วูหยงล่าถอย แต่ฟางหยวนและฟงจิวเก้อกลับไม่มีความสุข
ฟางหยวนและฟงจิวเก้อต่างหวังว่าวูหยงจะต่อสู้กับพวกเขาจนตายกันไปข้างหนึ่ง
แต่วูหยงไม่ได้ทำเช่นนั้น เขาเลือกที่จะล่ถอยอย่างมีเหตุผลและชาญฉลาด
เขาเป็นผู้อมตะระดับแปดฝ่ายธรรมะ แต่ต่อสู้กับผู้อมตะระดับเจ็ดสองคน เขากลับต้องล่าถอย
หากข่าวนี้ถูกเผยแพร่ออกไป วูหยงจะสูญเสียชื่อเสียงบางส่วน
เหตุผลที่มันเป็นเพียงบางส่วนเพราะเขาต่อสู้กับฟงจิวเก้อและหลิวกวนซื่อที่มีชื่อเสียง
วูหยงต้องใช้ความกล้าหาญเป็นอย่างมากในการทำเรื่องนี้
แน่นอนว่าเขามีสติปัญญาที่ยอดเยี่ยม
ท่าไม้ตายเขตแดนอมตะสายลมทั้งสี่ถูกทำลาย วูหยงพบฟันเฟือนของความล้มเหลวและได้รับบาดเจ็บสาหัส
แต่ด้วยการคงอยู่ของบ้านไม้ไผ่สายลม เขายังสามารถต่อสู้
อย่างไรก็ตามฟงจิวเก้อสามารถเคลื่อนไหวขณะใช้ท่าไม้ตายอมตะของเขา นอกจากนั้นฟางหยวนยังเคลื่อนไหวได้อย่างเหมาะสม
นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยม
วูหยงสามารถล่าถอยได้ตามต้องการ เขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับฟางหยวนและฟงจิวเก้ออย่างสิ้นหวัง เขาสามารถรอโอกาสที่ดีกว่าในภายหลัง
แม้ฟางหยวนจะมีเกราะหวนคืนขณะที่ฟงจิวเก้ออาจมีท่าไม้ตายเขตแดนอมตะแต่เขาก็ไม่สามารถกักตัววูหยงเพราะฝ่ายหลังมีคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปดบ้านไม้ไผ่สายลม
แม้ฟางหยวนกับฟงจิวเก้อจะร่วมมือกันแต่มันยังมีช่องว่างขนาดใหญระหว่างพวกเขากับวูหยง
หากมีเพียงวูหยง พวกเขาอาจมีความหวังที่จะได้รับชัยชนะ
แต่วูหยงมีบ้านไม้ไผ่สายลม พลังการต่อสู้ของพวกเขาแตกต่างกันมาก
“ฟางหยวน ไปซะ” ฟงจิวเก้อกล่าวกับฟางหยวน
เขากล่าวอย่างชัดเจน
รูม่านตาของฟางหยวนหดเล็กลง
ฟงจิวเก้อมองฟางหยวนอย่างลึกซึ้ง เขาไม่แสดงอารมณ์แต่ในไม่ช้าเขาก็หันหน้าไปทางจุดสีดำที่เส้นขอบฟ้า
มันคือบ้านไม้ไผ่สายลม!
“ครั้งก่อนเจ้าช่วยชีวิตข้า วันนี้ข้าจะช่วยชีวิตเจ้า จากนี้ไปบุญคุณถูกชดใช้อย่างสมบูรณ์แล้ว” ฟงจิวเก้อกล่าว
ฟางหยวนขมวดคิ้ว “นั่นไม่ถูกต้อง หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของข้า วูหยงคงฆ่าเจ้าไปแล้ว เจ้าช่วยข้า ข้าก็ช่วยเจ้า เจ้ายังติดหนี้บุญคุณข้า”
แต่ฟงจิวเก้อกลับกล่าวต่ออย่างแผ่วเบา “หากข้าบอกว่าไม่ติดหนี้ มันก็หมายความว่าหัวใจของข้าสงบสุข ข้าไม่มีภาระผูกพันเหลืออยู สิ่งที่เจ้าคิดเป็นเรื่องของเจ้าไม่เกี่ยวกับข้า จำไว้ว่าหากข้ารอดไปได้ ข้าจะไล่ล่าเจ้า แม้เจ้าจะหนีไปสุดขอบโลก ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป ระวังตัวด้วย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” ฟางหยวนหัวเราะ
เขาเข้าใจเจตนาของฟงจิวเก้อ
ฟงจิวเก้อช่วยเขาเพื่อตอบแทนบุญคุณ แต่วิธีนี้ขัดต่อสถานะผู้อมตะฝ่ายธรรมะของเขา มันยังจะทำให้ภรรยาและบุตรสาวของเขาตกอยู่ในสภาวะที่น่าอึดอัดใจ
ดังนั้นหลังจากฟงจิวเก้อช่วยฟางหยวน เขาจึงต้องไล่ล่าและฆ่าฝ่ายหลังเพื่อพิสูจน์ความภักดีของตนรวมถึงปกป้องภรรยาและบุตรสาว
“เอาล่ะ คราวหน้าที่เราพบกัน เราจะเป็นศัตรู” ฟางหยวนกล่าวขณะเปิดทางเข้าออกมิติช่องว่างและนำกลุ่มของไห่ลั่วหลันออกมา
ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศ!
ฟงจิวเก้อไม่ตอบสนอง เขาไม่แม้แต่จะหันหลังกลับแต่บินเข้าไปหาวูหยงโดยตรง
หากฟางหยวนใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศเพื่อหลบหนี วูหยงอาจไล่ล่า ดังนั้นเพื่ตอบแทนบุญคุณ ฟงจิวเก้อจึงต้องอยู่ที่นี่เพื่อกีดขวางบ้านไม้ไผ่สายลม
วูหยงรู้สึกขมขื่นเมื่อเห็นฟางหยวนจากไป
เขาเสียใจเล็กน้อย หากเขาไม่ได้มาที่นี่เพียงลำพัง เขาจะสามารถจัดการทั้งฟางหยวนและฟงจิวเก้อ
แต่เขาไม่ต้องการให้ชื่อเสียงของตระกูลวูเสียหาย ดังนั้นเขาตัดสินใจมาที่นี่เพียงผู้เดียว
สถานที่แห่งนี้ไม่ไกลจากทะเลทรายตะวันตก
อาจกล่าวได้ว่าการหลบหนีของฟางหยวนจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
“ข้าประมาทเกินไป!”
“ข้าไม่คิดว่าวังสวรรค์จะช่วยปีศาจฟางหยวน!”
วูหยงมองฟงจิวเก้อที่บินเข้ามาและแสดงออกอย่างเย็นชา
นี่คือคนที่ทำลายแผนการของวูหยง เขาสมควรตาย!
แต่…
ฝ่ายตรงข้ามมีพรสวรรค์และสถานะสูงส่ง วูหยงลังเลเล็กน้อย
การจับตัวฟงจิวเก้อมีประโยชน์มากกว่าการสังหาร
หากเขาสังหารฟงจิวเก้อ วูหยงจะกลายเป็นศัตรูของวังสวรรค์และภาคกลาง ขณะที่วังสวรรค์เก็บความลับเรื่องวูอี้ไห่เอาไว้
หากฟงจิวเก้อถูกจับ วูหยงจะสามารถเจรจากับภาคกลางโดยใช้คนผู้นี้เป็นเครื่องมือต่อรอง
ในความเป็นจริงวูหยงคิดเรื่องนี้มาตลอด หากเขาต้องการฆ่าฟงจิวเก้อตั้งแต่แรก เขาจะไม่โจมตีในลักษณะนั้น
วูหยงไม่ใช่มือสังหาร เขาเป็นผู้นำกองกำลังใหญ่ เขาต้องพิจารณาหลายสิ่งหลายอย่าง มันไม่ใช่เพียงการต่อสู้แต่เขาต้องคำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา
ท่าไม้ตายอมตะเพลงแยก!
ฟงจิวเก้อใช้ท่าไม้ตายอมตะนี้อีกครั้ง
วูหยงก่นเสียงเย็น ตอนนี้วูหยงเพิ่มวิญญาณหลายดวงเข้าไปในคฤหาสน์วิญญาณอมตะบ้านไม้ไผ่สายลม ดังนั้นมันจึงทนทานกว่าก่อนหน้า
การต่อสู้ที่ดุเดือดยังดำเนินต่อไป
วูหยงเป็นฝ่ายได้เปรียบแต่เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัส
เผชิญหน้ากับบ้านไม้ไผ่สายลม ฟงจิวเก้อทำได้เพียงต่อสู้จากระยะไกลโดยใช้พลังอำนาจของเพลงแยกเท่านั้น
วูหยงเป็นนักวางแผน เพียงเมื่อคฤหาสน์วิญญาณอมตะถูกแยกชิ้นส่วนออกไปถึงระดับหนึ่ง เขาก็จะล่าถอยออกไปเพื่อซ่อมแซมมันก่อนจะหวนกลับมาอีกครั้ง
เพลงแยกของฟงจิวเก้อไม่มีพลังโจมตีแต่มันทำให้วิญญาณกระจัดกระจายออกไป วูหยงสามารถรวบรวมพวกมันได้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว
ปัญหาเดียวของวูหยงก็คือการประกอบร่างคฤหาสน์วิญญาณอมตะไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่การต่อสู้ครั้งนี้ถูกกำหนดแล้ว
ฟงจิวเก้อไม่สามารถเอาชนะ
หากพวกเขาต่อสู้กันจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง ฟงจิวเก้อยังมีโอกาสได้รับชัยชนะ
แต่วูหยงไม่ใช่คนโง่หรือบ้าบิ่น เขาสามารถล่าถอยและกลับมาได้ตามปรารถนา
กระทั่งอัจฉริยะเช่นฟงจิวเก้อก็ยังไม่มีความหวังที่จะได้รับชัยชนะ
ในเวลาเดียวกัน เทพธิดาจื่อเว่ยกำลังเฝ้ามองการต่อสู้ของฟงจิวเก้อและวูหยงผ่านกระดานหมากรุกกลุ่มดาว
“ถึงเวลาแล้ว” เทพธิดาจื่อเว่ยพึมพำ
ปรากฏว่าการเผชิญหน้าของฟงจิวเก้อกับวูหยงเป็นแผนการของเจตจำนงของเทพอมตะกลุ่มดาว ด้วยความช่วยเหลือจากวังสวรรค์ ฟงจิวเก้อที่กำลังไล่ล่าปีศาจอมตะกลับพบฟางยวนโดยบังเอิญ
กระทั่งฟงจิวเก้อยังถูกขังไว้ในที่มืด
ในความเป็นจริงแม้แต่วังสวรรค์ยังรู้สึกสับสนและไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเจตจำนงของเทพอมตะกลุ่มดาวถึงวางแผนเช่นนี้
กลิ่นอายที่ทรงพลังของฟงจิวเก้อลดลงอย่างมาก เขาได้รับบาดเจ็บ เขาสามารถโจมตีได้อีกครั้งเดียว
ในทางตรงข้ามวูหยงที่อยู่ในบ้านไม้ไผ่สายลมยังอยู่ในสภาพที่ดี
สู้และถอย
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดที่สุด กลยุทธ์ที่เหมาะสมของวูหยงทำให้เขาสามารถเอาชนะฟงจิวเก้อ
“ฟงจิวเก้อ หากเจ้ายอมจำนน ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าและส่งเจ้ากลับภาคกลางเพื่อรอการพิพากษาจากวังสวรรค์” วูหยงกล่าวเสียงดัง
ฟงจิวเก้อยิ้ม “โอ้ วูหยง หากเจ้าสามารถรับการโจมตีต่อไปของข้า ข้าจะยอมแพ้เจ้า”
การแสดงออกของวูหยงเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ถึงจุดนี้ฟงจิวเก้อยังมีไพ่ตายเหลืออยู่!
“ย้อนกลับไปในวันนั้น เหตุผลที่ข้ามีชื่อเสียงและได้รับการยอมรับว่าข้ามีพลังการต่อสู้ระดับแปดเป็นเพราะท่าไม้ตายนี้ ฟังให้ดี บทเพลงที่เจ็ดของข้า…”
“หยุดก่อน ฟงจิวเก้อ!” เป็นเพียงเวลานี้ที่สองร่างปรากฏขึ้นในสนามรบ
ทั้งสองต่างเป็นผู้อมตะระดับแปด
พวกเขาคือผู้อมตะจากสิบนิกายโบราณของภาคกลาง!
“หือ?” วูหยงประหลาดใจ แท้จริงแล้ววังสวรรค์ยังมีไพ่ที่ซ่อนอยู่ สิ่งนี้อยู่นอกเหนือจากความคาดหมายของเขา
ในความคิดเห็นของวูหยง หากพวกเขามีกำลังเสริม เหตุใดพวกเขาไม่ใช้มันก่อนหน้านี้?
“เป็นเพราะพวกเขามาไม่ทันงั้นหรือ?” วูหยงคาดเดา
วูหยงเย้ยหยัน “คนภาคกลาง พวกเจ้ามาในจังหวะที่ดี พวกเจ้าไม่เพียงฉกชิงวิญญาณอมตะของภาคใต้ แต่สมาชิกของพวกเจ้ายังปกป้องปีศาจ!”
วูหยงไม่กลัว
เขาได้รับการปกป้องจากคฤหาสน์วิญญาณอมตะและมีผู้อมตะฝ่ายธรรมะของภาคใต้เป็นกำลังเสริม
แต่ผู้อมตะภาคกลางทั้งสองเตรียมตัวมาแล้ว
หนึ่งในนั้นกล่าว “แม้เราจะอยู่ต่างภูมิภาค แต่เราทุกคนล้วนเป็นสมาชิกฝ่ายธรรมะ เราต้องทำงานร่วมกัน เรานำวิญญาณอมตะออกไปก่อนหน้านี้เพราะเกรงว่าปีศาจจะทำลายพวกมัน เราพร้อมที่จะส่งคืนวิญญาณอมตะเหล่านั้นกลับไปยังเจ้าของเดิม”
“โอ้?” วูหยงรู้สึกประหลาดใจ
อีกคนกล่าวต่อ “สำหรับการปกป้องปีศาจ เราจะจัดการเรื่องนี้ ฟงจิวเก้อ เจ้าเต็มใจที่จะรับคำสั่งจากวังสวรรค์และไล่ล่าฟางหยวนจนกว่าเจ้าจะสามารถเอาชีวิตของเขาหรือไม่?”
ฟงจิวเก้อคิดก่อนตอบ
“ข้าเต็มใจ”
