เมื่อเห็นว่าหวงกวงหมิงจะเลี้ยงข้าวเขา ลู่โจวจึงช่วยอย่างมีความสุข
เมื่อเขาเรียนคลาสตอนบ่ายเสร็จ เขาก็เดินตรงไปยังออฟฟิศศาสตราจารย์หลิว เขาทักทายศาสตราจารย์แล้วพูดถึงคำขอร้องของตนเอง
“โอ้ เรื่องนี้นี่เอง” ศาสตราจารย์หลิวกล่าวตามคำขอของลู่โจว เขายิ้ม “ง่ายมาก ฉันจะให้เขาเข้าคลาส เขียนชื่อเพื่อนเธอมา เดี๋ยวฉันจะไปเพิ่มชื่อเขาให้ที่ฝ่ายวิชาการ”
สำหรับเขาแล้ว นี่เป็นคำขอที่ง่ายดายยิ่ง
ลู่โจวไม่ได้ตระหนักเลยว่าศาสตราจารย์หลิวไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาเป็นนักศึกษาแล้ว แต่เป็นนักวิชาการหนุ่มที่มีศักยภาพ พูดอีกอย่างก็คือเป็นเพื่อนร่วมงานที่คู่ควร
มันเป็นในอีกสองปีหรือมากกว่านี้ เมื่อลู่โจวกลับมาจากพรินซ์ตัน เขาจะกลายเป็นศาสตราจารย์ที่หนุ่มที่สุดของมหาวิทยาลัยจินหลิง
ไม่ต้องพูดถึง ลู่โจวยังเป็นทั้งนักวิจัยของ CERN และศิษย์ของศาสตราจารย์หรู แถมเขายังกำลังจะได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงเหรียญฟิลด์ส…เด็กคนนี้มีชื่อเสียงในโลกวิชาการของในประเทศ
อย่างไรก็ตามเด็กคนนี้ไม่ได้ตระหนักถึงเลย
บางทีนั่นอาจเป็นหนึ่งในจุดแข็งของเขา ความถ่อมตน
มีคนไม่มากนักที่บรรลุความสำเร็จมากมายด้วยวัยเท่านี้ แม้หลิวเซี่ยงผิงจะเคยเห็นมาบ้าง แต่ก็มีเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้น แถมพวกเขายังมีชื่อเสียงแค่ช่วงแรกๆ พอนานเข้าพวกเขาก็เริ่มเงียบหายไป
นี่เป็นเพราะอัจฉริยะมากความสามารถที่อายุน้อยมักจะหลงระเริงกับชื่อเสียงแล้วหยุดความหมั่นเพียร
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องโม้โอ้อวดและความทระนงที่เพิ่มขึ้น…
นี่เป็นเหตุผลที่ศาสตราจารย์หลิวรู้สึกสนใจเรื่องของลู่โจว
ถ้าคนอื่นประสบความสำเร็จอย่างลู่โจว คนๆนั้นโม้โอ้อวดไปได้ทั้งชีวิตแล้ว
อย่างไรก็ตามเด็กคนนี้แตกต่างกัน
เขารู้สึกตื่นเต้นมาก หลังหมดความตื่นเต้น เขาก็สงบใจลงและไม่ได้สนอะไรมากนัก
หลังเขาได้รางวัล Higher Education Society Cup ศาสตราจารย์หลิวก็รู้สึกแปลกๆ ว่าลู่โจวต่างจากนักศึกษาคนอื่น
บางที…นี่เป็นศักยภาพของผู้ยิ่งใหญ่?
หลิวเซี่ยงผิงตกใจกับความคิดตัวเองและมันก็ไม่ชัดเจนนักว่าความคิดนี้มาจากไหน
หลายปีมานี้เขาสอนนักศึกษาไปนับไม่ถ้วน แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาคิดแบบนี้ได้
ลู่โจวยิ้ม “ขอบคุณครับศาสตราจารย์”
“ด้วยความยินดี” หลิวเซี่ยงผิงกล่าวและส่ายหน้า จากนั้นเขาก็ถาม “เอ้อ เธอไปปักกิ่งตอนเดือนตุลาใช่ไหม?”
ลู่โจวไม่รู้ว่าทำไมศาสตราจารย์หลิวถึงถามเขาแบบนี้ แต่เขาก็ยังพยักหน้าแล้วกล่าว “ครับ…ศาสตราจารย์หรูพาผมไป”
ศาสตราจารย์หลิวถามด้วยความสงสัย “โอ้ ศาสตราจารย์หรูพูดว่าไงบ้าง?”
ลู่โจว “เขาไม่ได้บอกผม…เขาบอกว่าจะพาผมไปเยี่ยมศาสตราจารย์ชิวเฉิงถง ทำไมเหรอครับ?”
“ไม่มีอะไร นั่นก็ดีแล้ว” หลิวเซี่ยงผิงกล่าว เขาเห็นว่าลู่โจวเหมือนไม่รู้อะไร เขาจึงยิ้มแล้วตบบ่าลู่โจว “งั้นฉันต้องขอแสดงความยินดีกับเธอล่วงหน้า”
ลู่โจว “…?”
ขอแสดงความยินดี?
แสดงความยินดีเรื่อง?
ลู่โจวรู้สึกสับสน เขาไม่รู้ว่าชายชราพูดเรื่องอะไร
อย่างไรก็ตามศาสตราจารย์หลิวก็ไม่บอกเขาอีกว่าทำไม เขาได้แต่กล่าวว่า “ถ้าอาจารย์เผยให้เธอ มันก็น่าเบื่อแย่สิ ถ้าอยากรู้ก็ไปถามเฒ่าหรูเอง”
เมื่อลู่โจวเห็นรอยยิ้มศาสตราจารย์หรู เขาก็พูดไม่ออก เขาไม่ชอบเลยตอนที่มีคนมาทำให้เขาค้างคาเนี่ย
เขารู้สึกจนปัญญา
…
การศึกษาข้อคาดการณ์ของปอลิญักมาถึงคอขวดแล้ว ลู่โจวอ่านเอกสารเป็นปึกๆ แต่ถึงกระนั้นเขาก็หาวิธีที่มีประสิทธิภาพไม่ได้
ช่วงนี้ใน Arxiv มีวิทยานิพนธ์ที่น่าสนใจมากมาย บางคนก็อ้างอิงจากวิทยานิพนธ์ในคณิตศาสตร์ประจำปี แล้วพูดถึงวิธีพิสูจน์ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝดของเขา คนๆนี้พยายามพิชิตข้อคาดการณ์ของปอลิญักและพูดถึงบนอินเทอร์เน็ต
ลู่โจวรู้สึกว่าบางมุมมองก็น่าสนใจ แต่มันขาดอะไรไปบางอย่าง
เขาคิดไว้ว่าจะหยุดพักจากข้อคาดการณ์นี้สักสองสามวัน ทันใดนั้นก็มีอีเมลจาก CERN ปรากฏอยู่ในกล่องขาเข้าของเขา
[ลู่: ผลวิจัยล่าสุดของ CERN น่าตื่นเต้นมาก ลักษณะสูงสุดของ 750 GeV ระดับความไว้วางใจบนเครื่องตรวจจับ ATLAS และ CMS คือหนึ่งจุดเก้าซิกม่าและสองจุดหนึ่งซิกม่าตามลำดับ ฉันเชื่อว่าด้วยการสะสมการชนกันของอนุภาค เราจะพบความลับที่ซ่อนอยู่แน่นอน ความลับเบื้องหลังลักษณะสูงสุดของโซนพลังงานนี้…ดังนั้นเราอาจต้องทำงานมากขึ้น
ฉันกำลังดูการทดลองเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนอย่างใกล้ชิด ฉันจะอัปเดตการค้นพบใหม่ๆ ให้
นอกจากนี้จากข้อมูลล่าสุดที่รวบรวมโดย LHC ฉันคาดการณ์ว่าอนุภาคนี้อาจมีปริศนาชิ้นสุดท้ายในแบบจำลองมาตรฐาน ปริศนาชิ้นนี้เกินกว่าความคาดหมายอนุภาคสมมาตรยิ่งยวด
ถ้านี่เป็นความจริง งั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่างานของเราที่นี่จะมีอิทธิพล
เกี่ยวกับทฤษฎีสมมาตรยิ่งยวด ความคืบหน้าปัจจุบันของฉันกับศิษย์มาถึงช่วงสำคัญแล้ว ในการศึกษาสัญญาณช่วงพลังงาน 750 GeV มีข้อมูลที่น่าสนใจบางอย่างปรากฏบนเครื่องตรวจจับหลายตัว
ไม่ว่าเธอจะมีความสามารถในการประมวลข้อมูลนี้หรือไม่ ฉันก็หวังว่าเธอจะตอบเมลให้เร็วที่สุด เพราะยังไงเสียก็มีคนมากมายที่้จ้องสัญญาณของโซนพลังงานนี้ เราต้องแข่งกับเวลา
นอกจากนี้ฉันไม่ได้สงสัยในจรรยาบรรณของเธอ แต่ฉันต้องเตือนให้เก็บเนื้อหาอีเมลนี้เป็นความลับ ถ้ามีคนทำให้เธอลำบากใจ โปรดแจ้งให้ฉันทราบด้วย]
เนื่องจากนี่เป็นเมลทำงาน ชายชราจึงใช้คำอย่างกระชับ
ลู่โจวย่อมไม่ปฏิเสธชายชรา
เขาพิมพ์ตอบ […ผมจะพยายามประมวลข้อมูลนี้โดยเร็ว มันน่าจะใช้เวลาสามวันเท่านั้น ส่วนความกังวลของคุณ ผมรับประกันเลยว่าผมจะรักษาความลับนี้]
ลู่โจวย่อมไม่ปล่อยให้บุคคลที่สามมาเห็นข้อมูลนี้
มันไม่เพียงแต่เป็นเรื่องชื่อเสียงทางวิชาการเท่านั้น แต่เป็นเรื่องอุปนิสัยด้วย
ลู่โจวกดส่งก่อนจะดึงโน้ตบุ๊คออกจากลิ้นชัก เขาปัดฝุ่นเล็กน้อยแล้วเสียบปลั๊ก
ไฟล์ที่ถูกบีบอัดในอีเมลมีขนาดเล็ก ส่วนใหญ่เป็นไฟล์ภาพและแผนภูมิ
เมื่อเขาแตกไฟล์เสร็จ เขาก็เปิดไฟล์ข้อความ จากนั้นเขาก็อ่านเนื้อหาภายใน
ทันใดนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้น
ทำไมมันถึงให้ความรู้สึกเหมือน…
แตกต่างที่ฉันคิดไว้ล่ะ?
………………………………….
