เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1275 เตะผู้อมตะระดับแปด
แปลโดย iPAT
ไป่เฉินเทียนหลุดจากการจับกุมของฟางหยวน แต่ฟางหยวนยังคว้าขาของเขาเอาไว้
หัวใจของไป่เฉินเทียนจมดิ่งลง
นี่เป็นเพราะฟางหยวนใช้มือข้างหนึ่งจับขาของเขาขณะที่มืออีกข้างถือวิญญาณความใคร่เอาไว้
ไป่เฉินเทียนไม่สามารถโจมตีได้อย่างง่ายดาย
นอกจากนั้นฟางหยวนยังมีอีกสองขาที่สามารถใช้งาน ขณะที่ขาของไป่เฉินเทียนถูกจับไว้ เขาสามารถใช้ขาเพียงข้างเดียวเท่านั้น
ไป่เฉินเทียนตะลึง แม้ขาของเขาจะเคลื่อนไหวราวกับปีกผีเสื้อ แต่ขาของฟางหยวนก็เคลื่อนไหวราวกับเงาเช่นกัน
ทั้งสองยังต่อสู้กันอยู่ใต้น้ำ นี่ทำให้เกิดวังน้ำวนขึ้นในที่สุด
มันเป็นการต่อสู้ด้วยขา แต่ฟางหยวนเป็นฝ่ายโจมตีขณะที่ไป่เฉินเทียนเป็นฝ่ายป้องกัน
ไป่เฉินเทียนรู้สึกหดหู่ ‘ข้าเป็นผู้อมตะระดับแปดแต่ผู้ใดจะคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น วายร้าย ! ตราบเท่าที่ข้าสามารถขึ้นไปบนผิวน้ำ ข้าจะจัดการเจ้า !’
ไป่เฉินเทียนดิ้นรนว่ายขึ้นไปด้านบนพร้อมกับลากจูงฟางหยวนไปด้วย
แต่ดวงตาของฟางหยวนยังส่องประกายด้วยความฉลาดเฉลียว
“อา …”
ไป่เฉินเทียนถูกฟางหยวนเตะเข้าที่เป้ากางเกงอย่างแม่นยำ !
ใบหน้าของเขากลายเป็นแข็งทื่อ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง แต่ไป่เฉินเทียนเป็นผู้อมตะระดับแปด เขามีความอดทนเหนือมนุษย์ เขาอดทนกับความเจ็บปวดและเร่งว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำ
“ตูม !”
ฟางหยวนเตะอีกครั้ง
ร่างกายของไป่เฉินเทียนสั่นสะท้านขึ้น คราวนี้เขากระทั่งพ่นฟองอากาศออกมาจากปาก
“ตูม ตูม ตูม …”
ฟางหยวนยังเตะต่อไป ใบหน้าและดวงตาของไป่เฉินเทียนกลายเป็นแดงก่ำ เขาไม่คิดที่จะว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำอีกต่อไป เขาต้องการฆ่าฟางหยวนเดี๋ยวนี้ !
‘ผู้ใดต้องการสู้ตายกับเจ้า ’ ฟางหยวนปล่อยมือและเตะไป่เฉินเทียนอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกันเขาก็สร้างระยะห่างออกไปอย่างรวดเร็ว
ไป่เฉินเทียนมึนงงอยู่สักพักก่อนจะยอมรับความพ่ายแพ้
ฟางหยวนจากไปแล้ว เขาสามารถหลบหนีจากไป่เฉินเทียน
เมื่อไป่เฉินเทียนโผล่ขึ้นเหนือน้ำ เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วง
เป้าของเขาได้รับบาดเจ็บ คลื่นความเจ็บปวดพุ่งเข้าโจมตีจิตใจของเขาและทำให้เขารู้สึกเวียนศีรษะ
“บัดซบ ! หากข้ามีโอกาส ข้าจะฉีกร่างเจ้าออกเป็นชิ้นๆและเผาให้เป็นเถ้าถ่าน !” ไป่เฉินเทียนทำได้เพียงมองฟางหยวนว่ายน้ำจากไปเท่านั้น
หลังจากประสบความสำเร็จในการหลบหนี ฟางหยวนชะลอความเร็วลงเล็กน้อยเพื่อฟื้นฟูความแข็งแกร่ง
ขาของเขาชา
เป้าของไป่เฉินเทียนไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเตะ ฟางหยวนแข็งแกร่งมาก แต่ขาของเขายังรู้สึกชาเพราะเตะมัน !
เห็นได้ชัดว่าไป่เฉินเทียนปกป้องเป้าของตนด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า
ฟางหยวนไม่มีความตั้งใจที่จะสังหารไป่เฉินเทียน เขารู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวและอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือกระทั่งเสียชีวิต
ฟาหงยวนไม่ต้องการให้ผลลัพธ์ดังกล่าวเกิดขึ้น
เขาไม่จำเป็นต้องสู้ตายกับผู้อมตะระดับแปด
เขามีร่างทารกอมตะ อนาคตของเขาสดใสมากและเป้าหมายของเขาตั้งแต่เริ่มต้นคืออิงอู๋เซี่ย
หากเขาตายพร้อมกับไป่เฉินเทียน อิงอู๋เซี่ยจะไม่หัวเราะเยาะเขางั้นหรือ ? แม้จะมีเพียงไป่เฉินเทียนที่เสียชีวิต แต่ฟางหยวนยังต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาจะสูญเสียความสามารถในการสังหารอิงอู๋เซี่ย
นอกจากนั้นแม้เขาจะสามารถสังหารไป่เฉินเทียน เขาก็ไม่สามารถเก็บศพของฝ่ายตรงข้ามและยิ่งจะสร้างภาระให้กับตนเองมากขึ้นหากเขาพกศพของผู้อมตะระดับแปดผู้นี้ติดตัวไป จะเป็นอย่างไรหากเขาพบผู้อมตะภาคกลางคนอื่นๆ ?
ผู้อมตะระดับเจ็ดสามารถสังหารผู้อมตะระดับแปด นี่เป็นความสำเร็จและเป็นเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่
แต่เกียรติยศชนิดนี้ไม่มีความหมายสำหรับฟางหยวน
เขายังว่ายน้ำไปข้างหน้าเพื่อค้นหาอิงอู๋เซี่ยต่อไป
“ฟางหยวน นั่นเจ้างั้นหรือ ?”
อิงอู๋เซี่ยได้ยินเสียงสายหนึ่ง เขาดีใจมากเมื่อเห็นเจ้าของเสียง
“เข้ามาใกล้กว่านี้ ข้าจะดึงเจ้าขึ้นมา ” เจ้าของเสียงเร่งกล่าว
หลังจากชั่วครู่อิงอู๋เซี่ยจึงถูกไท่เป่ยหยุนเฉิงดึงขึ้นไปบนใบบัวขนาดใหญ่
“นี่คือใบบัวหลวงที่สามารถลอยบนผิวน้ำ เจ้าโชคดีมาก ” ไท่เป่ยหยุนเฉิงถอนหายใจ
อิงอู๋เซี่ยหัวเระและคิด ‘ข้าเชื่อมโยงโชคกับฟางหยวน แล้วโชคของข้าจะเลวร้ายได้อย่างไร ?’
แต่ในไม่ช้ารอยยิ้มของเขาก็จางหายไปขณะที่ใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยความกังวล
เขามองไปในแม่น้ำ “สถานการณ์ของแม่น้ำหวนคืนแปลกมาก เราไม่สามารถหลบหนี ตอนนี้เรามีท่านราชันภูเขาม่วงอยู่ด้วย พวกเราควรจับตัวหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนและฆ่ามังกรดาบบรรพกาลที่ไล่ล่าพวกเรา!”
เมื่อกล่าวถึงราชันภูเขาม่วง ใบหน้าของไท่เป่ยหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความชื่นชม เขากล่าว “ถูกต้อง เราควรไปพบท่านอาจารย์ ”
“อา …”
ราชันภูเขาม่วงตะโกนเสียงดัง
เขาแสดงออกด้วยความขมขื่นและถอนหายใจ “โอ้ ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะจบลงเช่นนี้ เห้อ …ข้าแก่แล้ว ร่างกายของข้าอ่อนแอลงมาก ข้ารู้สึกหนาวเมื่ออยู่ในน้ำ ”
เขานั่งอยู่บนไหล่ของปีศาจอมตะเซี่ยหู
ปีศาจอมตะเซี่ยหูกำลังว่ายน้ำ เขามองไปรอบๆราวกับกำลังตามหาของบางอย่างในแม่น้ำ
เมื่อได้ยินคำกล่าวของราชันภูเขาม่วง เขาพ่นลมหายใจออกมา “เจ้าไม่ได้ทำสิ่งใดแต่เจ้ายังบ่น ไม่ใช่ว่าเจ้ามีปีกงั้นหรือ ? เหตุใดเจ้าไม่บินออกจากแม่น้ำหวนคืน ?”
ราชันภูเขาม่วงกลับสู่รูปลักษณ์ดั่งเดิมของเขาแล้ว
เช่นเดียวกับที่ฟางหยวนกลับสู่ร่างมนุษย์ ราชันภูเขาม่วงเป็นผู้อมตะระดับแปดเผ่ามนุษย์จิ๋ว ก่อนหน้านี้เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะเพื่อขยายร่าง แต่เมื่อเขาอยู่ในแม่น้ำหวนคืน เขาก็กลับคืนสู่ร่างเดิมอีกครั้ง
ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถนั่งอยู่บนไหล่ของปีศาจอมตะเซี่ยหู
“เจ้าคิดว่าข้าไม่ต้องการงั้นหรือ ? แต่แม่น้ำหวนคืนส่งผลกระทบต่อข้า ข้าไม่สามารถบินออกจากแม่น้ำ ฮ่าฮ่า ผู้ใดกันที่สร้างค่ายกลวิญญาณนี้ขึ้นมา ? ไม่ใช่เจ้างั้นหรือ ?” ราชันภูเขาม่วงถาม
ใบหน้าของปีศาจอมตะเซี่ยหูกลายเป็นน่ากลัว “ซุนหมิงลู่ ”
ราชันภูเขาม่วงตอบ “โอ้ ”
“มันเป็นฝีมือเขา นี่เกินกว่าการคาดคิดของข้า ” ปีศาจอมตะเซี่ยหูกล่าว “เขาเป็นสมาชิกถ้ำสวรรค์นิรันดร !”
ปีศาจอมตะเซี่ยหูฉลาดมาก เขาตระหนักถึงเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว
ผู้อมตะภาคกลางตกอยู่ในอันตราย ในภาคเหนือยังมีผู้ใดที่สามารถต่อต้านเขา ?
นอกจากถ้ำสวรรค์นิรันดรก็ไม่มีผู้อื่นอีก
ราชันภูเขาม่วงกล่าว “ถ้ำสวรรค์นิรันดรอยู่เบื้องหลังหม่าหงหยุน เช่นเดียวกับจ้าวเหลียนหยุน ทั้งสองต้องอยู่ด้านหน้า ”
“ข้าต้องตามหาเมียของข้า !” ปีศาจอมตะเซี่ยหูตะโกน
ราชันภูเขาม่วงตบไหล่ปีศาจอมตะเซี่ยหู “เช่นนั้นเราก็ต้องเดินหน้าต่อไป ท่านหญิงหว่านซูอยู่ข้างกายหม่าหงหยุน นางต้องถูกพัดไปพร้อมกับเขา ”
