แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านใบโอ๊คนอกหน้าต่างในขณะที่ปุยเมฆสีขาวลอยสูงบนท้องฟ้าสีน้ำเงิน
ลู่โจววางปากกาลงและนั่งเอนหลังที่เก้าอี้ เขาสูดอากาศยามเช้าจนเต็มปอดและยืดตัวอย่างสบายๆ
“เสร็จสักที”
เขาอ่านหนังสือและงานวิจัยทั้งหมดเสร็จแล้ว
หนังสือสามสิบเจ็ดเล่ม รวมกับงานวิจัย 87 ชิ้นในด้านชีววิทยาและวิทยาการสารสนเทศ เขาใช้ยาความทรงจำที่เหลือสามสิบเม็ดเกือบทั้งหมดไป
ถึงแม้ว่าเขาอาจจะไม่เข้าใจเนื้อหาที่ระดับแนวคิด แต่อย่างน้อยทุกอย่างก็ถูกใส่เข้าไปในสมองเขาแล้ว
หลังจากนั้นขั้นตอนต่อไปคือการใช้แต้มทั่วไปของระบบเพื่อ ‘สังเคราะห์’ ข้อมูลใหม่ของเขา
ลู่โจวยืดคอและลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินผิวปากระหว่างที่เขาเดินไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ
เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ โดรนของเสี่ยวไอได้เตรียมไข่ออมเล็ต ขนมปังปิ้ง และนมให้เขาแล้ว โดรนส่งอาหารไปที่โต๊ะของเขา
เนื่องจากว่าลู่โจวปลีกวิเวกในช่วงไม่กี่วันนี้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องออกจากบ้าน และเขาก็ไม่อยากรบกวนหวังเผิงให้นำอาหารเช้ามาให้
ลู่โจวรับประทานอาหารเช้าอย่างเงียบๆ ที่โต๊ะกินข้าว ตอนนี้ข่าวเช้าน่าจะดำเนินอยู่ เขาจึงเปิดทีวีและเริ่มดู
เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินข่าว
“…ฉันไม่รู้เลยว่ามีหลายเรื่องเกิดขึ้นในเดือนนี้” ลู่โจวพูดขึ้นหลังจากได้ยินข่าวรถไฟครึ่งชั่วโมงจากเซี่ยงไฮ้ไปจินหลิง
ตอนนี้เราอยู่ในอนาคตจริงๆ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทุกวัน
เขาปลีกวิเวกเพียงแค่หนึ่งเดือน แต่เขารู้สึกว่าเขาตามโลกไม่ทันแล้วจริงๆ
ลู่โจวยิ้มแล้วส่ายหน้า เขาใช้ผ้าเช็ดปากและลุกขึ้นจากเก้าอี้
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหวังเผิง
อีกฝ่ายรับสายอย่างรวดเร็ว
หวังเผิงพูดห้วน
“ไปไหนครับ?”
“สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง”
“โอเคครับ ผมจะไปถึงในห้านาที”
…
ชั้นใต้ดินชั้นที่สามของสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง
ลู่โจวเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องแล็บใต้ดินส่วนตัว เขาเดินไปที่คอมพิวเตอร์ควอนตัมสีดำแล้วนั่งลง เขาหลับตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก
เขาใช้เวลาหนึ่งนาทีในการจัดการความคิดตัวเอง เขาคิดไปถึงหนังสือและงานวิจัยที่เขาอ่าน เขาจินตนาการและนึกภาพเครือข่ายเส้นประสาท สัญญาณเส้นประสาท การกล้ำสัญญาณเส้นประสาท และเรื่องอื่นๆ เขาได้คิดปัญหาทั้งหมดในหัวและขอความช่วยเหลือจากระบบ
[แต้มทั่วไปที่ต้องการ: 15,000 แต้ม]
[ยืนยันการสั่งซื้อ?]
สิ่งนี้ราคาแพงยิ่งกว่าฟิวชั่นที่ควบคุมได้
ไม่ใช่แค่นั้น มันเป็นราคาหลังที่เขาอัปเดทศาสตร์ความรู้
ลู่โจวมองดูตัวเลขที่น่ากลัวในขณะที่เขาคลิกปุ่ม ‘ยืนยัน’
ทันทีที่เขาแตะปุ่ม กล่องข้อความเปลี่ยนเป็นลูกบอลสีฟ้า ซึ่งค่อยๆ ลอยมาหาเขา
ยิ่งลูกบอลสีฟ้าใกล้เขาเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกอุ่นมากขึ้นเท่านั้น เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความอุ่นที่แผ่จากสันหลังแล้วเคลื่อนไปถึงสมองของเขา
กระแสนี้ค่อยๆ อุ่นและรุนแรงขึ้น
ลู่โจวรู้สึกถึงความร้อนในสมองของเขา เขากำหมัดและกัดฟันแน่นในขณะที่เริ่มมีเหงื่อไหลมาจากหน้าผาก
ถ้าเป็นเมื่อไม่กี่ปีก่อน เขาอาจจะเป็นลมไป
แต่ตอนนี้เขาอดทนกับความเจ็บปวดได้มากขึ้น
ผ่านไปสักพัก ความร้อนค่อยๆ หายไป
ลู่โจวลืมตาขึ้นและสูดลมหายใจเข้าลึก
มันผ่านไปแค่สิบนาที แต่เขากลับรู้สึกเหมือนสิบปี
เขาสังเกตเห็นว่าเสื้อยืดของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“มันจบสักที”
ลู่โจวสูดลมหายใจเข้าลึกและเริ่มค้นหาความรู้จากระบบที่ฝังอยู่ในสมองของเขา
มันเป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างมหัศจรรย์
ทุกอย่างเกี่ยวกับเทคโนโลยีอินเตอร์เฟสเส้นประสาทถูกจารึกไว้ในสมองของเขา
มันเหมือนกับว่ามีคนควักสมองเขาออกมาและใส่ความทรงจำเข้าไป ทุกอย่างรู้สึกไม่คุ้นเคยแต่มันกลับชัดแจ้ง
ลู่โจวใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการทบทวนความรู้ที่เพิ่งได้มา สายตาของลู่โจวเหมือนว่านึกอะไรบางอย่างออก
“เข้าใจแล้ว…
ไม่แปลกใจว่าทำไมมันถึงราคาแพง”
เทคโนโลยีความจริงเสมือนเต็มรูปแบบเป็นเหมือนปริศนา มันไม่ใช่แค่สิ่งเดียว แต่มันเป็นเศษเสี้ยวของหลายเทคโนโลยีที่ต่างกันนับไม่ถ้วน
ยกตัวอย่างเช่น หนึ่งในเศษเสี้ยวคือโมเด็มสำหรับสัญญาณประสาท
แค่โมเด็มนี้ก็ใช้เวลาหลายปีในการวิจัย
ชุดของขาเทียมโลหะผสมไทเทเนียมของหลี่เกาเหลียงสามารถนับได้ว่าเป็นการประยุกต์ของเทคโนโลยีนี้ โมดูเลชันของสัญญาณประสาทถูกแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้าสำหรับมอเตอร์ขาเทียมซึ่งทำให้เคลื่อนไหวอย่างซับซ้อนได้
เนื่องจากสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงเกี่ยวข้องกับการวิจัยด้านนี้ ทำให้ลู่โจวมีความรู้อยู่บ้างในด้านนี้
จากนั้นมันมีปัญหาชุดอื่นๆ อีก อย่างเช่น การจำลองสัญญาณภาพ การได้ยิน การได้กลิ่น และการจำลองด้านสรีรวิทยาโดยไม่มีผลข้างเคียง เทคโนโลยีพวกนี้เป็นการวิจัยที่ล้ำที่สุดในด้านประสาทวิทยาศาสตร์และชีวเคมี ถึงแม้ว่าการวิจัยดำเนินไปนานกว่า 30 ปี แต่มันก็มีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย
ระบบได้จัดหาคำตอบโดยสมบูรณ์สำหรับเทคโนโลยีพวกนี้
โดยสรุปแล้วมีพิมพ์เขียวในมือเขาและวิธีการใช้งานนั้นขึ้นอยู่กับตัวเขาทั้งหมด
เมื่อนึกสิ่งนี้ได้ ลู่โจวมีประกายความตื่นเต้นในแววตาของเขา
ตอนนี้เขาเพียงแค่ต้องเปลี่ยนพิมพ์เขียวเป็นความจริง!
ลู่โจวบันทึกความรู้ใหม่นี้ในฐานข้อมูลของเสี่ยวไอโดยไม่ลังเล
ทันใดนั้นก็มีกล่องข้อความปรากฏขึ้นที่มุมขวาล่างของหน้าจอ
เสี่ยวไอ: [เจ้านาย หลังของเจ้านายเปียกชุ่มแล้ว เจ้านายอยากได้เสื้อผ้าใหม่ไหม? (๑°⌓°๑)]
ลู่โจวหยุดพิมพ์แล้วคิดอยู่สักพักก่อนที่จะพยักหน้า
“อืม เอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาหน่อย”
โดรนที่นอนอยู่บนโต๊ะเริ่มบิน ผ่านไปไม่นานมันก็บินนำเสื้อผ้าชุดใหม่มาจากห้องเก็บของที่อยู่ติดกัน
“ขอบคุณนะ”
เสี่ยวไอ: [ยินดีจ้า เอ่อ เจ้านาย อยากให้เสี่ยวไอช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าไหม? (///ω///)]
ลู่โจวมองดูแขนหุ่นยนต์ข้างเขาและตอบว่า
“…ไม่ดีกว่า ขอบคุณ”
……………………….
