ไม่ว่าเงินสองล้านหยวนนี้จะถูกใช้ไปดีหรือไม่ แต่ภารกิจเทคโนโลยีสาขาของเขาก็สำเร็จจนได้
ในมิติของระบบ ลู่โจวมอง[แต้มประสบการณ์วิทยาการสารสนเทศหนึ่งร้อยแต้ม]บนหน้าจอกึ่งโปร่งใส
[G. วิทยาการสารสนเทศ : ระดับ 1 (3000/10000)]
ลู่โจวไปดูส่วนเทคโนโลยีสาขา
ทันใดนั้นเทคโนโลยีสาขาของเขาก็เปลี่ยนไป
[เทคโนโลยีสาขา : ปัญญาประดิษฐ์ : ระดับ 2 (0/10000)]
เมื่อเทียบกับวิชาหลัก เทคโนโลยีสาขามีความเป็นอิสระสูงกว่า มันคล้ายคลึงกับภารกิจสาขา
แต้มประสบการณ์ที่ได้จากเทคโนโลยีสาขาจะถูกแปลงเป็นแต้มประสบการณ์วิชาหลักในอัตรา 1 : 1
ลู่โจวไม่เข้าใจว่าการเพิ่มระดับเทคโนโลยีสาขาจะมีผลต่อเสี่ยวไอยังไง แต่เขาก็รอคอยด้วยความคาดหวัง
ระบบไม่ได้ระบุเงื่อนไขการอัพเกรด ลู่โจวจึงต้องคิดเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
…
ปัญหาของเสี่ยวไอถูกแก้แล้ว ไม่กี่วันต่อมา ลู่โจวก็เก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินทาง เขาจะเริ่มย้ายไปอยู่อะพาร์ตเมนต์ใหม่แล้ว
ศาสตราจารย์หรูบอกแล้วว่าเขาควรเตรียมตัวไปต่างประเทศ
ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เขาจะสามารถออกไปต่างประเทศในปีหน้า
เพราะเขาได้รับรางวัลคณิตศาสตร์เฉินเสิ่งเซินแล้ว ศาสตราจารย์หรูจึงยอมปล่อยให้เขาจบการศึกษาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามีรางวัลโคลสาขาทฤษฎีจำนวนกำลังรอเขาอยู่อีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก
หลิวรุ่ยเป็นคนที่มีความสุขที่สุดเมื่อได้ยินว่าลู่โจวจะย้ายออกไป
ในช่วงสองปีมานี้ เขาเปรียบเทียบตัวเองกับลู่โจวตลอด ในที่สุดเขาก็จะได้พักสักที
แน่นอน เมื่อเขาเห็นลู่โจวเก็บข้าวของ หลิวรุ่ยก็อดรู้สึกเศร้าไม่ได้
คู่แข่งที่เขาเคยแข่งด้วยมาสองปีนำหน้าเขาไปไกลแล้ว อย่างไรก็ตามเขาก็พัฒนาขึ้น
ตอนแรกเขาเป็นอัจฉริยะปลอมๆ เท่านั้น เขามีเกรดกำลังดี
ตอนนี้น่ะเหรอ? ทั้งสาขาคณิตศาสตร์ คนที่เทียบเกรดเขาใช้นิ้วนับได้ด้วยซ้ำ
เมื่อคู่แข่งเขากำลังจากไป เขาก็รู้สึกสูญเสียเป้าหมายไปเล็กน้อย มันเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป เขารู้สึกไม่มีแรงผลักดันอีกแล้ว…
ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง
วันที่หนึ่งธันวาคม
ที่ร้านเมนูปลานอกมหาวิทยาลัย เพื่อนๆ จากหอสองศูนย์หนึ่งก็มารวมตัวกันเพื่อกล่าวอำลา
คราวนี้ลู่โจวลากกระเป๋าเดินทางมาที่ร้านอาหารด้วย
เขาคืนกุญแจไปแล้ว และนี่ก็เป็นกระเป๋าใบสุดท้ายของเขา หลังทานข้าวเสร็จ เขาก็จะไปอยู่บ้านเช่าเขาเลย
อาจเป็นเพราะลู่โจวแบกกระเป๋ามาด้วย เถ้าแก่ร้านอาหารจึงมอบส่วนลดให้เขาครึ่งหนึ่ง
สือช่างชูแก้วแล้วกล่าวด้วยเสียงฟังดูเศร้าๆ “โจว นายจะไปพรินซ์ตันแล้ว ฉันไม่มีอะไรจะพูดนอกจากขอให้นายโชคดี!”
ลู่โจวและสือช่างชนแก้วกัน จากนั้นเขาก็กล่าว “ขอบใจ ฉันก็ขอให้นายประสบความสำเร็จและมีหน้าที่การงานที่สดใส!”
หวงกวงหมิงก็ชูแก้วเช่นกัน “โจว ฉันจะเก็บที่ไว้ให้นาย อย่าลืมกลับมาบ่อยๆ ล่ะ”
ลู่โจวยิ้ม “แน่นอน”
หลิวรุ่ยก็ชูแก้วขึ้นเช่นกัน แต่เขากล่าวเพียงประโยคเดียวเท่านั้น “ดูแลตัวเองด้วย…”
ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าวอย่างจริงใจ “นายก็เหมือนกัน”
บรรยากาศมื้ออาหารค่อนข้างหนักอึ้ง เมื่อเทียบกับปกติ มันไม่ค่อยครึกครื้นนัก
แม้แต่หวงกวงหมิงก็เฮฮาไม่ออก
ลู่โจวดื่มเบียร์เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เขาลุกขึ้นยืนแล้วหยุดสือช่างที่กำลังจะไปจ่ายเงิน เขาหยิบเช็กขึ้นมา
“ฉันเลี้ยงพวกนายเอง อย่ามาแย่งฉัน ฉันรายงานได้ว่ามันเป็นค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ!”
อันที่จริงเขารายงานค่าใช้จ่ายไปแล้ว ดังนั้นนี่จึงเป็นคำโกหกสีขาว
หลังทานอาหารเสร็จ ทั้งสี่คนก็แยกย้ายกันที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย
ลู่โจวโบกมือลามหาวิทยาลัยจินหลิง
ต้นอู่ถงโยกไปมาตามลมราวกับว่ากำลังโบกมือลาเขา
เมื่อลู่โจวแหงนมองก้อนเมฆสีขาวที่อยู่ห่างออกไป เขาก็อดคิดไม่ได้
เวลาผ่านไปไวเหลือเกิน
…
หลังจากลู่โจวย้ายมาอยู่บ้านใหม่ เขาก็เริ่มเตรียมตัวไปต่างประเทศ
การเตรียมตัวส่วนใหญ่เป็นสำหรับเสี่ยวไอ
เครื่องเซิร์ฟเวอร์มีขนาดใหญ่ แค่ใช้ไฟต่อหน่วยก็มากกว่าค่าแอร์เป็นสิบๆเท่าแล้ว เขาต้องใช้ไฟปลั๊ก 50A
ป้องกันไฟไหม้ ป้องกันโจรกรรม ป้องกันไฟดับ และบำรุงรักษาตามปกติ นี่ล้วนเป็นปัญหาที่ลู่โจวต้องพิจารณา
แม้ว่าปัญญาประดิษฐ์จะฉลาด แต่มันก็ไม่ได้มีชีวิต ลู่โจวยังต้องใช้มือของตนจัดการเรื่องส่วนใหญ่
ก่อนอื่้นเลยเขาซื้อกล้องวงจรปิดบนโลกออนไลน์แล้วติดตั้งในแต่ละห้อง จากนั้นเขาก็ดาวน์โหลดระบบจัดการกล้องบนเซิร์ฟเวอร์แล้วเชื่อมต่อกล้องทั้งหมดผ่านบลูทูธ
ด้วยวิธีนี้ เสี่ยวไอจะมี’ดวงตา’
เขายังซื้อสัญญาณกันขโมยอีกด้วย
มีติดอยู่ปัญหาเดียวคือไฟฟ้า
เขาไม่อาจเปิดเครื่องเซิร์ฟเวอร์ไว้ตลอด เพราะมันจะกินทั้งค่าไฟ แถมเครื่องเซิร์ฟเวอร์ยังสึกหรอ
ขณะที่ลู่โจวกำลังศึกษาแหล่งจ่ายไฟ เขาก็สังเกตว่าเสี่ยวไอมีฟังก์ชันมากกว่าที่เขาคิดไว้
เสี่ยวไอเขียนโปรแกรมพิเศษบางอย่างได้
แน่นอนโปรแกรมเหล่านั้นไม่ได้มีประโยชน์เท่าแอป มันเป็นโปรแกรมที่มีแต่เครื่องจักรเท่านั้นที่เข้าใจ
โปรแกรมนี้ไม่ได้เขียนด้วยเครื่องมือเขียนโปรแกรม ดังนั้นมันจึงไม่มีช็อตคัท ไม่มีไฟล์ .exe อย่างไรก็ตามโปรแกรมนี้สามารถควบคุมกล้องวงจรปิดและสัญญาณกันขโมย
แน่นอนแม้ว่าจะมีเพียงเสี่ยวไอเท่านั้นที่ใช้โปรแกรมนี้ได้ ในฐานะเจ้าของเสี่ยวไอ ลู่โจวจึงใช้โปรแกรมเหล่านี้ได้เช่นกัน
ไม่งั้นถ้าเขาติดตั้งกุญแจอิเล็กทรอนิกส์ เสี่ยวไอก็ล็อกประตูไม่ให้เขาบ้านตัวเองได้น่ะสิ
โปรแกรมของเสี่่ยวไอแก้ปัญหาเรื่องไฟฟ้า เมื่อลู่โจวทดสอบฟังก์ชันควบคุมไฟฟ้าระยะไกลหลายครั้ง เขาก็พิมพ์บนโน้ตบุ๊ค [ไม่อยากจะเชื่อเลย แกฉลาดขึ้นแล้ว]
เสี่ยวไอ [ทุกคนเติบโตขึ้น~ (พึงพอใจ.jpg)]
เสี่ยวไอ [(ชมหนูด้วย.jpg)]
ลู่โจว “…”
มันไม่ใช่เพราะสองล้านหยวนของฉันรึไง?
แกจะค้นหารูปได้เร็วขนาดนี้โดยไม่มีเครื่องเซิร์ฟเวอร์ใหม่ได้ไง?
แน่นอนลู่โจวชี้ให้เห็นถึงปัญหา
[แต่แกไม่ใช่มนุษย์]
เสี่ยวไอใช้เวลาตอบสนองอยู่ชั่วครู่
เสี่ยวไอ [QAQ]
ห๊ะ?
ลู่โจวอึ้งกับคำตอบของเสี่ยวไอเล็กน้อย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นว่าแถบความคืบหน้าของเสี่ยวไอตรงมุมขวาล่างเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย
……………………………….
