เมื่อรวมทั้งช่วงตอบคำถามแล้ว การบรรยายนี้ใช้เวลาห้าวันเต็ม
แม้แต่วันสุดท้ายก็ยังไม่มีใครสามารถหาข้อผิดพลาดในทฤษฎีบทและข้อพิสูจน์ของเขาได้เลยสักคน
ดูเหมือนว่าลู่โจวจะตอบคำถามทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว
ดังนั้นความสงสัยทั้งหมดจึงหมดไป
คณะกรรมการตรวจสอบสิบสองคนที่จัดโดยสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศได้รวมตัวกันในห้องประชุมของมหาวิทยาลัยจินหลิง พวกเขาจะให้การทบทวนครั้งสุดท้ายของเอกสารนี้
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นตัวแทนของความคิดเห็นของชุมชนคณิตศาสตร์ทั้งหมด แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เป็นตัวแทนของความคิดเห็นของสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศอยู่ดี
ชิเงฟุมิ โมริยืนขึ้นและพูดอย่างเคร่งขรึม
“ท่านสุภาพบุรุษ นี่เป็นครั้งแรกที่เราต้องเผชิญกับการตัดสินใจครั้งสำคัญเช่นนี้”
“ผมขอเสนอให้เราตัดสินใจลงคะแนนเสียงกัน”
“มาลงคะแนนเสียงกันเถอะ”
การลงคะแนนจะไม่ระบุชื่อ
หากมีการลงคะแนนเสียงคัดค้านเอกสารเพียงครั้งเดียว สมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศจะพิจารณาทบทวนการอนุมัติบทความนี้อย่างจริงจัง
เวลาผ่านได้ไปอย่างเงียบๆ และเข็มนาทีบนนาฬิกาแขวนก็หมุนได้สองครั้งแล้ว
เมื่อทุกคนใส่คะแนนและชื่อลงในกระดาษ เจ้าหน้าที่การประชุมก็จะรวบรวมคะแนนเสียงเอาไว้
คะแนนถูกนับรวม และศาสตราจารย์โฮลเดน เลขาธิการสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศเป็นผู้รับผิดชอบในการประกาศผลการลงคะแนน
เมื่อประกาศผลการโหวต ศาสตราจารย์ชิเงฟุมิ โมริก็ถึงกับพูดไม่ออก
ไม่นานเขาก็ดันแว่นขึ้นไปที่สันจมูกและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย
“นี่คือช่วงเวลาที่จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์”
สิ่งที่ชุมชนคณิตศาสตร์นานาชาติได้รับไม่ใช่แค่เพียงทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่เท่านั้น
แต่ยังเป็นข้อพิสูจน์ของทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่อีกด้วย!
นี่เป็นวันที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของคณิตศาสตร์เลยก็ว่าได้
งานของคณะกรรมการตรวจสอบสิ้นสุดลงแล้ว
ผู้ตรวจสอบทั้งสิบสองคนที่ได้รับการคัดเลือกจากสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศมีสองคนไม่ลงคะแนนเสียง ในขณะที่อีกสองคนที่เหลือมีมติเป็นเอกฉันท์
นี่เป็นระดับการยอมรับสูงสุดจากชุมชนคณิตศาสตร์
ไม่มีการลงคะแนนเสียงคัดค้านการอนุมัติของเอกสาร
ดังนั้นนับจากนี้เป็นต้นไป ทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่จะได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากชุมชนวิชาการ
ศาสตราจารย์โฮลเดน เลขาธิการสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศกำลังยืนอยู่ในหอประชุมของมหาวิทยาลัยจินหลิง ในขณะที่เขาประกาศอย่างเคร่งขรึมต่อนักวิชาการที่มาจากทั่วทุกมุมโลก
นักวิชาการทั้งหมดได้กลายเป็นบ้าไปในทันที…
…
ในที่สุดการบรรยายทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่ก็ได้สิ้นสุดลง
ขณะที่นักข่าวจากทั่วทุกมุมโลกต่างพากันแห่ไปที่มหาวิทยาลัยจินหลิง นักวิชาการที่มาเข้าร่วมในรายงานนี้ก็เริ่มออกจากจินหลิงเช่นกัน
ศาสตราจารย์ลู่เดินไปกับศาสตราจารย์เดอลีงย์ไปที่ประตูมหาวิทยาลัยจินหลิง
เดิมทีเขาวางแผนจะส่งศาสตราจารย์เดอลีงย์ไปที่สนามบิน แต่ศาสตราจารย์เดอลีงย์ก็ได้บอกกับลู่โจวว่าเขาได้จองรถแท็กซี่ไว้แล้ว
ศาสตราจารย์เดอลีงย์มองดูอดีตพี่เลี้ยงของเขาด้วยท่าทางยินดี
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด
“ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้เห็นข้อคาดการณ์มาตรฐานของก็อตเท็นดิ๊กที่ได้รับการพิสูจน์มาก่อน แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังทำให้ผมประหลาดใจอีกครั้งอยู่ดี”
ลู่โจวยิ้มและพูดอย่างถ่อมตน
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ทำให้คุณประหลาดใจเช่นกัน”
“ผมเป็นคนที่ได้รับเกียรตินั้น” เดอลีงย์ตบไหล่ลู่โจวและให้กำลังใจเขา เขากล่าวว่า “ขอแสดงความยินดีด้วย และผมขอให้โชคดี
“หนทางสู่อนาคตยังอีกยาวไกล”
ศาสตราจารย์เดอลีงย์ลากกระเป๋าเดินทางของเขาและเดินไปที่รถเมอร์ซิเดสเบนซ์สีดำที่รอเขาอยู่
ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ที่กำลังดูอยู่ใกล้ๆ ชูลทซ์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดกับฟาลติ้งส์
“เราควรบอกลากันไหม?”
“คุณทำได้ แต่ผมไม่ดีกว่า ผมต้องรีบไปขึ้นเครื่อง” ฟาลติ้งส์พูดขณะมองดูนาฬิกา เขาลากกระเป๋าเดินทางและเริ่มเดินออกไปทันที
ชูลทซ์ยักไหล่และเริ่มโบกมือลาลู่โจว
ลู่โจวโบกมือกลับเมื่อชูลทซ์ขึ้นรถและค่อยหายไปๆ
เขากำลังจะจากไปแต่ก็ได้ยินเสียงข้างหลังเขาเสียก่อน
“ศาสตราจารย์ลู่! รอสักครู่!”
ลู่โจวหยุดครู่หนึ่งแล้วหันกลับมา
“ศาสตราจารย์คาร์ลสัน? บังเอิญจัง คุณมาที่นี่ด้วยเหรอ?”
ศาสตราจารย์คาร์ลสันกล่าวว่า “ผมจะพลาดรายงานสำคัญแบบนี้ได้ไง… บ้าจริง คุณไม่เห็นว่าผมอยู่ที่นี่เหรอเนี่ย ผมรู้สึกเหมือนอกหัก!”
ลู่โจวยิ้มอย่างช้าๆ และถามว่า “รีบไปไหนมาครับ?”
“อันที่จริง… ผมต้องการบางอย่างจากคุณ ผมสาบานได้ว่ามันเป็นเรื่องที่ดี!”
คาร์ลสันถอนหายใจและกระแอมในลำคอ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
“สองเดือนที่ผ่านมาเราได้ปรึกษากับสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศแล้ว เกี่ยวกับการพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์ ความคิดเห็นของพวกเขาคือคุณพิสูจน์สมการศตวรรษได้อย่างไม่ต้องสงสัย… คุณรู้ไหมว่าเราได้ตั้งรางวัลมิลเลนเนียมไว้ ซึ่งจะมอบให้โดยสถาบันแห่งฝรั่งเศส”
ลู่โจวพยักหน้า
“โอเค ผมจะไปรับรางวัลตอนที่ว่างนะครับ”
“แน่นอน ถ้าคุณไม่อยากมา คุณสามารถบริจาคให้…” ศาสตราจารย์คาร์ลสันชะงักงันและพูดว่า “เดี๋ยวก่อนนะ? เมื่อกี๊คุณพูดว่าอะไรนะ?”
ลู่โจวทำให้เขาดูแปลกๆ ไปและพูดตอบ
“ผมบอกว่าจะไปน่ะ ทำไมเหรอ?”
ศาสตราจารย์คาร์ลสันกลับไปสู่ความเป็นจริงและส่ายหัว
“ไม่มีอะไร… ผมแค่แปลกใจนิดหน่อยน่ะสิ”
“แปลกใจอะไรขนาดนั้น” ลู่โจยิ้มพลางส่ายหัว หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า “แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับเวลาที่ผมมี น่าจะต้นปีหน้าหรือไม่ก็ปลายปีหน้า”
หากทุกอย่างเป็นไปตามแผน สถานีพลังงานคาดาราชฟิวชั่นในฝรั่งเศสก็จะเริ่มต้นการใช้พลังงานฟิวชั่น
ในฐานะที่เป็นการส่งออกแกนนิวเคลียร์ที่สองของจีนไปยังตลาดต่างประเทศ ลู่โจวน่าจะมาเยี่ยมเยียนมากที่สุดแล้ว
แน่นอนว่าจะขึ้นอยู่กับว่าเขายุ่งหรือเปล่า
ถ้าเขายุ่งเกินไป เขาอาจจะขอให้คนอื่นไปเยี่ยมเครื่องปฏิกรณ์แทนเขา
แต่ถ้าไม่ เขาก็คงจะไปด้วยตัวเอง
สุดท้ายแล้ว ที่นั่นก็มีโบราณวัตถุที่สำคัญในฝรั่งเศสที่เขาต้องไปรวบรวม
ศาสตราจารย์คาร์ลสันรู้สึกปลาบปลื้ม
“ไม่มีปัญหา! แค่แจ้งเราล่วงหน้าก่อนหนึ่งเดือนก็พอ!”
………………………………
