เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1244 พายุเมฆาดาว
แปลโดย iPAT
กองทัพมดขนาดใหญ่เคลื่อนที่เข้ามาราวกับคลื่นยักษ์ที่ถาโถม ท่ามกลางพวกมันยังมีอสูรวิญญาณปะปนอยู่ด้วย
สิ่งสำคัญที่สุคดคือมันมีกระทั่งอสูรวิญญษณระดับสัตว์อสูรบรรพกาลและสัตว์อสูรแรกกำเนิด กลุ่มผู้อมตะยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของวิญญาณอมตะป่าอีกมากมาย
“อสูรวิญญาณแรกกำเนิดห้าตัว !”
“พวกเราพึ่งพบโคมทมิฬแต่ตอนนี้พวกเขากลับพบกองทัพสัตว์อสูรอีกครั้ง!”
ผู้อมตะระดับแปดทั้งสามลอบสนทนา
พวกเขารู้สึกสังหรณ์ร้าย โชคของพวกเขาเลวร้ายเกินไป นี่เป็นเรื่องที่น่าสงสัยมาก
เว่ยหลิงหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ดูเหมือนนับจากนี้เป็นต้นไปพวกเราต้องพิจารณาถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเอาไว้”
“บัดซบ !” ไป่เฉินเทียนกำหมัดแน่น “ตั้งแต่เทพปีศาจบัวแดงทำลายวิญญาณชะตากรรม ดวงวิญญาณจำนวนมากสามารถหลบหนีจากประตูแห่งชีวิตและความตายและกลับสู่โลกใบนี้ หลังจากเทพปีศาจจิตวิญญาณปกครองโลก ดวงวิญญาณจำนวนมากกลายเป็นอสูรวิญญาณ ตอนนี้สวรรค์สีดำเต็มไปด้วยอสูรวิญญาณ เมื่อใดกันที่พวกเราจะสามารถกวาดล้างพวกมันและทำให้โลกกลับสู่รูปแบบที่ควรจะเป็น!?”
“เร็วๆนี้ !” นักรบหมื่นมังกรกล่าว “หลังการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน ผีดิบอมตะส่วนใหญ่ถูกกำจัดไปแล้ว นั่นทำให้วิญญาณชะตากรรมฟื้นตัวขึ้นมาก ตอนนี้ยายชากำลังรักษามันอยู่และมีความคืบหน้าไปมากแล้ว ”
เว่ยหลิงหยางส่ายศีรษะ “อย่าพึ่งพูดคุย กองทัพอสูรวิญญาณกำลังมา สิ่งสำคัญที่สุดคือพยายามหลบหนีจากพวกมัน !”
นักรบหมื่นมังกรถอนหายใจ “วิธีที่ดีที่สุดคือท่าไม้ตายอมตะของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ ผนึกศักดิ์สิทธิ์ หรือผนึกภูตผีสามารถซ่อนตัวจากการตรวจจบของอสูรวิญญาณ แต่ตอนนี้มาลองใช้ท่าไม้ตายอมตะมังกรล่องนภาของข้ากันเถอะ ”
“แต่ในกรณีนี้ข้าต้องนำคฤหาสน์วิญญาณอมตะสามหลังและผู้อมตะอีกมากมายไปพร้อมกันด้วย ดังนั้นเมื่อข้าใช้ท่าไม้ตายนี้ ข้าจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกสามวัน ”
ทั้งสามพูดคุยและตัดสินใจใช้วิธีของนักรบหมื่นมังกร
เสียงมังกรคำรามดังขึ้น
ภูตมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนบินออกไปและโอบล้อมคฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสามหลังเอาไว้
จากนั้นพวกมันก็นำคฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสามหลังออกเดินทาง
กองทัพอสูรวิญญาณส่งเสียงคำรามอย่างดุเดือด พวกมันพยายามปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของฝ่ายตรงข้าม
แต่ท่าไม้ตายอมตะของนักรบหมื่นมังกรยอดเยี่ยมมาก มันนำคฤหาสน์วิญญาณอมตะทะลวงฝ่าวงล้อมของอสูรวิญญาณและสามารถหลบหนีได้สำเร็จ
อย่างไรก็ตามกองทัพอสูรวิญญาณยังไล่ล่าอย่างไม่ยอมแพ้ พวกมันติดตามไปอย่างใกล้ชิด
นักรบหมื่นมังกรไม่กล้าหยุดใช้งานท่าไม้ตายอมตะมังกรล่องนภา เขาต้องกัดฟันและกระตุ้นใช้งานมันอย่างต่อเนื่อง
ทั้งสองฝ่ายไล่ล่ากันเป็นเวลาหกชั่วโมงกระทั่งกองทัพอสูรวิญญาณยอมแพ้ไปในที่สุด
“หลังจากนี้ข้าต้องพักเป็นเวลาเจ็ดวัน ระหว่างนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้ว ” ใบหน้าของนักรบหมื่นมังกรกลายเป็นซีดขาว ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำราวกับเขาใช้พลังงานเกินขีดจำกัด
หลังจากหยุดใช้ท่าไม้ตายอมตะ นักรบหมื่นมังกรก็ทิ้งตัวลงและเข้าสู่ห้วงนิทรา
ดวงตาของเขาปิดแน่นและยังกรนเสียงดัง
เสียงกรนของเขาเหมือนเสียงมังกรคำราม
ในขณะที่เขาหลับมีหมอกหนาทึบปรากฏขึ้นรอบตัวเขา
หมอกหนาเริ่มก่อตัวเป็นรังไหม สองชั่วโมงต่อมา รังไหมเปลี่ยนเป็นไข่มังกรสีขาวซีด
“เราสามารถหลบหนีจากกองทัพอสูรวิญญาณ ”
“มันอันตรายจริงๆ ”
“ท่าไม้ตายก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะมาจากหนึ่งในสามผู้อมตะระดับแปดท่านนักรบหมื่นมังกร มันช่างยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามอย่างแท้จริง ข้ารู้สึกอัศจรรย์ใจนัก ”
ภายในคฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสาม กลุ่มผู้อมตะโห่ร้องและยกย่อง
แต่ไป่เฉินเทียนและเว่ยหลิงหยางกลับมีการแสดงออกที่น่ากลัว
นักรบหมื่นมังกรหลับสนิท พวกเขาสูญเสียหนึ่งในสามผู้อมตะระดับแปด แต่พวกเขายังมาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น
คฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสามชะลอความลงเร็วขณะที่กลุ่มผู้อมตะช่วยกับซ่อมแซมพวกมัน
ภายในเวลาสองชั่วโมง พวกเขาพบกับจิ้งจอกจิตวิญญาณอีกหลายฝูงและยังมีฝูงยุงหมี พวกเขาต่อสู้และล่าถอยโดยใช้พลังอำนาจของคฤหาสน์วิญญาณอมตะ
ทันใดนั้นริมฝีปากของไป่เฉินเทียนกลับยกตัวขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ท่านเว่ยหลิงหยาง ข้าพบ ทุ่งราสวรรค์ ขนาดใหญ่อยู่ห่างออกไปประมาณสามพันลี้จากที่นี่ ”
“โอ้ เช่นนั้นพวกเราจะไปพักที่นั่น ” เว่ยหลิงหยางถอนหายใจ
คฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสามหันหลังกลับและบินไปยัง ทุ่งราสวรรค์
“ที่นี่คือที่ใด ? พวกเราปลอดภัยแล้วงั้นหรือ ?” จ้าวเหลียนหยุนมองออกไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นผู้อมตะหลายคนออกจากคฤหาสน์วิญญาณอมตะและเดินเข้าสู่ทุ่งราสวรรค์
อวี๋อี้เย่ซื่อยิ้มและอธิบาย “สวรรค์ทั้งเก้ามีจุดพิเศษของตัวมันเองเช่นเดียวกับปรากฏการณ์โคมทมิฬซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของสวรรค์สีดำ แต่ในสวรรค์ทั้งเก้าก็มีบางสิ่งที่เหมือนกันเช่นหมูป่าเหินเวหาหรือทุ่งราสวรรค์”
“ทุ่งราสวรรค์จะก่อตัวขึ้นในสวรรค์ทั้งเก้า ทุ่งราสวรรค์เป็นทรัพยากรอมตะระดับหก สิ่งสำคัญที่สุดคือมันจะเติบโตขึ้นด้วยตัวของมันเองโดยไม่พึ่งพาพลังงานแห่งเต๋าหรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆ แม้แต่หินก็ไม่มีอยู่ที่นี่ ดังนั้นทุ่งราสวรรค์จึงถือเป็นสถานที่ปลอดภัยและเหมาะสมกับการพักผ่อน เอาล่ะ ข้าต้องออกไปเก็บเกี่ยวเล็กน้อย นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ”
อวี๋อี้เย่ซื่อออกจากหอคอยวายุอย่างรวดเร็ว
จ้าวเหลียนหยุนไม่สนใจสิ่งนี้ นางพึ่งกลายเป็นผู้อมตะและยังไม่รู้ถึงความสำคัญของทรัพยากรในการบ่มเพาะ นางคิดเพียงว่าจะช่วยหม่าหงหยุนได้อย่างไร
ตอนนี้ไม่มีผู้อมตะคนใดเหลืออยู่ในหอคอยวายุอีก
“ท่านไม่ไปเก็บเกี่ยวราสวรรค์งั้นหรือ ?” จ้าวเหลียนหยุนมองปู้เจิ้งซือและถาม
ปู้เจิ้งซือยิ้ม “นิกายสั่งให้ข้าปกป้องเจ้า ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าแม้แต่วินาทีเดียว ”
จ้าวเหลียนหยุนเข้าใจสิ่งนี้ “หากเป็นเช่นนั้นข้าก็จะลงไปเช่นกัน ”
ปู้เจิ้งซือส่ายศีรษะ “ขอบคุณสำหรับความคิด แต่กระทั่งเราจะยืนอยู่บนทุ่งราสวรรค์ ข้าก็จะไม่เก็บเกี่ยวพวกมัน นั่นจะทำให้ข้าเสียสมาธิ หากเกิดบางสิ่งขึ้น มันอาจสายเกินไป ”
จ้าวเหลียนหยุนได้ยินสิ่งนี้และรู้สึกอบอุ่นอยู่ในหัวใจ นางกล่าวเบาๆ “ขอบคุณ ”
ปู้เจิ้งซือส่ายศีรษะ “ไม่จำเป็นต้องสุภาพมากนัก เจ้าคือผู้นำนิกายรุ่นปัจจุบันของนิกายคฤหาสน์วิญญาณ มันเป็นหน้าที่ของข้า ”
จ้าวเหลียนหยุนถอนหายใจและมองออกไปนอกหน้าต่างขณะกล่าวด้วยความเศร้าหมอง “สวรรค์สีดำอันตรายมาก แต่มันยังมีสถานที่ปลอดภัยเช่นนี้ นี่แสดงให้เห็นว่าสวรรค์มอบทางออกให้เราสายหนึ่งเสมอ เราจะประสบความสำเร็จในการเดินทางครั้งนี้อย่างแน่นอนใช่หรือไม่ ?”
ปู้เจิ้งซือไม่ลังเลที่จะตอบ “แน่นอน …”
แต่ในจังหวะนี้เขากลับลากเสียงยาวอย่างแปลกประหลาด
ในเวลาเดียวกันจ้าวเหลียนหยุนเห็นแสงดาวส่องประกายมาจากระยะไกล
นี่ไม่ใช่แสงที่เกิดจากโคมทมิฬ มันแตกต่างออกไป แสงชนิดนี้เหมือนแสงสะท้อนจากเพชรท่ามกลางความมืดมิด
จ้าวเหลียนหยุนถอนหายใจ “งดงามนัก ”
“อันตรายมาก ! ตามบันทึก มันคือ …” ปู้เจิ้งซือหน้าซีดและกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ
จ้าวเหลียนหยุนเริ่มตื่นตระหนก “อันใด ?”
เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงเตือนของผู้อมตะระดับแปดดังขึ้น
กลุ่มผู้อมตะที่อยู่ด้านนอกรีบวิ่งกลับมาด้วยความโกลาหล
เว่ยหลิงหยางมองไปยังแสงดาวด้านหน้าและกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม “พายุเมฆาดาวขนาดใหญ่ !”
ดวงดาวนับล้านดวงกำลังบินอยู่กลางอากาศเหมือนดาวตกบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน
ท่ามกลางกลุ่มดาวเหล่านี้ยังมีประกายสายฟ้าแลบลั่นอยู่รอบๆ
พายุเมฆาดาวเป็นปรากฏการณ์ที่มักเกิดขึ้นในสวรรค์สีน้ำเงิน แต่เมื่อสวรรค์สีน้ำเงินพังทลายลง ดวงดาวจำนวนมากจึงร่วงหล่นลงสู่สวรรค์สีดำ
ดังนั้นพายุเมฆาดาวจึงเกิดขึ้นในสวรรค์สีดำเช่นกัน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเคยพบเห็นพายุเมฆาดาวขนาดใหญ่โตเช่นนี้ !” ใบหน้าของไป่เฉินเทียนกลายเป็นน่าเกลียด “ดูเหมือนทุ่งราสวรรค์จะป็นกับดักล่อลวงให้พวกเราเข้ามาพักผ่อนที่นี่!”
