เฉินยู่ซานไม่ได้พูดถึงเหล้า
พวกเขาไปร้านกาแฟหน้าประตูมหาวิทยาลัย ทั้งสองสั่งมอคคาและคาปูชิโน่มาอย่างละแก้วก่อนจะไปนั่งอยู่ริมหน้าต่าง
“ทำไมจู่ๆ คุณถึงกลับมาล่ะ?”
เฉินยู่ซานตอบอย่างเฉยเมย “มันเป็นช่วงหยุดซัมเมอร์ ทำไมฉันจะกลับมาจินหลิงไม่ได้ล่ะ?”
มีเรื่องอย่างวันหยุดซัมเมอร์ของนักศึกษาปริญญาโทด้วยเหรอ?
ลู่โจวถาม “อาจารย์ที่ปรึกษาไม่พาคุณไปทำโปรเจกต์เหรอ?”
เฉินยู่ซานเอามือท้าวคาง เธอถอนหายใจแล้วกล่าว “นี่เป็นวิธีเรียนกับนักวิชาการ ฉันไม่เจอเขาด้วยซ้ำ ฉันเลยต้องพึ่งพาตัวเอง”
ลู่โจวยิ้ม “บังเอิญมาก ผมก็เรียนอยู่กับนักวิชาการเหมือนกัน แต่ผมค่อนข้างพอใจ”
ศาสตราจารย์หรูปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี เขาพาลู่โจวไปสวิสและมอบประสบการณ์การทำงานที่ CERN มากมาย
ถ้าเขาไม่ได้ฝึกงานที่ CERN เขาคงไม่พบตัวอย่าง 750 GeV แถมเขาคงไม่ได้ออกข่าวในเนเจอร์วีคลี่หรือทำงานร่วมกับศาสตราจารย์แฟรงก์
“ฉันว่ามันคงขึ้นอยู่กับอาจารย์ที่ปรึกษา…” เฉินยู่ซานกล่าวและถอนหายใจ จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องบางอย่างได้แล้วถามด้วยความตื่นเต้น “เอ้อ เมิ่งฉีบอกฉันว่าปีหน้านายจะไปเรียนที่พรินซ์ตันงั้นเหรอ?”
ลู่โจวพยักหน้า “ใช่ ช้าสุดช่วงหน้าร้อนปีหน้า พอผมได้ปริญญา ผมจะไปเรียนเอกที่พรินซ์ตัน”
“ว้าว น่าประทับใจ” เฉินยู่ซานอ้าปากค้าง เธออ้าปากค้างจ้องมองลู่โจวพักใหญ่ๆ จากนั้นเธอก็พูดเสียงเบา “โอ้ รุ่นน้องตัวน้อย นายทำให้ฉันกดดันมาก ถ้าเป็นแบบนั้น บางทีฉันอาจต้องเรียกนายว่ารุ่นพี่ใหญ่ไหม?”
ลู่โจวพูดไม่ออก “คุณพึ่งรู้เหรอ?”
“รุ่นน้องตัวน้อย รุ่นน้องตัวน้อย”
ลู่โจวเห็นว่าเฉินยู่ซานยังเรียกเขาว่ารุ่นน้องตัวน้อยอยู่ เขาจึงถาม “ทำไม?”
“ไม่มีอะไร” เฉินยู่ซานกล่าวและส่ายหน้า จากนั้นเธอก็ยิ้ม “ฉันแค่อยากเรียกก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เรียก”
ลู่โจวอดบ่นไม่ได้ “ตอนนี้ผมก็ปริญญาโทเหมือนกัน! คุณไม่มีโอกาสแล้ว”
เฉินยู่ซานเหมือนจะตระหนักเรื่องนี้ เพราะเธอดูกระอักกระอ่วน จากนั้นเธอก็หัวเราะแล้วกล่าว “อย่าใจแคบนักเลย ระวังเถอะ นายจะหาแฟนไม่ได้…”
จู่ๆ เธอก็ตระหนักว่าเธอก็โสดเหมือนกัน เธอจึงเปลี่ยนหัวข้อ “จะว่าไป นายผ่านโทเฟลแล้วเหรอ?”
ลู่โจว “ผมผ่านำก่อนไปงานประชุมพรินซ์ตัน”
เฉินยู่ซานรู้สึกว่าภาษาอังกฤษเป็นจุดแข็งของเธอ เธอจึงถามกะทันหัน “นายได้เท่าไหร่?”
ลู่โจวตอบ “ผมได้ 118”
เฉินยู่ซานเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจ “ไม่เลว รุ่นน้องตัวน้อย…นายมีวิชาที่ไม่เก่งบ้างไหม?”
ลู่โจวยิ้มอย่างอายๆ “มี ผมไม่เก่งประวัติศาสตร์สมัยใหม่…เอ้อ คุณได้ข้อเสนอจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียเหรอ?”
เฉินยู่ซานพยักหน้า “ใช่ ฉันจะไปสิ้นปี”
ลู่โจวอดถามไม่ได้ “คณะบริหารธุรกิจวอร์ตัน?”
เฉินยู่ซานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ใช่สิ!”
เชี่ย ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอเข้าได้!
ลู่โจวประหลาดใจ
วอร์ตันที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นบ้านเกิดของเอ็มบีเอมันเป็นคณะบริหารธุรกิจชั้นนำในอเมริกาและติดอันดับสามของโลก ธนาคารเพื่อการลงทุนวอลสตรีททุกแห่งต่างก็อยากได้ผู้จบการศึกษาจากวอร์ตัน แม้แต่ประธานาธิบดีสหรัฐก็ไปเรียนที่วอร์ตัน
แม้ว่าการเข้าเรียนนั้นไม่ยากเท่าพรินซ์ตัน แต่การได้รับข้อเสนอก็ยังเป็นเรื่องยาก!
นอกจากนี้แม้ว่าเธอจะฝึกอบรม 1+2 แต่เธอก็ต้องอยู่ที่มหาวิทยาลัยเยี่ยนอีกหนึ่งปี พูดตรงๆ เธอจะเข้ามหาวิทยาลัยได้หลังกันยา
หมายความว่าเธอยังเหลือเวลาครึ่งปีที่มหาวิทยาลัยเยี่ยน
นั่นก็เป็นการฝึกอบรมแบบ 0.5+2
อาจารย์ที่ปรึกษาของเธอปล่อยเธอไปจริงดิ?
ลู่โจวมักจะกังขาเรื่องวิชาการของเฉินยู่ซานมาโดยเสมอ แต่ตอนนี้เขาเชื่อเธอแล้ว
สาวน้อยคนนี้เป็นนักศึกษาอัจฉริยะของแท้
แม้ว่าคณิตศาสตร์ของเธอจะอ่อนมากก็ตาม…
มันเริ่มค่ำแล้ว ทั้งสองจึงทานมื้อค่ำด้วยกัน
ลู่โจวคิดว่าพวกเขาจะหารเงินกัน แต่เฉินยู่ซานยืนกรานที่จะจ่าย เธอบอกให้เขาเลี้ยงข้าวเย็นให้เธอรอบหน้าแทน
จากที่พวกเขาคุยกัน ลู่โจวจึงได้รู้ว่าเธอกลับมาจินหลิงเพื่อมาเก็บข้าวของ
เทอมใหม่จะเริ่มแล้ว เฉินยู่ซานจึงย้ายข้าวของออกจากหอพักมหาวิทยาลัยจินหลิงไปที่หอพักมหาวิทยาลัยเยี่ยน
เธอแค่บังเอิญเจอลู่โจว
เมื่อพวกเขาทานกันเสร็จ พวกเขาก็เดินกลับมหาวิทยาลัย
ทันใดนั้นลู่โจวก็คิดถึงอะไรบางอย่าง “เอ้อ คุณรู้ได้ไงว่าผมอยู่ห้องสมุด?”
เฉินยู่ซานกล่าว “ต้องถามด้วยเหรอ? นอกจากห้องสมุดนายไปไหนได้อีก?”
ลู่โจว “…”
ทำไมเธอพูดเหมือนฉันมาห้องสมุดตลอดเลยล่ะ?
ทั้งสองเดินไปที่หอพัก
ทั้งสองเป็นเพื่อนกันโดยบริสุทธิ์ใจ ดังนั้นเฉินยู่ซานจึงไม่ได้ตามเขาไปหอพักด้วย
เธอกระแอมเบาๆ เธอเอามือไขว้หลังแล้วมองดูลู่โจว “รุ่นน้องตัวน้อย ไว้เจอกันปีหน้า”
ลู่โจวอยากเอ่ยลา แต่เขารู้สึกแปลกๆ เขาเลยถาม “ปีหน้า?”
เฉินยู่ซานกะพริบตาปริบๆ “ใช่ นายจะไปพรินซ์ตันไม่ใช่เหรอ?”
ลู่โจวกล่าว “ใช่…แต่พรินซ์ตันอยู่นิวเจอร์ซีย์ ไม่ใช่เพนซิลเวเนีย”
เฉินยู่ซานเอียงหัว “แต่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียอยู่ที่ฟิลาเดลเฟีย ฉันคิดว่ามหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียอยู่ใกล้พรินซ์ตันนะ ตอนนายไปพรินซ์ตัน ไม่ใช่ว่านายลงจากเครื่องที่ฟิลาเดลเฟียเหรอ?”
เชี่ย!
จู่ๆ ลู่โจวก็ตระหนักว่าภูมิศาสตร์ไม่ใช่จุดแข็งของเขา
ครั้งก่อนที่เขาไปพรินซ์ตัน เขาลงจากเครื่องที่ฟิลาเดลเฟีย
มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียอยู่ใกล้กับฟิลาเดลเฟีย
เฉินยู่ซานมองสีหน้าลู่โจวแล้วยิ้ม “มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียกับพรินซ์ตันอยู่ใกล้กันมาก ฉันตรวจสอบสถานที่ให้นายก่อน ปีหน้าพอนายถึงที่นู่น อย่าลืมโทรหาฉันล่ะ ฉันจะพานายไปพรินซ์ตันเอง”
………………………………..
