ลู่โจวเคยได้ยินชื่อของเขา เพราะชายชรามีชื่อเสียงมาก
มันไม่ได้พูดเกินจริงเลยว่าศาสตราจารย์ชิวเป็นผู้นำในโลกคณิตศาสตร์จีน
เขาเทียบได้กับบุคคลผู้ยิ่งใหญ่อย่างฮั่วหลัวเกิงและเฉินเสิ่งเซิน
ปริญญาเอกตอนอายุยี่สิบสองเป็นรองศาสตราจารย์ตอนอายุยี่สิบห้าแก้ไขข้อคาดการณ์คาลาบีตอนอายุยี่สิบเจ็ดได้เหรียญฟิลด์สตอนอายุสามสิบสี่…มันราวกับว่าชายคนนี้มีโปรแกรมโกงในชีวิตจริง
ความสำเร็จด้านวิชาการเหล่านี้ทำให้ทุกวันนี้เขากลายเป็นหนึ่งในนักคณิตศาสตร์ที่ทรงอิทธิพลที่สุด อิทธิพลของเขาขยายไปสาขาต่างๆ อย่างทอพอโลยี เรขาคณิตเชิงพีชคณิต ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป และแม้แต่ฟิสิกส์พลังงานสูง!
ที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คือการพิสูจน์ข้อคาดการณ์คาลาบีของเขา ซึ่งได้วางรากฐานทางทฤษฎีของทฤษฎีซูเปอร์สตริงในปี 1980
ในโลกฟิสิกส์เชิงทฤษฎี ผู้อาวุโสท่านนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในบิดาผู้สร้างทฤษฎีซูเปอร์สตริง
คนที่อยู่ในสาขาคณิตศาสตร์ต่างก็รู้จักเทพคนนี้ แม้แต่คนในสาขาฟิสิกส์เชิงทฤษฎียังรู้จักเขา
อย่างไรก็ตามปกติศาสตราจารย์ชิวจะยุ่งมาก ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะเห็นเขา
ในทางกลับกันแค่ได้คุยกับเขาระยะสั้นๆ เราก็ได้ประโยชน์มากมาย
ดังนั้นเมื่อลู่โจวได้ยินว่าศาสตราจารย์หรูจะพาเขาไปพบศาสตราจารย์ชิว เขาจึงถามทันที “เราจะไปปักกิ่งกันตอนไหนครับ?”
ศาสตราจารย์หรูยิ้มแล้วกล่าว “ประมาณเดินตุลาคม”
“…”
งั้นทำไมศาสตราจารย์ถึงมาบอกผมตอนนี้ล่ะ?
ลู่โจวพูดไม่ออก
เมื่อศาสตราจารย์หรูเห็นลู่โจวเงียบ เขาก็กล่าว “ตอนนี้ฉันไม่ได้มีโปรเจกต์ให้เธอทำ ดังนั้นเธอต้องศึกษาด้วยตัวเอง ฉั ไม่มีอะไรพูดเกี่ยวกับคณิตศาสตร์นัก แต่สำหรับควอนตัมโครโมไดนามิกส์ เธอยังมีเรื่องให้เรียนรู้อีกมาก ฉันส่งตารางเรียนให้เธอทางอีเมลแล้ว ถ้าเธออยากจบการศึกษาในปีนี้ เธอก็ไปเรียนคลาสเหล่านี้ซะ ฉันจะทดสอบเธอตอนสิ้นเทอมนี้ แนวทางสอบอยู่ในคลาสที่ฉันส่งให้เธอ”
เมื่อลู่โจวได้ยินแบบนั้น เขาก็กล่าว “ศาสตราจารย์ แนวทางมันคลุมเครือเกินไปแล้ว”
ศาสตราจารย์หรูยิ้ม “เธอกลัวอะไร? เชื่อมั่นในตัวเองสิ!”
…
เขาต้องเรียนควอนตัมโครโมไดนามิกส์ให้หนัก แต่เขาต้องทำเรื่องอื่นก่อน
หลังลู่โจวออกจากออฟฟิศศาสตราจารย์หรู เขาก็ไม่ได้เถลไถลไปไหน กลับกันเขากลับไปหอพักแล้วนั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊ค เขาเริ่มวิจัยข้อมูลจากปืนสแกนเนอร์
เขาไม่รู้ว่าถ่านก้อนนี้ผลิตขึ้นมาได้ไง เพราะเทคโนโลยีมันล้ำโลกไปไกล
ทิ้งเรื่องวัสดุอิเล็กโตรดเชิงลบไว้ข้างๆ แค่’ออกซิเจนสแกนนิ่งไดอะแฟรม’ที่อยู่ข้างตัวถ่านก็ไม่สามารถผลิตได้ด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันแล้ว
แม้ลู่โจวจะรู้โครงสร้างและพารามิเตอร์ของวัสดุ แต่เขาจะเอาข้อมูลไปโพสต์บนโลกออนไลน์แล้วรอคนมาช่วยก็ไม่ได้ เพราะไม่มีแล็บไหนในโลกที่สร้างไดอะแฟรมผอมขนาดนี้ได้
ทุกคนรู้ว่าลิเธียมจะไม่ทำปฏิกิริยากับออกซิเจนเท่านั้น แต่มันยังทำปฏิกิริยากับไนโตรเจนในอากาศเพื่อสร้างผลึกลิเธียมไนไตรดที่ลดลงได้ยากด้วยเช่นกัน ถ้าไอน้ำรั่วไหลออกมา มันจะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง
คนญี่ปุ่นมีความทะเยอทะยานในเรื่องนี้ แต่พวกเขายังไม่พบหนทาง
ถ้าใครแก้ปัญหาคัดกรองแก๊สได้ งั้นถังออกซิเจนก็สามารถนำมาติดกับแบตเตอรี่ลิเธียมไอออนได้ และนี่ก็อาจเกิดรถพลังงานใหม่เลยทีเดียว
อย่างไรก็ตามไม่มีใครอยากให้รถระเบิด
หลังผ่านการวิจัยเชิงลึก ลู่โจวมั่นใจว่าถ่านก้อนนี้เป็นแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ในตำนาน
อิเล็กโตรดคือห้องแก๊สที่ถูกครอบด้วยตัวคัดกรองแก๊ส และอิเล็กโตรดเชิงลบคือวัสดุอิเล็กโตรดเชิงลบลิเธียมที่ถูกหุงด้วยอิเล็กโทรไลต์ อย่างไรก็ตามอิเล็กโทรไลต์ไม่รั่วไหลเลย และวัสดุอิเล็กโตรดเชิงลบก็เปลี่ยนเป็นลิเธียมออกไซด์โดยสมบูรณ์
โครงสร้างออกแบบได้เรียบง่ายและชัดเจน แต่ต่อให้คนมีโมเดลก็ไม่มีใครสร้างมันได้ นี่เป็นเพราะส่วนที่ยากคือรายละเอียดทั้งหมด ปัญหาส่วนใหญ่อยู่ที่วัสดุ
ลู่โจวพยายามค้นหาพลาสติกในแบตเตอรี่บนโลกออนไลน์ แต่เขาก็หาไม่ได้เลย
โชคดีวัสดุที่จำเป็นเพื่อปกป้องอิเล็กโตรดขั้วลบลิเธียมและเพื่อป้องกันการเติบโตของลิเธียมเดนไดรต์ไม่ได้เป็นของหายากนัก ลู่โจวคิดว่ามันแก้ไขได้
ลู่โจวเห็นแผ่นฟอยล์ทองแดงภายใต้ฟูลลี่ออกซิไดซ์ลิเธียมแอโนด
แน่นอนฟอยล์ทองแดงไม่ใช่กุญแจสำคัญของการป้องกันการเกิดลิเธียมเดนไดรต์ กุญแจสำคัญคือฟิล์มที่มีความพรุนระดับนาโน PDMS1 ที่หุ้มฟอยล์ทองแดง
วัสดุ PDMS ไม่ได้แปลกใหม่อะไร มันมีชื่อว่าโพลีไดเมทิลไซล๊อกเซน ซึ่งสามารถพบได้ในผลิตภัณฑ์ดูแลผิว โครงสร้างนาโนพอร์ของ PDMS เป็นกุญแจสำคัญในการแก้’ปัญหาการหายใจ’
ส่วนฟิล์มที่มีความพรุนระดับนาโนที่ทำจากพีดีเอ็มเอสลู่โจวเดาว่ามันทำมาจากการหมุนเคลือบด้วยกรดไฮโดรฟลูออริก
เมื่อลู่โจวเห็น HCNs[1] แบบพิเศษที่อยู่ใต้ฟิล์มพีดีเอ็มเอสเขาก็เดาได้ว่าคาร์บอนนาโนสเฟียร์เหล่านี้สร้างสมดุลให้กับการเติบโตของลิเธียมเดนไดรต์
หลังเล่นโน้ตบุ๊คราวครึ่งชั่วโมง ลู่โจวก็เอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วถอนหายใจ “งานนี้ยากมาก!”
แม้แต่โน้ตบุ๊คราคาสองหมื่นหยวนก็จัดการเรื่องนี้ไม่ได้…ฉันเดาว่าฉันต้องพึ่งพาคอมพิวเตอร์เฉพาะทางเพื่อประมวลข้อมูลนี้
เขาวางแผนสร้างห้องแล็บใกล้มหาวิทยาลัยจินหลิงเพื่อศึกษาอุปกรณ์นี้ จากนั้นเขาก็จะจ้างนักศึกษาปริญญาโทและปริญญาเอกกลุ่มใหญ่เพื่อทำงานให้เขา ป่านนั้นเขาอาจใช้เสี่ยวอายสั่งงานนักศึกษาเหล่านี้แทนได้ด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตามตอนนี้มีสิ่งสำคัญกว่านั้นรอเขาอยู่
ลู่โจวหยิบกระดาษเอสี่จากโต๊ะ เขาเขียนลงไปสองประโยคแล้ววงกลมคำว่า’ฟิล์ม PDMS’ และ ‘คาร์บอนนาโนบอล’
เขาวางแผนจดสิทธิบัตรสองสิ่งนี้ จากนั้นเขาก็จะจดสิทธิบัตรทั้งสองรวมกันแล้วเรียกว่ามัน’วัสดุแอโนดLe’
ถ้าเขามีเวลา เขาสามารถหากระบวนการผลิตและจดสิทธิบัตรขั้นตอนการผลิตทางอุตสาหกรรมได้ด้วยซ้ำ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ผลิตแบตเตอรี่ด้วยตัวเอง แต่เขาก็ยังขายให้คนอื่นทำกำไรได้
อย่างไรก็ตามลู่โจวไม่เลือกที่จะทำแบบนี้
อย่างแรกเลยเพราะการออกแบบและการผลิตสิ่งนี้อยู่นอกเหนือความสามารถของเขา นอกจากนี้เขารู้ว่าในฐานะนักวิจัยทางวิทยาศาสตร์ การต่อสู้ของเขาอยู่ในห้องแล็บ ไม่ใช่ห้างสรรพสินค้าหรือโรงงาน
ส่วนวิธีส่งเทคโนโลยีนี้เข้าสู่ตลาด เขาจะปล่อยให้วิศวกรผู้เชี่ยวชาญออกแบบ ส่วนงานง่ายๆก็ปล่อยให้คนทั่วไปทำไป
พอถึงเวลานั้นค่อยอัปเกรดอุปกรณ์ด้วยค่าธรรมเนียมสิทธิบัตรดีกว่า และย้อนกลับเทคโนโลยีบางส่วนจากถ่านก้อนนี้เอา จะวิจัยและติดตั้งโรงงานผลิตเองมันไม่จำเป็นและไม่มีประสิทธิภาพเลย
การทำสายผลิตโรงงานและวิจัยผลิตภัณฑ์เป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน เขาถนัดด้านวิจัยผลิตภัณฑ์มากกว่า
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับค่าธรรมเนียมสิทธิบัตร
เขารู้ว่าอย่างน้อยเขาต้องสร้างใหม่ถ่านก้อนนี้ในห้องแล็บของตัวเอง
ไม่งั้นเขาคงอธิบายหลายๆอย่างในสิทธิบัตรของตัวเองไม่ได้
นี่เป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบการทดลอง
เมื่อเขาแก้ปัญหาออกแบบทดลองได้ เขาก็สามารถจดสิทธิบัตรได้อย่างมีความสุข
และเขาก็จะมีส่วนช่วยเหลือในสังคม!
………………………………..
[1]HCNs – เซรามิกวิศวกรรม
