เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1015 ฉากเหตุการณ์ในอดีต
แปลโดย iPAT
ไม่เพียงมนุษย์อสูร กระทั่งผู้อมตะวังสวรรค์ที่เห็นฉากเหตุการณ์นี้ยังหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
“ปีศาจ! ปีศาจ!”
“ปีศาจตนนี้บ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์ แม้จะมีสาเหตุ แต่เขาก็เต็มไปด้วยความคิดที่ชั่วร้าย เขาคิดว่าไม่มีสิ่งใดที่สามารถฆ่าเขา เขาคิดว่าการฆ่าเป็นเรื่องสนุก เขาคิดว่าการฆ่าเป็นเรื่องธรรมชาติ!”
“ไม่แปลกใจเลยที่เขากลายเป็นเทพปีศาจที่นองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์ กระทั่งความเจ็บปวดทางจิตวิญญาณก็ทำให้เขามีความสุข เขาเป็นคนเลือดเย็นและบ้าคลั่งอย่างแท้จริง ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยเขาได้อีกแล้ว!”
“ข้าเห็นด้วยที่ความทะเยอทะยานเป็นพื้นฐานของความก้าวหน้า แต่ความคิดของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย ความคิดของเขาบิดเบี้ยวและยังเสริมสร้างอุดมการณ์ที่ผิดๆ!”
“ความทรงจำสีเทาไม่สามารถหยุดยั้งเขา กระทั่งตอนนี้เขาจะไม่ใช่เทพปีศาจ แต่จิตใจของเขาก็ยังแข็งแกร่งมาก!”
ผู้อมตะวังสวรรค์วิพากษ์วิจารณ์และเต็มไปด้วยความกังวล เหยียดหยาม และเกลียดชัง
เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงนกร้องดังลงมาจากท้องฟ้า
ผู้อมตะวังสวรรค์มองขึ้นไปด้านบนและแสดงออกอย่างมีความสุข
“หมื่นภัยพิบัติ!”
“หมื่นภัยพิบัติอีกหนึ่ง!”
“หมื่นภัยพิบัติความทรงจำสีเทายังไม่จบแต่กลับมีอีกหมื่นภัยพิบัติลงมา!”
“เทพปีศาจจิตวิญญาณกำลังท้าทายสวรรค์ หากเขาฟื้นขึ้นมา โลกจะถูกย้อมไปด้วยเลือดอีกครั้ง สวรรค์ไม่ต้องการให้เขาทำเช่นนั้นจึงส่งภัยพิบัติเหล่านี้ลงมา เขาต้องพินาศอย่างแน่นอน!”
เสียงนกดังขึ้นและถี่ขึ้น
ท้องฟ้าสว่างไสว
นกฝูงใหญ่บินลงมาเป็นขบวน
“หมื่นภัยพิบัติ อากาศสดใส!” ผู้อมตะวังสวรรค์บางคนจดจำภัยพิบัตินี้ได้
มันดูเหมือนนกแต่แท้จริงแล้วเป็นพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งห้วงมิติ ทุกแห่งหนที่ฝูงนกบินผ่าน ห้วงมิติจะถูกกลืนกิน นี่เป็นพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวและไม่สามารถต่อต้าน
“อากาศสดใส? ในประวัติศาสตร์ บรรพบุรุษของคนเหนือเคยเผชิญหน้ากับมันและสามารถรอดชีวิต หลังจากนั้นเขาได้รับแรงบันดาลใจและสามารถสร้างท่าไม้ตายอมตะวิหคเขียวสามปีก ลูกหลานของเขาได้รับสืบทอดท่าไม้ตายดังกล่าวและใช้มันปกครองภาคเหนือ”
“ถูกต้อง นี่คือภัยพิบัตินั้น”
ภายใต้การจ้องมองที่คาดหวังของกลุ่มผู้อมตะวังสวรรค์ ฝูงนกบินวนไปรอบๆเทพปีศาจจิตวิญญาณ
ไม่ว่าฝูงนกจะบินไปที่ใด พวกมันก็จะฝากบาดแผลเป็นทางยาวเอาไว้
ในไม่ช้าร่างกายของเทพปีศาจจิตวิญญาณก็เต็มไปด้วยบาดแผล แต่การแสดงออกของเขายังไม่เปลี่ยนแปลง
ตรงข้ามกับอิงอู๋เซี่ยที่กรีดร้องอยู่ใต้ดิน โป้ชิงแสดงออกด้วยความกังวล
เมฆสีเทายังแสดงฉากเหตุการณ์ในความทรงจำอันยาวนานของเทพปีศาจจิตวิญญาณ
ตอนนี้มันเรืองแสงสีเขียวสดใส นี่คือภาพของสวรรค์สีเขียว
กลุ่มผู้อมตะเผ่ามนุษย์กำลังต่อสู้กับกลุ่มผู้อมตะเผ่ามนุษย์วิหค
เทพปีศาจจิตวิญญาณเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้อมตะเผ่ามนุษย์ เขาอยู่ในชุดคลุมดำ เส้นผมสีดำ และปลดปล่อยกลิ่นอายที่เต็มไปด้วยเจตนาสังหารออกมา
“มนุษย์ พวกเจ้าทำเกินไปแล้ว!” ผู้นำเผ่ามนุษย์วิหคตะโกนออกมาจากคฤหาสน์วิญญาณอมตะ
มันก็คือเมืองขนนกศักดิ์สิทธิ์!
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์วิหคมากกว่าสิบคนบินเข้าไปในเมืองขนนกศักดิ์สิทธิ์และทำให้มันระเบิดแสงที่งดงามออกมา
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ไม่สามารถเอาชนะมัน เทพปีศาจจิตวิญญาณได้รับบาดเจ็บสาหัสแทบไม่สามารถรักษาชีวิต
ฉากเหตุการณ์มากมายปรากฏขึ้นรอบๆเทพปีศาจจิตวิญญาณ
ประสบการณ์ชีวิตมากมายของเขาทำให้ผู้คนที่ได้เห็นรู้สึกมึนงงและไม่สามารถนับจำนวนฉากที่ปรากฏขึ้น
ทุกคนเห็นเขาเดินไปบนเส้นทางสายปีศาจขณะที่เจตนาสังหารและการบ่มเพาะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เป็นเพียงเวลานี้ที่ภาพเหตุการณ์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบริเวณขาซ้ายของเขา
ผู้อมตะที่เห็นสิ่งนี้เริ่มเข้าใจบางอย่าง ยิ่งฉากเหตุการณ์มีขนาดใหญ่เท่าใด มันก็ยิ่งส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของเทพปีศาจจิตวิญญาณมากเท่านั้น
ดังนั้นเมื่อฉากนี้ปรากฏขึ้น ทุกคนจึงให้ความสนใจมากขึ้น
มันเป็นพื้นที่สีขาว
นี่คือด่านรับสืบทอดมรดกของเทพปีศาจปล้นสวรรค์
เทพปีศาจจิตวิญญาณเดินเข้าไปและกล่าวด้วยความเย่อหยิ่ง “แม้เจ้าจะเป็นเทพปีศาจแต่เจ้าก็ตายไปแล้ว เหตุใดไม่ทิ้งมรดกของเจ้าไว้กับข้า?”
แต่มรดกของเทพปีศาจปล้นสวรรค์มีไว้สำหรับปีศาจต่างโลกเท่านั้น
เทพปีศาจจิตวิญญาณไม่ใช่ปีศาจต่างโลก เขาไม่มีคุณสมบัติรับสืบทอดมรดก
เขาพยายามทุกวิถีทางแต่สุดท้ายก็กระอักเลือดออกมาและต้องกลับออกไปมือเปล่า
…..
เมื่อเทพปีศาจจิตวิญญาณกลายเป็นผู้อมตะระดับเก้า เขายึดครองโลกและเข่นฆ่าผู้คน
เขายืนอยู่บนยอดเขาด้วยเส้นผมสีขาว
มองจากระยะไกล ทุกที่เต็มไปด้วยกองซากศพและซากปรักหักพัง
สิ่งนี้ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ เทพปีศาจจิตวิญญาณทำลายกองกำลังมากมายและสังหารผู้คนไปมากกว่าสิบล้านคนเพื่อหลอมรวมวิญญาณอายุยืน
เขาเล่นกับวิญญาณอายุยืนที่อยู่ในมือด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน
เขามองทิวทัศน์เบื้องด้านและพึมพำกับตนเอง “สวรรค์ หากเจ้าต้องการฆ่าพวกเรา เหตุใดต้องสร้างพวกเราขึ้นมา?”
แม้เขาจะกลายเป็นผู้อมตะระดับเก้าแต่เขายังไม่เข้าใจเรื่องนี้
เส้นทางการฆ่าของเขาก็ไม่สามารถอธิบายมัน
…..
ภาพต่อไปปรากฎขึ้น
เทพปีศาจจิตวิญญาณมายังด่านรับสืบทอดมรดกของเทพปีศาจปล้นสวรรค์อีกครั้ง
เจตจำนงของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ปรากฎตัวต่อหน้าเขา “ผู้ที่สามารถบรรลุระดับเก้าย่อมมีความโดดเด่นเฉพาะตัว ข้าหวังว่าเจ้าจะใจกว้างและทิ้งมรดกของข้าไว้ให้กับคนที่โชคชะตากำหนด”
เทพปีศาจจิตวิญญาณกล่าวอย่างเย็นชา “ตอนข้ายังเด็ก ข้าต้องการทุกสิ่งที่นี่ แต่ตอนนี้ข้าได้รับเต๋าของข้ามาแล้ว ไม่ว่าสมบัติที่นี่จะล้ำค่าเพียงใด มันก็ไม่ดึงดูดข้าอีกต่อไป ข้ามาที่นี่เพราะมีเรื่องจะถาม”
เจตจำนงของเทพปีศาจปล้นสวรรค์เผยรอยยิ้ม “ข้าเข้าใจ คนที่บรรลุถึงจุดนี้มักมีคำถามเกี่ยวกับสวรรค์พิภพ ข้าจะแบ่งปันประสบการณ์ของข้าเพื่อเป็นสิ่งอ้างอิงแก่เจ้า”
“อืม” เทพปีศาจจิตวิญญาณพยักหน้า
เจตจำนงของเทพปีศาจปล้นสวรรค์กล่าวต่อ “เจ้าอาจจะรู้แล้วว่าข้าไม่ได้มาจากโลกใบนี้ ข้าเป็นสิ่งที่พวกเจ้าเรียกว่าปีศาจต่างโลก”
“โลกที่ข้ามาแตกต่างจากที่นี่ สำหรับข้า ข้าเป็นเพียงนักเดินทางที่ต้องการกลับบ้าน ข้ามุ่งมั่นเพื่อเป้าหมายนี้มาตลอดทั้งชีวิต”
“ชื่อจริงของข้าคือเพิ่งเจียซัน รูปลักษณ์เดิมของข้ามีเส้นผมสีทองและดวงตาสีฟ้า ก่อนมาที่นี่ ข้ามีคู่หมั้นที่งดงาม เรากำลังจัดเตรียมสถานที่แต่งงาน ข้ามีสถานะสูงในสังคมของที่นั่นเพราะข้าเป็นผู้สร้างหุ่นยนต์”
“หุ่นยนต์?” ดวงตาของเทพปีศาจจิตวิญญาณส่องประกายขึ้นด้วยความสนใจ
แม้เขาจะเคยเดินทางไปทั้งห้าภูมิภาคแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับโลกใบอื่น
“หุ่นยนต์…เจ้าสามารถคิดว่ามันเป็นหุ่นเชิดหรือชุดเกราะของมนุษย์ ผู้คนอยู่ภายในมันและปลดปล่อยพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ออกมา”
…..
ครู่ต่อมาฉากอื่นปรากฎขึ้น
มันคือวังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริง
เทพปีศาจจิตวิญญาณอยู่ในมิติเก็บมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะตะวันเดือด เขาถอนหายใจ “วิธีนี้สามารถยึดอายุ แต่การใช้ดวงวิญญาณยึดครองร่างเป็นวิธีที่สิ้นหวัง มันยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตาย ในการยืดอายุ วิญญาณอายุยืนยังเป็นวิธีที่ดีที่สุด เส้นทางของผู้อมตะเต็มไปด้วภัยพิบัติ มันยากที่ดวงวิญญาณจะดำรงอยู่ ชีวิตที่ยืนยาวก็คือการต่อต้านสวรรค์ มันยาก…ยาก…ยาก…”
“เทพอมตะตะวันเดือด แม้เจ้าจะสร้างวังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริงและพยายามปล้นชิงวิญญาณอายุยืนในภาคเหนือ แต่เจตจำนงสวรรค์นั้นชั่วร้าย มันทำให้วิญญาณอายุยืนลดลงเรื่อยๆ แม้เจ้าจะได้รับวิญญาณอายุยืนทั้งหมดบนโลกใบนี้ แล้วอย่างไร?”
“เจตจำนงสวรรค์ควบคุมวิญญาณอายุยืน สิ่งที่ชั่วร้ายก็คือเจตจำนงสวรรค์”
…..
สายธารแห่งกาลเวลา
เทพปีศาจจิตวิญญาณมองไปยังดอกบัวสีแดงที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ
ร่างกายของเขาปลดปล่อยแสงสีดำพุ่งเข้ากัดกร่อนดอกบัวสีแดง
ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จ เขาทิ้งใบหน้าภูตผีเอาไว้ที่นั่น
“ในประวัติศาสตร์เทพปีศาจบัวแดงลึกลับที่สุด…” เทพปีศาจจิตวิญญาณถอนหายใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่ดวงตาของเขายังส่องประกาย “ข้าอยากรู้ว่าเหตุใดเจ้าจึงหยุดและทิ้งวิญญาณชะตากรรมที่ได้รับบาดเจ็บเอาไว้เบื้องหลัง?”
เวลาผ่านไป
เทพปีศาจจิตวิญญาณแสดงออกด้วยความตกใจและสับสน
เขาพึมพำ
“แผนการของเทพอมตะกลุ่มดาวช่างลึกล้ำ”
“ดังนั้นก็มีเพียงปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์จึงจะสามารถทำลายวิญญาณชะตากรรมได้อย่างสมบูรณ์”
“กระทั่งเทพปีศาจปล้นสวรรค์ก็เป็นเพียงครึ่งปีศาจต่างโลก เขาคล้ายกับท่าไม้ตายเปลี่ยนดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณของเขามาจากโลกอื่น แต่ร่างกายของเขาเป็นของโลกใบนี้”
“ข้าต้องการยืดอายุขัย ข้าต้องต่อต้านสวรรค์ โชคไม่ดีที่เจตจำนงสวรรค์ไม่มีดวงวิญญาณ ข้าไม่สามารถฆ่ามัน บางทีด้วยความช่วยเหลือจากมรดกของเทพปีศาจบัวแดง ข้าอาจกลายเป็นครึ่งปีศาจต่างโลก”
…..
ในห้องลับที่มืดมิด
เทพปีศาจจิตวิญญาณนั่งอยู่บนพื้น มีค่ายกลวิญญาณจำนวนมากอยู่ด้านหน้าเขา
ภายในค่ายกลวิญญาณมีซากศพของผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก คนแก่ และมนุษย์กลายพันธุ์ทุกชนิด
ตอนนี้ร่างกายของเทพปีศาจจิตวิญญาณผอมแห้งและเต็มไปด้วยเลือด แต่ดวงตาของเขายังส่องประกาย
เขามองหนังสือเล่มหนึ่ง
“ตำนานมนุษย์คนแรก ข้าเข้าใจทั้งหมดแล้วในวันนี้ เจ้าแสดงให้เห็นถึงเส้นทางของมนุษย์ เจ้าคือมรดกที่แท้จริงที่มนุษย์คนแรกทิ้งไว้”
“ด้วยวิถีของมนุษย์ ข้าสามารถสร้างร่างใหม่ หลังจากดวงวิญญาณสถิตร่าง ข้าจะกลายเป็นครึ่งปีศาจต่างโลก”
“บางทีไม่เพียงเท่านั้นแต่ข้ายังสามารถ…”
“น่าเสียดาย มันสายไปแล้ว ข้าบาดเจ็บสาหัสเกินกว่าจะรักษาได้”
เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ผู้อมตะวังสวรรค์ตกตะลึงมาก
เทพปีศาจจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่แท้จริงแล้วตายเพราะอาการบาดเจ็บ ผู้ใดทำร้ายเขา? หรือบางทีเขาอาจทำร้ายตนเองเพื่อทดสอบวิถีของมนุษย์?
หมื่นภัยพิบัติยังดำเนินต่อไป
แขนมากกว่าครึ่งของเทพปีศาจจิตวิญญาณถูกโจมตีโดยฝูงนก ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยบาดแผลแต่เขากลับไม่ขัดขืน
