ตอนที่ 15 นักเล่นแร่แปรธาตุที่ตรงกันข้ามมาก (4)
พระอาทิตย์กำลังตกดินวันที่วุ่นวายของหมู่บ้านลอยด์กำลังจะสิ้นสุดลง
บรรยากาศของหมู่บ้านเริ่มสงบลง
“ ดักลาส คุณต้องการนอนรึเปล่า ”
ข้างในกระท่อมโทรมก็มีเลดิโอที่กำลังนอนอยู่บนเตียงไม้เนื้อแข็ง
แม้ว่าเขาจะนอนอยู่บนเตียง แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการนอนเลย
” ……ไม่ล่ะ “
ดักลาสนอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ อีกฝั่งหนึ่ง
เขานอนไม่หลับเหมือนพ่อของเขา
“ บาร์ตันบอกฉันว่าจอมเวทย์มาที่หมู่บ้านของเรา ”
“ แล้วมันก็ดูเหมือนว่าจะอายุเท่ากันกับฉันด้วย ”
“ ฉันได้ยินมาว่าคุณเสี่ยงชีวิตของคุณอีกแล้ว ”
“ …ฉันแค่อยากออกไปหาดอกไม้แรนดอร์มารักษาพ่อ ”
“ ดังนั้นคุณจึงเสี่ยงชีวิตของคุณอีกแล้วสินะ คุณไม่รู้หรอกว่าข้างนอกนั่นมันอันตรายแค่ไหน? ”
พ่อของเขากำลังบ่นเขาจากนั้นดักลาสก็ลุกขึ้นยืน
ดูเหมือนเขาจะอารมณ์เสีย
“ แล้วฉันควรทำยังไงดี! จอมเวทย์บอกฉันว่าคุณจะยังสบายดีในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่อีกในไม่ช้าคุณจะต้องทนทุกข์ทรมานอีกครั้ง! ”
หลังจากที่ดักลาสตื่นจากเวทมนต์ เขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย
นอกเสียจากความกังวลเกี่ยวกับพ่อของเขาและความกลัวว่าเขาจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง
” ฉันสบายดี ตอนนี้เราแค่ต้องหาดอกไม้แรนดอร์ …. ”
“ แต่เรายังไม่พบมันเลยนะ เราใช้เวลามามากกว่าหนึ่งปีแล้ว! “
มันเป็นเรื่องจริง
เพื่อรักษาอาการเสพติดมานาพวกเขาเดินทางย้ายไปทางด้านเหนือเมื่อปีที่แล้วเพื่อค้นหาดอกไม้แรนดอร์
“ คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะสามารถรักษาอาการนี้ด้วยดอกไม้แรนดอร์ให้หายขาดได้? ”
“ ดักลาส…. ”
“ มันมีอยู่จริงหรือ? ”
เลดิโอไม่สามารถพูดอะไรได้
เขาเข้าใจความกังวลของลูกชาย
แต่เขาไม่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนกับลูกชายของเขาได้
“ ทำได้สิ ”
มีเสียงคนตอบมาจากที่ไหนสักแห่ง
ไม่ใช่เสียงของเลดิโอ
“ …… ”
พวกเขามองไปรอบ ๆ บ้าน
เสียงไม่ได้มาจากข้างใน แต่มาจากข้างนอก
“ มะ .. มันจะทำได้ยังไง ”
เลดิโอถามอย่างระมัดระวัง
ด้วยร่างกายที่ป่วยเขากำลังก้าวเข้าไปใกล้ประตู
ในขณะที่จับขวานด้วยมือของเขา
“ ดอกไม้แห่งแรนดอร์ ”
“ ……? ”
“ ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังตามหามันอยู่ ”
เลดิโอไม่ตอบกลับ
เขาเปิดประตูช้า ๆ
* เอี๊ยดดด … . *
บานพับสนิมของประตูเก่าทำให้เกิดเสียงที่แสบหู
เจ้าของเสียงกำลังยืนอยู่ที่ข้างกำแพงของกระท่อม
มันคือเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
“ คุณกำลังพูดถึง อะไร … .. ”
“ ขอโทษนะ ”
เด็กชายเข้ามาในบ้านอย่างสบายใจ
“ คุณ คือ ใคร … .. ? ”
จากนั้นดักลาสก็จำเด็กชายคนนั้นได้
“ อุ๊ปส์! ”
ทันใดนั้นราวกับว่าเขาพลาดบางสิ่งบางอย่างไปเขาก็รีบปิดปากทันที
“ ดักลาส? คุณรู้จักเด็กคนนี้ไหม “
“ อืม .. เขาเป็นจอมเวทย์ที่ฉันบอกคุณ… .. ”
“ ……. อะไรนะ? ”
นั่นเป็นสาเหตุ
เหตุผลที่ดักลาสปิดปาก
เขาพูดโดยไม่มีความเคารพใด ๆ เลยโดยที่ไม่รู้ตัวเพราะจอมเวทย์นั้นอายุใกล้เคียงกับเขา
“ ดังนั้นฉันขอโทษด้วย! ฉันทำ.. ทำผิด… .. ! ”
” มันโอเค ไม่เป็นไรหรอก “
หลังจากที่ดักลาสสงบลง เอียนพูดกับเลดิโอ
“ ฉันชื่อเอียน เพจ ”
เอียนวางอะไรบางอย่างไว้บนโต๊ะที่ใกล้ที่สุดขณะที่เขากำลังพูด
มันเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดเท่ากำปั้น
“ มะ…มันคืออะไร ”
“ คุณอาจต้องการมัน ”
ด้วยสัญชาตญาณของเขา เลดิโอก้าวเข้าไปใกล้ ๆ สิ่งของชิ้นนั้น
เขาสำรวจน้ำแข็งนั่นอย่างใกล้ชิด
” นี้……? “
เลดิโอเบิกตากว้าง
ด้วยการจับ เขาหยิบน้ำแข็งขึ้นมา
เขาเห็นบางสิ่งที่ติดอยู่ในน้ำแข็ง
มีดอกไม้สีม่วงที่ถูกแช่แข็งอยู่
” ดอกไม้…. แห่งแรนดอร์? ”
ดักลาสรู้สึกประหลาดใจเช่นกันเมื่อได้ยินเวลดิโอพูดเช่นนั้น
ดอกไม้ที่พวกเขาไม่เคยหาพบแม้ว่าพวกเขาจะค้นหามันมาเป็นเวลาหนึ่งปี
เอียนได้นำดอกไม้นั่นมาให้กับพวกเขา ซึ่งแม้กระทั่งตำแหน่งจุดเกิดของมันก็ไม่แน่นอน?
“ ดอกไม้นั่น ฉันจะมอบให้คุณ ”
ตาของเลดิโอเริ่มสั่นคลอน
“ แต่ก่อนหน้านั้น ฉันแค่อยากจะถามอะไรซักอย่าง ”
เลดิโอพร้อมที่จะตอบทุกสิ่งที่เขาถาม
เขาทรมานจากการเสพติดมานามานานเกินไป
ชีวิตของเขากำลังตาย
เขาไม่สามารถตายได้ในขณะที่ดักลาสเพียงอย่างเดียวอยู่เพียงลำพัง
“ คุณรู้จักมันได้อย่างไร? ”
“ …… .. พาร์ดอน? ”
“ คุณไม่รู้ผลของมันเหรอ ”
ด้วยคำถามของเอียน เลดิโอแทบจะไม่ทำให้หัวของเขาเย็นลง
มันไม่ใช่คำตอบที่เขาจะพูดออกมาได้ง่าย ๆ
” คือ….. “
สมุนไพรซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิตของจอมเวทย์
จอมเวทย์กำลังถามเกี่ยวกับมัน
ชีวิตของเขาตกอยู่ในความเสี่ยง
“ โปรดอย่าใช้เวลาในการคิดไปอย่างไร้ความหมาย ”
เอียนอ่านความคิดของเลดิโอ
เขาพูดอย่างเงียบ ๆ
“ ฉันสามารถหาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ”
เอียนคุกคามเลดิโอทางอ้อมเพื่อเด็กน้อยดักลาส
เลดิโอเข้าใจถึงความตั้งใจของเอียน
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าจอมเวทย์ตัดสินใจทำร้ายเลดิโอ?
นั่นจะเป็นจุดจบของเลดิโออย่างแน่นอน ไม่มีวิธีใดที่จะป้องกันหรือหนีไปได้
คำตอบคือเรื่องสำคัญ
“ แน่นอน ฉันไม่ทำหรอก ”
จอมเวทย์ช่วยชีวิตเขาสองครั้ง
ครั้งแรกจากมือของโจร
ครั้งที่สองจากอาการเสพติดมานาของเขา
“ …… หนังสือภาพลวงตา ”
เลดิโอพูดออกมาเมื่อเขาตัดสินใจได้
“ ฉันเห็นมันในหนังสือภาพเล่มนี้ ”
เลดิโอเดินไปที่ชั้นหนังสือเก่า ๆ
หนังสือส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ
มีหนังสือเด็กอยู่สองสามเล่มเช่นกัน
*คลิก!*
เลดิโอไม่ได้ดึงหนังสือออกมาจากชั้นวาง
เขาเอาแผ่นปิดด้านล่างของชั้นวางออกแทน
นั่นคือพื้นที่ที่ซ่อนหนังสือเล่มนั้นอยู่
” จากเล่มนี้ “
เลดิโอดึงหนังสือออกมาจากพื้นที่ที่ซ่อนอยู่
มันเป็นหนังสือที่หนาและเก่ามาก
ปกมันชำรุดและทรุดโทรมมาก
หน้ามันจางไปจนเป็นสีเหลืองซึ่งแสดงให้เห็นถึงอายุของหนังสือเล่มนี้
“ มันเป็นหนังสือสมุนไพรที่มีภาพประกอบที่ฉันสืบทอดมาจากพ่อของฉัน ”
เอียนเปิดหนังสือ
มันเต็มไปด้วยตัวอักษรขนาดเล็ก
มันเกี่ยวกับชื่อและข้อมูลของสมุนไพร
ผลกระทบและภูมิภาคที่พวกมันจะเติบโตขึ้น
‘น่าอัศจรรย์’
เอียนรู้สึกประทับใจ
มันเป็นสาระสำคัญของสมุนไพร
“ หน้านี้คุณจะต้องดูหน้านี้…. ”
ตรงนั้นเขาเห็นดอกไม้แห่งแรนดอร์
เนื่องจากความหายากจึงไม่มีข้อมูลมากนัก
[มันสามารถต่อต้านมานาได้]
[สามารถพบได้ทางด้านเหนือของทวีป]
[12 กลีบดอกที่มีสีม่วง]
[ใบและลำต้นสีฟ้าของมันมีพิษ]
[มันเหี่ยวแห้งทันทีที่มันถูกนำออกจากดินที่มันเติบโตขึ้นมา]
[ไม่สามารถรวบรวมมันมาได้เนื่องจากความรู้ปัจจุบัน]
แม้ว่าข้อมูลที่เป็นลายลักษณ์อักษรของมันจะแม่นยำ
แต่ได้อย่างไรและใครเป็นคนเขียนหนังสือเล่มนี้?
“ พ่อของคุณเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุด้วยหรือเปล่า? ”
“ มันเป็นอาชีพของครอบครัวเรา ”
“ ดังนั้นหนังสือเล่มนี้จึงเป็นเหมือนมรดกตกทอด ”
“ คล้ายกัน ”
บ้านที่เลือกการเล่นแร่แปรธาตุเป็นอาชีพสืบทอดของครอบครัว
มันเป็นกรณีที่หาได้ยากมาก
นอกจากนี้คุณภาพของหนังสือนี่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจ
ดักลาสสืบทอดมันมาสายเลือด
“ นั่นคือคำตอบที่ฉันต้องการ ”
น้ำแข็งที่บรรจุดอกไม้แห่งแรนดอร์
ในขณะที่ถือมันเอียนพูด
” และ “
น้ำแข็งเริ่มละลายอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้ามีเพียงดินเปียกและดอกไม้เท่านั้นที่สัมผัสกับอากาศ
” ฉันขอโทษ “
* ฟู้ววว … . *
ดอกไม้เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วเมื่อสัมผัสกับอากาศ
แน่นอนไม่ใช่แค่เหี่ยวเฉา แต่แห้งสนิท
แม้จะมีการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของร่างกายมันก็แตกเป็นฝุ่นผง
“ ฉันไม่มีทางเลือกเช่นกัน ฉันสามารถทำได้แค่หยุดมันพื่อที่จะรักษารูปร่างของมันไว้ ”
เขาไม่ได้โกหก
มันเหมือนกับหนังสือภาพ
เมื่อใดก็ตามที่มันถูกนำออกมาจากดิน มันจะกลายเป็นฝุ่นผงในทันที
“ คุณโกหกฉันหรือไม่? ”
“ ฉันแสดงหลักฐานให้คุณก่อน ”
“ หลักฐานแบบไหน… .. ”
“ หลักฐานที่ฉันสามารถตามหาดอกไม้แห่งแรนดอร์ เมื่อใดก็ตามที่ฉันต้องการ ”
ดอกไม้ที่ไม่สามารถถูกค้นพบได้โดยเลดิโอและดักลาสมาเป็นเวลาหนึ่งปี
เอียนใช้เวลาในการค้นหาเพียงครึ่งวัน
ต้องขอบคุณเวทย์มนตร์ต่าง ๆ ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาและการร่ายเวทมนตร์
“ เรามาทำข้อตกลงกันเถอะ ”
“ ข้อตกลง….? ”
เอียนก็กระโดดเข้าไปในหัวข้อหลัก
“ มาเดินทางไปกับฉันกันเถอะ ”
“ คุณหมายถึงอะไร….”
“ ฉันจะฉีดมานาให้คุณเป็นระยะ ๆ ”
ชีวิตที่ถูกคุกคามจากการเสพติดมานา
มันหมายถึงเอียนจะเป็นเจ้าของชีวิตของเลดิโอ
“ วิธีการใช้ดอกไม้ที่เป็นสมุนไพรทางการแพทย์ ฉันจะหาให้คุณด้วยเช่นกัน ด้วยการค้นหาทุก ๆ บันทึกของหอคอย จักรพรรดอและหอคอยงาช้างต้องมีการบันทึกบางอย่างเกี่ยวกับมันอย่างแน่นอน “
ในฐานะที่เป็นแร็กนาร์และดักลาสในชีวิตในอดีตของเขาพบว่า
“…… .”
มันเป็นเงื่อนไขที่สมบูรณ์แบบของเลดิโอ
อย่างไรก็ตามมันเป็นข้อตกลง
ต้องมีบางสิ่งที่เขาต้องการ
“ คุณอยากได้อะไรเป็นการตอบแทน? ”
เลดิโอถาม
“ การวิจัยและการผลิตยาอายุวัฒนะ ”
“ สิ่งที่จัดเรียงของสิ่ง? ”
“ ยาอายุวัฒนะ ”
“ ยาอายุวัฒนะ? ”
“ มันเป็นยาอายุวัฒนะที่มุ่งเน้นเหมาะกับชนิดของร่างกายของฉัน ประเภทมานาและรายละเอียดอื่น ๆ ของตัวเขาเอง ยาอายุวัฒนะที่ทำขึ้นมาเองและเหมาะสำหรับฉันเท่านั้น ”
ยาอายุวัฒนะที่ทำขึ้นมาเองสำหรับผู้ชายคนหนึ่ง
เลดิโอถามอย่างสงสัย
“ ถ้าคุณต้องการคุณสามารถไปถามนักเล่นแร่แปรธาตุคนอื่น ๆ ได้ ฉันไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุที่ยิ่งใหญ่ที่จะทำแบบนั้นได้หรอก ”
“ ฉันรู้ ”
มันอาจฟังดูน่ารังเกียจสำหรับเลดิโอ
อย่างไรก็ตามเอียนไม่ได้หยุดพูด
“ บางครั้งพลังแห่งความสิ้นหวังก็แข็งแกร่งกว่าพรสวรรค์ ”
“ ฉันดูสิ้นหวังไหม ”
“ คุณไม่อยากตายในขณะที่มันจะทิ้งลูกชายคนเล็กของคุณไว้หรอก ”
เลดิโอไม่สามารถพูดอะไรได้
แน่นอนคำพูดของเอียนแทงเข้าไปที่จิตใจของเขา
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากกว่าคำพูดของเอียนคือ
‘เขาไม่ใช่เด็ก’
มันไม่ใช่คำพูดที่เด็กจะพูดได้
ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับจอมเวทย์
จอมเวทย์ที่เลดิโอเคยพบมาก่อน
พวกเขาปฏิบัติต่อเขาซึ่งเป็นชายคนหนึ่งที่ไร้หัวใจมานาและทำให้เขาเป็นเหมือนของเล่นของพวกเขา
‘พวกเขาทุกคนหยิ่ง’
แน่นอนว่าพวกเขายังห่างไกลจากความฉลาด
พลังที่ได้รับตั้งแต่อายุยังน้อย
มันเหมือนหน้าไม้ที่กำลังโหลดกระสุน
หน้าไม้ที่ถูกถือโดยเด็ก
‘แต่เขาแตกต่าง เขาคือใคร?’
เลดิโอรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เป็นธรรมชาติซึ่งทำให้เขาลังเล
หลังจากคิดสั้น ๆ เลดิโอพูด
“ คุณจะให้…. เรามีเวลาคิดบ้างมั้ย ”
“ ได้เท่าที่คุณต้องการเลย ”
เอียนเคารพความคิดของเลดิโอ
เอียนถอดหน้ากากของความเป็นเด็กออก
เลดิโอต้องรู้สึกถึงสิ่งที่ผิดธรรมชาติ
เขาต้องการเวลา
‘คราวนี้มันจะแตกต่างกัน’
เอียนคิดขณะที่มองดูดักลาส
‘เขาจะไม่สูญเสียพ่อของเขาหรือกลายเป็นทาสเหมือนเมื่อก่อนอย่างแน่นอน’
เด็กชายคนนั้นถูกตรึงด้วยคำแนะนำอย่างกะทันหันนี้
ใบหน้าของเขาไม่มีความเกลียดชังอยู่เลยซึ่งดักลาสในชีวิตในอดีตของเขานั้นมีแต่ความเกลียดชัง
‘ฉันจะพยายามช่วยชีวิตคุณพ่อโดยเฉพาะ’
ชีวิตของเลดิโอเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับเอียน
เอียนต้องการพรสวรรค์ของดักลาส
‘คุณมีพรสวรรค์ของคุณ’
End…
