ตอนที่ 11 แขกผู้มาเยือน (7)
“ คุณน่าจะได้เห็นมัน! ”
“ พอ หยุดเถอะ ”
“ ในพื้นที่นั้นถูกแช่แข็งทั้งหมดไม่มีที่ไหนเลยที่ไม่ถูกแช่แข็งพร้อมกับมีเสียงแคร็กก! ดังไปทั่วหุบเขา ”
“ เอาล่ะ คุณรู้ไหมว่าคุณเล่ามาซ้ำหลายครั้งแล้ว ”
“ พวกก็อบลินหลายร้อยตัวส่งเวียงกรีดร้อง! ”
“ เฮ้อ … ”
“ มันเป็นเวทย์อีกระดับหนึ่งเลย เมื่อเทียบกับสิ่งที่ฉันได้อ่านในหนังสือ! ”
***
ท้องฟ้าสว่างไสวด้วยแสงตะวันที่ส่องเข้ามา
ทหารสองคนเฝ้าปราสาทของเมือง
คนที่อยู่ทางซ้ายมือเป็นทหารจากกลุ่มที่สองที่ได้ไปกับเอียน
ด้านขวาเป็นหน่วยลาดตระเวนจากของกลุ่มแรกที่ถูกจับตัวไป
“ แม้แต่อัศวินก็ยังต้องประหลาดใจ! ”
“ คุณกำลังพูดว่าที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ‘นั่นคือ…. เรื่องของจอมเวทย์’ ? ”
“ถูกตัอง! “
ทหารด้านขวาส่ายหัว
เขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว
เขาสนใจมันมากเมื่อตอนที่เขาได้ยินมันเป็นครั้งแรก
“ ฉันช่วยเจ้าของบ้านไว้ได้ร่วมกับเขาด้วย! ในอนาคตเมื่อฉันได้ออกจากตำแหน่งฉันจะเขียนหนังสือพงศาวดารของจอมเวทย์และสเปียร์มาสเตอร์! ”
ทหารทางด้านซ้ายพูดพร้อมกับหอกที่กำลังจับอยู่
ดูเหมือนว่า ‘สเปียร์มาสเตอร์’ จะหมายถึงตัวเขา
“ สเปียร์มาสเตอร์? บ้าน่า ”
“ ห๊ะ มีอะไรผิดไปเหรอ? ก็ฉันเก่งในการใช้หอก…. ”
“ คุณรู้วิธีเขียนไหม? ”
“ เฮ้! ฉันกำลังศึกษาอยู่ไงเล่า! ”
” ฮึ! ช่ายยย “
ขณะที่ทหารสองคนกำลังพูดคุยกัน
มีคนเข้ามาใกล้ปราสาท
มันเป็นเด็กที่มีรูปร่างเล็ก
” ท่านจอมเวทย์? “
ทหารทางด้านซ้ายจำเอียนได้ในทันที
อย่างที่เขาพูดเอียนเป็นคนที่เขานั่นพูดถึงตลอดทั้งวัน
“ ท่านสามารถเข้าไปพบท่านเจ้าของบ้านได้แล้ว! เจ้าของบ้านท่านตื่นแล้ว ”
นั่นเป็นข่าวที่น่ายินดี
ในที่สุดเอียนก็สามารถทานอาหารเย็นได้โดยไม่มีแรงกดดันใด ๆ สักที
เอียนก็ก้าวเข้ามาในปราสาทด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม
ใบหน้าของคนรับใช้เปลี่ยนไป
ปราสาทเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาซึ่งไม่สามารถมองเห็นได้เมื่อวานนี้
ความมีชีวิตชีวาในที่สุดก็กลับมาที่ปราสาทโมเกรียนอีกครั้ง
“ โอ๋! ท่านจอมเวทย์! ”
เจ้าของเสียงคือพ่อบ้าน ฮอร์ธการ์
“ คุณมาได้ถูกจังหวะพอดีเลย ”
“ ฉันได้ยินมาว่าเจ้าของบ้านได้ตื่นขึ้นมาแล้วในขณะที่ฉันกำลังเดินทางกลับมา ”
“ โอ้จริงเหรอ? ใช่มันเป็นความจริงและมันทำให้พวกเราโล่งใจ ”
พ่อบ้านบอกถึงที่มาของความสุขของเขา
เขาเป็นคนที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเป็นหัวหน้าคนรับใช้ของบ้านนี้
“ อาหารเย็นจะเริ่มในเวลาปกติหรือไม่ ”
“ โอ้แน่นอน คราวนี้เจ้าของบ้านได้ขอให้คุณมากินข้าวกับเขาด้วย ดูเหมือนว่าเขามีบางสิ่งที่อยากจะพูดกับคุณ…… ”
มีอะไรจะพูด? แน่นอนเพระาเอียนได้ช่วยชีวิตพวกเขาไว้
ไม่เพียง แต่ชีวิตของเจ้าของบ้านเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงลูกชาย อัศวินและทหารอีกด้วย
มันจะค่อนข้างหยาบคายถ้าไม่ออกมาพูดอะไรเลย
“ ฉันจะเข้าร่วมอาหารมื้อเย็น ”
“ ถ้างั้นฉันจะส่งสัญญานไปถึงคุณเมื่อเราพร้อม ”
จากนั้นเอียนก็กลับไปที่ห้องของเขา
มันเป็นห้องใหญ่ที่เอียนพักอยู่กับแม่ของเขา
“ เอียน ลูกเพิ่งกลับมาถึงเหรอ? ”
เอียนรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเสียงของเธอ
เช่นเคยวาเนสซ่าต้อนรับเอียนแบบนี้ในทุก ๆ วัน
“ ใช่แล้ว แม่…… ”
ทันใดนั้นเอียนก็หยุดพูด
“ ชุดนั้น…. ”
“ ฮืม? โอ้นี่น่ะเหรอ? ”
วาเนสซ่าก็นำชุดมาให้เขา
เหตุผลที่เธอทำให้เอียนประหลาดใจก็เพราะเธอสวมชุดที่ต่างไปจากเดิม
อย่างไรก็ตามเสื้อผ้าที่เธอใส่คือเสื้อผ้าของขุนนาง
เธอยังสวมเครื่องประดับด้วยอัญมณีล้ำค่า
“ มันดูดีกับฉันเหรอ? ฉันไม่แน่ใจ ”
“ ใช่ดูดีแน่นอน ”
ความงามของผู้สวมใส่ทำให้รูปร่างหน้าตาดูดีขึ้นมาก
อย่างไม่ต้องสงสัยเลย
” แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น? “
“ เอาล่ะ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มาเลือกให้ฉัน ”
” ผู้หญิงตัวเล็ก? “
” ใช่! รวมไปถึงอัญมณีเหล่านี้ด้วย ”
ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่าจะหมายถึงลูกสาวของเจ้าของบ้านมาร์กาเร็ต
“ บางทีเธออาจรู้สึกไม่สบายใจกับเสื้อผ้าที่ฉันเคยใส่ใช่ไหม ”
เธอคงรู้สึกเช่นนั้นเมื่อสองสามวันก่อน
บางทีความคิดของเธอก็เปลี่ยนไป
‘อย่างน้อยเธอก็ทำได้ดีที่นี่’
เอียนมองแม่ของเขาสักครู่
อายุของเธอคือยี่สิบเจ็ด
เธอไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นเด็ก แต่เธอก็ไม่ได้แก่
‘ถ้าเธอเกิดมาในฐานะผู้สูงศักดิ์ เธอจะเป็นดาวเด่นของผู้คนในสังคมชั้นสูง’
เห็นได้ชัดเมื่อเขาได้มองดูแม่ของเขาแต่งตัวเต็มยศแบบนี้
เอียนเป็นจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทวีปในตอนนี้
ดังนั้นเขาจึงได้รับข้อเสนอมากมายจากผู้หญิงหลายคนที่มีความงามที่เรียกได้ว่าเป็นดอกไม้แห่งอาณาจักร
อย่างไรก็ตามเขาสามารถจำได้เพียงไม่กี่คนที่สาว ๆ พวกนั้นจะมีความสวยงามได้เท่ากับแม่ของเขา
เอียนตระหนักถึงความแต่ต่างของสายเลือด
พ่อของเขาเคยได้ชื่อเล่นว่า ” อ็อค “
ในขณะที่พิจารณาว่ามันโชคดีที่เขาเกิดมาเป็นคนที่มีลักษณะเหมือน ๆ คนทั่วไป
“ อืม ”
เขาจำได้ว่าเหรียญทองที่เขาได้รับจากการขายศพก็อบลิน
เขาวางแผนที่จะใช้ทุก ๆ เหรียญทองเพื่อซื้อยาอายุวัฒนะ
‘ฉันควรจะเก็บเหรียญทองนัน่ไว้ดีกว่า’
เขาคิดว่ามันจะเป็นการดีกว่าที่จะเก็บเงินนั่นไว้เพื่อซื้อของขวัญให้กับแม่ของเขา
เขาสามารถหาเงินได้มากขึ้นกว่าเดิมและเมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการเงินเขาก็แค่ต้องเข้าไปล่าสัตว์ประหลาด
“ ฉันคิดว่าไม่มีการแต่งตัวแบบไหนที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว ”
” ฉัน…. ฉันไม่คิดว่าฉันเหมาะสมกับมัน ”
“ มาเถอะแม่ ผมรับประกันได้เลยว่าแม่จะรู้สึกมั่นใจในตัวเองมากขึ้น ”
“ คุณหมายถึงอะไรที่บอกว่าฉันจะรู้สึกมั่นใจ ”
“ มีคำพูดที่ว่า ‘อัจฉริยะรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นอัจฉริยะและความงามก็รู้อยู่แล้วว่าเธอคือความงามเพราะมันจะค่อนข้างแปลกถ้าพวกเขาไม่รู้ตัวเอง’ อย่างที่คุณรู้เราเป็นทั้งอัจฉริยะและความงามใช่ไหม? ”
“ เทวดาตัวน้อย! คุณอวยตัวเองเพราะตอนนี้คุณเป็นจอมเวทย์เหรอ ”
เธอดึงแก้มของเอียนอย่างอ่อนโยนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
เอียนไม่ได้หลบมือของแม่ที่กระทำกับเขาที่เป็นเด็กอายุสิบขวบ
‘อย่างน้อยมันก็ดีสำหรับแม่ … ‘
เธอคงรู้สึกแปลก ๆ กับเอียนที่เปลี่ยนไปทันที
เขาต้องการเป็นเด็กน่ารักสำหรับเธอในครั้งนี้
*ก๊อก ก๊อก!*
ในขณะที่แก้มของเอียนถูกแม่ดึงก็ได้มีใครบางคนก็เคาะที่ประตู
” เข้ามา! “
เอียนตะโกนอย่างรวดเร็วและแม่ของเขาก็ปล่อยแก้มเอียนอย่างรวดเร็ว
” ท่านจอมเวทย์ คุณวาเนสซ่า ”
สาวใช้ของบ้านเปิดประตู
” อาหารเย็นพร้อมแล้ว คุณพร้อมจะไปแล้วหรือยัง? “
” ใช่ พวกเราพร้อมแล้ว “
เอียนและวาเนสซ่าเดินตามคนใช้ไปที่ห้องอาหาร
ที่ห้องอาหารมีเจ้าของบ้านและครอบครัวของเขาทุกคนต่างก็นั่งรอเอียนอยู่
อาหารยังไม่ถูกนำออกมา
ตามที่พ่อบ้านแจ้งให้ทราบ ดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านต้องการที่จะพูดคุยกับเขาก่อนที่จะรับประทานอาหารเย็น
“ โอ้! ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ ”
ด้วยการต้อนรับที่อบอุ่นจากเจ้าของบ้านที่เริ่มทักทายพวกเขา
ต่างจากตอนที่เขาทักทายพวกเขาในตอนแรกอยากมากและคราวนี้เขาต้อนรับพวกเขาอย่างแท้จริงด้วยความเต็มใจ
“ บาดแผลของคุณเป็นอย่างไรบ้าง ”
“ ขอบคุณคนอื่น ๆ ที่ช่วยสวดอ้อนวอนให้ฉันพวกเขาไม่เป็นไร ”
“ นั่นเป็นเรื่องดีที่ได้ยิน ”
“ ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันขอขอบคุณจริง ๆ สำหรับเรื่องที่ท่านได้ช่วยพวกเราไว้ ”
ด้วยทัศนคติที่อ่อนโยนเจ้าของบ้านก็ขอบคุณเอียน
ลาบิ โมเกรียน ลูกชายของเขาก็คำนับเอียนด้วยเช่นกัน
“ คุณได้ช่วยรักษาปัจจุบัน อนาคตและรากฐานของบ้านโมเกรียนไว้ ถ้าฉันตอบแทนพระคุณนี้ได้ไม่ดี ฉันไม่ควรถูกเรียกว่าเป็นเจ้าของบ้านที่ยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิได้อีกต่อไป ”
ปัจจุบันของบ้านหมายถึงตัวเจ้าของบ้าน
อนาคตหมายถึงทายาทของเขา
รากฐานหมายถึงอัศวินและทหาร
“ ฉันนึกถึงเรื่องนี้ ตอนแรกฉันนึกถึงเรื่องเงินและที่ดินซึ่งเป็นการตอบแทนที่ค่อนข้างดี แต่อย่างไรก็ตามฉันตระหนักว่ามันจะเป็นสิ่งที่ไม่มีความหมายสำหรับคุณ ”
เจ้าของบ้านหยุดไปชั่วคราวในไม่ช้าในขณะที่หายใจเบา ๆ
เขายังคงทุกข์ทรมานจากบาดแผลของเขาและระยะเวลาที่เขานั้นหมดสติ
“ อ๊ะอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้บอกว่าคุณเอาชนะความปรารถนาทั่วไปของมนุษย์ไปแล้วหรือเป็นเรื่องไร้สาระเช่นนั้น สิ่งที่ฉันหมายถึงคือในฐานะที่ท่านเป็นจอมเวทย์ ท่านสามารถหามันได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ ”
มันเป็นเรื่องจริง
แม้แต่เอียนก็พูดกับมาร์กาเร็ตในทำนองเดียวกันก่อนที่จะเข้าไปช่วยชีวิตพวกเขาไว้
ร่างของมาร์กาเร็ตสั่นเล็กน้อยขณะที่เธอจำได้ว่าเอียนพูดอะไร
“ ดังนั้นข้อสรุปที่ฉันจะทำคือ… ”
เจ้าของบ้านพูดพร้อมกับวางอะไรสักอย่างไว้บนโต๊ะ
มันเป็นกล่องไม้ธรรมดาเก่า ๆ
“ กรุณาเปิดมัน ”
เจ้าของบ้านมองเอียนและบอกให้เขาเปิดมัน
เอียนรู้ถึงเนื้อหาสิ่งที่อยู่ข้างในของมันแล้ว
‘แหวนโมเกรียน’
เขาสามารถตระหนักได้เมื่อเขามองไปที่กล่อง
มันเป็นกล่องที่เก็บแหวนโมเกรียนไว้ข้างใน
‘มันเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่จะให้ยืมเพียงแค่ครั้งเดียว’
หลังจากเหตุการณ์บนภูเขาโมเกรียนสิ้นสุดลง
เอียนกลับมาตามที่เขาสัญญาขณะที่บอกว่ามันช่วยเขาได้มากจริง ๆ แล้วคืนแหวนกลับไป
‘ฉันกำลังคิดจะพูดถึงมันในภายหลัง’
เขาไม่ได้คาดหวังให้พวกเขามอบมันก่อนที่เขาจะถามถึงมัน
เอียนก็เปิดกล่องด้วยความพึงพอใจ
อย่างที่เขาคาดไว้แหวนโมเกรียนถูกเก็บไว้อยู่ในกล่อง
“ ฉันได้ยินเรื่องนี้แล้ว คุณบอกว่าคุณสามารถรู้สึกถึงออร่ามานาจากแหวนโมเกรียนได้ ”
“ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่แหวนธรรมดา ๆ ”
“ ฉันไม่รู้ ฉันมองว่าแค่มันเป็นแหวนวงเก่า ๆ ”
เจ้าของที่ยิ่งใหญ่หยุดชั่วคราว
เขาดูที่แหวนที่เป็นมรดกของบ้านโมเกรียนอยุ่สักครู่หนึ่ง
“ พลังแบบไหนที่แหวนโมเกรียนนั้นมีอยู่? มันมีประโยชน์กับท่านไหมท่านจอมเวทย์? ”
“ ด้วยใจจริงฉันอาจอยากขโมยมันไปเลยก้ได้ ”
“ มันมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ก็ดีที่ได้ยินแบบนั้น “
เมื่อเขาพอใจเขาพยักหน้า
“ แหวนนั่นฉันจะมอบให้คุณ ”
ให้มรดกของบ้านแก่คนนอก?
มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้
มรดกตกทอดรวมถึงประวัติของบ้าน
ดูเหมือนว่าสมาชิกในครอบครัวของเขาจะไม่ตกใจเลย
พวกเขาคงจะต้องเห็นด้วยกับมันมาก่อนที่จะมาที่ห้องอาหาร
“ แต่มันเป็นมรดกของบ้านคุณไม่ใช่เหรอ? ”
“ โปรดถือซะว่ามันเป็นสัญลักษณ์ ”
“ สัญลักษณ์ของอะไร ”
“ มันเป็นสัญลักษณ์ว่าต่อจากนี้ไปจอมเวทย์เอียน เพจ เราจะรับใช้คุณในฐานะ ‘แขกผู้มาเยือน’ ของบ้านโมเกรียน ”นี่เป็นสัญลักษณ์ที่น่าอัศจรรย์ที่เจ้าของบ้านผู้ยิ่งใหญ่ได้ให้ไว้กับเขา
‘แขกผู้มาเยือน’ ไม่ใช่แค่คำอุปมาง่าย ๆ
มันเป็นคำสัญญานิรันดร์ที่อาณาจักรอันสูงส่งต้องรักษาไว้
“ คุณจะรับข้อเสนอนี้ไหม ”
เจ้าของบ้านถามอย่างจริงจังมาก
ทุกคนกำลังรอคำตอบของเอียน
“ …… ”
เอียนเริ่มคิด
การกระทำนี้ไม่ได้เป็นเพียงการตอบแทนธรรมดาทั่วไป
เพราะเอียนรู้จักลักษณะของเจ้าของบ้านโมเกรียน
ที่หุบเขา เขาต้องได้เห็นศักยภาพอันมหาศาลภายในตัวเอียน
ด้วยข้อเสนอนี้เขาพยายามสร้างความผูกพันอันแข็งแกร่งกับเอียน
‘มันไม่ใช่ข้อเสนอที่ไม่ดี’
จริง ๆ แล้วมันเป็นข้อเสนอที่ค่อนข้างดี
วันใดวันหนึ่งในอนาคตมันอาจจะเป็นประโยชน์ต่อเอียนก็ได้
เอียนเหยียดนิ้วออก
แทนที่จะตอบเขากลับสวมแหวนโมเกรียน
“ เราคือแขกผู้มาเยือนของบ้านโมเกรียน ”
ในขณะที่เจ้าของบ้านเห็นเอียนสวมแหวนเขาก็ท่อง ‘คำตอบคือแขกผู้มาเยือน’
“ เรายินดีต้อนรับเอียน เพจเสมอเราสัญญาว่าเรายินดีที่จะยืนเคียงข้างเขาทุกครั้งที่เขาต้องการความช่วยเหลือ คำสัญญานี้จะดำเนินต่อไปจากรุ่นสู่รุ่นและจากรุ่นสู่รุ่นในนามของสายน้ำสีเขียวเหนือสุดของกรีนริเวอร์ ”
หลังจากการตกลงกันเอียนก็กลายเป็น ‘แขกผู้มาเยือน’ ของบ้านหลังใหญ่ของดินแดนทางเหนือแห่งอาณาจักรลำธารสายเหนือสุดของกรีนริเวอร์บ้านของโมเกรียน
มันเป็นขั้นตอนแรกของจอมเวทย์เอียน เพจ ซึ่งเขาไม่เคยประสบความสำเร็จมาก่อนในชีวิต
End…
