อันที่จริงเฮลฟ์ก็อตไม่ได้เป็นคนแรกที่ท้าทายข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัค นานมาแล้ว นักคณิตศาสตร์ชาวโซเวียตในอดีต วิโนกราดอฟ พิสูจน์ว่า’เมื่อจำนวนคี่มากพอ มันสามารถเขียนอยู่ในรูปผลบวกของจำนวนเฉพาะสามจำนวน’
นี่เป็นที่รู้จักในนาม’ ทฤษฎีวิโนกราดอฟก็อลท์บัค’หรือเป็นที่รู้จักในนาม ‘ทฤษฎีจำนวนเฉพาะสามจำนวน’เช่นกัน
นักคณิตศาสตร์ชาวโซเวียตในอดีตอีกคน บาร์เร็ตต์ คิง ได้นิยาม ‘จำนวนคี่ที่ใหญ่พอ’ เป็นเขตแดน
อย่างไรก็ตามจำนวนของเขามีความยาวถึงสี่ล้านหลัก แม้แต่ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ก็ตรวจสอบไม่ได้
ในงานวิจัยของเฮลฟ์ก็อต ในที่สุดเขาก็ลดตัวเลขสี่ล้านหลักเหลือสามสิบหลัก อย่างน้อยคอมพิวเตอร์ก็จัดการกับตัวเลขนี้ได้
ขณะที่ลู่โจวพิสูจน์ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด เขาก็ใช้ทฤษฎีจำนวนเฉพาะสามจำนวน
หลังกลับโรงแรม เขาก็ปิดประตูแล้วจัดระเบียบโน้ตอย่างระมัดระวัง
มีหลายมุมมองของเฮลฟ์ก็อตที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นการเลือกฟังก์ชันอนุกรมกําลังหรือการแก้ปัญหาความก้าวหน้า เขาก็มีความคิดใหม่ๆมากมาย
ดูเหมือนสองปีมานี้ ศาสตราจารย์ท่านนี้ไม่พอใจกับความคืบหน้าของข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัค ดังนั้นเขาจึงขัดเกลาทฤษฎีของตนเองต่อไป
เมื่อเทียบกับวิทยานิพนธ์ปี 2013 เนื้อหาการบรรยายนี้มีความกระชับและถูกต้องมากขึ้น
หลังนำเนื้อหาทั้งหมดใส่ในคอมพิวเตอร์ ลู่โจวก็นอนบนเตียงพร้อมกับวิทยานิพนธ์ของเขาแล้วเริ่มคิดอย่างระมัดระวัง
ฉันควรใช้วิธีตะแกรงต่อไหม?
หรือฉันควรใช้วิธีทรงกลม?
นี่เป็นคำถามที่ควรแก่การพิจารณา
วิธีตะแกรงนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ๆมาหลายทศวรรษแล้ว ส่วนวิธีทรงกลมมีผลลัพธ์ใหม่ๆเสมอ
“ปัญหาคือทำยังไงถึงจะหาเงื่อนไขและขอบเขตล่างสุดที่เล็กพอในการรวบรวมจำนวนคู่ขนาดใหญ่?” ลู่โจวคิดขณะพลิกดูวิทยานิพนธ์ จากนั้นเขาก็กล่าว “ดูเหมือนการพิสูจน์คำถามนี้คล้ายกับข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด”
ทันใดนั้นเอง จู่ๆก็มีคนเคาะประตูห้องเขา
ลู่โจวโยนวิทยานิพนธ์ไว้ข้างๆแล้วมานั่งอยู่บนเตียง จากนั้นเขาก็ไปเปิดประตู
หลัวเหวินเซวียนยืนอยู่ตรงโถงทางเดิน เขาพูดทักทาย “ไง”
ลู่โจวถาม “มีอะไรครับ?”
“มันเกือบคริสต์มาสแล้ว อย่าบอกฉันนะว่านายจะศึกษาคณิตอยู่ในห้อง” หลัวเหวินเซวียนกล่าว เขาหยิบตั๋วออกมาสองใบแล้วถาม “มีแข่งบาสตอนวันที่ 23 ฉันได้มาจากเพื่อน นายอยากไปไหม?”
วันที่ 23 เป็นวันมะรืน
ถ้าเขาจำไม่ผิด วันนั้นจะมีบรรยายหนึ่งชั่วโมง
ปกติแล้ว บรรยายหนึ่งชั่วโมงล้วนแต่เป็นการค้นพบที่สำคัญไม่ก็ถูกเก็บไว้ให้บุคคลสำคัญ
ลู่โจวไม่อยากพลาด
ดังนั้นเขาจึงส่ายหน้าแล้วกล่าว “ขอโทษครับ แต่ผมไม่สนใจบาส แถมผมยังมีบรรยายที่ไม่อยากพลาดด้วย คุณไปหาคนอื่นไหม?”
หลัวเหวินเซวียนถอนหายใจด้วยสีหน้ายอมแพ้ “สหาย อย่าทำแบบนี้สิ นายจะไปพรินซ์ตันแล้ว นายต้องพยายามหลอมรวมกับไลฟ์สไตล์ที่นี่สิ นี่ไม่ใช่จีนนะ…อย่างน้อยนายต้องชอบกีฬาสักชนิดหนึ่ง”
ลู่โจวคิดสักครู่ก่อนจะกล่าว “ผมคิดว่ามันคงไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองเข้ากับไลฟ์สไตล์ที่ไม่ชอบ ผมชอบใช้ชีวิตตามทางตัวเองมากกว่า”
“ไม่เป็นไร บางทีนายอาจพูดถูก” หลัวเหวินเซวียนกล่าว เขาเหลือบมองดูตั๋วในมือแล้วกล่าว “แต่ฉันยังแนะนำให้นายมีงานอดิเรกอย่างอื่นบ้างที่ไม่ใช่คณิตศาสตร์ มันจะช่วยให้นายมีหัวข้อไปพูดตอนเข้าสังคม แถมมันยังช่วยให้นายผ่อนคลายด้วย”
ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าว “ผมจะเก็บคำแนะนำของคุณไปพิจารณา”
หลัวเหวินเซวียนกล่าว “เอ้อ คืนนี้นายอยากไปดื่มไหม? ฉันเจอบาร์ดีๆอยู่ใกล้ๆ”
ลู่โจววิจัยคณิตศาสตร์มาหลายวันแล้ว เขาต้องการพักอย่างยิ่ง ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วย “ครับ ผมไปได้”
หลัวเหวินเซวียนยิ้ม “ฮ่าๆ จะพานายไปเที่ยวนี่มันไม่ง่ายเลย”
…
ข่าวรางวัลโคลพูดกันทั่วจีนมาสามวันแล้ว แม้จะผ่านมาสามวัน มันก็ยังมีข่าวที่เกี่ยวข้องปรากฏให้คนเห็นเป็นระยะๆ
ลู่โจวเป็นคนจีนคนแรกที่ชนะรางวัลโคล สื่อย่อมติดตามเรื่องนี้
แม้ว่ารางวัลโคลจะเทียบไม่ได้กับรางวัลโนเบล แต่มันก็ยังเป็นรางวัลระดับโลก!
ตั้งแต่ยุค 2000 ชุมชนทฤษฎีจำนวนในประเทศจีนก็ไม่เคยแข็งแกร่งเลย
การปรากฏของรางวัลโคลจึงเป็นการทำลายคำสาปนี้
มันไม่ใช่แค่มหาวิทยาลัยจินหลิงที่มีความสุขกับลู่โจว แม้แต่โรงเรียนเก่าของเขา โรงเรียนมัธยมเจียงหลิงก็ภูมิใจในตัวเขาเช่นกัน
เช้าวันที่เขาได้รับรางวัลโคล ป้ายก็ถูกแขวนอยู่ที่ประตูโรงเรียนมัธยม
[ขอแสดงความยินดีกับลู่โจว ศิษย์เก่ารุ่น 2013 ของโรงเรียนเราที่ชนะรางวัลคณิตศาสตร์ระดับโลก รางวัลโคลสาขาทฤษฎีจำนวน!]
โรงเรียนมัธยมเจียงหลิง ออฟฟิศคณิตศาสตร์
เสี่ยวถงเคาะประตูออฟฟิศแล้วยืนรอจนกระทั่งได้ยินเสียง’เข้ามา’ จากนั้นเธอก็เดินเข้าไป
เธอยังเรียนอยู่ แต่แล้วจู่ๆเธอก็ถูกเรียกให้มาออฟฟิศเฒ่าหม่า
การถูกเรียกมาออฟฟิศเฒ่าหม่าไม่ใช่ข่าวดีเลย
ในบรรดาอาจารย์ทั้งหมด เฒ่าหม่านิสัยแย่สุด
อาจารย์คนนี้ชอบเดินตรวจห้องเรียนแล้วยึดโทรศัพท์ นักเรียนหลายคนกลัวอาจารย์คนนี้ สำหรับนักเรียนแล้ว เขาก็เหมือนปีศาจ
เสี่ยวถงเดินไปที่โต๊ะเขาอย่างระมัดระวัง เธอกำลังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เฒ่าหม่าก็ยิ้มแล้วดึงเก้าอี้ออกมา
“มานั่งสิ”
เสี่ยวถง “???”
เธอช็อคกับท่าทีที่ไม่ปกติของเฒ่าหม่า
เฒ่าหม่าใจดีแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน?
อย่างไรก็ตามเสี่ยวถงคิดว่านี่อาจเป็นความสงบก่อนพายุจะเข้า ดังนั้นเธอจึงนั่งลงอย่างระมัดระวัง
“เสี่ยวถง การเรียนของเธอเป็นไงบ้าง?”
เสี่ยวถงคิดชั่วครู่ “พอได้ค่ะ…”
เฒ่าหม่ายิ้ม “ถ้าเธอไม่เข้าใจตรงไหนก็มาถามอาจารย์ได้เลย!”
เสี่ยวถงทนต่อไปไม่ไหว เธอจึงถามอย่างจริงจัง “อาจารย์ มันเป็นเพราะหนูสอบประจำเดือนตกใช่ไหมคะ? บอกมาเลยว่าหนูได้เท่าไหร่! ครั้งหน้าหนูจะพยายามทำให้ดีที่สุด อาจารย์จะด่าหนูก็ไม่เป็นไร!”
“ไม่ๆๆ ผลสอบของเธอดีมาก! ชีวิตของเธอเป็นยังไง? มีปัญหาอะไรไหม…อย่างมีคนแกล้งไหม? เธอบอกอาจารย์ได้” เฒ่าหม่ากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
เสี่ยวถงสับสน “ไม่มีค่ะ เพื่อนร่วมชั้นหนูเป็นมิตรมาก ความสัมพันธ์ของหนูกับเพื่อนๆก็ดีมาก…อาจารย์ บอกหนูมาตามตรงเถอะ หนูยังมีการบ้านต้องทำ”
เฒ่าหม่ากระแอม “อาจารย์มีคำถามเดียว ลู่โจว…พี่ชายของเธอยุ่งไหม?”
เสี่ยวถงกล่าว “น่าจะยุ่งค่ะ”
เฒ่าหม่าถามทันที “เขายังจะกลับมาตอนปีใหม่ใช่ไหม?”
เสี่ยวถงถาม “พี่กลับมาตอนปีใหม่แน่นอนค่ะ มีปัญหาอะไรไหมคะ?”
เฒ่าหม่าเผยรอยยิ้มทันที “เรื่องเป็นแบบนี้ ผู้นำสำนักการศึกษาอยากให้ลู่โจวมากล่าวสุนทรพจน์ที่โรงเรียนเก่า และพูดเรื่องประสบการณ์การเรียนของเขา เธอช่วยอาจารย์ถามหน่อยได้ไหมว่าเขามีเวลาไหม?”
เรื่องแค่นี้?
เสี่ยวถงคิดว่าเธอมีปัญหาเสียอีก เธออยากกลอกตามองบน แต่เธอก็พูดแทน “โอเคค่ะอาจารย์ หนูจะไปบอกพี่”
เฒ่าหม่ายิ้มแล้วกล่าว “ฮ่าๆ ขอบคุณมาก!”
……………………
