การสัมภาษณ์ใช้เวลาไปยี่สิบนาที
ลู่โจวเดินออกจากร้านกาแฟและเดินไปที่รถ จากนั้นเขาก็เปิดประตูหน้าแล้วขึ้นรถ
ศาสตราจารย์เกรเยอร์นั่งรออยู่ตรงที่นั่งคนขับ เขาเปิดแอร์หลับดูท่าทางสบายเชียว เมื่อลู่โจวเข้ามาในรถ เขาก็ถาม “เสร็จแล้วเหรอ?”
ลู่โจวคาดเข็มขัดแล้วตอบ “เสร็จแล้วครับ”
ในช่วงสัมภาษณ์ ศาสตราจารย์เกรเยอร์ไม่ได้อยู่รอที่ร้านกาแฟด้วย พอเริ่มสัมภาษณ์ เขาก็กลับมาที่รถราวกับว่าเขาไม่อยากอยู่ที่นั่นต่อแม้แต่วิเดียว
ลู่โจวรู้สึกสงสัย เขาจึงถาม “คุณกับคุณเบลินด้า…”
“เราเคยอยู่ด้วยกัน…แต่ก็ไม่นาน” ศาสตราจารย์เกรเยอร์กล่าว “เธอเป็นแฟนเก่าฉัน”
ลู่โจวมองเขาด้วยความประหลาดใจ
‘เชี่ย จริงดิ?’
เบลินด้าดูเหมือนอายุยี่สิบกว่าเองนะ
หรืออาจเป็นเพราะเธอแต่งหน้า…
ศาสตราจารย์เกรเยอร์มองลู่โจวราวกับว่าเขารู้ว่าลู่โจวคิดอะไรอยู่ “อย่าคิดว่าฉันแก่ ปีนี้ฉันพึ่งสี่สิบ ฉันยังมีโอกาสได้เหรียญฟิลด์อยู่!”
ลู่โจวกล่าว “แต่รางวัลรอบถัดไปเป็นปี 2018 ตอนนั้นศาสตราจารย์ก็สี่สิบสามแล้ว”
“ฉันแค่ล้อเล่น แถมฉันไม่ได้อยู่สาขาคณิตศาสตร์” ศาสตราจารย์เกรเยอร์กล่าว เขากระแอมแล้วเปลี่ยนเรื่อง “จะว่าไป ลู่โจว ฉันได้ยินเพื่อนเธอเหยียนซินเจวี๋ยบอกว่าเธออายุยี่สิบแล้ว แต่ยังโสดอยู่ ตอนฉันอายุเท่าเธอ ฉันก็มีแฟนมาสองคนแล้ว นอกจากคณิตศาสตร์ เธอไม่สนใจอะไรเลยเหรอ?”
ลู่โจวอาย เขาจึงยิ้มแล้วกล่าว “มีแน่นอนครับ”
ศาสตราจารย์เกรเยอร์เลิกคิ้วถามด้วยความสนใจ “อย่างเช่น?”
ลู่โจว “มีฟิสิกส์ด้วย”
ศาสตราจารย์เกรเยอร์ “…”
…
เมื่อลู่โจวกลับมาโรงแรม เขาก็เริ่มเก็บข้าวของ
เขาอยู่ยุโรปมาเกือบสามเดือนแล้ว
ตอนขามา เขาเอาเสื้อผ้ามาแค่ไม่กี่ตัวเท่านั้น แต่ตอนนี้กระเป๋าเขาแน่นไปหมด เขาไม่รู้ว่าศุลกากรจะสร้างความลำบากให้เขาไหม
ไม่ว่ายังไงทริปเดินทางมายุโรปก็จบลงแล้ว
เขาแทบอดใจไม่ไหวที่จะกลับประเทศและรับรางวัลภารกิจ
อย่างน้อยเขาควรได้รับผลการประเมิน S+ ใช่ไหม?
จากนั้นภารกิจต่อไปของเขาก็จะเป็นภารกิจรางวัล
ส่วนความเป็นไปได้อื่น ลู่โจวไม่อยากคิดถึง
ถ้าเขาไม่ได้ S+ มันคงผิดปกติแล้ว
ลู่โจวกำลังยัดนมผงที่ซื้อให้น้องสาวลงในกระเป๋า แต่แล้วโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น
เขารับสายแล้วพูด “ฮัลโหล?”
“ฉันเอง”
ลู่โจวอึ้งไปชั่วครู่
เขาถามด้วยความสงสัย “คุณคือ?”
มีเสียงไอดังผ่านโทรศัพท์มาอย่างแรงราวกับว่าอีกฝ่ายกำลังสำลัก
ไม่นาน ชายชราก็ได้สติแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“แฟรงก์ วิลกเซค เราพบกันเมื่อเดือนก่อน!”
เชี่ย!
ลู่โจวประหลาดใจเมื่อได้ยินชื่ออีกฝ่าย
เขาโทรมาหาฉันทำไมนะ?
นับตั้งแต่งานประชุมมันก็เดือนหนึ่งแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาไปอเมริกาแล้วเหรอ?
“ขอโทษครับ ผมจำเสียงคุณไม่ได้…” ลู่โจวกล่าว เขารีบเปลี่ยนเรื่องทันที “มีอะไรเหรอครับ?”
แฟรงก์ถาม “ตอนนี้เธอว่างไหม?”
ลู่โจว “ว่างครับ”
“งั้นก็มาออฟฟิศฉัน ฉันมีอะไรจะบอก”
ชายชราไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่ม กลับกันเขาวางสายทันที
ลู่โจวบินพรุ่งนี้ตอนกลางคืน ดังนั้นเขาจึงยังมีเวลา เขาเดินไปที่ออฟฟิศของชายชราทั้งๆ ที่ยังงุนงงอยู่
เมื่อเขาเห็นแฟรงก์ วิลกเซค อีกฝ่ายก็ส่งสัญญาณให้เขานั่งลง จากนั้นแฟรงก์ก็บอกให้ผู้ช่วยไปเอากาแฟมาสองถ้วย
ขณะที่ชายชราจ้องมองไปที่แก้วกาแฟ เขาก็พูดอย่างช้าๆ
“อนุภาค 750 GeV อาจสร้างฟิสิกส์ยุคใหม่ ถ้ามันเป็นจริง คุณค่าของมันอาจสูงกว่ารางวัลโนเบลอีก นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีทุกคนสนใจเรื่องนี้ แม้แต่ฉันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น”
ลู่โจวนิ่งเงียบรอให้ชายชราพูดต่อ
แฟรงก์หยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าวต่อ “ฉันประเมินพรสวรรค์ฟิสิกส์เชิงคณิตศาสตร์ของเธอไว้สูง ถ้าเธอสนใจ เธอมาร่วมงานวิจัยของฉันไหม? เรามาแก้’ปริศนา’นี้ด้วยกัน”
ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีแทบทุกคนจากทั่วทุกมุมโลกต่างกำพยายามไขปริศนานี้ แต่จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครได้อะไรที่พอมีค่า
ยังมีอีกมากรอแก้ไขอยู่
เมื่อ LHC ของ CERN เปิดเผยข้อมูล 750 GeV เพิ่มเติม ตอนนั้นอาจมีคนได้รับรางวัลโนเบล
แม้ว่าตัวแฟรงก์เองจะเคยได้รับรางวัลโนเบลมาแล้ว แต่มันก็ไม่มีกฎที่บอกว่าห้ามรับรางวัลโนเบลสองครั้ง แต่มันก็มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับรางวัลโนเบลสองครั้ง มันจึงเป็นภารกิจที่ยากมากอย่างไม่ต้องแปลกใจเลย
ถ้าการค้นพบนี้น่าทึ่งพอ มันอาจเป็นไปได้…
การมีโอกาสได้จารึกชื่อไว้ในประวัติศาสตร์เป็นเรื่องหาได้ยาก ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากพลาดโอกาสนี้ไป
ลู่โจวถาม “ไขปริศนาให้เสร็จ…คุณหมายถึงอธิบายทฤษฎีของอนุภาคที่ไม่รู้จักนี้?”
“ใช่” แฟรงก์กล่าวและพยักหน้าไปพลาง “อันที่จริง ฉันไม่ได้เป็นแค่นักวิจัยของ CERN เท่านั้น แต่ฉันยังทำงานอยู่ฝ่ายฟิสิกส์เชิงทฤษฎีของ MIT ด้วย เธอสนใจปริญญาเอกจาก MIT ไหม?”
ลู่โจวอึ้ง เขาไม่รู้เลยว่าชายชราจะมอบข้อเสนอแบบนี้ให้เขา
MIT เป็นหนึ่งในมหาลัยฟิสิกส์ชั้นนำของโลก ไม่ต้องพูดถึงคนเชิญเป็นผู้ชนะรางวัลโนเบลเลย
ถ้ามหาวิทยาลัยจินหลิงไม่ได้สร้างแผนฝึกอบรมส่วนบุคคลให้ลู่โจว บางทีเขาอาจยอมรับข้อเสนอนี้ไปแล้ว
สุดท้ายลู่โจวก็ไม่ยอมรับมัน เพราะเขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น
การปฏิเสธข้อเสนอแทบเป็นการไม่สุภาพ ดังนั้นลู่โจวจึงพยายามปฏิเสธชายชราแบบรักษาน้ำใจ
เขาส่ายหน้าแล้วกล่าว “ขอบคุณสำหรับข้อเสนอครับ แต่ผมขอโทษ…ผมสัญญาแล้วว่าจะไปเรียนปริญญาเอกที่พรินซ์ตัน”
“พรินซ์ตัน…พรินซ์ตันเด่นทางคณิต” แฟรงก์กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาดูไม่ใส่ใจนัก “แต่แม้ว่าเธอจะเลือกพรินซ์ตัน แต่ข้อเสนอของฉันก็ยังมีผลอยู่ เพราะยังไงเสียในยุคนี้มีหลายสิ่งที่สื่อสารกันได้ผ่านอินเทอร์เน็ต เธอเก็บข้อเสนอของฉันไปพิจารณาก็ได้นะ…”
แฟรงก์หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเธอสนใจรางวัลโนเบลอะนะ…”
ลู่โจว “…?!”
ประโยคนี้ทำให้เขาช็อก
เขาช็อกจนลืมพูดเลยทีเดียว
………………………………….
