที่เอวหนึ่งที่ถึงแม้ตัวมันจะไม่ได้เป็นอะไร แต่ไนเรลที่ต้องยอมรับผลสะท้อนจากพลัง มีรอยมีดแทงของเลฟอนด้วย ถึงมันจะเป็นการบาดเจ็บที่ได้รับเพียงแค่ 50% แต่มันก็ยังเป็นการบาดเจ็บ
ไนเรลไม่ได้มีเวลาจะไปสนใจสําหรับร่างไททันมันมีพลังชีวิตที่สูงแผลแค่นั้นไม่ทําให้เขาแผลได้อย่างแน่นอน
ไนเรลใช้ไฟของตนเองเผาไปที่บาดแผลเพื่อห้ามเลือดโดยตรง ซึ่งเป็นการปฐมพยาบาลชั่วคราวให้เขาต่อสู้ได้อย่างไม่มีปัญหาไปก่อน
เลฟอนที่ลุกขึ้นมาได้ก็รู้สึกโกรธมากที่ยักเลื่อนขั้น 4 ทั้ง 4 ตนที่เขาส่งไปจัดการกับเงา พึ่งจะตามมาถึง
“บัดซบพวกเจ้าทําไมถึงให้เงาขั้นต่ํานั้นลอบโจมตีข้าได้ พวกเจ้าอยากตายอย่างงั้นหรือ”
ยักษ์เลื่อนขั้น 4 ทั้ง 3 ตนคงเข่าลงไปด้วยความกลัว พวกเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรเช่นกัน เพราะอยู่ดี ๆ เงานั้นก็ขยายร่างใหญ่และเล่นงานยักษ์เลื่อนขั้น 4 อีกคนไปที่เงาอย่างแรงด้วยความสามารถที่แปลกประหลาดของเงา ที่การโจมตีของเงาจะกระทบถึงเจ้าของ
ทําให้ยักษ์ตนนั้นถึงกับบาดเจ็บหนักและตอนนี้ก็ได้ให้ยักษ์เลื่อนขั้น 3 ตนอื่น ๆ ช่วยกันพาไปรักษ์ตัวอยู่
ส่วนเงาที่โจมตียักษ์นั้นเสร็จแล้วมันก็ไม่จนใจพวกเขาอีกวิ่งลัดเลาะมาที่นี่ในทันที
ทั้งสามตนที่มาถึงก็เห็นว่าเลฟอนโดนเงานั้นโจมตีไปแล้ว หลังจากที่เลฟอนได้ยินดังนั้นเขาก็ต้องเก็บเรื่องนี้ลงไปก่อนจัดการเจ้ามนุษย์นี่และเงานั้นก่อนแล้วค่อยไปลงโทษพวกมัน
เลฟอนและยักษ์เถื่อนที่ตอนนี้ได้ยืนเผชิญหน้ากับไนเรลและเงา โดยมีฉากหลังเป็นแสงของเปลวไฟที่เผาที่พักที่ไม่เป็นฉากหลัง
เลฟอนมองไปที่ไนเรล และเขาก็สังเกตุเห็นบางอย่างเหมือนว่าในเรลจะบาดเจ็บและเป็นจุดเดียวกับที่เขาโจมตีเงานั้น
“เจ้าบาดเจ็บ ดูเหมือนว่าเงานั้นจะมีการเชื่อมต่อบางอย่างกับเจ้าสินะ ฮิ ๆ ฮ่า ๆ”
เลฟอนหัวเราะออกมาด้วยความบ้าคลั่งดูเหมือนว่าเขาจะเจอเข้ากับจุดอ่อนของในเรลแล้ว
“โจมตีไปที่เงานั้น” เลฟอนสั่งยักเลื่อนขั้น 4 ที่ตอนนี้มารวมตัวกันอยู่ถึง 6 ตนรวมเลฟอนด้วย
ซึ่งดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะกลายเป็นศึก 6 ต่อ 2 โดยที่ยักษ์เลื่อนขั้น 3 ได้แต่อยู่วงนอกคอยหลบไม่ให้โดนลูกหลงเท่านั้น
“ตาย! !” ไนเรลที่เห็นว่าทั้ง 6 คนเข้ามาจัดการกับเข้า ไนเรลก็ไม่รอช้าเปิดฉากการโจมตีก่อนเลย
“เจ้านั้นและที่ต้องตายตอนนี้จะหนีไปไหนได้” เลฟอนและยักษ์เถื่อนที่ใช้ทุกการโจมตีใส่ไนเรลไม่หยุด จนถึงขนาดที่ว่าในเรลและเงาป้องการโจมตีหนึ่งครั้งก็จะมีสองครั้ง โจมตีโดนเขา แต่ถึงแบบนั้นในเรลก็ยังโจมตีสวนกลับไปได้โดยการใช้กรงเล็บฟันไปที่ท้องของพวกมันไม่ก็ใช้นิ้วเหล็กในรอบโจมตีโดยการยอมรับการโจมตีและโจมตีด้วยนิ้วเหล็กในสวนกลับไป
หนึ่งในยักษ์เถื่อนขั้น 4 ที่โดนนิ้วเหล็กในของไนเรลไปก็ถึงกับบาดเจ็บสาหันในทันที แต่เขาก็ต้องต่อยมันไปถึง 3 ครั้งติดต่อกัน ตอนนี้เขาเหลือการต่อยได้อีกแค่ 1 ครั้งเท่านั้น เพราะเขาใช้ 6 ครั้งในการจัดการกับยักษ์เถื่อนสองตนที่เฝ้ากรงขังของนิมพ์ไป
“ยอมแพ้ซะ” เลฟอนที่เห็นว่าพวกของตนโดนความสามารถแปลกของมนุษย์คนนี้จนถึงกับบาดเจ็บสาหัส เขาก็ไม่คิดจะออมมืออีกเพราะไม่รู้ว่ามนุษย์คนนี้มีความสามารถอะไรอีก
เลฟอนรู้ว่าพวกโฮโมก็มีตัวตนที่เรียกกันว่า โฮโมชั้นสูงที่เหมือนกับมนุษย์ชั้นสูงคนนี้ แต่พวกนั้นกลับไม่มีความสามารถที่หลากหลายคล้ายกับว่ามนุษย์คนนี้ ซึ่งเหมือนกับอสูรซะมากกว่า
นั้นยิ่งทําให้เขาสนใจชายคนนี้เข้าไปอีก มนุษย์ชั้นสูงที่มีความสามารถหลากหลาย ถ้าเขาจับมันมาได้จะต้องไขปริศนาความลับของในเรลอย่างแน่นอนโดยเฉพาะรอยสักที่อยู่บนหน้าอกนั้น
ถึงผ้าคุมขนาดใหญ่ของในเรลที่พอกลายร่างแล้วเขาจะใช้มันจะปกปิดร่างกายและคริสตัลวิวัฒนาการบนหน้าอกไว้ แต่มันก็ยังเผยให้เห็นถึงรอยสักสีทองของใบไม้ที่มองก็รู้ว่าไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
จนแม้แต่เลฟอนเห็นก็สนใจมัน
เลฟอนที่รอบโจมตีเงา ด้วยธนูของตนอย่างรุนแรงจนเงา เริ่มที่จะรักษารูปร่างเอาไว้ไม่ได้ ส่วนไนเรลก็ได้รับบาดเจ็บไปด้วย
ไนเรลที่แย่งชิงขวานและดาบมาจากยักษ์เถื่อนองครักษ์มาตอนไหนไม่รู้ได้ใช้มันรับการโจมตีจากหมัดที่เต็มไปด้วยเปลวไฟที่ปกคลุมกําบันนั้น และยังใช้กวาดการโจมตีอย่างรุนแรงจนทําให้ยักษ์เลื่อนขั้น 4 ทุกตนถอยห่างออกไปในทัน
ไนเรลที่หอบหายใจรีบเรียกเงากลับมาในทันที พร้อมกับมองไปที่ยักษ์เถื่อนสองตนที่โดนกรงเล็บที่ท้องของเขาจนมันนอนหายใจโรยริน และยักษ์เถื่อนอีกหนึ่งที่ตอนนี้โดนพิษของเขาและตายลงไปแล้ว
ในขณะที่บริเวณรอบ ๆ นั้นกับเต็มไปด้วยเศษซากของชิ้นส่วนร่างกายของยักษ์เลื่อนขั้นที่ 3 ที่หลบลูกหลงจากการโจมตีหรือการโจมตีที่ในรเลตั้งใจไม่พ้นนอนตายเกลื่อนอยู่
เลฟอนที่เห็นแบบนั้นเองก็ปวดใจเล็กน้อย เพราะยักษ์เถื่อนเหล่านี้นั้นเป็นคนของเขาเองไม่เกี่ยวกับทหารของเผ่า มันผู้สนับสนุนที่เขามีในเผ่า ถ้าตายไปหนึ่งมันก็จะหายไปหนึ่ง
ถึงแบบนั้นเขาก็ยังคิดว่ามันคุ้มค่า ถ้าเขาจับมนุษย์คนนี้และเอาไปที่โลกใต้พิภพได้และทําการศึกษามนุษย์คนนี้จนรู้ความลับในร่างกายของเขา บางทีเขาอาจจะค้นพบวิธีการเข้าถึงพลังธาตุรูปแบบอื่น ๆ ได้
เมื่อนั้นเขาก็อาจจะควบคุมได้ทั้งไฟ ดิน น้ํา ลม และอีกมาก จากนั้นตําแหน่งราชาของเผ่าอัคคีตนต่อไปก็จะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน
“เจ้ายังไม่ยอมแพ้อีกอย่างนั้นหรือ แผนการของเจ้าทั้งหมดล้มเหลวแล้ว ข้าสัญญาว่าถ้าเจ้ายอมแพ้และบอก ที่ซ่อนของนิมฟ์และมนุษย์ที่เจ้าพาหนีไปมาซะ เมื่อข้าทํา การทดลองกับร่างกายของเจ้าข้าจะไม่ทําให้มันกระจัดกระจายมากนัก
เลฟอนที่จ้องไปที่ในเรลทิ้งอาวุธในมือพร้อมด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน เพราะเขาคิดว่าในเรลนั้นไม่สามารถหนีไปจากมือของเขาได้พ้นแล้วจึงคิดจะทิ้งอาวุธและยอมจํานน
“ฮ่า ๆ” ไนเรลที่อยู่ ๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้ยินว่าแผนการของเขานั้นล้มเหลวแล้วจากปากของเลฟอน เขายิ้มจนตาหยืมองไปที่เลฟอน
“เจ้ายิ้มอะไร?”
“ก็เจ้าถามหาพวกนิมพ์ไม่ใช่หรือ” ไนเรลก็หันสายตาของเขาไปทางที่พักของเลฟอนที่ยังราชินีนิมฟ์เขาไว้
เลฟอนที่เห็นดังนั้นก็เริ่มเข้าใจบางอย่างได้ ตัวล่อไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่มีถึงสองบัดซบเอ๊ย
รอยยิ้มบนใบหน้าของเลฟอนหายไปในทันที
