Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน – ตอนที่ 1296 ราเรืองแสง

เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1296 ราเรืองแสง

แปลโดย  iPAT  

ทะเลตะวันออก

บนเกาะนิรนาม  มีเพียงพื้นที่รกร้างและถ้ำแห่งหนึ่ง

ผู้อมตะหลายคนบินลงมาจากท้องฟ้า

ท่ามกลางพวกเขามีฟางหยวน  ฮวาตี้  และเฟิงเจียงรวมอยู่ด้วย

“ผู้ใดจะคิดว่างานประชุมการค้าครั้งนี้จะจัดขึ้นบนเกาะที่รกร้างว่างเปล่าเช่นนี้” ฟางหยวนก้าวขึ้นไปบนเกาะและถอนหายใจ

“น้องชู  เจ้าอาจไม่รู้ว่างานประชุมการค้าขนาดใหญ่เช่นนี้มักจะเลือกสถานที่ล่วงหน้าเพียงไม่กี่วันเพื่อป้องกันผู้ที่มีเจตนาร้าย” ผู้อมตะที่อยู่ด้านข้างกล่าว

ผู้อมตะชายผู้นี้ไม่สูงไม่เตี้ย  ไม่อ้วนไม่ผอม  ในแง่ของรูปลักษณ์  เขาดูธรรมดา  มีเพียงจมูกที่แบนและกว้างของเขาเท่านั้นที่เป็นจุดเด่น

คนผู้นี้เป็นผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งห้วงมิติที่มีชื่อเสียงของทะเลตะวันออก เมี่ยวหมิงเฉิน

ในแง่ของรูปลักษณ์  เขาไม่โดดเด่น  แต่หลังจากฟางหยวนได้พูดคุยกับเขา  แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ  ฟางหยวนก็ยังรู้สึกประทับใจ

ฟางหยวนช่วยชีวิตผู้อมตะฮวาตี้และเฟิงเจียงภายใต้ตัวตนของชูอิงและได้เรียนรู้เกี่ยวกับงานประชุมการค้า

ต่อมาเขาติดตามคนทั้งสองมาพบเมี่ยวหมิงเฉิน

เมี่ยวหมิงเฉินไม่ลังเลที่จะตอบรับคำขอเข้าร่วมงานประชุมการค้าของฟางหยวน เขากล่าวว่า  “สหาย  เจ้าช่วยเหลือข้ามาสองครั้งแล้ว  เจ้ายังเป็นผู้มีพระคุณของเสี่ยวตี้และเสี่ยวเจียง  นี่เป็นเพียงงานประชุมการค้า  แล้วข้าจะปฏิเสธได้อย่างไร ? การปรากฏตัวของเจ้าถือเป็นโชคของพวกเขาอย่างแท้จริง ”

เขาเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดที่มีชื่อเสียงของทะเลตะวันออกขณะที่ชูอิงเป็นเพียงผู้บ่มเพาะสันโดษนิรนาม แต่เมี่ยวหมิงเฉินกลับไม่ยโสและยังเป็นมิตรมาก  ถ้อยคำของเขาเต็มไปด้วยความความสุภาพและอบอุ่น

ดังนั้นฟางหยวนและเมี่ยวหมิงเฉินจึงมาร่วมงานประชุมการค้าพร้อมกัน

เพียงเมื่อคนทั้งสี่มาถึง  ผู้อมตะผู้หนึ่งก็ออกมาต้อนรับ

“เมี่ยวหมิงเฉิน  เจ้ามาถึงแล้ว ” ผู้อมตะที่มีรูปร่างแคระแกร็นกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่า  ถูเทาเทา  ไม่ได้พบกันนานแล้ว ” เมี่ยวหมิงเฉินหัวเราะและเร่งเดินเข้าไปหาฝ่ายตรงข้าม

“มาเถอะ  ให้ข้าแนะนำเจ้า  นี่คือผู้บ่มเพาะสันโดษของทะเลตะวันออก  ชูอิง  ส่วนนี่คือปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งปฐพีที่หาได้ยากในทะเลตะวันออก  ถูเทาเทา ” เมี่ยวหมิงเฉินแนะนำ

“ยินดีที่ได้พบ ” ฟางหยวนกล่าวด้วยถ้อยคำที่สุภาพแต่การแสดงออกของเขากลับแข็งทื่อ  เขาแสร้งแสดงเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษที่ไม่เก่งเรื่องการเข้าสังคม

ถูเทาเทามองฟางหยวนและเผยรอยยิ้ม  “เจ้าได้รับคำแนะนำจากเมี่ยวหมิงเฉินและมาที่นี่เป็นครั้งแรก  ฮ่าฮ่า  ในอดีตข้าก็เข้าร่วมงานประชุมการค้าภายใต้คำแนะนำของเมี่ยวหมิงเฉินเช่นกัน”

ถูกเทาเทาค่อนข้างสุภาพเช่นกัน

เขาคิดว่า  ‘เมี่ยวหมิงเฉินเป็นคนมองการณ์ไกล  คนที่เขาเชิญมาล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถ  ชูอิงผู้นี้ดูถ่อมตนและไร้ชื่อเสียง  แต่เนื่องจากเขาได้รับการแนะนำโดยเมี่ยวหมิงเฉิน  เขาย่อมไม่ใช่คนธรรมดา ’

ขณะที่คิดเช่นนี้  ถูเทาเทากล่าว  “โปรดตามข้ามา  ข้ามาถึงเป็นคนแรก  ในช่วงเวลาที่รอคอย  ข้าได้สร้างพื้นที่ใต้ดินเอาไว้แล้ว ”

“ครั้งนี้ข้าเป็นเจ้าภาพของงานประชุมการค้า  ดังนั้นข้าคงต้องรบกวนพี่ถูแล้ว ” เมี่ยวหมิงเฉินกล่าวอย่างสุภาพ

“ฮ่าฮ่า  มันเป็นเพียงถ้ำใต้พิภพ  ไม่ใช่เรื่องใหญ่  มาเถอะ !” ถูเทาเทาคว้าแขนของเมี่ยวหมิงเฉินและพาเขาเดินเข้าไปในถ้ำใต้ดิน

ถูเทาเทาและเมี่ยวหมิงเฉินเดินไปข้างหน้าขณะที่ฟางหยวน  ฮวาตี้  และเฟิงเจียงติดตามอยู่ด้านหลัง

ถูเทาเทาและเมี่ยวหมิงเฉินพูดคุยกันไปตลอดทาง

เมี่ยวหมิงเฉินมีทักษะในการเข้าสังคมที่น่าเหลือเชื่อขณะที่ถูเทาเทาหัวเราะอย่างมีความสุข

นอกจากนี้เมี่ยวหมิงเฉินยังหันไปพูดคุยกับฟางหยวนตลอดเวลา

ถ้อยคำของเขาอาจดูธรรมดาแต่มันให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติและไม่ได้ทำให้ฟางหยวนรู้สึกถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง

ถ้ำใต้พิภพแห่งนี้ดูธรรมดามากแต่มันค่อนข้างกว้าง

มีศาลาและเก้าอี้หลายตัววางอยู่  ทุกอย่างล้วนเป็นงานแกะสลักที่งดงาม  สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าถูเทาเทาเป็นคนค่อนข้างพิถีพิถัน

ฟางหยวนนับและพบเก้าอี้หกตัว

‘ดูเหมือนงานประชุมการค้าครั้งนี้จะมีเพียงหกคน  เมื่องานเริ่มขึ้น  ฮวาตี้และเฟิงเจียงจะต้องออกไป ’ ฟางหยวนคาดเดา

“มีสมาชิกใหม่  ดังนั้นข้าจะเพิ่มเก้าอี้เข้าไป ” ถูเทาเทากระทืบเท้าเบาๆและทำให้เนินดินปรากฏขึ้นและเริ่มหมุนเหมือนลูกข่าง

ในชั่วพริบตา  มันก็กลายเป็นเก้าอี้แกะสลักที่งดงามอีกตัว

ฟางหยวนและคนอื่นๆนั่งลงระหว่างรอคอยผู้อมตะคนอื่นๆ

ไม่นานหลังจากนั้นผู้อมตะสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น

หนึ่งเป็นเด็กผู้หญิงที่มีผมเปียหางม้าสองข้าง  นางมีดวงตากลมโตแต่สามารถมองเห็นวุฒิภาวะที่ซ่อนอยู่ภายใน

นางคือตงฮัว

ผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งแสงที่มีชื่อเสียงของทะเลตะวันออก

คนหลังเป็นผู้อมตะชาย  เขามีจมูกคด  ดวงตาดำสนิท  และสวมชุดคลุมดำ

เขาคืออู๋หม่าหยาง  ผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งความมืด  เขามีพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว  ท่าไม้ตายอมตะของเขาคือม่านลูกศรทมิฬ  เขาเคยเอาชนะการร่วมมือกันของผู้อมตะระดับเจ็ดสามคนในการต่อสู้  นั่นทำให้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังในทะเลตะวันออก

ตงฮัวเป็นคนพูดมากแต่อู๋หม่าหยางกลับไม่พูด

ภายใต้การแนะนำของเมี่ยวหมิงเฉิน  บรรยากาศกลายเป็นที่น่าพอใจ

สิบห้านาทีต่อมาผู้อมตะคนที่สามก็มาถึง

เขาคือกงเหลียงไป่  ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาที่บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งไม้  ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญามีน้อย  โดยเฉพาะผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาที่มีมรดกที่แท้จริงบนเส้นทางแห่งปัญญาเช่นฟางหยวน

อย่างไรก็ตามกงเหลียงไป่ไม่เพียงมีมรดกที่แท้จริงบนเส้นทางแห่งปัญญา แต่เขายังมีความสำเร็จอยู่บ้าง  แม้เขาจะไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาสามอันดับแรกของทะเลตะวันออกและเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษ แต่เขาก็มีเครือข่ายที่กว้างขวางและเต็มใจอนุมานเพื่อแลกกับทรัพยากร

“กงเหลียงไป่  หลังจากงานนี้  ข้ามีเรื่องจะขอให้เจ้าช่วยอนุมาน ” เมี่ยวหมิงเฉินกล่าว

“เรื่องของหลิวกวนซื่อใช่หรือไม่ ? ข้าได้รับคำขอจากผู้คนมากมายให้อนุมานเกี่ยวกับเรื่องนี้  พวกเขาทั้งหมดกำลังตามหาคนผู้นี้ ” กงเหลียงไป่กล่าว

“แน่นอนว่าไม่ ”

กงเหลียงไป่พยักหน้า  “เช่นนั้นก็ดี  ข้าเคยอนุมานเกี่ยวกับคนผู้นี้มาแล้วห้าครั้งแต่กลับล้มเหลวทั้งหมด มีเบาะแสน้อยเกินไปขณะที่หลิวกวนซื่อมีวิธีป้องกันตัวจากการอนุมาน”

ฟางหยวนที่ฟังอยู่ด้านข้างรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยแต่ภายนอกการแสดงออกของเขายังไม่เปลี่ยน

หัวข้อนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน

ถูเทาเทาตะโกน  “หลิวกวนซื่อผู้นี้กำลังโด่งดัง  ทุกคนต่างให้ความสำคัญกับเขา !”

“ผู้อมตะระดับเจ็ดที่สามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปด  คนเช่นนี้จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ” ตงฮัวถอนหายใจ

“สามารถต่อต้านผู้อมตะระดับแปดด้วยการบ่มเพาะระดับเจ็ด  นี่เป็นเป้าหมายที่ทุกคนต่างไล่ล่า ” เมี่ยวหมิงเฉินเผยรอยยิ้มขมขื่น  “น่าเสียดายที่ข้าไม่มีโอกาสผูกมิตรกับคนเช่นนี้ ”

ฟางหยวนกล่าวอย่างไร้ความรู้สึก  “ข้าได้ยินว่าหลิวกวนซื่อสามารถต่อต้านผู้อมตะระดับแปดเพราะเขาเป็นเจ้าของแม่น้ำหวนคืน แม้แม่น้ำหวนคืนจะเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ  แต่มันมีพลังอำนาจมากพอที่จะต่อต้านผู้อมตะระดับแปดเลยงั้นหรือ ?”

ด้วยเหตุนี้หัวข้อสนทนาของกลุ่มผู้อมตะจึงเปลี่ยนจากหลิวกวนซื่อเป็นแม่น้ำหวนคืน

ฟางหยวนเปลี่ยนทิศทางของการสนทนา !

กลุ่มผู้อมตะพูดคุยกันจนถึงเวลากลางคืน

เมื่อดวงจันทร์ปรากฏ  งานประชุมการค้าก็เริ่มขึ้น

ผู้อมตะอีกสองคนมาถึงแล้ว

ตงฮัวยืนอยู่บนแท่นด้านหน้า

“นี่คือพืชอสูรเดียวดาย  ข้าพบมันในทะเลน้ำลึก  สถานที่แห่งนั้นมืดมาก  แต่ข้าเห็นแสงสว่างจากมัน  เมื่อข้าพบแหล่งกำเนิดแสง  ข้าต้องใช้เวลาหลายนาทีเพื่อไปถึงที่นั่น  กล่าวได้ว่าที่นั่นเป็นสวรรค์บนเส้นทางแห่งแสงอย่างแท้จริง ”

“เดิมทีข้าคิดว่ามันเป็นแสงปะการัง  แต่ไม่นานข้าก็พบราสีเขียวที่อยู่บนผิวปะการัง  ราสีเขียวเหล่านี้เป็นพืชอสูรเดียวดายชนิดใหม่ที่ไม่มีผู้ใดเคยพบเห็นมาก่อน ข้าตั้งชื่อมันว่าราเรืองแสง  ด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งแสง  มันจึงสามารถปลดปล่อยแสงสว่างออกมา ”

ตงฮัวกล่าวถึงการค้นพบของนางและกระทั่งกระบวนการตั้งชื่อ

ฟางหยวนประหลาดใจเมื่อเขาพบบางสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่งานประชุมการค้าเริ่มขึ้น

ราเรืองแสง !

 ——————-