Ryoushin no Shakkin wo Katagawari Shite Morau Jouken wa Nihon’ichi Kawaii Joshikousei to Issho ni Kurasu Koto Deshita – ตอนที่ 13: อีกนานแค่ไหนกว่าฤดูใบไม้ร่วงจะมาเยือน?

ช่างเป็นยามเช้าที่ปวดหัวซะจริงๆแต่มองในอีกแง่นึงผมก็มีความสุขกับเหตุการณ์นั้นอยู่เหมือนกัน

ผมจ้องมองไปยังทีวีในขณะที่กำลังกินมื้อเช้าที่เย็นชืดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

“นี่ยูยะคุงน่ะอยากจะซื้ออะไรเป็นอย่างแรกเหรอคะ? ชั้นอยากจะไปดูพวกภาชนะเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารก่อนแล้วค่อยไปร้านเครื่องใช้ไฟฟ้า คิดว่าไงคะยูยะคุง?”

 

ฮิโตสึบะซังกำลังพูดอะไรสักอย่างอยู่แต่ผมก็เมินเธอ ถ้าเป็นตอนปกติล่ะก็ผมก็คงจะตอบกลับเธอไปว่า “ไว้คิดอีกทีตอนร้านเปิดก็แล้วกัน ชั้นก็เห็นด้วยอยู่นะ” แต่หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า

เธอจำเป็นที่จะต้องไตร่ตรองสักหน่อยแล้วล่ะ

 

“นี่แล้วยูยะคุงชอบพวกภาชนะเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารแบบไหนเหรอคะ? พวกชุดน้ำชาของคู่แต่งงาน? แล้วปกติทานข้าวมากน้อยแค่ไหนกันคะ? เผื่อเราต้องการพวกชามข้าวด้วยและก็พวกจานแกงกระหรี่ล่ะ? ที่นี่มีที่เก็บของเยอะอยู่เพราะงั้นก็ไว้ไปมองหาดูให้ทั่วๆก็แล้วกันนะคะ”

 

ไม่ ไม่ ไม่ ห้ามโต้ตอบกลับเด็ดขาดเลยนะ

ผมก็มีจานแกงกระหรี่และพาสต้าที่เป็นจานโปรดอยู่

แต่นั่นก็จะไม่ทำลายความตั้งใจของผมที่จะเมินเธอได้แน่ๆ

ผมจดจ่ออยู่กับทีวี

 

“แล้วเราควรเอายังไงกับเครื่องใช้ไฟฟ้าดีคะ? เพราะเราเป็นนักเรียนมัธยม ชั้นคิดว่าเราก็ควรจะซื้อตู้เย็นใหญ่ๆเอาไว้เตรียมมื้อเที่ยงเองน่าจะเป็นการดีกว่าค่ะและถ้าเรามีหม้อหุงข้าวดีๆสักอัน ตัวข้าวก็จะรสชาติดีถึงแม้จะเย็นชืดไปแล้วก็ตามแถมถ้าเรามีไมโครเวฟดีๆนายก็จะทำอาหารได้หลากหลายด้วยนะคะ โอ๊ะ! แล้วรู้อะไรไหมคะยูยะคุง? เห็นว่าเจ้าไมโครเวฟรุ่นล่าสุดเนี่ยมันสามารถทำพาสต้าได้ด้วยนะคะ! น่าทึ่งไปเลยไม่ใช่รึยังไงกันคะเนี่ย!”

 

การทำพาสต้าด้วยไมโครเวฟโดยที่ไม่ต้องต้มเส้น ทุกวันนี้มันช่างสะดวกและรวดเร็วจนน่าทึ่งจริงๆ! แล้วก็คงจะดีถ้าข้าวยังคงรสชาติที่ดีอยู่ได้ถึงแม้ว่าจะนำไปอุ่นอีกครั้งแล้วก็ตามเพราะมันจะชอบเย็นชืดอยู่เสมอพอถึงเวลามื้อเที่ยง ส่วนหม้อหุงข้าวของผมมันก็ชอบทำให้สีของตัวข้าวกลายเป็นสีเหลืองแถมข้าวก็แข็งอีกต่างหากถ้าผมจะใช้มันก็จะต้องพยายามทำให้ข้าวมันอุ่นอยู่ตลอดเวลา

นี่ไม่ใช่ว่าเธอรู้เรื่องเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านเยอะพอสมควรอยู่แล้วเหรอครับเนี่ยฮิโตสึบะซัง?

 

“ชั้นจะเลือกเครื่องซักผ้าแบบถังนอนนะคะ เครื่องประเภทนี้จะใส่ผงซักฟอกและน้ำนาปรับผ้านุ่มได้เองอัตโนมัติโดยไม่สูญเปล่าและใช้เวลาซักรวมปั่นราวๆ 98 นาทีแบบนี้ถึงแม้ว่ายูยะคุงจะใช้ซักหลังจากหลับมาจากกิจกรรมชมรม ชั้นก็ยังพอที่จะพับผ้าทั้งหมดได้ทันเวลาที่นายเข้านอนพอดีค่ะ”

 

ถึงแม้ผมจะไม่ได้ตากผ้าเอง ก็ให้ผมได้ช่วยพับผ้าเถอะนะครับ

แต่ยังไงๆมันก็มีประโยชน์มากจริงๆนั่นแหละสำหรับเครื่องซักผ้าที่ใส่ผงซักฟอกและน้ำยาปรับผ้านุ่มที่เราใส่ไว้ก่อนล่วงหน้าได้อัตโนมัติ ผมมักจะสับสนและโยนทุกอย่างลงไปทีเดียวแบบไม่ได้ระมัดระวังอะไรเลย

ว่าแต่เธอนี่รู้เยอะจริงๆเลยนะครับ ฮิโตสึบะซัง!!

 

“ชั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็คโทรนิกส์ เพราะงั้นเรื่องพวกนี้ก็ถือเป็นความรู้ทั่วไปสำหรับชั้นค่ะ”

“ฮ่าๆ เยี่ยมไปเลยนะครับฮิโตสึบะซัง ส่วนผมนี่ไม่รู้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านเลย”

“โดยปกติแล้วมันน่าจะตรงกันข้ามกันนะคะ แต่ตรงจุดนั้นมันก็ไม่สำคัญแล้ว ในที่สุดก็ยอมเปิดปากพูดคุยกับชั้นแล้วสินะคะ ยังโกรธที่ชั้นบุกเข้าไประหว่างที่นายอาบน้ำอยู่งั้นเหรอคะ?”

 

อ๊ะ เผลอตอบสนองตามปกติไปซะแล้วสิ

 

“อย่าได้กังวลไปเลยค่ะ ชั้นแน่ใจว่านายจะต้องอารมณ์ดีแน่ๆเพราะว่าบางทีชั้น ‘Maybe(อาจจะ)’ ไม่ทำอีกค่ะ”

 

ก็รู้สึกประทับใจกับการออกเสียงคำว่า ‘Maybe(อาจจะ)’ ในภาษาอังกฤษได้อย่างไพเราะเพราะพริ้งอยู่ล่ะนะแต่ผมก็มั่นใจ 100% เลยว่าเธอวางแผนจะทำแบบเดิมอีกในอนาคตอย่างแน่นอน

มันไม่มีอะไรรับรองได้เลยและถึงมีผมก็รู้สึกสิ้นหวังมากขึ้นกว่าเดิมจากคำพูดของคุณเธอนั่นแหละ

         

“ไว้รอบหน้า……..จะไปทำที่เตียงแทนตามที่ยูยะคุงขอเองค๊า~ เพราะฉะนั้นช่วยยกโทษให้เค้าเถอะน๊า~ เมี้ยว~”

“…..ก็ได้! ครั้งนี้จะยกเว้นเป็นกรณีพิเศษให้ก็ได้แต่ว่านะ…….ถ้าขืนเธอทำอีกล่ะก็ ผมจะไม่ยอมคุยกับเธอ………..สะ-สามชั่วโมงเลย!”

 

ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะไม่ยอมจำนนเวลาที่มีสาวสวยมายิ้มให้พร้อมกับทำท่าอุ้งมือแมวหรอกนะ……..มันก็ต้องยอมแพ้แหงอยู่แล้วน่ะเซ่!!

 

“ฟุๆ ชั้นชอบเวลาที่ยูยะคุงพูดแบบนี้จังเลยค่ะ น่าร๊าก~”

 

พอกินข้าวเช้าเสร็จก็ต้องรีบไปเตรียมตัวอย่างรวดเร็วถึงแม้ว่ามิยาโมโตะซังจะเป็นคนคอยไปรับไปส่งเราแต่การไปช้อปปิ้งมันก็กินเวลาและพลังงาน ฉะนั้นถ้าพวกเราไม่ออกไปตั้งแต่เช้าพอกลับถึงบ้านก็คงจะมืดค่ำกันพอดี

 

“อาๆ……งั้นเหรอครับ เอาล่ะ งั้นผมขอไปเตรียมตัวก่อนละกัน”

 

แล้วผมก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่

ในกรณีของผมการเตรียมตัวมันใช้เวลาไม่นานนักหรอก

ทั้งหมดที่ผมต้องทำก็คือเปลี่ยนเสื้อผ้า,เซ็ตผมนิดหน่อยจากนั้นก็มานั่งรอ

แล้วทำไมต้องเซ็ตผมด้วยน่ะเหรอ? 

เพื่อให้ดูเหมาะสมขึ้นสักนิดนึงเวลาที่ได้ยืนเคียงข้างกับสาวสวยที่น่ารักสุดๆราวกับเทพธิดาก็มิปานยังไงล่ะ

 

“อย่าห่วงไปเลยค่ะ นายตอนนี้ก็ดูเท่มากพอแล้วล่ะค่ะ อีกอย่างมันคือธรรมชาติของยูยะคุงที่ชั้นชื่นชอบมากกว่าสิ่งอื่นใดอีกด้วย เรื่องรูปลักษณ์น่ะมันเป็นเรื่องรอง ไม่สำคัญหรอกนะคะว่าใครจะพูดว่าอะไร เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปทำอะไรกับมันหรอกนะคะ”

   

ผมถอนหายใจพร้อมเกาหัวแกรกๆ

ไอ้ผมเองก็ไม่แน่ใจ

แต่สิ่งที่ฮิโตสึบะซังพูดทำให้ผมมีความสุขและก็อายไปพร้อมๆกันเลย

เธอถึงกับยิ้มออกมา ภาพที่ผมเห็นนั้นช่างแพรวพราวซะเหลือเกิน

ถึงกระนั้นผมก็ยังอยากที่จะเป็นชายที่คู่ควรที่จะยืนอยู่เคียงข้างเธอได้อยู่ดี

ผมเริ่มรู้สึกแบบนั้นในช่วงเช้าของวันแรกที่พวกเราได้อาศัยอยู่ด้วยกัน