ความโกลาหล
แปลโดย iPAT
“ในที่สุดมันก็หยุด” เทพธิดาไป่ชิงมองไปยังน้ำตกสวรรค์ที่กลับคืนสู่ความสงบด้วยใบหน้าซีดขาว
นางอยู่ใกล้กับต้นกำเนิดของดาบแสงมากที่สุด มันจึงช่วยไม่ได้ที่นางจะรู้สึกสยดสยอง
ตอนนี้น้ำตกสวรรค์เต็มไปด้วยซากศพ
ชิ้นส่วนร่างกายของสัตว์อสูรบรรพกาลและสัตว์อสูรแรกกำเนิดกระจัดกระจายไปทั่ว
ทะเลสาบถูกย้อมเป็นสีเลือด
น้ำตกสวรรค์ตกลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้าด้วยแรงกดดันมหาศาล ในทะเลสาบด้านล่างยังเต็มไปด้วยวังน้ำวนและสัตว์อสูรที่ดุร้าย กระทั่งผู้อมตะยังแทบไม่สามารถรักษาชีวิตหากเข้าไปที่นั่น แต่ตอนนี้มันกลับถูกทำลายโดยพลังอำนาจที่ไม่รู้ต้นกำเนิด
เทพธิดาไป่ชิงเฝ้ามองอยู่ชั่วครู่แต่ดาบแสงก็ไม่ปรากฏขึ้นอีก
นางรีบวิ่งไปที่ทะเลสาบและรวบรวมซากศพสัตว์อสูรจำนวนมาก
นี่เป็นโชคลาภครั้งใหญ่อย่างแท้จริง!
โชคลาภครั้งนี้ทำให้นางรู้สึกมีความสุขอย่างช่วยไม่ได้
แต่ความสุขมักจะอยู่ไม่นาน หลังจากชั่วครู่สัตว์อสูณบรรพกาลจำนวนมากก็เริ่มปรากฏตัว เทพธิดาไป่ชิงยังมองเห็นเงาของสัตว์อสูรแรกกำเนิดเคลื่อนที่อยู่ใต้น้ำ
สัตว์อสูรเหล่านี้ถูกดึงดูดมาที่นี่ด้วยกลิ่นคาวเลือด
เนื้อและกระดูกที่ถูกตัดแบ่งเป็นอาหารชั้นยอดสำหรับพวกมัน
นี่ทำให้เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างสัตว์อสูร
พวกมันต่อสู้เพื่อแย่งชิงอาหาร
เทพธิดาไป่ชิงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องล่าถอย แต่ซากศพกว่าครึ่งยังถูกนางเก็บเอาไว้ สิ่งเหล่านี้คือวัสดุชั้นยอดสำหรับการหลอมรวมวิญญาณ!
“ดาบแสงพุ่งออกมาจากน้ำตกสวรรค์ ข้าควรตรวจสอบเรื่องนี้หรือไม่?” เทพธิดาไป่ชิงลังเลเมื่อคิดถึงฟงจินฮวง
อย่างไรก็ตามเบาะแสทั้งหมดของโป้ชิงชี้ไปที่น้ำตกสวรรค์
เทพธิดาไป่ชิงกัดฟันแน่นก่อนจะกลายเป็นลำแสงสีขาวพุ่งไปยังน้ำตกสวรรค์
ดาบแสงถูกยิงออกไปทุกทิศทุกทางและกวาดผ่านภาคกลางทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นหุบเขาตะขาบ นิกายหิมะเหิน หรือกระทั่งวังสวรรค์
ภาคกลางตกสู่ความโกลาหลทันที
วังสวรรค์
ใบหน้าของเจ้าวังกลายเป็นซีดขาว มือของเขาเคลื่อนที่อย่างต่อเนื่องเพื่อซ่อมแซมหอคอยดวงตาสวรรค์
เขาส่งข้อความไปหาเหลียนจิวเฉิง เพ่ยกังซุ้ย และไป่เฉินเทียนเพื่อเรียกพวกเขากลับมาโดยด่วน
ตอนนี้พวกเขากำลังเดินทางมา
ความเสียหายเกิดขึ้นเพราะพลังงานแห่งเต๋า ด้วยเหตุนี้หอคอยดวงตาสวรรค์จึงถูกกัดกร่อนตลอดเวลา ยิ่งนาน หอคอยดวงตาสวรรค์ก็ยิ่งได้รับความเสียหายมากขึ้น
“เราประสบความสำเร็จในการฟื้นฟูวิญญาณโชคชะตา ข้ากำลังจะใช้งานมันแต่หอคอยดวงตาสวรรค์กลับถูกแยกออกอย่างกะทันหัน นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่?”
เจ้าวังรู้สึกสังหรณ์ร้าย
ไป่เฉินเทียนเป็นคนแรกที่มาถึง จากนั้นจึงเป็นเทพธิดาเพ่ยกังซุ้ย และเหลียนจิวเฉิง
เหลียนจิวเฉิงกล่าว “ข้าตรวจสอบมาแล้ว ต้นกำเนิดของดาบแสงมาจากน้ำตกสวรรค์ ตอนนี้ภาคกำลังตกลงสู่ความโกลาหล”
“น้ำตาสวรรค์ สถานที่ที่โป้ชิงเสียชีวิตงั้นหรือ?” เพ่ยกังซุ้ยอุทานด้วยความตกใจ
เมื่อชื่อของโป้ชิงถูกกล่าวถึง ผู้อมตะทั้งสี่ล้วนเกิดความรู้สึกที่ซับซ้อน
ย้อนกลับไป ไม่ใช่ว่าวังสวรรค์ไม่เคยเชิญโป้ชิงให้เข้าร่วม แต่น่าเสียดายที่โป้ชิงปฏิเสธ
“โป้ชิง…” ดวงตาของเจ้าวังกลายเป็นมืดครึ้ม “ตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจน กังซุ้ย เจ้ามีความเชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งวารี เรื่องนี้ข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว ส่วนพวกเราสามคนจะอยู่ที่นี่เพื่อซ่อมแซมหอคอยดวงตาสวรรค์ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้ารู้สึกสังหรณ์ร้ายเกี่ยวกับเหตุการณ์ในครั้งนี้”
ไป่เฉินเทียนกล่าวอย่างจริงจัง “ท่านเจ้าวัง แน่นอนว่าพวกเราไม่สามารถเพิกเฉยกับเรื่องนี้!”
ภาคกลาง นิกายเทพยุทธ์อมตะ
“เกิดเหตุขึ้นที่น้ำตกสวรรค์ ข้าสงสัยว่าด่านรับสืบทอดมรดกของโป้ชิงจะปรากฏขึ้นแล้ว จินลี่หยาง เจ้าจงไปสืบหาความจริง นำผู้อมตะระดับหกสองคนไปกับเจ้า เลือกผู้ใดก็ได้ที่เจ้าต้องการ” ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของนิกายเทพยุทธ์อมตะกล่าว
ผู้อมตะระดับเจ็ด จินลี่หยาง เป็นชายที่มีเส้นผมสีทองและดวงตาที่ลุกเป็นไฟ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดที่แข็งแกร่ง
จินลี่หยางกล่าวเสียงเข้ม “ท่านควรให้ซื่อเล่ยไปทำงานนี้ ฟงจิวเก้อจากไปแล้ว ตอนนี้ซื่อเล่ยถือเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดที่แข็งแกร่งที่สุดของภาคกลาง”
ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม “จินลี่หยาง ซื่อเล่ยอาจแข็งแกร่ง แต่เขาไม่ใช่สมาชิกเพียงคนเดียวของนิกายเทพยุทธ์ที่แท้จริง เป็นไปได้หรือไม่ว่าเจ้าต้องการให้เขาไปด้วย?”
ได้ยินเช่นนี้ จินลี่หยางจึงป้องหมัดขึ้น “ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวได้ถูกต้องแล้ว เดิมทีข้าต้องการสะสมพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งไฟเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย แต่เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ข้าก็จะรีบออกเดินทางทันที”
ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งพยักหน้า “รีบไปเถอะ”
นิกายเมฆาวายุ
“พี่ใหญ่ ท่านออกจากการปิดประตูฝึกตนแล้วงั้นหรือ?” ผู้อมตะหงซื่อหมิงทักทายบุรุษตรงหน้า
เขาเป็นชายชุดขาวที่ดูสง่างาม เขาพยักหน้าและเผยรอยยิ้มบาง “ข้าออกมาเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้องชาย เจ้าเข้าร่วมในการต่อสู้ร้อยวันและเคยเห็นท่าไม้ตายดาบห้าดัชนี ดังนั้นครั้งนี้ข้าคงต้องรวบกวนให้เจ้าไปตรวจสอบน้ำตกสวรรค์แล้ว”
หงซื่อหมิงกล่าวอย่างจริงใจ “พี่ใหญ่ โปรดอย่าทำเหมือนข้าเป็นคนนอก ก่อนหน้านี้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากท่าน ข้าคงมาไม่ถึงจุดนี้ ครั้งนี้ข้าจะพยายามอย่างเต็มความสามารถ”
นิกายคฤหาสน์วิญญาณ
“เราควรส่งคนไปตรวจสอบที่น้ำตกสวรรค์หรือไม่?” ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งไม่อยู่ ดังนั้นผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่สองจึงทำหน้าที่ผู้นำในห้องประชุม
“ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่สอง เทพธิดาไป่ชิงพึ่งไปที่นั่นเมื่อสองสามวันก่อน” หลี่จุนอิงกล่าว
“โอ้ ถูกต้อง นางพบเบาะแสบางอย่างหรือไม่?” ผู้อมตะบางคนพึ่งนึกได้
ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่สองขมวดคิ้ว “เทพธิดาไป่ชิงเป็นเพียงผู้อมตะระดับหก นางยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะรับมือกับสถานการณ์ แต่ตอนนี้บุคลากรของเรามีอยู่อย่างจำกัด ข้าควรส่งผู้ใดไปช่วยเหลือนาง?”
ซูเฮาหัวเราะ “ผู้อาวุโสลำดับที่สอง ตอนนี้เทพธิดาไป่ชิงก้าวเข้าสู่ระดับเจ็ดแล้ว นางเพียงปกปิดเอาไว้และไม่รายงานเท่านั้น”
“โอ้ ข้าจำได้ว่ายังเหลือเวลาอีกสักพักก่อนที่นางจะพบกับภัยพิบัติมิใช่หรือ?”
ซูเฮากล่าวต่ออย่างใจเย็น “เรื่องนี้ได้รับการยืนยันแล้ว ก่อนที่ฟงจิวเก้อจะออกเดินทางไปยังภาคเหนือ เขายืมวิญญาณบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเพื่อช่วยเหลือเทพธิดาไป่ชิงอย่างลับๆ”
“เป็นเช่นนั้น” ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่สองพึมพำ “อย่างไรก็ตามเทพธิดาไป่ชิงสามารถก้าวเข้าสู่ระดับเจ็ด นี่เป็นเรื่องดีต่อนิกาย เมื่อนางกลับมา นางจะได้รับรางวัล นอกจากนั้นให้นางเลือกวิญญาณอมตะระดับเจ็ดหนึ่งดวงจากคลังสมบัติ สำหรับภารกิจตรวจสอบน้ำตกสวรรค์ ไม่จำเป็นต้องส่งกำลังเสริมไปอีก เพียงส่งข้อความถึงนางและบอกความตั้งใจของนิกายเท่านั้น”
“ทราบแล้ว เราจะทำตามคำสั่งของผู้อาวุโสลำดับที่สอง”
ภูเขาเทียนตี้
“ดาบแสง โป้ชิง…ผู้อมตะกึ่งระดับเก้าที่สามารถแยกภูมิภาคทั้งห้าด้วยดาบของเขา โชคดีของผู้คนที่ความรักทำให้เขาเปลี่ยนไป บางทีนี่อาจเกิดจากมรดกที่แท้จริงบนเส้นทางแห่งดาบของเขา”
ปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งดาบ เจี้ยนอี้เฉิง มองไปที่ขอบฟ้าด้วยความตื่นเต้น
“เหตุการณ์นี้จะนำผู้อมตะจำนวนมากไปรวมตัวกันที่น้ำตกสวรรค์ บางทีอาจมีโอกาสทำกำไรจากความวุ่นวาย ข้าควรจะไปที่นั่นหรือไม่?”
เจี้ยนอี้เฉิงคิดก่อนจะบินออกจากภูเขาเทียนตี้และมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก
ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายธรรมะหรือปีศาจ พวกเขาต่างเคลื่อนไหวหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ข่าวลือต่างๆเกี่ยวกับโป้ชิงแพร่สะพัดออกไปและส่งผลกระทบต่อจิตใจของผู้คน
“ดาบแสงคือสิ่งที่โป้ชิงทิ้งไว้เบื้องหลัง มันเป็นเครื่องบ่งชี้ว่ามรดกที่แท้จริงของเขาปรากฏขึ้นแล้ว เขาจะใช้สิ่งนี้คัดเลือกผู้สืบทอดที่เหมาะสมที่สุด”
หลังจากตื่นตกใจ หัวใจของผู้คนจึงถูกแทนที่ด้วยความโลภ
ผู้อมตะจำนวนนับไม่ถ้วน กระทั่งปีศาจเฒ่าที่ซ่อนตัวอยู่ยังต้องเคลื่อนไหว
ภาคใต้
ภูเขาที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง
ผู้อมตะเฒ่าม่านเยี่ยนซื่อกำลังเล่นหมากรุกอยู่ในศาลาหินบนยอดเขา
“เรียกข้างั้นหรือ?” ไป่หนิงปิงเดินเข้ามาอย่างเย็นชา
ผู้อมตะเฒ่าม่านเยี่ยนซื่อหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับไป่หนิงปิง
ไป่หนิงปิงกล่าวต่อเสียงเย็น “แม้เจ้าจะช่วยให้ข้ากลายเป็นผู้อมตะแต่ข้าก็ไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าที่เจ้าจะเรียกใช้งานเมื่อใดก็ได้”
ผู้อมตะเฒ่าม่านเยี่ยนซื่อเผยรอยยิ้มบางและกล่าวเบาๆ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าฟางหยวนกำลังจะกลับมา”
ฟางหยวน!?
ดวงตาของไป่หนิงปิงส่องประกายขึ้น
ไป่หนิงปิงก่นเสียงเย็นก่อนกล่าว “อธิบายให้ชัดเจน”
