Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน – ตอนที่ 1327 จดหมายท้าทาย

เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1327 จดหมายท้าทาย

แปลโดย  iPAT   

ฟางหยวนกวาดตามองบัญชี  สิ่งนี้ช่วยให้เขาเข้าใจกองกำลังรอบตัวได้มากขึ้น  จากนั้นเขาก็บอกให้วูอันและเทพธิดากระต่ายขาวออกไป

“นายท่าน  มีเรื่องหนึ่งข้าไม่รู้ว่าควรกล่าวดีหรือไม่ ?” ก่อนออกไป  วูอันกล่าวด้วยความลังเล

“พูด ” ฟางหยวนกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

วูอันรายงานฟางหยวนเกี่ยวกับข่าวลือที่เกิดขึ้นเร็วๆนี้ว่าผู้อมตะจื่อซานกำลังจะมาตรวจสอบค่ายกลวิญญาณ

ฟางหยวนเข้าใจความหมายของวูอันทันทีและโบกมือให้เขาออกไป

‘เฉียวซื่อหลิวมีผู้ชายหมายปองมากมาย  จื่อซานเป็นหนึ่งในคนสำคัญ ’

‘เขาไม่เคยมีความคิดที่จะมาตรวจสอบค่ายกลวิญญาณ  คราวนี้เขาต้องตั้งใจมาสร้างปัญหาให้ข้า ’

ผู้อมตะฝ่ายธรรมะจะไม่ต่อสู้จนตัวตายแต่พวกเขาจะใช้วิธีสร้างปัญหาและทำลายชื่อเสียงของฝ่ายตรงข้าม

‘ข้าสามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้และไม่สนใจชื่อเสียง ’ ฟางหยวนลูบคาง  ‘แต่ข้าจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้ความลับถูกเปิดเผย  ท้ายที่สุดค่ายกลวิญญาณนี้ก็ถูกสร้างขึ้นโดยตระกูลจื่อ  พวกเขาเป็นกองกำลังใหญ่ของภาคใต้ที่มีความเชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งค่ายกล’

ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของตระกูลจื่อสร้างค่ายกลวิญญาณนี้ขึ้นมาด้วยตนเอง เขาเป็นปรมาจารย์เอกบนเส้นทางแห่งค่ายกล

การมาถึงของจื่อซานเร็วกว่าที่ทุกคนคาดหมาย

งานเลี้ยงต้อนรับเขาเป็นสิ่งสำคัญ

เนื่องจากจื่อซานเป็นตัวแทนของตระกูลจื่อ  เขามีหน้าที่ตรวจสอบค่ายกลวิญญาณทั้งหมด

ระหว่างงานเลี้ยงมีคลื่นใต้น้ำเกิดขึ้น

คนฉลาดจะรู้ว่านี่ไม่ใช่หน้าที่ของจื่อซานแต่เขากลับเดินทางมาที่นี่ ขณะที่ทุกคนในภาคใต้รู้ว่าจื่อซานกำลังไล่ตามเฉียวซื่อหลิว  แต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมามีข่าวลือว่าวูอี้ไห่สนิทสนมกับเฉียวซื่อหลิวเป็นอย่างมาก

วัตถุประสงค์ของจื่อซานในการเดินทางมาที่นี่ในครั้งนี้ชัดเจนมาก

อ่านิยาย

แต่น่าเสียดายที่ฟางหยวนไม่ได้เข้าร่วมในงานเลี้ยงต้อนรับคนผู้นี้

เขายังสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันต่อไปอย่างเงียบๆ

หลายคนให้ความสนใจกับเรื่องนี้และรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้เห็นละครฉากใหญ่

ปาเต๋อวางถ้วยชาลง  “หลานชายจื่อซาน  ข้าได้แนะนำผู้อมตะทั้งหมดแล้ว  พวกเขาล้วนเป็นชนชั้นสูง  แต่น่าเสียดายที่วันนี้มีบางคนยังไม่ปรากฏตัว  เขามาจากทะเลตะวันออกและเข้าร่วมกับกองกำลังของภาคใต้  เมื่อเร็วๆนี้เขาเอาชนะเซี่ยเฟยกุ้ยและสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขา เขาคือผู้นำของตระกูลวูในค่ายกลวิญญาณแห่งนี้ ”

หัวใจของผู้อมตะทั้งหมดในงานเลี้ยงสั่นไหวเมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้

พวกเขารู้ว่าปาเต๋อกำลังกล่าวถึงผู้ใด

จื่อซานอยู่ในชุดคลุมสีขาว  เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา  ดวงตาลึก  จมูกเรียวเล็ก  เขาอายุหนึ่งร้อยหกสิบปี

ปาเต๋ออาวุโสกว่าจื่อซานมาก  ตระกูลจื่อและตระกูลปาเป็นพันธมิตรผ่านการแต่งงาน  ดังนั้นปาเต๋อจึงเรียกจื่อซานว่าหลานชาย

จื่อซานยิ้ม  “ข้าเคยได้ยินชื่อเสียงของวูอี้ไห่มาก่อน  น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถพบเขาในวันนี้  แต่ข้าจะอยู่ที่นี่สักพัก  ระหว่างนี้ข้าหวังว่าจะได้พบกับวูอี้ไห่ ”

งานเลี้ยงสิ้นสุดลง  วูอันและวูเหลียวพบช่วงเวลาที่ยากลำบากในงานเลี้ยง

“โอ้  เนื่องจากเป็นกรณีนี้  เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะจัดงานเลี้ยงและส่งคำเชิญไปยังจื่อซาน ” ฟางหยวนคิดก่อนกล่าว

วูอันและวูเหลียวชำเลืองมองกันด้วยความตื่นเต้น

เมื่อทั้งสองจากไป  ฟางหยวนก็มองไปยังอาณาจักรแห่งความฝัน

ตอนนี้เขาผ่านฉากที่สาม  สี่  และห้าเรียบร้อยแล้ว

ตัวละครหลักของอาณาจักรแห่งความฝันยังเป็นตู้ซื่อเฉินที่สั่งสอนบุตรชายของเขาอย่างเหี้ยมโหด ฟางหยวนต้องพบกับความทุกข์ทรมานจากสิ่งนี้จนเขาไม่เหลือพลังงานที่จะสาปแช่งอีกต่อไป

สิ่งนี้ทำให้ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งค่ายกลของฟางยวนเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เขากลายเป็นกึ่งปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกลไปแล้ว

‘แต่ข้ายังห่างไกลจากระดับปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกลที่แท้จริง’ ฟางหยวนรู้สึกอย่างชัดเจน

ยิ่งระดับสูงขึ้น  การบรรลุก็ยิ่งยากขึ้น

‘อาณาจักรแห่งความฝันยังไม่จบ  ตามขนาดของมัน  เหลืออีกอย่างน้อยสองฉาก !’

‘บุตรชายของตู้ซื่อเฉินผู้นี้น่าทึ่งมาก  ความสำเร็จของเขาต้องเหนือกว่าระดับปรมาจารย์อย่างแน่นอน ’

‘แต่ตอนนี้จื่อซานกำลังตรวจสอบค่ายกลวิญญาณที่อยู่รอบๆ  ข้าควรจะหยุดสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันในช่วงเวลานี้ ’

ค่ายกลวิญญาณนี้ถูกสร้างขึ้นโดยตระกูลจื่อ  ฟางหยวนยังไม่เข้าใจรูปแบบของมันอย่างสมบูรณ์  ดังั้นั้นมันจะดีกว่าหากเขาระวังตัว

ฟางหยวนรู้ดีว่าหากความลับเรื่องการคลี่คลายอาณาจักรแห่งความฝันของเขาถูกเปิดเผย มันจะส่งคลื่นความปั่นป่วนและส่งผลกระทบต่อเขาเป็นอย่างมาก

ในเวลานั้นไม่เพียงภาคใต้แต่อีกสี่ภูมิภาคจะระดมกำลังกันเพื่อตามหาเขา

“วูอี้ไห่เชิญข้าไปงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้งั้นหรือ ?” จื่อซานกล่าวกับวูอันด้วยรอยยิ้ม

“ข้าซาบซึ้งในความตั้งใจของเขา  แต่ …ยกโทษให้ข้าด้วย  ข้ายุ่งมาก  ตอนนี้ข้ากำลังจัดการเรื่องสำคัญ  รอให้ข้าตรวจสอบค่ายกลวิญญาณให้เรียบร้อยก่อน  หลังจากนั้นข้าจะไปเยี่ยมเขา ” จื่อซานปฏิเสธคำเชิญของฟางหยวนด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

วูอันรู้สึกหมดหนทางขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและอับอาย

การกระทำของจื่อซานคือการตบหน้าตระกูลวู  สิ่งนี้ทำให้วูเหลียวและวูอันไม่พอใจ

อย่างไรก็ตามผู้อมตะของตระกูลอื่นลอบหัวเราะกับเรื่องนี้และคิดว่ามันเป็นการแสดงที่ดี

อ่านนิยาย

แต่ฟางหยวนยังสงบนิ่ง

เขามองวูอันและวูเหลียวอย่างเฉยเมย  “ในกรณีนี้เราจะรอ ”

เขาไม่แสดงความโกรธออกมาแม้แต่น้อย

“แต่ …” วูอันและวูเหลียวกังวล  แต่เนื่องจากฟางหยวนดูเหมือนจะไม่กังวล  พวกเขาก็ไม่สามารถทำสิ่งใดนอกจากออกไป

แม้ฟางหยวนจะไม่สำรวจอาณาจักรแห่งความฝันแต่เขายังมีสิ่งอื่นอีกมากมายที่ต้องทำ

ตัวอย่างเช่นการสร้างถ้ำขดด้ายเพื่อขยายพันธุ์แมงมุมหน้าคน

นี่จะเป็นแหล่งทรัพยากรขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของมิติช่องว่างจักรพรรดิ

ฟางหยวนเตรียมความพร้อมเอาไว้แล้ว

ทั้งหมดคือการสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับแมงมุมหน้าคน

ตามวิธีของเผ่าตงฟาน  การสร้างถ้ำขดด้ายต้องจัดตั้งค่ายกลวิญญาณและทรัพยากรอมตะระดับหกและเจ็ด

ฟางหยวนรวบรวมทรัพยากรเหล่านั้นไว้แล้ว

ต่อไปคือการจัดตั้งค่ายกลวิญญาณ

โดยทั่วไปค่ายกลวิญญาณที่อาศัยทรัพยากรอมตะสามารถสร้างขึ้นโดยปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกลเท่านั้น

ก่อนที่จะสำรวจอาณาจักรแห่งความฝัน  ฟางหยวนยังไม่เข้าใจค่ายกลวิญญาณดังกล่าว  แต่ตอนนี้เขาเข้าใจมันอย่างชัดเจน  ท้ายที่สุดตอนนี้เขาก้กลายเป็นกึ่งปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกลไปแล้ว

นอกจากนั้นฟางหยวนยังได้รับแรงบันดาลใจบางอย่าง

‘บางทีข้าอาจสามารถพัฒนาค่ายกลวิญญาณนี้และเพิ่มวิญญาณความพยายามเข้าไป ตามหลักการของค่ายกลวิญญาณ  หากข้าเพิ่มวิญญาณความพยายามเข้าไป  ผลผลิตของแมงมุมหน้าคนจะเพิ่มขึ้นอย่างน้อยแปดเท่า !’

หัวใจของฟางหยวนเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น

หากเขาสามารถบรรลุเป้าหมายนี้  ธุรกิจแมงมุมหน้าคนจะนำหน้าธุรกิจปลามังกร  ผลกำไรที่เขาได้รับอาจนำหน้ากระทั่งธุรกิจวิญญาณความเด็ดเดี่ยว

สิ่งนี้อาจฟังดูเหมือนเกินจริงแต่หากพิจารณาอย่างถี่ถ้วน  มันเป็นไปได้ !

วิญญาณความเด็ดเดี่ยวถูกจำกัดด้วยปริมาณดวงวิญญาณ  ปัจจุบันนิกายหลางหยากำลังพยายามฆ่าสัตว์อสูรเดียวดายที่ไท่ชิวและใช้ดวงวิญญาณของพวกมันผลิตวิญญาณความเด็ดเดี่ยว พวกเขายังนำดวงวิญญาณบางส่วนมาจากสวรรค์สีเหลืองและแดนน้ำแข็งของภาคเหนือ

ประเด็นสำคัญก็คือตระกูลเซียวของทะเลทรายตะวันตกมีกำลังซื้อแมงมุมหน้าคนทั้งหมด พวกเขามีความต้องการสินค้าชนิดนี้สูงมาก

ฟางหยวนเริ่มอนุมาน

แต่ในไม่ช้าเขาก็พบปัญหา

เขาไม่สามารถสร้างค่ายกลวิญญาณไม่ว่าจะใช้วิธีบนเส้นทางแห่งปัญญากี่วิธีก็ตาม

‘ข้าเป็นเพียงกึ่งปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกล  หากข้าเป็นปรมาจารย์  ข้าจะสามารถพัฒนาค่ายกลวิญญาณนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ” ฟางหยวนตระหนักถึงเรื่องนี้

“อย่างไรก็ตามแม้ข้าจะไม่ใช่ปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกล  แต่มีบางคนแถวนี้ที่เป็น ”

คนผู้นี้ไม่ใช่ผู้ใดนอกจากจื่อซาน !

หลังจากจื่อซานปฏิเสธคำเชิญของฟางหยวน  เขาเริ่มลาดตระเวนไปรอบๆ

ผู้อมตะทุกคนในค่ายกลวิญญาณให้การต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น

จื่อซานตั้งใจตรวจสอบค่ายกลวิญญาณอย่างช้าๆ  ทุกคนรู้ดีว่ายิ่งช้าเท่าใด  ใบหน้าของตระกูลวูก็ยิ่งเสียหายเท่านั้น

โดยธรรมชาติแล้วมันคือวูอี้ไห่ที่เป็นศัตรูของจื่อซาน  ไม่ใช่ตระกูลวู

คู่แข่งความรัก !

‘วูอี้ไห่  เจ้าคิดว่าตนเองสูงส่งและแข็งแกร่งมาก  เจ้าดูถูกข้า  เจ้าเชิญข้า  แต่คิดว่าข้าจะรีบไปหาเจ้างั้นหรือ ? ฮืม  ข้าจะให้เจ้ามาหาข้าด้วยตนเอง !’ จื่อซานมีความตั้งใจที่แน่วแน่

แต่ในไม่ช้าแผนของเขาก็ถูกทำลาย

เพราะจดหมายท้าทายของฟางหยวนมาถึงมือเขาแล้ว

ในจดหมายฟางหยวนเขียนว่า  ครั้งหนึ่งข้าเคยไปเที่ยวจุดชมวิวกับเทพธิดาซื่อหลิวและในเวลานั้นชื่อของเจ้าก็ถูกกล่าวถึง เทพธิดาซื่อหลิวยกย่องว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะบนเส้นทางแห่งค่ายกล  แต่ข้าวูอี้ไห่ไม่ยอมรับเรื่องนั้น  ข้าได้สร้างปัญหาบนเส้นทางแห่งค่ายกลขึ้นมา  ลองดูว่าเจ้าจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้หรือไม่ ? หากเจ้าทำได้  มันจะเป็นชัยชนะของเจ้า  หากเจ้าทำได้  มันจะเป็นความพ่ายแพ้ของข้า  ข้าจะแจ้งให้เทพธิดาซื่อหลิวทราบถึงผลลัพธ์นี้หลังจากนั้น

จื่อซานถูกล่อลวงอย่างสมบูรณ์ !

‘วูอี้ไห่  ดังคาด  เจ้าทนไม่ไหวแล้ว ’

‘แต่เจ้าต้องการใช้เส้นทางแห่งค่ายกลเพื่อสร้างปัญหาให้ข้าจริงๆงั้นหรือ?’

‘เจ้าเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงแต่กลับต้องการใช้ปัญหาบนเส้นทางแห่งค่ายกลเพื่อทำให้ข้าอับอายงั้นหรือ? สิ่งใดที่ทำให้เจ้ามีความกล้าถึงเพียงนี้ ?’

‘เจ้ากำลังร้องขอความอัปยศให้กับตนเอง ! ข้าจะบอกเทพธิดาซื่อหลิวเกี่ยวกับความพ่ายแพ้ของเจ้าอย่างแน่นอนและนี่จะพิสูจน์ให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของข้า จื่อซาน !’

———————–

วันนี้มีหนึ่งตอน