ตอนที่ 10 แขกผู้มาเยือน (6)
‘นี่คือจุดสิ้นสุดของชีวิตของฉันแล้วสิ’
มาร์คัส โมเกรียน เจ้าของบ้านผู้ยิ่งใหญ่นั่งสั่นอย่างโศกเศร้า
ช่างเป็นความอัปยศที่จะต้องตายด้วยฝีมือของก็อบลิน
การล่าสัตว์ประหลาดเป็นเพียงงานอดิเรกสำหรับเขา
เขาไม่เคยคิดว่างานอดิเรกนี้จะทำลายอนาคตของคนในบ้านเขาได้
“ เคี๊ยกก! ”
เขามองก็อบลินที่อยู่ตรงหน้าเขา
มันแตกต่างจากก็อบลินอื่น ๆ ที่เขาเคยเจอ
มันมีผิวสีชมพูร่างใหญ่และมีทักษะในการต่อสู้
นอกจากนี้ยังเป็นผู้นำของก็อบลินเหล่านี้
มีการซุ่มโจมตีและกองทหารของเขาก็พ่ายแพ้โดยพวกก็อบลินนับไม่ถ้วน
‘ต้องแจ้งกลับที่เมืองให้ได้’
เขาสังเกตเห็นก็อบลินหลายร้อยตัวและก็อบลินสีชมพูที่เป็นผู้นำของพวกมันด้วย
เพื่อที่จะไม่มีใครตกเป็นเหยื่อของพวกมันอีกต่อไป
ตอนนี้พวกมันเป็นเหมือนโจรที่อันตราย
* ชน! *
เมื่อเขากำลังจะยอมแพ้อย่างหมดหวัง เขาก็ได้ยินเสียงกระแทกกับพื้น
“ ฟรอสต์โนวา ”
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียง
มันฟังดูเหมือนเสียงของชายหนุ่ม
ก่อนที่เขาจะหมดสติ เขาก็พยายามที่จะดูว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร
เขาเห็นได้แค่ด้านหลังของชายหนุ่ม
‘เด็กชายคนนั้นต้องเป็น….’
การแช่แข็งนรกกระจายไปทั่วรอบบริเวณหุบเขา
หุบเขาที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของก็อบลินที่กำลังถูกแช่แข็ง
” พ่อ! “
อืม? พ่อ?
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของเด็กชาย
แล้วมันมาจากไหน?
“พ่อ! “
ท่านเจ้าของบ้านลืมตาของเขาขึ้น
เขาไม่เห็นเด็กชายที่มาช่วยเขาจากก็อบลินหรือเวทย์มนต์แช่แข็งนั่นแล้ว
เขาได้กลับมาอยู่ในห้องที่คุ้นเคย นั่นคือห้องนอนของเขา
“ มาร์กาเร็ต … ? ”
มาร์กาเร็ต เรียกพ่อของเธออย่างสิ้นหวัง
แต่เมื่อเธอเห็นร่างของพ่อที่นอนนิ่งมาเป็นเวลานานเริ่มเคลื่อนไหว
“ โอ้…. เกิดอะไรขึ้น ”
เป้นคำถามที่เกิดมาจากความสับสน
” ท่านจอมเวทย์เขาเข้าไปช่วยชีวิตคุณและน้องชายด้วย ”
“ แล้วคนอื่นล่ะ พวกเขาโอเคไหม ”
” พวเขายังอยู่ดี…. “
ทุกคนที่ถูกจับโดยพวกก็อบลินทุกคนรอดชีวิตกลับออกมาได้
อย่างไรก็ตามทหารที่ถูกโจมตีไปตั้งแต่ตอนแรกไม่มีทางที่จะช่วยชีวิตพวกเขาได้แล้ว
แม้แต่จอมเวทย์ก็ไม่สามารถชุบชีวิตคนตายได้
“ ฉันหลับไปนานเท่าไหร่ ”
“ พ่อหมดสติไปสองวัน เราทุกคนนั้นกังวลมาก … ”
“ พาฮอร์ธการ์มาหาฉัน ”
” ฮะ? แต่คุณควรไปพบแม่และพี่ชายดีกว่า… ”
” ฉันจะไป แต่มีบางสิ่งที่ฉันต้องทำก่อน ”
มาร์กาเร็ตหยุดเถียงกับเขา
เธอออกจากห้องแทนเพื่อพาฮอร์ธการ์มา
“ แปลกมาก ฉันไม่เคยเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้เชื่อฟังเรามาก่อนเลย ”
ในเวลาต่อมา
พ่อบ้านแก่มีเคราสีขาววิ่งเข้ามาในห้อง
“ ท่าน! ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านยังสบายดี! ”
“ คุณต้องมีเวลาที่ยากลำบากสำหรับฉันแน่ ๆ เลย ”
“ ไม่ ไม่! มันเป็นหน้าที่ของฉัน แต่ตอนนี้ฉันแค่ดีใจที่คุณตื่นขึ้นมาและยังสบายดี ”
เจ้าของบ้านตบมือไปที่หลังของเขาเบา ๆ
“ มีผู้ตายกี่คน? ”
” ท่าน…. “
” ฉันพร้อมแล้ว โปรดบอกจำนวนให้ฉันทราบหน่อย “
“ ทหารสิบสองนาย….”
ชีวิตที่มีค่าเหล่านั้นถูกสังเวยให้กับงานอดิเรกของเขาที่เข้าไปล่าสัตว์ประหลาดในภูเขาโมเกรียน
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกก็อบลินต้องการประหารทุกคนตั้งแต่ที่ซุ่มโจมตี?
ทุกคนที่ออกไปล่าสัตว์ประหลาดจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายที่อยู่ตรงนั้นได้
‘มันช่างน่ากลัว’
เจ้าของบ้านได้จ่ายค่าส่วยเพื่อให้เรื่องนั้นเงียบแก่ผู้ประสบภัยในเวลาต่อมา
คนภักดีหลายคนที่ใช้ชีวิตเพื่อเมืองโมเกรียนนั้นได้ตายจากไปแล้วและเขารู้สึกว่าต้องรับผิดชอบอย่างยิ่ง
“ ตกลงบ้านของเราได้ให้รางวัลทหารที่เสียชีวิตไปหรือไม่ ”
” ใช่ เราให้รางวัลพวกเขาอย่างดีที่สุด ”
” ทำได้ดี…. อั๊กก! ”
เจ้าของบ้านส่งเสียงพึมพัมขณะพยักหน้า
ร่างกายของเขายังไม่หายดีเขายังคงมีอาการปวดหัวอยู่
พ่อบ้านแก่มองเขาด้วยความกังวล
ขณะที่ส่ายหัวเขาก็พูดต่อไป
“ คุณบอกว่าจอมเวทย์ช่วยชีวิตฉันไว้นั่นคือ มาร์โก โมเกรียน ใช่ไหม? ”
เจ้าของบ้านสันนิษฐานว่ามาร์โกเป็นคนที่เข้าไปช่วยชีวิตของเขาไว้
เขาเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งในความทรงจำของเขา แต่เขาไม่รู้กว่านั่นมันเป็นเพียงความฝันของเขาหรือไม่ นอกจากนี้เอียนยังเป็นเด็ก แม้ว่าเขาจะมีศักยภาพมหาศาลในตัวเขา…
” ไม่ใช่ครับท่าน เพราะท่านมาร์โกออกไปต่างเมืองไปทำภารกิจที่อื่น ฉันจึงไปขอความช่วยเหลือจากท่านเอียน ”
ดังนั้นมันจึงเห้นได้ชัดว่าเด็กที่เขาเห็นนั้นไม่ใช่ภาพลวงตาหรือความฝันแต่มันเป็นความจริง
“ เขาช่วยพวกเราทุกคนเอาไว้ ”
“ ….. ”
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเวทย์แช่แข็งนั่นที่เขาได้เห็นก่อนที่จะหมดสติไปนั้นถูกสร้างขึ้นโดยเอียน
ตอนนี้เขาเข้าใจความโปรดปรานทั้งหมดที่เอียนได้รับจากจักรพรรดิแล้ว
‘ฉันได้เห็นมันแล้ว’
เหตุผลที่จักรพรรดิและหอคอยงาช้างต้องการตัวเขามาก
เหตุผลที่พวกเขาสั่งให้ปราสาทโมเกรียนปกป้องเขา ดูแลเขา และบริการอย่างดี
‘มิฉะนั้นประเทศหรืออำนาจอื่น ๆ อาจจะพยายามเอาตัวเขาไปได้’
หลังจากยุคของสงครามสิ้นสุดลงมันก็เป็นเวลา 60 ปีแล้วที่โลกแบ่งออกเป็นสามทวีปใหญ่ ๆ
ทั้งสามทวีปต่างก็มุ่งเน้นไปที่การเงินและอำนาจของพวกเขาโดยการเพิ่มจอมเวทย์ในทวีปของตนให้ได้มากที่สุด
ไม่มีใครรู้ว่าสงครามครั้งต่อไปจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่
สงครามที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลา
แม้ในขณะนี้แต่ละประเทศก็กำลังสืบหาข้อมูลของทวีปอื่น ๆ ด้วย
‘พวกมันจะไม่ทำร้ายเขา แต่พวกมันจะพยายามเกลี้ยกล่อมเขาแน่นอน’
มันเป็นยุคของจอมเวทย์ มันเป็นจอมเวทย์ที่จะสามารถตัดสินผลแพ้หรือชนะของสงคราม
จอมเวทย์ของทวีปอื่น ๆ เป็นเป้าหมายในการลอบสังหาร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจอมเวทย์ที่มีความสามารถที่โดดเด่น
อย่างไรก็ตามยังไงเอียนก็ยังเป็นเด็กอยู่
เขายังเด็กมากพอที่จะทำให้ถูกชักชวนก่อนที่จะถูกลอบสังหาร
‘ฉันเป็นหนี้ชีวิตของฉันกับเด็กผู้ชายที่มีความสำคัญต่อทวีปอย่างเหลือเชื่อ’
เจ้าของบ้านอ้าปากค้างหลังจากหยุดคิดไปในช่วงเวลาสั้น ๆ
“ ท่านจอมเวทย์อยู่ไหน ฉันอยากเจอหน้าเขา ”
“ เอ๊ะ มันคงแล้วยากที่จะพบเขาในตอนนี้ ”
“ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น? เขาบาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า? ”
“ ไม่เขาไม่เป็นไร แต่… “
พ่อบ้านแก่หยุดอยู่พักหนึ่ง
จากนั้นเขาก็พูดต่อไปด้วยใบหน้าที่อับอาย
“ เขาออกไปเพื่อ…. ขาย ”
“ ขาย ”
ในขณะที่เจ้าของบ้านตื่นอยู่ในปราสาทเอียนก็กำลังคุยกับคนอื่น
ที่หุบเขาซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นถ้ำของก็อบลิน
“ ศพทั้งหมดนี้มีคุณภาพดีที่สุด! ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ ”
” ฉันแช่แข็งพวกมันก่อนที่พวกมันจะตาย ”
ชายวัยกลางคนที่เป็นพ่อค้าตอบรับเอียนด้วยความสุภาพ
” ถูกตัอง! ช่างเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด ”
ชายวัยกลางคนที่เป็นพ่อค้าที่ทำงานกับบริษัทการค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้เรียกว่า ‘ฟอร์เรี่ยน เทรดดิ่ง คอมพานี’
“ ทั้งหมดนี้ราคาเท่าไหร่? ”
เอียนได้ทำการซื้อขายเรียบร้อยแล้ว
ทำไมต้องขายศพก็อบลิน?
ถ้ามันถูกทิ้งไว้ที่นี่หลังจากที่มันละลายมันก็จะเน่าเสีย
มันจะดีกว่าที่จะนำมันออกมาขายดีกกว่าปล่อยให้มันเสียเปล่า
” มาดูกันมีก็อบลินทั้งหมดหกร้อยยี่สิบเอ็ดศพที่มีคุณภาพดีที่สุด … ”
ร่างของสัตว์ประหลาดนั้นมีค่ามาก
นักเล่นแร่แปรธาตุมักจะใช้ส่วนต่าง ๆ ของมันเพื่อเป็นส่วนผสม
และมีความต้องการมันในด้านอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน
แน่นอนศพก็อบลินนั้นก็ไม่ได้แพงอะไรมากนัก
มันเป็นสัตว์ประหลาดที่อ่อนแอและธรรมดา
แต่คราวนี้มันมีจำนวนซากศพที่เยอะมาก
“ … หนึ่งศพเป็น ฮอบก็อบลิน ว้าว! ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นศพนี้ในเมืองนี้เลยจริง ๆ ! ”
เอียนก็เห็นด้วยกับเขา
มันผิดปกติมากที่มีฮอบก็อบลินปรากฎตัวที่นี่
มันจะต้องได้รับการตรวจสอบในภายหลัง
“ อย่างไรก็ตามมันจะมีค่าอย่างน้อยก็หนึ่งพันทอง…… ”
พ่อค้ามองที่ใบหน้าของเอียนอย่างระมัดระวังขณะที่เขาพูดพึมพำ
แม้ว่าเอียนจะยังเด็ก แต่เขาก็เป็นจอมเวทย์
นักเวทย์ที่ฆ่าก็อบลินนับร้อยตัว
เขาไม่กล้าโกงเอียน
มันอาจเป็นการเพิ่มประโยชน์ของเขา แต่เขาไม่ต้องการที่จะเสี่ยงชีวิตของเขาด้วยเช่นกัน
“ แน่นอนอย่างที่ฉันพูดว่า ‘อย่างน้อย’ หนึ่งพันทอง “
เอียนไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าไปเลย
ราคาที่แนะนำไปไม่น่าพอใจสำหรับเขาหรือไม่?
“ อะ..อา.. อย่างที่ฉันพูดมันคือ ‘อย่างน้อย’ …. ”
“ อ่า ฉันพอใจกับราคานี้ ”
ราคาที่ลูกค้าเสนอมานั้นเอียนพึงพอใจ
แต่เขาแค่คิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาจะทำอย่างไรกับเงินดี
“ มีคนอีกไหม ”
เอียนตัดสินใจแล้วเขาก็พูดต่อ
“ มีนักเล่นแร่แปรธาตุที่เก่งในเมืองนี้หรือไม่ ”
“ อะไรกัน…? ”
“ ฉันกำลังมองหานักเล่นแร่แปรธาตุผู้ที่เก่งกาจในการทำยา ”
ไม่กี่วันที่ผ่านมาเอียนไม่ได้พิจารณาถึงยาอายุวัฒนะที่จะเพิ่มระดับพลังมานาของเขา
เพราะเขาไม่มีเงินเลย
แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว บางทีมันอาจเป็นไปไม่ได้เลยที่จะซื้อยาอายุวัฒนะที่มีคุณภาพสูงสุด แต่เขาอาจจะสามารถซื้อยาอายุวัฒนะบางตัวที่อยู่ในระดับปานกลางได้
“ แน่นอนว่ามี เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านลอยด์ตรงนั้น เขามาจากเมืองหลวง เขาบอกว่าเขามาที่ด้านเหนือนี้เพื่อหาสมุนไพรที่หายากโดยเฉพาะและชื่อของเขาคือ….”
พ่อค้าหยุดนิ่งชั่วคราวเพื่อจดจำชื่อของนักเล่นแร่แปรธาตุผู้นั้น
“ อ่อ! เลดิโอ เขาบอกว่า เลดิโอ ”
เอียนสะกดชื่อของเขาอย่างเงียบ ๆ
เขาจำไม่ได้ว่าคือใครในอดีตของเขาก่อนที่จะย้อนเวลากลับมา
“ หากคุณต้องการ ฉันสามารถติดต่อกับเขาเพื่อคุณได้นะ ”
” ไม่เป็นไรขอบคุณ ฉันจะไปหาเขาในภายหลัง ”
หลังจากเอียนพูดจบเขาก็ออกจากหุบเขา
เวลาอาหารเย็นของปราสาทโมเกรียนกำลังจะเริ่มขึ้น
บรรยากาศของปราสาทโมเกรียนเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
ผู้คนที่ได้เสียชีวิตไปและเจ้าของบ้านที่หมดสติกลับมา
‘ฉันหวังว่าเขาคงจะตื่นขึ้นมาแล้วนะ’
บรรยากาศเศร้าอันหนักหน่วงทำให้เอียนไม่สามารถกินอาหารของเขาได้อย่างเอร็ดอร่อย
นอกจากนี้เขาไม่สามารถปล่อยให้แม่ของเขาให้อยู่คนเดียวในปราสาทที่มีแต่ความเศร้าโศกเช่นนี้ได้เลย
เอียนรีบกลับไปที่ปราสาทโมเกรียนอย่างรวดเร็ว
End…
