Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 61 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (3)

ตอนที่ 61 การโจมตีดันเจี้ยนกลายเป็นสงคราม การเมือง (3)
แต่แน่นอนว่าผมเข้าใจพวกเขา
 
จากมุมมองของคนอื่น พวกเขายอมเสียสละมากมาย เพียงเพื่อให้เราซึ่งเป็นปาร์ตี้มือใหม่เข้าร่วมการสํารวจ
 
ปาร์ตี้ของเรามีประสบการณ์น้อยที่สุดที่นี่ มันอาจไม่ใช่แค่ครั้งแรกของเราในการสํารวจดันเจี้ยน แต่ยังเป็นครั้งแรกของเราที่มีส่วนร่วมในการต่อสู้และทุกคนที่นี่ก็รู้ดี ดังนั้นหากเราพาคิมเยริซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงมาด้วย ก็จะหมายถึงการเพิ่มสัมภาระเป็นสองเท่า
 
“เฮ้ อย่าพูดแบบนั้นสิ เรายังสนุกกันได้นะ”
 
“คุณจะทําให้การสํารวจดันเจี้ยนนี้สนุกยังไงชเวยองกี? นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ ไม่ว่าจะมีคนเกี่ยวข้องมากแค่ไหน…แต่มันเป็นเรื่องปกติที่ต้องกังวลเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของพวกเรา”
 
” แต่..”
 
“แม้ว่าค่าเฉลี่ยโดยรวมของเราจะสูง แต่ช่วยจําไว้ด้วยว่าเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อเที่ยวเล่น คุณต้องระวังตัวไว้เสมอ ไม่ว่าดันเจี้ยนใดๆ ก็อาจเป็นอันตรายได้ทุกเมื่อ
 
“เราจะทํางานให้หนักขึ้น”
 
แม้ว่าในช่วงนั้น ชเวยองกีก็ยังเลือกที่จะอยู่ข้างเรา เพราะชาฮีราอาจพูดอะไรบางอย่างกับเขาก่อนหน้า
 
“อืม เราไม่ได้บอกว่าเราไม่เชื่อถือในตัวเรดเมอร์เซนนารี..”
 
“แต่ตอนนี้บรรยากาศรู้สึกน่าอึดอัดนิดหน่อย ผมคิดว่าถึงเวลาสรุปแล้ว”
 
” ค่ะ/ครับ”
 
“ได้เลย
 
“อย่างที่คุณได้ยินมา ดันเจี้ยนที่เราจะเข้าไปนั้นเป็นดันเจี้ยนระดับแรร์ ชื่อของมันคือสวนแห่งความหวาดกลัว จากการวิเคราะห์เบื้องต้น เราคิดว่ามีมอนสเตอร์ประเภทพืชอยู่ในนั้น”
 
นี่เป็นสิ่งที่เรารู้อยู่แล้ว ดูเหมือนว่า “การสรุป” นี้ถูกนํามาเพื่อจุดประสงค์เดียวคือการทําให้บรรยากาศดีขึ้น
 
ขณะที่เรากําลังเดิน ผมสังเกตว่านิสัยของชเวยองก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น เขาพยายามอย่างมากที่จะบรรเทาบรรยากาศอึดอัดภายในกลุ่ม
 
“พี่เขาดูเป็นคนใจดีไม่ใช่เหรอ?”
 
“อืม มันดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นสําหรับฉันด้วย”
 
ปาร์คด็อกกูก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นและส่วนหนึ่งของผมก็เห็นด้วย ผมรู้สึกสบายใจที่รู้ว่าเรามีแทงค์ที่เห็นอกเห็นใจเป็นผู้นําเรา
 
เขาเป็นคนใจเย็น รู้วิธีสื่อสารกับผู้คนและมีทักษะที่ดี ชเวยองก็เป็นมือโปรในการอ่านบรรยากาศและลดความขัดแย้งทุกรูปแบบ เขาเป็นแทงค์ประเภทที่ปาร์คด็อกกูปรารถนาที่จะเป็น
 
ขณะที่เราเดินและพูดคุย ผมรู้ว่าอีกไม่นานเราจะไปถึงยังจุดหมาย
 
มันน่ารําคาญนิดหน่อยที่ต้องผ่านพุ่มไม้หนามขนาดใหญ่ แต่การก้าวช้าลงทําให้ผมมีเวลาเหลือเฟือในการสังเกตทางเข้าของดันเจี้ยน
 
“ทําไมเล็กจัง “
 
ทางเข้านั้นเป็นช่องแคบขนาดเล็กที่มีเพียงหนึ่งหรือสองคนเข้าไปในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม มันเปล่งออร่าเวทมนตร์ที่เป็นลางไม่ดีแก่ผู้ผ่าน มันดูทั้งอันตรายและงดงามเวลาเดียวกัน
 
ผมไม่เคยคิดเลยว่าทางเข้าดันเจี้ยนนี้ดูน่าหลงใหลขนาดนี้
 
หลังจากจองทางเข้าอยู่สักพัก ชเวยองกีเองก็พยักหน้าและหันมาทางเรา
 
“ผมจะเป็นคนแรกที่เข้าไป ลําดับการเข้าเป็นดังนี้ : แบล็คสวอน เมจิคและบลู เนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น เราจะพยายามเข้าไปให้เร็วและมีประสิทธิภาพมากสุดเท่าที่จะทําได้ ทุกคนเข้าใจไหม?”
 
” ครับ/ค่ะ”
 
ตามคําสั่งของยองกี ผู้คนแยกออกเป็นคู่ๆ ในขณะที่จัดหมวดหมู่ตัวเองตามแต่ละฝ่าย ผมอยู่ด้านหลังสุด โดยมือของผมจับกับจองฮายันไว้แน่น
 
เมื่อเข้าไป ผมรู้สึกเหมือนบรรยากาศเปลี่ยนไปและหลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ได้ยินข้อความที่คุ้นเคย
 
[คุณได้เข้ามาในดันเจี้ยนระดับแรร์ สวนแห่งความหวาดกลัว จํานวนคน [24/30] ที่เลือกไว้
 
หลังจากนี้ผมได้ยินเสียงจากด้านหน้า “กระจายตัวออกไป! เว้นระยะห่างเร็วเข้า! คู่ต่อสู้คนแรกของเราอยู่ที่นี่แล้ว ระวังอย่าไปขวางทางคนอื่น!”
 
ผมพบว่ามันงี่เง่านิดหน่อยที่ต้องเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ ตั้งแต่ต้นแต่ผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่คาดหวังได้ เพราะดันเจี้ยนนี้ดูดซับพลังเวทมนตร์ที่ไม่มีสิ้นสุด
 
เรดเมอร์เซนนารีเข้ายึดตําแหน่งด้านหน้าทันทีและปิดกั้น มอนสเตอร์ที่พยายามทําลายขบวนของพวกเขา
 
เมื่อสังเกตร่างกายของมอนสเตอร์ พวกมันเป็นยักษ์พันธุ์ไม้หน้าตาประหลาด ที่มีขนาดใหญ่กว่ามนุษย์ทั่วไปสองเท่า ทุกย่างก้าวที่มันเดินทําให้พื้นดินสั่นสะเทือน สิ่งนี้เป็นสัญญาณว่ามันไม่เหมือนกับพืชทั่วไป พวกมันคงมีน้ําหนักมากพอๆกับเหล็ก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเข้าใจว่าพวกมันเคลื่อนไหวได้อย่างไร เนื่องจากร่างกายของพวกมันที่สร้างจากต้นไม้และราก แต่ผมรู้ดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาตั้งคําถาม
 
ผมเคาะหัวด็อกกูเบาๆ เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นมองขึ้นไปยังมอนสเตอร์ดังกล่าวด้วยความมึนงง
 
“ด็อกกู”
 
” อ้อ ผมเข้าใจแล้ว”
 
ดูเหมือนเขาจะไม่กลัวเลย แต่เขาเพิ่งรู้สึกตกใจจากการเห็นมอนสเตอร์ ด็อกกูรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อรับตําแหน่งในฐานะชิลด์แมน แทงค์คนอื่นๆก็ทําเช่นเดียวกัน เพื่อให้สมาชิกปาร์ตีที่เหลือมีเวลาเพียงพอในการโจมตี
 
มันยากที่จะรักษารูปแบบที่มั่นคง เนื่องจากพื้นที่ที่คับแคบ แต่พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อให้มีพื้นที่เพียงพอสําหรับนักดาบและพลหอกในการเคลื่อนไหว
 
“ฉันจะผลักดันไปข้างหน้า เริ่มโจมตีอย่างช้าๆ”
 
” อะไรนะ!”
 
ในตอนนั้นเอง ปาร์คด็อกกูที่กระโดดออกไปก่อนอย่างกล้าหาญสูญเสียสมาธิไป เขาไม่สามารถป้องกันการโจมตีและสูญเสียการทรงตัว
 
“นักบวช!”
 
“ฉันกําลังไป”
 
ซันฮียองร่ายมนตร์เพื่อสนับสนุนปาร์คด็อกกทันที และคิมฮยอนซึ่งก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือ
 
อย่างไรก็ตามเรามาช้าเกินไป มอนสเตอร์ตัวหนึ่งวิ่งผ่านช่องว่างที่ปาร์คด็อกกูเปิดขึ้นและพุ่งตรงมาหาเรา
 
“บ้าเอ๊ย
 
รูปแบบของเราได้พังทลายแล้ว
 
ผมคิดเกี่ยวกับการร่ายคาถาที่อยู่ในแหวน แต่มันรู้สึกเหมือนมันเป็นการสิ้นเปลืองที่จะใช้มันในช่วงเริ่มต้นของดันเจี้ยน
 
เมื่อเห็นคิมฮยอนซึ่งกระโดดไปขวางทาง ดูเหมือนจะไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ แต่ผมยังรู้สึกกังวล
 
อย่างไรก็ตามก่อนที่ใครจากปาร์ตี้เราจะตอบโต้ มอนสเตอร์ที่พุ่งเข้ามาก็ถูกกระแทกกลับไปด้านข้าง ผู้ช่วยชีวิตของเราคือชเวยองกี
 
กว้าาาาา!
 
“ตรงนี้ต้องการการสนับสนุน!”
 
“รับทราบ!”
 
“…”
 
การแทรกแซงของเขาได้จุดประกายให้เกิดการเปลี่ยนแปลง คําสั่งนี้เริ่มแพร่กระจายไปทั่วทั้งปาร์ตี้อีกครั้ง และกิลด์ต่างๆก็จํากัดเส้นทางของมอนสเตอร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
 
แน่นอนว่าคิมฮยอนซึ่งสามารถสร้างความเสียหายได้อย่างต่อเนื่องในระหว่างนั้น แต่ปัญหาคือจองฮายันและผมแทบจะช่วยอะไรเขาไม่ได้
 
นี่เป็นช่วงเวลาที่ผมเห็นความแตกต่างระหว่างกิลด์ ไม่ใช่แค่ความแตกต่างระหว่างค่าสถานะของเรา มันเกี่ยวกับประสบการณ์ในการทํางานร่วมกัน
 
“เราประสานงานกันไม่ถูกต้อง
 
ทันทีที่คลื่นลูกแรกถูกเคลียร์ ชเวยองกี่พูดกับปาร์คด็อกกูที่หอบหายใจ
 
“ดูเหมือนว่าคุณจะเคลื่อนไหวเร็วเกินไป”
 
“ครับ…นั่น….ขอบคุณ
 
“สิ่งนี้มักเกิดขึ้นเมื่อคุณขาดประสบการณ์ มันจะดีกว่าที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายช่วงล่าง”
 
“โอเคครับ ผมจะทํามัน”
 
ความขอบคุณของผมที่มีต่อชเวยองที่เพิ่มขึ้น ในขณะที่เขาทําให้ปาร์คด็อกกูสงบลง พร้อมกับให้คําแนะนําที่เป็นประโยชน์แก่เขา
 
“จากนี้เราจะจัดระเบียบกันก่อน”
 
” รับทราบ
 
ดูเหมือนว่าปาร์คด็อกกูจะไม่ได้รับบาดเจ็บนัก แต่จากบาดแผลบนใบหน้า ซึ่งเผยให้เห็นต้นตอของความเจ็บปวดที่มาจากความล้มเหลวของเขา
 
“ผมขอโทษทุกคนด้วย…”
 
“ไม่มีอะไรต้องเสียใจด็อกกู นี่เป็นประสบการณ์สําหรับพวกเราทุกคนที่เป็นมือใหม่”
 
“แต่… ”
 
“ฮยอนซึ่งพูดถูกด็อกกู นายไม่จําเป็นต้องเสียใจ แค่ทํางานด้วยความตั้งใจที่จะเรียนรู้ นายจะดีขึ้นในไม่ช้า”
 
“โอเค…ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”
 
“อย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ การโจมตีจะหนักขึ้นสําหรับนาย จะเป็นการดีกว่าถ้านายลดท่าทางลง เพื่อที่จะได้ยืนอยู่บนพื้นได้ดีขึ้น”
 
“อา”
 
“มันอาจจะใช้เวลาพอสมควร แต่นายจะทําได้ดีขึ้น” 
 
“ครับ ผมจะพยายาม
 
ผมรู้สึกกังวลที่เห็นปาร์คด็อกกูจิตตก ความจริงแสดงให้เห็นว่าเขามีศักยภาพที่จะเป็นแทงค์อันน่าทึ่ง แต่ในสถานะปัจจุบัน เขาจะไม่สามารถติดตามคนที่มีประสบการณ์มากกว่าอย่างชเวยองก็ได้ เขารู้สึกกดดันมากขึ้นเมื่อเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้ยืนข้างหน้าเช่นกัน เขารู้ว่าการสูญเสียขบวนอาจหมายถึงความหายนะของทีม
 
เขาเป็นคนธรรมดา ผมรู้ว่าดันเจี้ยนนี้ทําให้อารมณ์ของเขาตกลงได้อย่างง่ายดาย
 
“เฮ้ ชเวยอง”
 
” ครับ? คุณมีอะไรจะพูดไหมยูรา?”
 
“พวกที่มาจากบลูกิลด์…ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะวางแทงค์ของพวกเขาไว้ข้างหลัง”
 
” อา ”
 
“เขายังดูชินไม่นักกับการควบคุมร่างกาย เขาอาจสร้างความเสียหายมากขึ้นหากยืนอยู่แนวหน้า แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถป้องกันเราจากการซุ่มโจมตีที่อาจเกิดขึ้นได้”
 
เป็นอีกครั้งที่คนจากแบล็คสวอนพูดขึ้น
 
ปาร์คด็อกกูตอบกลับ
 
“นั่นสินะ”
 
“ฉันรู้ว่าคุณต้องการพิสูจน์ตัวเอง แต่นี่ไม่ใช่เวลาและสถานที่ที่จะทําแบบนั้น ตามสิ่งที่เป็นอยู่ ความแตกต่างของค่าสถานะและประสบการณ์นั้นสูงเกินไป”
“เขาคงจะดีขึ้นในไม่ช้า ดูเหมือนเขาจะมีความทนทานดีถ้าให้เวลามากพอ…”
 
“นั่นแหละปัญหา หากเขาหลุดไปอีก ชเวยองที่จะต้องช่วยเหลือ นี่จะทําให้รูปแบบของเราตกอยู่ในอันตราย ต่างจากแทงค์ของกิลด์เรดเมอร์เซนนารีซึ่งมีค่าความทนทานที่ดี อีกฝ่ายมีความทนทานต่ํา ยกเว้นแทงค์ของเรา เรื่องไม่คาดฝันสามารถเกิดขึ้นได้เสมอ คุณรู้ว่ามันหมายถึงอะไรใช่ไหม?”
 
“อย่างไรก็ตาม แม้คุณจะบอกผมแบบนั้น…”
 
“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันแนะนําให้คุณไปด้านหลัง ฉันคิดว่าแม้แต่กิลด์เมจิคก็เห็นด้วย”
 
ชเวยองกีปกป้องเราจากคําพูดอันรุนแรงของยูรา แต่ผมรู้สึกว่าไม่ใช่แค่เพราะชาฮีราที่สั่งให้เขาทําเช่นนั้น มันรู้สึกเหมือนว่าเขาอยากจะช่วยเราเองจริง ๆ
 
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าชเวยองที่จะเป็นผู้นํา แต่ผู้มีอํานาจในการวางตําแหน่งปาร์คด็อกกูยังคงเป็นหัวหน้าปาร์ตี้อย่างคิมฮยอนซึง
 
เพราะถ้าทําเช่นนี้ มันรู้สึกถึงการแสดงความไม่เคารพต่อปาร์ตี้เรา
 
กล่าวโดยสรุป พฤติกรรมแบบนี้จะทําให้เกิดความไม่สงบและความขัดแย้งระหว่างกิลด์เท่านั้น
 
“ยัยบ้านี่ …”
 
ผมสงสัยว่าเธอเป็นคนแบบไหนตั้งแต่แรก แต่เราไม่ได้อยู่ในดันเจี้ยนมานานและเธอก็ทําให้ผมหงุดหงิดแล้ว
 
“นักกลยุทธ์ผู้คิดคํานวณบ้าอะไร “
 
รู้สึกเหมือนว่าเธอพยายามลดสถานะปาร์ตี้ของเราลง และผมเองก็รู้ว่าทําไม เธอต้องการเก็บเกี่ยวผลตอบประโยชน์สําหรับตัวเองมากขึ้น และวิธีเดียวที่จะทําได้คือวิจารณ์การมีส่วนร่วมของอีกฝ่าย
 
อย่างไรก็ตามปาร์ตี้ของเราต้องการประสบการณ์ที่แท้จริงเท่านั้น ส่วนการได้รับไอเทมถือเป็นเพียงโบนัส
 
วิธีการของเธอทําให้ผมโกรธ แม้ว่าเหตุใดเธอจึงใช้กลยุทธ์เช่นนี้ที่เป็นเรื่องไร้สาระ
 
ปากของผมเริ่มคัน
 
เธอต้องการใช้กลยุทธ์ประเภทนี้เหรอ? งั้นผมจะเล่นกับเธอด้วยก็ได้