หลังจากที่กลับจากสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง ผู้อำนวยการหลี่ก็ไม่ได้อยู่ที่จินหลิงต่อ เขารีบกลับไปปักกิ่งทันที
เขาใช้เวลาสองวันเต็มในการเข้าพบผู้เชี่ยวชาญคอมพิวเตอร์ควอนตัมที่สถาบันวิจัยสารกึ่งตัวนำระดับต้นๆ ของปักกิ่งและปรึกษากับพวกเขาเกี่ยวกับความปลอดภัยของเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ควอนตัม
ด้านในออฟฟิศที่ศูนย์วิจัยไมโครอิเล็กทรอนิกส์
หลังจากฟังคำอธิบายและความกังวลของผู้อำนวยการหลี่เกี่ยวกับความเสี่ยงในระบบความปลอดภัยของเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ควอนตัม ผู้อำนวยการที่มีอายุเจ็ดสิบกว่ายิ้มและคัดค้านความคิดนั้น
“คุณกังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ในทางทฤษฎีแล้ว คอมพิวเตอร์ควอนตัมเป็นภัยต่ออัลกอริทึมการเข้ารหัสแบบอสมมาตร แต่เรายังห่างไกลจากเทคโนโลยีนี้”
“มันห่างไกลมาก แต่แม้คอมพิวเตอร์ควอนตัมที่ล้ำสมัยที่สุดก็ประมวลผลได้แค่ 20 คิวบิตเท่านั้น คอมพิวเตอร์ D-Wave ของกูเกิ้ลคือผู้นำอุตสาหกรรมนี้ และมันประมวลผลได้แค่ 80 คิวบิตเอง แต่มันไม่ได้น่าประทับใจขนาดนั้นหรอกนะ แทนที่จะใช้เกตควอนตัมในการควบคุมคิวบิต มันใช้อัลกอริทึมการอบอ่อนเชิงควอนตัมเป็นทางลัดแทน แม้แต่ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ดั้งเดิมยังแสดงผลได้ดีกว่า มันค่อนข้างที่จะขัดกับวงการคณิตศาสตร์ไปหน่อย”
“ไม่ว่าคอมพิวเตอร์ควอนตัมจริงๆ จะมีการประมวลผลมากกว่า 20 คิวบิตหรือไม่ หรือคอมพิวเตอร์ควอนตัมซูโดประมวลผลได้มากกว่า 80 คิวบิตหรือไม่ก็ตาม การเจาะคอมพิวเตอร์การเข้ารหัสสมัยใหม่ก็ทำได้ยากอยู่ดี ดูอย่างอัลกอริทึมการเข้ารหัสอาร์เอสเอที่โด่งดังเป็นตัวอย่างสิ เนื่องจากความซับซ้อนของปัญหาการแยกตัวประกอบเฉพาะ มันไม่มีอะไรที่คอมพิวเตอร์ควอนตัมที่ประมวลผลได้น้อยกว่า 200 คิวบิตจะทำไม่ได้”
ผู้อำนวยการหลี่พูดอย่างระมัดระวัง “คุณหมายความว่าอย่างไรที่ว่ามันทำอะไรไม่ได้”
ผู้อำนวยการอู๋เจียนเชิงพูด “ระยะเวลาในการเจาะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปี นั่นแปลว่าถ้าเกิดมีใครก็ตามที่มีคอมพิวเตอร์ควอนตัมที่มี 200 คิวบิต พวกเขาก็ต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งปีกว่าจะเจาะรหัสธนาคารของคุณได้ แล้วถ้าคุณเปลี่ยนกุญแจเข้ารหัส พวกเขาก็ต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด”
กุญแจสาธารณะไม่ใช่รหัสครั้งเดียว เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเข้าถึงข้อมูลก็จะเกิดความเสี่ยงขึ้นทันที พวกเขาสามารถเปลี่ยนกุญแจสาธารณะได้ทุกเมื่อ
หลังจากที่เห็นว่าผู้อำนวยการหลี่ยังกังวลอยู่ อู๋เจียนเชิงถอนหายใจและพูด “การพัฒนาเทคโนโลยีควอนตัมเป็นไปอย่างช้าๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราชำนาญในเรื่องของคอมพิวเตอร์ควอนตัม เราจะสามารถพัฒนาอัลกอริทึมการเข้ารหัสที่สำคัญได้ เราไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ขนาดนั้นตอนนี้”
“แล้วถ้าเกิด…” ผู้อำนวยการหลี่นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “ถ้า…เทคโนโลยีควอนตัมพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว และเราหรือคู่แข่งของเราเกิดเชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ควอนตัมขึ้นมาล่ะครับ”
“เป็นไปไม่ได้” ผู้อำนวยการอู๋เจียนเชิงพูดอย่างไม่ลังเล เขาขัดผู้อำนวยการหลี่และพูด “ไม่มีทางที่เทคโนโลยีจะสามารถพัฒนาได้อย่างรวดเร็วหรอก มันต้องใช้เวลากว่าเทคโนโลยีใหม่จะสมบูรณ์แบบ มันคือกระบวนการที่ต่อเนื่อง ไม่ใช่การก้าวกระโดด โดยเฉพาะในตอนที่งานวิจัยวิทยาศาสตร์ให้ความสำคัญกับเรื่องของการทำงานเป็นทีม นั่นก็ยิ่งทำให้การดำเนินการยิ่งช้าและยากเข้าไปอีก”
“ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นไปได้ที่จะมีการค้นพบคอมพิวเตอร์ควอนตัมพรุ่งนี้ คุณก็ต้องแก้ปัญหาเรื่องสสารสูญเสียพฤติกรรมเชิงควอนตัมและการประมวลผลทางเสียงก่อน ผมให้เอกสารงานวิจัยล่าสุดกับคุณก็ได้นะ แต่ไม่มีเอกสารไหนที่พบทางออกของปัญหาเหล่านี้เลย”
หลังจากที่เห็นว่าผู้อำนวยการอู๋มั่นใจขนาดนี้ ผู้อำนวยการหลี่ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
เขาอยากบอกความจริงกับเขา แต่เขาต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อน เขาไม่อยากเป็นคนที่ทำข้อมูลความลับทางราชการรั่วไหล
“ผมก็แค่ยกตัวอย่างเฉยๆ แล้วถ้าคนอื่นกำลังปิดบังผลการทดลองอยู่ล่ะ”
หลังจากที่เห็นว่าผู้อำนวยการหลี่ยังคงหลงใหลไม่ฟังใครกับเรื่องเพ้อฝัน ผู้อำนวยการอู๋เจียนเชิงจึงไม่อยากเถียงต่อ เขาพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจและพูด “ใช่ มันเป็นไปได้ที่คอมพิวเตอร์ควอนตัมจะตกลงมาจากฟ้าในวันพรุ่งนี้”
“แล้วมันจะเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของข้อมูลของเรา”
ในที่สุดผู้อำนวยการหลี่ก็รู้สึกโล่งใจ แต่หลังจากนั้นไม่นานความโล่งใจก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลใจแทน
ฉันรู้ว่าความกังวลของฉันแม่นยำเสมอ
โชคยังดีที่ฉันยังมีเวลากอบกู้มันไว้ได้…
หลังจากไปเยี่ยมเยียนสถาบันวิจัย ผู้อำนวยการหลี่ก็กลับมาที่ออฟฟิศของเขาทันที
เขาใช้เวลาอีกหนึ่งวันในการเขียนรายงาน หลังจากนั้นเขานำรายงานนี้ไปให้ราชการระดับสูง
ตอนที่เขายืนอยู่ที่ประตูออฟฟิศที่เขาคุ้นเคย ประธานาธิบดีนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะมะฮอกกานีและกำลังอ่านจดหมายในมืออย่างตั้งใจ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกแปลกๆ กับจดหมายนี้
เขาเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป
ตอนที่ประธานาธิบดีเห็นผู้อำนวยการหลี่เดินเข้ามา เขายิ้มและวางจดหมายที่อยู่ในมือของเขา หลังจากนั้นเขาพูดอย่างอบอุ่น “โอ้ สวัสดีครับ”
“ครับ ผมจะต้องรายงานบางอย่างให้คุณทราบ”
ผู้อำนวยการหลี่พยักหน้าและเดินเข้าไป เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เมื่อสองวันที่แล้วตอนที่ผมไปจินหลิง นักวิชาการลู่ให้ของขวัญอีกชิ้นกับเรา”
“แล้วถ้ามันเป็นของขวัญ ทำไมคุณถึงจริงจังนักล่ะ”
ประธานาธิบดียิ้มและยื่นจดหมายให้ผู้อำนวยการหลี่
“อ่านนี่ก่อนสิ”
ผู้อำนวยการหลี่รับจดหมายจากประธานาธิบดี
เขาเหลือบไปมองจดหมายและพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง เขายิ้มและยื่นจดหมายกลับไป
“ดูเหมือนว่าศาสตราจารย์ลู่คิดเรื่องนี้มาอย่างดีแล้ว”
“ใช่” ประธานาธิบดียิ้มและพูด “เป็นเกียรติสำหรับเราเป็นอย่างมากที่มีนักวิชาการเก่งๆ แบบนี้”
หลังจากที่เงียบไป เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าเดิม
“บอกผมมาว่าคุณคิดอย่างไรกับจดหมายนี้”
ผู้อำนวยการหลี่ครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพูด “คำแนะนำของผมคือเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อนตอนนี้”
ประธานาธิบดีถาม “ทำไมเหรอ”
“เพราะว่าแม้ว่าเราจะค้นพบเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ควอนตัมแล้ว แต่ศาสตราจารย์ลู่ได้เตือนเราในจดหมายของเขาว่าเราไม่มีอัลกอริทึมการเข้ารหัสที่สามารถรับมือกับการถอดรหัสลับที่มีพลังขนาดนี้ได้ครับ”
ผู้อำนวยการหลี่นิ่งไปครู่หนึ่งและมองดูปฏิกิริยาของประธานาธิบดี
ตอนที่ประธานาธิบดีพยักหน้า ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกโล่งใจและพูดต่อ “คำแนะนำของผมคือให้สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนเผยเรื่องการค้นพบออกมาบางส่วนเพื่อที่ทางอุตสาหกรรมจะได้เตรียมตัวรับมือกับเทคโนโลยีก้าวล้ำ เพราะสุดท้ายแล้วศาสตราจารย์ลู่ก็เป็นคนที่ประกาศเรื่องที่เขากำลังทำวิจัยเทคโนโลยีควอนตัมให้โลกรู้…”
ผู้อำนวยการหลี่มีรอยยิ้มบนใบหน้า
“ผมเกรงว่าโลกจะเริ่มเป็นกังวล”
ประธานาธิบดีพยักหน้า
มันคงจะไม่เป็นไรถ้าเทคโนโลยีพัฒนาไปอย่างช้าๆ
หลังจากที่เทคโนโลยีสมบูรณ์ สังคมก็คงสามารถปรับตัวเข้ากันการเปลี่ยนแปลงได้แล้ว
แต่ถ้าอยู่ดีๆ มีการประกาศออกไปว่าพวกเขาสามารถพัฒนาคอมพิวเตอร์ควอนตัมได้ถึง 500 คิวบิต มันก็เหมือนกับประกาศว่าเทคโนโลยีการเข้ารหัสทั้งหมดล้าสมัยไปแล้ว
มันจะส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการเงินและอื่นๆ ที่ต้องพึ่งพาการรักษาความปลอดภัยของข้อมูล มันเหมือนการโยนระเบิดไปสู่โลกดิจิตอล สังคมก็จะต้องหาวิธีในหารปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่นี้
บางคนอาจจะถอนเงินทั้งหมดออกจากธนาคารหรือแม้แต่ยกเลิกธุรกรรมทางการเงินออนไลน์ทั้งหมด…
ท้ายที่สุดแล้วศาสตราจารย์ลู่ก็มีความสามารถที่สำหรับการค้นพบที่ยิ่งใหญ่นี้…
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสังคมคงรับมือกับเรื่องนี้ไม่ทัน
เพราะสุดท้ายแล้วผู้คนก็เชื่อทุกอย่างที่ออกมาจากปากนักวิชาการคนนี้อยู่แล้ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ประธานาธิบดีพูด “เราจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับตลอดไปไม่ได้ เราจะต้องคิดว่านักวิชาการลู่รู้สึกอย่างไร เราจะต้องจริงจับกับความเสี่ยงนี้ที่จะตามมาจากเทคโนโลยีใหม่นี้ แต่การยับยั้งการเกิดเทคโนโลยีใหม่ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องที่สมควรทำ”
“ผมก็คิดแบบนั้นครับ” ผู้อำนวยการหลี่พยักหน้าและพูด “สิ่งที่ผมจะแนะนำก็คือให้สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนเกริ่นเรื่องนี้ออกมาก่อน แล้วเราค่อยๆ ทำให้คนกระตือรือร้นกับเทคโนโลยีเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ควอนตัมขึ้นมา
ประธานาธิบดี “แล้วอะไรอีก”
ผู้อำนวยการหลี่ “เราควรทำตามที่นักวิชาการลู่เสนอครับ! เราค้นพบอัลกอริทึมการเข้ารหัสที่ไม่สามารถเจาะได้ แม้แต่คอมพิวเตอร์ควอนตัมเองก็ทำไม่ได้ ทันทีที่เราอัลกอริทึมนี้เจอ มันก็จะไม่มีความเสี่ยงเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ควอนตัม และเราสามารถนำเทคโนโลยีนี้ไปผสมผสานเข้ากับสังคมของเรา”
ประธานาธิบดีพยักหน้าเห็นด้วย
“เป็นความคิดที่ดี แล้วคุณคิดว่าคนที่ควรดูแลเรื่องการตามหาอัลกอริทึมนี้คือใคร”
ผู้อำนวยการหลี่สายตาของประธานาธิบดี เขาก็รู้สึกช่วยไม่ได้
ชัดเจนว่าประธานาธิบดีมีคนที่ต้องการในหัวอยู่แล้ว
“การถอดรหัสข้อมูลคือแขนงหนึ่งของคณิตศาสตร์ และนักวิชาการลู่คือนักคณิตศาสตร์อันดับหนึ่งของประเทศเรา อีกอย่างเขายังเป็นหนึ่งในผู้ค้นพบคอมพิวเตอร์ควอนตัม ไม่มีใครเข้าใจความสำคัญของมันเท่าเขาอีกแล้ว แค่ชื่อเสียงของเขาเพียงอย่างเดียวก็ทำให้คุณรู้สึกมั่นใจแล้ว”
“ผมขอเสนอให้ศาสตราจารย์ลู่เข้ามาดูแลเรื่องนี้”
ประธานาธิบดียิ้มและพูด “เป็นความคิดที่ดี ผมจะเขียนจดหมายถึงนักวิชาการลู่และมอบหมายให้เขาทำภารกิจที่สำคัญนี้ให้สำเร็จ”
“ส่วนที่เหลือก็ทำเท่าที่ทำได้”
ผู้อำนวยการหลี่สัมผัสได้ถึงความกดดัน แต่เขาก็ยังพยักหน้าและพูดด้วยท่าทีที่จริงจัง “ได้ครับ”
……………………
