Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 75 อาชีพที่สาม (1)

ตอนที่ 75 อาชีพที่สาม (1)
 
นี่ไม่ใช่ช่วงเวลาที่เลวร้าย
 
ผมรู้สึกเหมือนปาร์ตี้ของเราหยุดชะงักและตอนนี้คิมฮยอนซึงต้องการที่จะก้าวไปอีกขั้น
 
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าปัจจัยภายนอกบางอย่างเป็นสาเหตุที่ขัดขวางเราไว้
 
ท้ายที่สุดงานของลีจีฮเยร่วมกับเรดเมอร์เซนนารีและกิลด์ แบล็คสวอนก็อยู่ในขั้นตอนสุดท้าย
 
“คุณชนะ มันคือชัยชนะของคุณ ลินเดลจะสงบสุขเหมือนเดิมและปลอดภัยกว่าที่เคย พยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้ไขปัญหาแต่ละอย่างที่เกิดขึ้น
 
มีการแถลงข่าวว่าผมยอมรับคําขอโทษของจองยูรา แต่ผมรู้ว่านี่คงไม่เพียงพอที่จะทําให้สาธารณชนสงบลง อย่างไรก็ตามนี้ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
 
เมื่อเผชิญกับความปั่นป่วนของสื่อประชาชนต่างโห่ร้อง กับชัยชนะที่พวกเขาได้รับและพึงพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ พวกเขารู้สึกยินดีกับคนคนหนึ่งกล้าที่พอที่จะต่อสู้กับการกดขี่ของกิลด์ที่มีขนาดใหญ่กว่าและได้รับชัยชนะ
 
แน่นอนว่านี่เป็นผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจสําหรับผมเช่นกัน
 
ไม่กี่วันหลังจากการนําเสนอของผม แบล็คสวอนก็ผลักดันด้วยการปรับโครงสร้างระบบบริหารและเริ่มให้เงินบริจาคแก่นักผจญภัยมือใหม่
 
แม้พวกมันจะมาจากการวิพากษ์วิจารณ์ แต่ก็ไม่มีใครตัดสินการกระทํานี้ พวกเขาพอใจกับวิธีที่ผู้บริหารกิลด์ขอโทษต่อสาธารณชน ก่อนหน้านั้นยังไม่มีกิลด์ขนาดใหญ่ที่กล้าลดทอนความภาคภูมิใจของตัวเอง ดังนั้นการตอบสนองนี้จึงทําให้ประชาชนพึงพอใจ
 
หากมีอะไรที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข มันเป็นปฏิกิริยาของจองฮายันเมื่อเห็นลีจีฮเย
 
แม้ว่าเธอจะไม่ได้แสดงออกอย่างกระตือรือร้นว่ารู้สึกอย่างไร แต่ผมก็รู้ว่าความวิตกกังวลของเธอเพิ่มขึ้น สิ่งนี้แสดงออกในรูปแบบของการวนเวียนอยู่รอบตัวผมตลอดเวลา เพื่อคลายความกังวลของเธอ
 
พูดง่ายๆคือเธอเกาะติดผมแน่นกว่าเดิม
 
“นี่ไม่ดีเลย”
 
ผมไม่พอใจกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเช่นนี้ของฮายัน
 
เธอมักจะถามผมเสมอว่า “พี่จะไปไหนเหรอ? “ หรือ “คุณจะกลับมาเมื่อไหร่?”
 
คําถามของเธอเองก็ไม่ได้รบกวนผม อย่างไรก็ตามผมรู้ดีว่าการครอบงําจิตใจแบบใหม่นี้จะเกิดขึ้นอย่างช้าๆ แต่มีผลกระทบกับผมอย่างแน่นอน
 
จองฮายันต้องรู้สึกเหมือนมีสายสัมพันธ์ระหว่างลีจีฮเยกับผมในวันนั้น ลีจีฮเยต้องทําให้เธอมีจุดมุ่งหมาย โดยแสร้งทำเป็นไม่รู้ถึงความตึงเครียดระหว่างเรา
 
ถ้าระบบจดจําว่าลีจีฮเยเป็นเนื้อคู่ของผม จองฮายัน ก็ต้องสังเกตเห็นเช่นกัน
 
เมื่อมาถึงจุดนี้ เธอรู้สึกอบอุ่นกับลีจีฮเยมากกว่าเป็นเมอร์เซนนารี่ควีน ชาฮีราที่เสแสร้งว่าเป็นคนรักของผม
 
ผมรู้ว่าต้องควบคุมจองฮายันในไม่ช้า ไม่งั้นผมจะถูกขัดขวางด้วยอารมณ์โง่ๆของเธอตลอดไป
 
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นช่วงเวลาดีที่สุดสําหรับเราที่จะมุ่งเน้นไปที่การเติบโต ไม่มีปัจจัยภายนอกมาแทรกแซงเราอีกแล้ว เว้นแต่คนบ้าบางคนที่ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่ในบลูกิลด์
 
เราได้สร้างพันธมิตรที่ดีกับสองกิลด์ที่ทรงพลัง ได้รับประสบการณ์ในดันเจี้ยนหรือการต่อสู้และประชาชนก็อยู่เคียงข้างเรา
 
พูดง่ายๆก็คือเราพร้อมที่จะเติบโต
 
“ พวกคุณอาจจะรู้อยู่แล้ว แต่มีข้อกําหนดเบื้องต้นสองประการสําหรับการเปลี่ยนอาชีพ หนึ่งคือการสะสมค่าประสบการณ์โดยการต่อสู้และทําซ้ําการกระทําบางอย่างที่เฉพาะเจาะจงกับอาชีพ เช่นเดียวกันกับการเพิ่มค่าสถานะ คุณรู้ว่าการใช้พลังเวทย์จะเพิ่มพลัง การใช้พละกําลังจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของคุณ”
 
” แน่นอน”
 
“ ตั้งแต่ทริปดันเจี้ยนครั้งสุดท้าย มันเป็นสิ่งสําคัญสําหรับเราที่จะต้องหยุดพัก แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเราควรจะเริ่มฝึกอีกครั้ง มันจะดีมากถ้าทุกคนที่นี่เติบโตขึ้นอย่างน้อยก็ในระดับของซันฮียอง ไม่สิ เราควรมีระดับเดียวกับคนที่เราเคยไปสํารวจด้วย อย่างน้อยก็ถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะหลุดพ้นจากตําแหน่งสถานะมือใหม่”
 
“ผมเข้าใจ”
 
“ ความก้าวหน้าในอาชีพอย่างน้อยสามหรือสี่ครั้งและค่าสถานะสําคัญ 60 แต้ม นั่นคือทั้งหมดที่ผมขอจากพวกคุณ”
 
นี่จะค่อนข้างเป็นปัญหา ผมรู้ว่าคําพูดของคิมฮยอนซึงมุ่งเป้าไปที่คิมเยริตัวน้อยและตัวผม ผมรู้ว่าคิมฮยอนซึงคงสังเกตเห็นว่าผมขาดศักยภาพบางอย่าง
 
พลังเวทมนตร์ของจองฮายันนั้นเกิน 40 ไปแล้วและ คิมฮยอนซึงเองก็อยู่ในระดับ 50 ไม่จําเป็นต้องพูดถึงค่าสถานะของซันฮียองด้วยซ้ํา แม้แต่ปาร์คด็อกกูก็เติบโตขึ้นอย่างช้าๆ จากประสบการณ์ในดันเจี้ยนของเขาตอนนั้น
 
ในระยะสั้นปัญหาเดียวในปาร์ตี้คือคิมเยริและผม
 
“อืม
 
แน่นอนว่า คิมเยริจะแข็งแกร่งกว่ากับค่าศักยภาพการเติบโตในระดับตํานานของตัวเธอ เมื่อพูดให้แคบลง ดูเหมือนว่าปัญหาเดียวในปาร์ตี้จะเป็นผม
 
แน่นอน มันไม่ได้หมายความว่าผมถูกตั้งค่าให้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง อาชีพของผมในฐานะอัลเคมิสท์เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นเพื่อความสามารถทางเวทมนตร์ที่ขาดแคลนและมันก็เหมาะกับผมในระดับหนึ่ง
 
อย่างไรก็ตามมันไม่มีเหตุผลที่จะจัดผมอยู่ในประเภทของนักสู้
 
ผมไม่เสียใจเลยที่เลือกใช้เส้นทางของการเล่นแร่แปรธาตุ แต่ผมต้องยอมรับว่ามีหลายครั้งที่ผมหวังว่าจะได้รับอาชีพวอร์ล็อคแทน แน่นอนว่าจะมีการเติบโตมีจํากัด แต่อย่างน้อยผมก็จะแข็งแกร่งกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้
 
“มันคงจะดีถ้าพวกคุณทุกคนสามารถปรับทักษะของตัวเองให้เข้ากับอาชีพที่สามได้ภายในหนึ่งเดือน”
 
“ พูดง่ายกว่าทํา ผมไม่รู้ว่าจะหาอาชีพได้ยังไงและแม้แต่การฝึกเพื่อเพิ่มค่าสถานะก็เป็นกระบวนการที่เชื่องช้า อาจมีความแตกต่างบาวอย่าง หากเราออกไปต่อสู้ แต่…”
 
“บางทีอาจจะมี
 
“ ยังไงล่ะ”
 
“ เราจะเริ่มต้นด้วยการต่อสู้ ผมจะไม่ออกจากเมืองจนกว่าเราจะทําในสิ่งที่ผมบอกให้คุณทําสําเร็จ”
 
“ จะมีคนห้าคนที่ออกเดินทาง ทุกคนยกเว้นกียองจะไปด้วยกัน”
 
“ พี่กําลังพูดถึงอะไรน่ะ?”
 
เมื่อถึงตอนนี้ผมก็แข็งค้าง สําหรับผมดูเหมือนว่าตัวเองถูกบังคับให้ลงจากรถบัสฮยอนซึง ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นการเดินทางที่สะดวกสบายสําหรับผมตลอดเวลานี้
 
“ คุณทําแบบนั้นไม่ได้นะ”
 
ความคิดที่หยิ่งผยองเริ่มหมุนวนในหัว เขาพยายามเปลี่ยนผมให้เป็นผู้สนับสนุนที่ไม่ใช่นักสู้เหรอ? หรือเขาพยายามผลักไสผมออกจากปาร์ตี้หลัก?
 
นี่เป็นความคิดที่โง่เขลา
 
ปาร์คด็อกกูและจองฮายันดูประหลาดใจยิ่งกว่าผม หรือแม้แต่ซันฮียองเองก็ดูไม่มีความสุข
 
บางทีนี่อาจเป็นวิธีของคิมฮยอนซึงในการสร้างความมั่นใจว่าอิทธิพลของผมในปาร์ตี้จะไม่ขยายต่อไป แต่เมื่อได้สังเกตการณ์แสดงออกอันเยือกเย็นของเขา ผมก็รู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อคํานึงถึงบุคลิกของคิมฮยอนซึงแล้ว เขาจะไม่ทําอะไรแบบนั้นแน่นอน
 
ผมยังเป็นสมาชิกที่มีค่าและพิสูจน์ตัวเองมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
 
เมื่อเห็นคําถามที่ฉาบอยู่บนใบหน้า คิมฮยอนซึงก็พยักหน้า
 
“ พวกเขาไว้ใจคุณมากไป”
 
” อา…?”
 
“ ทั้งปาร์คด็อกกูและจองฮายันเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบาย เช่นเดียวกับฮียองที่ไม่คุ้นเคยกับการต่อสู้ แน่นอน ผมไม่ได้เพิกเฉยต่อการทํางานหนักของทุกคน แต่พวกคุณต่างพึ่งพาความมั่นคงทางจิตใจที่ลีกียองปรากฏตัว”
 
“ ความมั่นคงทางจิตใจ? ”
 
ผมเข้าใจสิ่งที่คิมฮยอนซึงพูดถึง มันเข้าท่า
 
“ พูดง่าย ๆ คือการปรากฏตัวของอียองกําลังขัดขวางการเติบโตของพวกคุณ มันน่าอายที่จะยอมรับ แต่ผมเชื่อว่าการมีอยู่ของตัวเองก็ส่งผลเช่นกัน ต่างจากกียอง ผมจะต้องไปร่วมกับการเดินทางครั้งนี้ของพวกคุณ แต่ผมจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องมากนัก ผมคิดว่ามันจะดีกว่า ถ้ามีเพียงแค่สี่คนยกเว้นกียองและผมที่จะผ่านสถานการณ์นี้”
 
อา ผมกังวลมากเกินไป…”
 
สิ่งที่ทําให้ผมหนักใจตลอดเวลานี้ ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ามีการตีความแตกต่างไปจากสิ่งที่ผมคิดในตอนแรกอย่างสิ้นเชิง
 
ไม่ใช่ว่าผมไม่เติบโตตามมาตรฐาน แต่เป็นเพราะผมขัดขวางการเจริญเติบโตของทุกคน
 
ผมสงสัยว่าคิมฮยอนซึงประเมินผมสูงไปหรือเปล่า แต่เป็นความจริงที่จองฮายันและปาร์คด็อกกูพึ่งพาผมมากไป อย่างไรก็ตามผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะต้องพึ่งพาผมจนหยุดเติบโต
 
“ พี่กียองดูไม่น่าเชื่อเหรอคะ?”
 
“ พูดตามตรงผมไม่ได้คิดอย่างนั้น ฮายันกับด็อกกู….”
 
“ คุณมีส่วนร่วมในปาร์ตี้มากกว่าที่คิดนะกียอง ผมไม่รู้ว่าคนอื่นสังเกตเห็นหรือเปล่า แต่ผมจะพูดง่ายๆก็คือการสํารวจที่คุณไม่ได้เข้าร่วม จะทําให้ปาร์ตี้ล้มเหลวอย่างน่าประหลาดใจ”
 
“ เป็นไปได้ยังไงล่ะ? ผมจะใช้เวลาหนึ่งเดือน โดยไม่มีพวกพี่ได้ยังไง? ”
 
“ แน่นอน ผมยอมรับว่ากียองนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่…” 
 
“ ผมพูดในฐานะหัวหน้ากลุ่ม กียองจะไม่เข้าร่วมการสํารวจนี้ และนี่ถือเป็นที่สิ้นสุด และแม้ว่าผมจะเข้าร่วม แต่พวกคุณทั้งสี่เท่านั้นที่จะต้องรับผิดชอบในการโจมตี”
 
คิมฮยอนซึงแสดงสีหน้าที่อ่านไม่ออก แต่ผมอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า
 
“ที่เขาพูดมาก็มีประเด็น”
 
แม้ว่าผมจะรู้สึกงุนงงบ้าง แต่ผมก็รู้ว่าคิมฮยอนซึงตัดสินใจเลือกได้ถูกต้อง ว่าควรจะเติบโตไปในทิศทางใด
 
สมาชิกในปาร์ตี้ของผมอาจไม่เข้าใจ แต่ทั้งด็อกกูและฮายันจําเป็นต้องเรียนรู้สิ่งที่ต้องทําโดยไม่ต้องรอให้ผมพูด
 
มันยากที่จะเชื่อว่าผมต้องถูกแยกจากพวกเขาเป็นเวลา หนึ่งเดือน แต่ผมก็ไม่พบสิ่งนี้ในตัวเองที่จะหักล้างการตัดสินใจของคิมฮยอนซึง
 
” อะไรนะ”
 
“ ผมเห็นด้วยกับฮยอนซึง ถ้าสิ่งนั้นช่วยในทิศทางการเติบโตของพวกคุณ ผมคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะทําเช่นนั้นๆ
 
ท้ายที่สุดปัญหาไม่ใช่ตัวผม มันคือพวกเขา
 
ผมรู้ว่าถ้าผมลงจากรถ สมาชิกในปาร์ตี้ผมก็จะทําตัวเหมือนเด็กหลงทาง พวกเขาจําเป็นต้องเรียนรู้วิธีดําเนินการด้วยตนเองตั้งแต่ตอนนี้ แทนที่จะเผชิญกับปัญหาในภายหลัง
 
อย่างไรก็ตามหากพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นจนถึงจุดที่ผมไม่สามารถตามทันได้ นี่จะเป็นปัญหาใหญ่
 
“สิ่งนั้นไม่ควรเกิดขึ้น
 
ถ้าผมถูกกีดกันก็จะต้องมีรางวัลปลอบใจสําหรับใครบางคนเช่นผม ที่เก็บค่าสถานะอันน่ากลัวเช่นนี้เอาไว้
 
ผมต้องหาวิธีเพิ่มค่าสถานะและหาอาชีพใหม่
 
มันเป็นทฤษฎีที่ห่างไกล แต่บางทีผมอาจบีบรางวัลจากการกีดกันอย่างกะทันหันนี้
 
“ ในระหว่างนี้ผม…”
 
อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นคิมฮยอนซึงมองมาทางผมด้วย สีหน้าที่เต็มไปด้วยความไว้วางใจ
 
“ กียองก็เหมือนกัน คุณเพียงแค่ต้องมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มค่าสถานะและการเปลี่ยนอาชีพของคุณตลอดทั้งเดือน”
 
“ อา. ใช่”
 
“ ผมแนะนําให้คุณเริ่มมันโดยเร็วที่สุด แน่นอนโปรดอย่าช่วยกียองในกระบวนการนี้ คนอื่นๆ ควรให้ความสําคัญกับการจากไปของพวกเขา ได้โปรดอย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้และมุ่งเน้นไปที่การเติบโตของตัวคุณเอง”
 
” ตกลงครับ…”
 
ผู้ชายคนนี้ให้ความไว้วางใจผมมาก ผมไม่รู้ว่าตัวเองทําอะไรเพื่อให้ได้มันมา แต่ผมไม่รู้ว่าผมควรรู้สึกอย่างไรกับมันเช่น
 
“ขอบคุณที่เข้าใจ ผมเชื่อในตัวคุณ กียอง”
 
” อย่าเชื่อในตัวผมมากไป ไอ้บ้านี่ :
 
ผมต้องใช้ความตั้งใจทั้งหมดที่จะไม่ตอกเขากลับไป