ฮิโตสึบะซังเข้ามาโดยนุ้งผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันไว้รอบตัวของเธอเองอย่างแน่นหนา
โดยมีเป้าหมายในการทำลายช่วงเวลาการอาบน้ำอันแสนสง่างามในช่วงเวลายามเช้าของผม
ผมพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะมองไปยังอีกทางหนึ่งตรงกันข้ามเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกลูกระเบิดที่ชวนทำให้เสียสมาธิสองลูกนั้นของเธอที่ตอนนี้มันมองเห็นได้อย่างชัดเจนแม้ว่ามันจะถูกคลุมอยู่ใต้ผ้าขนหนูก็ตาม
ในหัวของผมก็กำลังนั่งนับเลขจำนวนเฉพาะอย่างสิ้นหวังน้ำตารวยริน………
“นี่เธอจะเข้ามาทำไมกันล่ะเนี่ย?! ฮิโตสึบะซัง!! เธอก็รู้อยู่ว่าผมกำลังเข้าอยู่ใช่ไหม! นี่เธอตั้งใจใช่ไหม!!!???”
“แหม นั่นก็เพราะว่าพอชั้นตื่นขึ้นมาแล้ว ยูยะคุง คนที่ควรจะต้องนอนอยู่ข้างๆชั้นกลับไม่อยู่ ชั้นก็เลยรู้สึกเศร้าและเหงามากเลยนะคะ เพราะงั้นชั้นก็เลยคิดว่าชั้นควรให้ยูยะคุงเยียวยาความเศร้าของชั้น แม้จะแค่หนึ่งหรือสองนาทีก็ยังดี แบบนั้นมันผิดเหรอคะ?”
มันก็ต้องผิดอยู่แล้วสิเฟ้ย !! ความมีเหตุผลของผมจะระเหยไปในทันทีแล้วเนี่ย!
“แต่การที่ยอมไม่ล็อคประตูห้องน้ำในตอนเช้าของวันนี้ ทั้งๆที่เมื่อวานนี้ยังปิดล็อคอย่างแน่นหนาอยู่เลยแท้ๆ……ชั้นขอเดาว่านายยอมจำนนต่อความต้องการของตัวเองภายในระยะเวลาที่ยังไม่ถึงหนึ่งวันสินะคะ? จะว่าไป…..เอามือไปปิดหน้าปิดตาทำไมเหรอคะ?”
“นะ-นั่นก็เพราะฮิโตสึบะซัง……..ไม่ใช่ว่าตอนนี้เธอเองก็กำลังเปลือยอยู่รึยังไงกันล่ะ!?”
แม้จะมีผ้าเช็ดตัวพันรอบตัวเธอ แต่ผมก็ยังเห็นผิวที่อวบอิ่มน้ำอิ่มนวลและขาที่เรียวยาวไร้ที่ติของเธอซึ่งเกินมาตราฐานของเด็กนักเรียนหญิง ม.ปลายทั่วไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าเธอไม่ได้เปลือยเปล่าอย่างสมบูรณ์เพราะแบบนั้นมันจะยิ่งทำให้เธอดูเอโร่ย(ลามก)มากกว่าเดิมอีก ไม่ได้ๆ อย่ามอง! อย่ามอง! อย่าได้หันไปมองเด็ดขาดเลยนะเฟ้ย!!
“นายเนี่ยไร้เดียงสาจนน่าตกใจเลยนะคะเนี่ย……ก็ถ้าหากว่านายเป็นผู้ชายจริงๆล่ะก็ ไม่ใช่ว่าควรที่จะกระโดดเข้าหาโอกาสที่จะได้มองเรือนร่างของผู้หญิงไม่ใช่หรือยังไงคะ?
แล้วนี่ไม่อยากมองชั้นเหรอคะ….?”
มันก็ต้องอยากมองแน่อยู่แล้วสิคร้าบบบบบ!!!
ชอบมากๆรักเลยล่ะ!! แต่ผมกลัวว่าถ้าผมทำแบบนั้นลงไป มันจะเป็นจุดจบของการต่อสู้อันแสนขมขื่นของผมเองในเรื่องของการรักษาความมีเหตุมีผลของผมเองยังไงล่ะ!!
และผมก็เชื่อว่ามีเพียงแค่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะผลักดันผมไปยังขอบเขตของความมีเหตุและผลนั้นได้
ไม่ๆๆ ไม่เป็นไร ผมจะต้องไม่เป็นไร! แต่เอาเข้าจริงๆมันจะไม่เป็นไรได้ยังไงกันล่ะเนี่ย!!
“อย่าได้กังวลไปเลยค่ะยูยะคุง ชั้นนุ้งผ้าขนหนูพันรอบตัวไว้แน่นอยู่ค่ะ ชั้นเองก็ยังอายอยู่หน่อยๆ…..เพราะงั้นลองเปิดตาหน่อยสิคะ”
ตรงส่วนสุดท้ายฮิโตสึบะซังเธอพูดกระซิบกระซิบกระซาบออกมาเบาๆ
พอได้ยินเธอพูดอย่างเหนียมอายแล้วผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ แม้จะรู้สึกหวั่นๆอยู่ แต่ผมก็มองไปที่เธอที่กำลังยืนอยู่และก็เห็นว่าเธอก็นุ้งผ้าเช็ดตัวอยู่
“เห็นไหมล่ะคะ? เท่านี้ก็ไม่เป็นอะไรเนอะ”
“คะ-ครับ…….หืม? แต่ว่ามัน….? ไม่สิ ผมไม่คิดว่ามันจะไม่เป็นอะไรนะ….”
ค่อยๆคิด อย่าถูกสถานการณ์พาไปสิยูยะ เธอตั้งใจวางแผนมาที่จะอาบน้ำและไอ้เจ้าผ้าเช็ดตัวนั่นอาจจะหลุดออกมาจังหวะที่เธออาบน้ำหรืออาจจะหลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจตอนที่เธอแช่ตัวลงอ่างก็ได้นะ
ทันใดนั้น ผมก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมเธอถึงได้ทำตัวกล้าได้กล้าเสียถึงขนาดนี้
“อ้อ ชั้นเข้าใจล่ะ! เธอใส่ชุดว่ายน้ำทับไว้อยู่ข้างใต้ใช่ไหมล่ะ!! เธอตั้งใจจะถอดผ้าเช็ดตัวออกเพื่อที่จะทำให้ผมเลิ่กลั่ก แล้วต่อมาผมก็จะได้รู้สึกผิดหวังแบบนั้นใช่มะ? งี้นี่เองจริงๆแล้วเธอใส่ชุดว่ายน้ำอยู่สินะ!!! นั่นแหละคือแผนของเธอ! เป็นไงล่ะ…ตกใจเลยล่ะสิที่โดนผมเดาทางอ่านความคิดเธอออกจนหมดจดน่ะ!!”
“เห…สมกับเป็นยูยะคุง ชั้นก็อยากพูดชื่นชมนายสำหรับการที่ดั้นด้นหาคำตอบนั่นมาจนได้อยู่หรอกนะคะ แต่ขอโทษทีค่ะ ชั้นน่ะอยู่เหนือกว่าเพราะว่าชั้นน่ะไม่ได้ใส่อะไรไว้เลยค่ะ…..ดูสิคะ”
ฮิโตสึบะซังสะบัดข้อมือของเธอเพื่อพลิกเปิดผ้าเช็ดตัวอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นวิสัยทัศน์ของผมก็เต็มไปด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าของแม่เทพธิดาคนนี้
ผมก็เลยตะคอกใส่เธอกลับไปเพราะเธอดันทำผิดสัญญา
แต่เธอก็โครตสวยเลยวุ้ย! ผิวดูเนียนนุ่มจัดๆอีกทั้งดูสุขภาพดีและสีผิวก็ดูขาวจั้วะจนทำให้ผมสงสัยว่าเธอเคยโดนแดดบ้างรึเปล่าเนี่ย?
นี่มันความฝันของลูกผู้ชายที่เป็นจริงชัดๆเลยกับการที่ได้จ้องมองเจ้าผลไม้ลูกโตสองลูกที่ลอยอยู่บนอากาศอย่างไม่ลดละน่ะ…………..ผมเผลอคิดว่าผมแค่อยากลองจับพวกมันดูบ้างและสัมผัสความนุ่มนวลของมัน แต่การได้จ้องมองพวกมันแค่นี้ก็ทำผมมีความสุขจะแย่อยู่แล้ว…..ไม่ๆๆ ไม่ใช่แล้ว นั่นไม่ใช่ประเด็นแล้วเฮ้ย!!
“ไหงเธอถึงได้ผิดสัญญากันเล่า ยัยบ้า!!!”
“ก็แหม เพราะ…..วิธีที่ดีที่สุดในการทำความเข้าใจซึ่งกันและกันก็คือต้องผ่านทางร่างกายที่เปลือยเปล่าและความใกล้ชิดกันใช่ไหมล่ะคะ?”
“ไอ้เรื่องพรรณนั้นมันใช้ได้เฉพาะเรื่องบนเตียงในตอนกลางคืนเฟ้ย!!”
“โธ่…….ถ้างั้นหลังจากนี้ชั้นอยากให้นายพูดอะไรอย่าง ‘คืนนี้ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอได้นอนหรอกนะ…ยัยลูกแมวเหมียวของผม’”
ยัยนี่จะน่ารักเกินไปแล้วว้อยยยยย!!! บ้าเอ้ย!!!
ขณะที่ผมกรีดร้องอย่างเงียบๆภายในหัวของผม
แล้วผมก็กระโจนออกจากอ่างอาบน้ำทันที
ผมได้ยินฮิโตสึบะซังพูดอ้อนขอวิงวอนแต่ผมก็เมินคำพูดเหล่านั้น
ขืนผมอยู่ในอ่างอาบน้ำกับเธอสภาพจิตใจผมจะต้องแปดเปื้อนอย่างแน่นอน
“โม่ววว….ยูยะคุงล่ะก็ ไม่ให้ความร่วมมืออีกแล้วนะคะ!!.
ผมรู้สึกเหมือนผมได้ยินคำพูดบทสนทนาอันแสนชั่วร้ายหลุดออกมาจากปากของฮิโตสึบะซังขณะที่เธอกำลังเลียริมฝีปากของเธอเอง