Reader – ตอนที่ 22: ลีอาห์ (ตอนจบ)

[เชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น 1]

ประกายแสงหายไปและมีข้อความปรากฏขึ้น

‘อย่างที่ฉันคิด‘

เธอมั่นใจ

‘ฉันต้องอ่านอย่างละเอียดเหรอ?’

เงื่อนไขของการที่ประกายแสงหายไป คือ การอ่านอย่างละเอียด

‘แต่…….‘

เธอคิดในใจ ขณะอ่านข้อความ

‘แค่นี้เหรอ?’

ณ สถานที่แห่งนี้ ชิ้นส่วนที่ซ่อนอยู่ที่ห้องสมุดจบลงด้วยสถิติที่เพิ่มขึ้นหรือ?

‘คุณไม่สามารถเปลี่ยนอาชีพที่นี่ได้หรือ?’

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเสียใจ ขณะที่เธอคาดหวังอาชีพพิเศษ แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะอาชีพเท่านั้น

‘มันไร้ประสิทธิภาพมาก‘

สถิติที่เพิ่มขึ้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม ปัญหา คือ เวลาที่ใช้ในการอ่านหนังสือทั้งหมด

‘ถ้าฉันไปล่ามอนสเตอร์ตามเวลาที่ใช้ในการอ่านหนังสือ‘

สถิติเดียวที่คุณจะได้รับจากการอ่านหนังสือคือ เชาว์ปัญญาที่ไม่เพิ่มขึ้น 3 หรือ 4 แต่เพียง 1 มันจะดีกว่าที่จะออกล่ามอนสเตอร์ตามเวลาที่ใช้ในการอ่านเพราะคุณสามารถเพิ่มสถิติของคุณได้มากขึ้น

‘ถ้ามันเป็นความแข็งแกร่ง ความว่องไวหรือความแข็งแรงมันจะแตกต่างกัน‘

ยิ่งไปกว่านั้น เชาว์ปัญญาไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเธอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการเชาว์ปัญญาเลย แต่เพื่อให้เธอเปลี่ยนเป็นอาชีพการสู้รบระยะประชิด สถิติที่สำคัญสำหรับเธอ คือ ความแข็งแกร่ง ความว่องไวและความแข็งแรง

‘ฉันควรทำอย่างไรดี‘

เธอไตร่ตรองว่าเธอควรจะอยู่ที่นี่และอ่าน เพื่อเพิ่มสติปัญญาหรือเธอควรโยนมันทิ้งแล้วมุ่งหน้าไปพบกับ เจีย แทน

ในขณะนั้นเอง

-เจีย: เฮ้ ลีอาห์!

เจีย พูดผ่านหูฟัง

ลีอาห์: เฮ้

เธอตอบ เจีย  ขณะที่เธอเปิดหนังสือเล่มต่อไป แม้ว่าเธอจะไม่สามารถอ่านหนังสือได้ ในขณะที่ เจีย พูดต่อ

-เจีย: ข่าวใหญ่!

-ลีอาห์: ข่าวใหญ่เหรอ? มันคืออะไร?

– เจีย: เธอมาถึงห้องสมุดใช่ไหม?

– ลีอาห์: ใช่ ฉันมาถึงห้องสมุดแล้ว

-เจีย: หนังสือที่นั่น พวกมันเปล่งประกาย ใช่ไหม?

“……… ?”

เธอรู้สึกสับสนกับคำถามของ เจีย

‘ทำไมเธอถึง?’

เธอรู้ได้อย่างไรว่าหนังสือเป็นประกาย?

‘ไม่มีทาง มีข้อมูลถูกโพสต์หรือ?’

มีโอกาสใดบ้างที่มีข้อมูลโพสต์บนอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับสถานที่นี้? แต่ แม้ว่ามันจะถูกโพสต์บนอินเทอร์เน็ตก็ไม่มีทางที่ เจีย จะสามารถค้นพบได้ ในตอนที่เธอเชื่อมต่อกับเกม

– ลีอาห์: เธอรู้ได้ไง?

เธอถาม เจีย อยากรู้ว่าเธอค้นพบข้อมูลนี้เกี่ยวกับห้องสมุดอย่างไร

– เจีย: เมื่อฉันลงมาและเดินไปรอบ ๆ ฉันได้พบกับ NPC ที่โฆษณาห้องสมุดและส่งหนังสือเปล่งประกายมา ดังนั้น เมื่อฉันอ่านหนังสือและประกายแสงก็หายไป ในขณะที่สถิติของฉันเพิ่มขึ้น! ดังนั้น ฉันคิดว่าบางทีหนังสือทั้งหมดในห้องสมุดอาจเป็นแบบนั้น!

“……”

ลีอาห์ ไม่สามารถพูดอะไรกับสิ่งที่ เจีย พูด

‘หนังสือในที่นี้ไม่ใช่สิ่งเดียวที่สามารถเพิ่มสถิติของคุณได้?’

เธอคิดว่ามีเพียงหนังสือในที่นี่เท่านั้นที่สามารถเพิ่มสถิติของเธอได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอครุ่นคิดถึงตัวเธอเอง เธอควรจะอยู่ที่นี่และอ่านหนังสือ เพื่อเพิ่มพูนปัญญาของเธอหรือถ้าเธอควรพบกับ เจีย แทน

‘ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะอยู่ที่นี่‘

อย่างไรก็ตาม ไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะถามตัวเอง มันต้องเป็นหนังสือเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นหนังสือในสถานที่นี้ เพื่อให้สถิติเพิ่มขึ้น

‘ฉันควรจะไป‘

เธอลุกขึ้นจากที่นั่ง ขณะที่เธอตัดสินใจที่จะออกไปและเริ่มล่า ในขณะที่เธอค่อย ๆ อ่านหนังสือ เพื่อเพิ่มสถิติของเธอ

ในขณะนั้น เมื่อเธอคิดเสร็จและลุกจากที่นั่ง

-เจีย: แต่เงื่อนไขในการไปที่ห้องสมุดบ้ามาก

เจีย พูดต่อ

-เจีย: เงื่อนไขในการใช้ห้องสมุดคือ ชื่อเสียง 50,000

“…….”

ลีอาห์ คิดกับตัวเองสักพัก ขณะที่เธอได้ยินสิ่งที่ เจีย พูด

‘ไม่ ยัง‘

แน่นอนว่าคิดไม่นานนัก ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนที่จะใช้ห้องสมุดในพื้นที่อื่น มันจะเป็นการเสียเวลาที่เธอใช้เวลาที่นี่และถ้าเธอต้องทำงานหนัก เธอควรจะสามารถทำตามมาตรฐาน เพื่อใช้ห้องสมุดแล้วอ่านหนังสือเพื่อเพิ่มสถิติของเธอ หนังสือจะไม่วิ่งหนีไปไหน

– ลีอาห์: ฉันจะออกไป

เธอกระซิบกับ เจีย จากนั้น เธอก็มองไปที่ชายผู้อ่านหนังสืออยู่ตรงหน้าเธอ เธอไม่ใช่คนเดียวในที่นี่

‘ฉันควรจะบอกเขาดีไหม?’