Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 40 สัญญา

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดี
ในท้ายที่สุดผมได้รับข้อเสนอ โดยมีสัญญารวม 150 ล้านวอน
เงินสัญญา 1,500 เหรียญทองและเงินประจำปีอีก 700 เหรียญทอง ผมไม่รู้ว่าผู้มาใหม่จะได้รับการประเมินมากน้อยเพียงใด แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองได้มากกว่าพวกเขาส่วนใหญ่อย่างเห็นได้ชัด
อย่างไรก็ตามแม้จะมีสินบนล่อใจ ผมก็รู้ว่าพวกเขาไม่ได้ต้องการผมอย่างแท้จริง อาจมีหลายสาเหตุ แต่สิ่งสำคัญที่ผมคิดได้ คือ ศักยภาพของผมต่ำกว่าค่าเฉลี่ย เมื่อเทียบกับเพื่อน ผมถูกมองว่าเป็นคนอ่อนแอที่ต้องถูกแบกในทุกที่ที่เขาไป
อาชีพที่ผมเลือกในฐานะอัลเคมิสท์พร้อมกับเวทมนตร์ระดับต่ำ นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้การประเมินของผมลดลงอย่างรวดเร็ว
ผมอยากจะพูดออกไป แต่พบว่าตัวเองถูกแช่แข็ง จู่ ๆ ร่างกายของผมก็รู้สึกเหมือนถูกยัดด้วยตะกั่ว และผมก็รู้สึกเหมือนจะอาเจียนของที่กินไปเมื่อวาน
‘ใช่…’
สถานการณ์ตอนนี้ทำให้ผมสงสัยว่าพวกเขาเต็มใจเสียสละมากแค่ไหนเพื่อให้ได้ทั้งทีม พวกเขารู้ว่าคนอื่น ๆ จะไม่เห็นด้วย ถ้าผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในนั้น
ลีซังฮีเปิดปากพูดอีกครั้ง เมื่อเธอสัมผัสถึงความลำบากใจของผม
“คุณจะไม่ได้รับเพียงแค่นั้นนะคะ ฉันยังไม่สามารถอธิบายทุกอย่างในตอนนี้ แต่ยังมีสวัสดิการอื่นอีกมากมาย คุณสามารถคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นแรงจูงใจเช่นเดียวกับบนโลก โดยปกติแล้วคุณสามารถใช้ประกันพื้นฐานต่าง ๆ เช่น ประกันอุบัติเหตุและการเสียชีวิต นอกจากนี้คุณยังมีอิสระในการใช้สิ่งอำนวยความสะดวกในกิลด์ ฉันจะมอบหมายโค้ชส่วนตัวให้คุณด้วย อา! แม้ว่าคุณจะแต่งงานหรือมีลูก คุณจะได้รับค่าเลี้ยงดูขั้นพื้นฐาน แต่ความเป็นจริงมีไม่กี่คนหรอกที่แต่งงานกันในทุกวันนี้…”
“ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ?”
“บางทีอาจเป็นเพราะการอยู่ในกิลด์ทำให้คุณเผชิญหน้ากับอันตรายที่ไม่รู้จัก สถานการณ์ตอนนี้อาจดีกว่าดันเจี้ยนฝึกสอน แต่กิลด์ของเราดูแลตัวเองผ่านการสำรวจดันเจี้ยนหรือการล่ามอนสเตอร์เป็นหลัก แน่นอนตอนที่เราออกล่า เราก็ใช้ระบบการทำงานเช่นกัน ผลพลอยได้ของมอนสเตอร์หลังจากการล่าสิ้นสุดจะถูกแบ่งระหว่างกิลด์และฝ่ายล่า ในอัตราส่วน 40 ต่อ 60 ส่วนตัวเลขที่แน่นอนคือ…”
“มันสมเหตุสมผลแล้วกับคนที่เผชิญอันตราย เงินลงทุนนี้และเงินประจำปีรวมเผื่อค่าความเสี่ยงนั้นไหมครับ?”
“ค่ะ มันอาจจะมากกว่าที่คุณจินตนาการไว้นิดหน่อย” เธอตอบอย่างตรงไปตรงมาอีกครั้ง ในทางกลับกันผมรู้สึกเหมือนเป็นมืออาชีพที่ถามคำถามแบบนี้
ผมไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ผู้คนบนโลกมาที่นี่ แต่ผมรู้สึกว่ามันนานมาก
“ในฐานะอัลเคมิสท์ เราจะจัดหาตัวเร่งปฏิกิริยาที่คุณต้องการให้มากที่สุด แน่นอนว่าการสนับสนุนสิ่งของราคาแพงอาจเป็นเรื่องยาก แต่…”
“ลีซังฮี”
“เป็นเรื่องดีที่จะซื่อสัตย์”
“หืม…”
“นี่คือทุกสิ่งที่กิลด์บลูสามารถมอบให้คุณได้”
ผมชอบวิธีที่ลีซังฮีเลือกจะนำเสนอตัวเอง เธอแสดงความเคารพและให้เวลาผมมากพอที่จะดำเนินการ
อย่างไรก็ตามสมาชิกชราที่นั่งอยู่ด้านข้างเธอเป็นปัญหา ผมรู้สึกได้ถึงความไม่ยอมรับของพวกเขาจากระยะไกล ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนเหล่านี้เป็นคนประเภทที่วิพากษ์วิจารณ์คนอื่นอย่างเปิดเผย อย่างไรก็ตามปัญหาหนึ่งยังคงรอพวกเขาอยู่ พวกเขาไม่รู้ว่าผมผูกพันกับอีกสามคนแค่ไหน
ผมคิดว่าการร่วมมือกับคนเหล่านี้จะเป็นแผนระยะสั้น แต่กลับกลายเป็นว่าผมถูกช่วยมากกว่าที่คิด
‘บางทีพวกเขาอาจรู้สึกได้’
คนเหล่านี้เคยเผชิญกับการสูญเสียมากเกินไปหรือเปล่า? นั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาสัมผัสด้วยตัวเอง?
ผมสามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่าพวกเขายังมีเพื่อนร่วมงานในอดีตที่ต่อสู้และตายไปแล้ว
‘อย่างไรก็ตามเพื่อนของผมคงไม่ยอม’
ไม่อย่างแน่นอน
ไม่มีทางที่ปาร์คด็อกกูและจองฮายันจะเห็นด้วยกับการเตะผมออกจากทีม ผมสามารถพูดเช่นเดียวกันกับคิมฮยอนซึง ที่เลือกให้ผมเป็นหนึ่งในการลงทุนของเขา
เราสนิทกันมากกว่าที่ผู้อาวุโสเหล่านี้คิดและเราต่างก็มีความสนใจส่วนตัว ที่พวกเขาไม่รู้
ผมพบว่าความเป็นศัตรูของพวกเขาเป็นเรื่องไร้สาระ
มันน่ายกย่องที่พวกเขาเลือกที่จะรวมตัวผมไว้และไปไกลถึงขั้นเสนอเงินจำนวนมาก แต่การจ้องมองที่ไม่ยอมรับ ก็ทำให้ผมรู้สึกแย่เหมือนกัน
มันไม่เลวร้ายเกิน แต่ก็นะ
แทนที่จะเป็นเช่นนั้น สถานการณ์ตอนนี้ทำให้ผมมีความสุขมากกว่าอับอาย
‘พวกงี่เง่า’
อีกไม่นานผู้อาวุโสเหล่านี้จะรู้
ในที่สุดพวกเขาก็จะรู้ว่าการอยู่ข้างผมนั้นได้เปรียบแค่ไหน
“ผมไม่แน่ใจ แต่ดูเหมือนนี่จะเป็นข้อตกลงที่ดีเหมือนกัน ผมรู้ว่าพวกคุณคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องนี้มาแล้ว”
“ค่ะ แน่นอนว่าคุณจะไม่ผิดหวัง”
“มีกองสนับสนุนอยู่ในบลูกิลด์ไหมครับ?”
“มีค่ะ”
จังหวะหนึ่งผ่านไป ก่อนที่ผู้อาวุโสคนหนึ่งจะพูดกับผม
“ครับคุณกียอง ในความเป็นจริงอัลเคมิสท์ถูกจัดอยู่ในกลุ่มผู้สนับสนุนที่ไม่ต้องต่อสู้ และจะไม่มีกิลด์อื่นเสนอเงื่อนไขดังกล่าวสำหรับอัลเคมิสท์”
“อืม ผมเข้าใจแล้ว แต่มันแปลกมาก ผมนึกว่าจะมีบางอย่างที่เหมือนกับการเล่นแร่แปรธาตุที่นี่”
“มันไม่ค่อยมีประสิทธิภาพอย่างที่คุณคิด ถึงแม้ว่าจะบอกว่าอาชีพประเภทนี้ใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาเพื่อกระตุ้นเวทมนตร์… เอาล่ะ ผลพลอยได้จากมอนสเตอร์นั้นมีค่า แต่ยอนซองจินซึ่งมักใช้โดยอัลเคมิสท์นั้นไม่ค่อยมีประสิทธิภาพสำหรับเรา”
“อืม”
“แต่ถ้าเป็นอัลเคมิสท์ที่มีพลังเวทย์เพียงพอ เรื่องราวก็จะต่างไปเล็กน้อย…แต่ผมขอถามคุณได้ไหม ว่าคุณมีค่าสถานะเวทมนตร์เท่าไหร่?”
“ผมมี 8”
“อืม…ผมคิดว่ามันไม่สูงมากสำหรับการเปลี่ยนอาชีพครั้งที่สอง บางทีการเติบโตจากพลังเวทย์ของคุณอาจช้าไปหน่อย…”
“ครับ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเทียบกับค่าสติปัญญาหรือเมื่อเทียบกับวิซาร์ดคนอื่น”
“อืม…โอเค ผมเข้าใจแล้ว”
ผมเห็นแววตาของเขาและรู้ว่ามันหมายถึงอะไร มูลค่าของผมลดลงจากบทสนทนาสั้น ๆ
อย่างไรก็ตามผมรู้ว่าเขาต้องยอมรับ เพราะถ้าเขาไม่ทำ เขาก็จะไม่ได้รับตัวคิมฮยอนซึงหรือจองฮายันเช่นกัน
“แล้วสัญญาของเรา?”
อย่างไรก็ตาม เขาต้องตามส่วนของผม จนกว่าจะได้รับหลักประกัน
เมื่อผมมองไปที่สัญญา ผมก็เริ่มพูดช้า ๆ
“ผมไม่แน่ใจ ผมคิดว่าต้องการเวลาคิดอีกหน่อย”
“อะไรนะ…”
” ก่อนอื่นผมอยากจะบอกว่าข้อเสนอของคุณดีมาก แต่ผมอยากให้คุณให้เวลาผมคิดมากกว่านี้”
“แต่ผมก็ต้องการคำตอบโดยรวดเร็ว พวกเราก็ไม่มีเวลาเหมือนกัน…”
“ครับ ผมจะตอบกลับให้เร็วที่สุด”
“และฉันอยากให้คุณคุยเรื่องนี้กับเพื่อน ๆ ของคุณด้วยนะคะ”
“แน่นอนครับ”
ในตอนนั้นลีซังฮีเริ่มพูดอีกครั้ง เสียงของเธอครั้งนี้ฟังดูเร่งด่วน
“ทั้งหมดนี้รวมอยู่ในแคตตาล็อกและสัญญาของบลูกิลด์ หากคุณอ่าน…มันอาจจะช่วยได้บ้าง”
“โอเคครับ ผมจะอ่านมันในภายหลัง”
ความจริงก็คือ ผมรู้ว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะอ่าน
‘ทุกอย่างจะพลิกกลับภายในไม่กี่วันอยู่ดี’
เมื่อออกไปข้างนอก ผมเห็นปาร์คด็อกกู จองฮายันและคิมฮยอนซึงกำลังรออยู่ ใบหน้าที่ดูอยากรู้อยากเห็นของพวกเขา ทำให้ผมหัวเราะ
“พี่ไม่ได้สอบอะไรเป็นพิเศษเหรอ?”
” อะไร? ไม่นะ!”
“ที่จริงแล้วการดูแลของที่นี่ก็ไม่เลว”
” งั้นเหรอครับ? “
“ครับ ผมได้ค้นคว้าโดยส่วนตัวเล็กน้อย แต่ดูเหมือนกิลด์ขนาดใหญ่อื่น ๆ จะไม่เสนอเงื่อนไขระดับนี้ สิ่งที่พวกเขาพูดเป็นความจริง ถึงแม้จะไม่เห็นศักยภาพของเราอย่างชัดเจน แต่พวกเขายังยินดีที่จะมอบของจำนวนมาก…”
” ใช่ พวกเขาดูเหมือนจะเป็นคนดีด้วยนะพี่”
“บางทีพวกเขาอาจจะเสี่ยงในแบบของตัวเอง คงมีแรงกดดันในการดำเนินการให้สำเร็จ พวกเขาเป็นประเภทที่คิดว่าผู้คนเป็นทรัพยากรที่มีค่า”
พูดตามตรง มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่คิดแบบนั้น
“มันอาจจะเป็นการตัดสินแบบเร่งด่วน แต่มันจะดีกว่าถ้าได้รับการสนับสนุนที่มั่นคงมากกว่าการอยู่ในกิลด์ขนาดใหญ่”
“ถ้าพี่ต้องการ ผมก็จะเข้าร่วม”
” ฉันด้วยค่ะ…”
อย่างไรก็ตามปาร์คด็อกกูและจองฮายันผู้ซื่อตรงจะไม่มีวันทรยศผม แต่สำหรับคิมฮยอนซึง ดูเหมือนเขามีความคิดที่จะเข้าร่วมบลูกิลด์อยู่แล้ว
มันรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังเร่งดำเนินการเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาคงคิดว่ามันปลอดภัยที่มีผู้สนับสนุนมากกว่าการสร้างกองกำลังส่วนตัว
และเช่นเดียวกับเขา ผมก็คงเลือกเหมือนกัน
มีข้อดีอย่างแน่นอนในการสร้างกองกำลังส่วนตัว ไม่เพียงแต่มันจะเคลื่อนไหวตามความต้องกา แต่ยังมีตัวเลือกอื่น ๆ ให้อีกมากมาย
อย่างไรก็ตามการเข้าสู่บลูกิลด์ก็มีข้อดีเช่นกัน
หนึ่ง เราสามารถเพลิดเพลินกับสถานประกอบการและสิ่งอำนวยความสะดวกที่กิลด์กำหนดให้ ถ้าเป็นคิมฮยอนซึงหรือจองฮายัน คงไม่ใช่เรื่องยากที่พวกเขาจะกลายเป็นกำลังหลักของกิลด์
ทางเลือกของเขาโดยรวมแล้วสมหตุผลอย่างแน่นอน
“แน่นอนว่าไม่มีเหตุผลที่จะรีบร้อน แต่ผมคิดว่ามันจะดีกว่า ถ้าเราพูดคุยและคิดเกี่ยวกับมัน… ผมยังชอบกิลด์นี้นิดหน่อย”
คิมฮยอนซึงเปิดปากพูดอย่างระมัดระวัง เขาคงรู้สึกประหม่า “ผมคิดว่ามันจะดีกว่า ถ้าคิดเรื่องนี้อีกหน่อย”
“…คุณไม่ชอบพวกเขาเหรอ?”
“ไม่ครับ ผมหมายความว่าอย่างนั้น แต่…”
” แต่? “
“พวกเขาสามารถเสนอเงินให้เราได้มากขึ้น”
” คุณคิดอย่างนั้นเหรอ? “
“ บางทีเราอาจมีวิธีที่จะเพิ่มเงินให้ได้มากกว่านี้”
” อืม…”
หากคิมฮยอนซึงให้ความสำคัญกับบลูกิลด์อย่างแท้จริง เขาจะยอมรับข้อเสนอนี้โดยเร็วที่สุด อย่างไรก็ตามดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น
เช่นเดียวกับผม เขากำลังมองหาวิธีที่จะได้รับพลังมากขึ้น
คิมฮยอนซึงกะพริบตา ดูเหมือนเขาจะตระหนักว่าเปิดเผยตัวเองมากไป พูดตามตรงผมไม่รู้ว่าแผนในอนาคตของเขาคืออะไร แต่สิ่งที่เขาพูดก็ฟังดูดี ปาร์ตี้ของเราจะมีเวลาให้คิดเรื่องนี้มากขึ้น
ทันทีที่เราออกมาจากดันเจี้ยนฝึกสอน จะไม่มีความพ่ายแพ้ใด ๆ จากสถานการณ์ในหัวเขา
“คุณกำลังพูดถึง…โอ้ ผมคิดว่ารู้แล้ว”
“ใช่ ไม่ต้องเร่งรัดสัญญาหรอกฮยอนซึง ยิ่งเราลากมันไปนานเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งกังวลเกี่ยวกับเรามากขึ้น”
คิมฮยอนซึงเข้าใจว่าผมกำลังพูดอะไร
“ถ้าอย่างนั้น…คุณหมายความว่าต้องการมากขึ้นสำหรับพวกเรา? แต่จริง ๆ แล้วเงินไม่ได้สำคัญขนาดนั้น…”
” อืม”
“ ผมหมายถึง…คุณคิดจะไปที่อื่น?”
“แบบนั้นไม่ได้นะพี่!”
” มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก แน่นอนว่าฉันอยากอยู่กับพวกนายทุกคนเหมือนกัน”
” ใช่ แม้ในสถานที่แปลก ๆ แห่งนี้…ผมก็อยากไปกับกียอง ด็อกกูและฮายัน”
บรรยากาศกลับมาเป็นกันเองอีกครั้ง
เมื่อมองไปที่คิมฮยอนซึง เสียงหัวเราะก็ดังจากตัวผม
‘ผมจะทำคุณให้ได้เงินเยอะ ๆ เองฮยอนซึง’