ลู่โจวไม่เจอทั้งสองมานาน พวกเขาจึงคุยกันพักใหญ่ๆ เลย
ทั้งสามนั่งอยู่ในร้านสองชั่วโมง
หลังจ่ายเงิน พวกเขาก็เดินออกไปข้างนอก
ลู่โจวมองเฉินยู่ซานแล้วกล่าว “วันนี้ผมขอโทษจริงๆ …หลังผมได้ใบขับขี่ ผมจะพาคุณไปเลี้ยงอาหารดีๆ “
เฉินยู่ซานตอบทันที “โอเค ตกลงกันแล้วนะ ฉันจะจำไว้”
ดูเหมือนเธอจะยกโทษให้เขาแล้ว
ลู่โจวตบหน้าอกแล้วกล่าว “ไม่ต้องห่วง ผมไม่ลืมแน่!”
ทั้งสองแยกย้ายกัน เฉินยู่ซานกลับมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย ส่วนลู่โจวขึ้นรถหลัวเหวินเซวียนไปพรินซ์ตัน
บนรถ ลู่โจวคาดเข็มขัดแล้วถาม “สถานการณ์ที่นู่นเป็นยังไงครับ?”
หลัวเหวินเซวียนกล่าวขณะขับรถอยู่ “ด้านไหน?”
ลู่โจวกล่าว “อย่างหอพัก?”
หลัวเหวินเซวียนกล่าว “หอพัก? มีข้อดีและข้อเสีย แต่นายไม่ควรกังวลนัก คณิตศาสตร์กับฟิสิกส์เป็นสาขาชั้นนำของพรินซ์ตัน ฉันอาจจัดห้องนอนเดี่ยวให้นายได้ แต่พูดตามตรง…ฉันคิดว่าแชร์ห้องกับคนอื่นน่าสนใจกว่า”
ลู่โจวกล่าว “มันไม่ลำบากเหรอครับ?”
หลัวเหวินเซวียนยิ้ม “ไม่นะ ได้รู้จักเพื่อนจากประเทศต่างๆ ก็น่าสนใจดี ห้องจะมีชีวิตชีวา ห้องหนึ่งมีสี่คน มีกระทั่งปาร์ตี้ตอนวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันเจอแฟนเก่าก็ตอนปาร์ตี้นั่นแหละ”
มีชีวิตชีวา?
ไม่ล่ะ ขอบคุณ
ลู่โจวหัวเราะ
ถ้าให้เขาเลือก เขาขอที่เงียบๆ ดีกว่า
ขณะที่ขับรถ หลัวเหวินเซวียนก็พูดถึงไลฟ์สไตล์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน และหัวข้อก็ถูกเบี่ยงไปพูดเรื่องแฟนเก่าเขาได้ไงก็ไม่รู้
ลู่โจวฟังอยู่เงียบๆ
เขากำลังจะผล็อยหลับ แต่หลัวเหวินเซวียนก็จอดรถในที่สุด
“ถึงแล้ว”
ลู่โจวมองไปข้างนอกแล้วเห็นอาคารที่คุ้นเคย
เรามาถึงแล้ว?
หลัวเหวินเซวียนลงจากรถแล้วช่วยลู่โจวเอากระเป๋าลง “ฉันจะช่วยพานายไปทำเรื่อง ฉันเดาว่าครั้งก่อนนายคงไม่ได้มีโอกาสสำรวจพรินซ์ตัน นายอาจหลงเอา”
ลู่โจวพยักหน้า “ขอบคุณครับ”
ครั้งก่อนเขามาพรินซ์ตัน แต่ส่วนใหญ่เขาใช้เวลาอยู่ที่โรงแรมเพื่อแก้ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด พอเขาแก้เสร็จ มันก็เป็นวันประชุมวันสุดท้ายแล้ว พอจบเขาก็นั่งเครื่องกลับบ้าน
หลัวเหวินเซวียนยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ เราเป็นเพื่อนกัน เราควรช่วยเหลือกัน”
จากนั้นเขาก็พาลู่โจวไปตึกบริหาร
…
ในฐานะหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในอเมริกา พรินซ์ตันได้รับอิทธิพลมาจากสถาปัตยกรรมอังกฤษ ตัวอาคารถูกออกแบบสไตล์ออกซฟอร์ดและดูโบราณ
เหมือนอย่างรูปปั้นพยัคฆ์ทองแดงสองตัวที่อยู่ตรงหน้าแนสซอฮอลล์ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนโลกที่แปรเปลี่ยนตลอดเวลา
คนส่วนใหญ่ที่จบการศึกษาจากที่นี่จะไปทำงานที่ธนาคารเพื่อการลงทุนบนวอลสตรีท
หลัวเหวินเซวียนพาลู่โจวมาแนสซอฮอลล์ แต่เขาไม่ได้เข้าไปข้างในกับลู่โจว กลับกันเขายืนเฝ้ากระเป๋าของลู่โจวอยู่ข้างนอก
ลู่โจวเดินเข้าไปในอาคารแล้วพบออฟฟิศลงทะเบียนอย่างรวดเร็ว
ในออฟฟิศมีสาวสวยอายุราวสามสิบ เธอไว้ผมโพนี่เทล ตัวสูงยาว จากเสื้อผ้า เหมือนเธอจะเป็นผู้ช่วย
บางทีอาจมีคนบอกเธอว่าจะมีนักศึกษาจีนมารายงานตัว เพราะเธอมองลู่โจวแล้วถามอย่างรวดเร็ว “คุณนำเอกสารมาด้วยไหม?”
ลู่โจวหยิบเอกสารออกมา “นี่ครับ”
หญิงสาวอ่านเอกสาร จากนั้นเธอก็เปิดลิ้นชัก
“สถานะนักศึกษาของคุณถูกลงทะเบียนแล้ว นี่เป็นบัตรนักศึกษาและกุญแจหอพักของคุณ เลขห้องอยู่บนกุญแจ หอคุณอยู่ตรงนี้…”
หญิงสาววงกลมตรงแผนที่แล้วมอบให้ลู่โจว เธอยิ้มแล้วกล่าว “ฉันหวังว่าคุณจะมีความสุขกับการเรียนที่นี่”
แค่นี้?
ลู่โจวกะพริบตาปริบๆ มองเธอ
เธอถาม “มีอะไรอีกไหมคะ?”
ลู่โจวมองบัตรนักศึกษากับกุญแจก่อนจะถาม “อาจารย์ที่ปรึกษาผมล่ะ?”
“คุณเลือกเอง” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวพร้อมกับมองลู่โจว “คนส่วนใหญ่จะเลือกอาจารย์ที่ปรึกษาก่อนเข้าเรียน แต่สถานการณ์ของคุณพิเศษเล็กน้อย ฉันแนะนำให้ไปฟังบรรยายสักสองสามครั้งแล้วค่อยไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาที่เหมาะกับสไตล์ของคุณ…แน่นอน ศาสตราจารย์คนนั้นต้องมีเวลาด้วย จะดีที่สุดถ้าคุณรีบทำให้เสร็จโดยเร็ว”
สรุปฉันต้องสัมภาษณ์ตัวเองเหรอ?
ลู่โจวคิดว่ามหาวิทยาลัยจัดอาจารย์ที่ปรึกษาให้เขาแล้วเสียอีก
แต่ถึงกระนั้น แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ถ้าอาจารย์ที่ปรึกษาไม่เหมาะกับเขา มันคงลำบากแย่
ลู่โจวเดินออกนอกอาคารแล้วเห็นหลัวเหวินเซวียน
“เสร็จแล้วเหรอ?”
“น่าจะครับ”
“ใครเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนาย?”
“ผมยังไม่ได้คิดเลยครับ…”
“ยังไม่ได้คิด?” หลัวเหวินเซวียนถาม เขามองลู่โจวแปลกๆ แล้วกล่าว “ฉันคิดว่านายตัดสินใจแล้วซะอีก”
ลู่โจวกล่าว “ยังเลยครับ…รุ่นพี่ช่วยแนะนำให้ผมได้ไหม?”
หลัวเหวินเซวียนกล่าว “ถ้านายจะเข้าฟิสิกส์เชิงคณิตศาสตร์ ฉันแนะนำอาจารย์ฉัน เอ็ดเวิร์ด วิตเตน ถ้านายอยากมุ่งเน้นทฤษฎีจำนวนหรือพีชคณิต เดอลีงย์เป็นตัวเลือกที่ดี ถ้านายมาสักสองสามปีก่อน นายอาจเลือกผู้พิสูจน์ทฤษฎีสุดท้ายของแฟร์มา แอนดรูว์ ไวล์ส ได้ แต่น่าเสียดายท่านออกไปตอนปี 2011 นอกจากนี้ยังมี เกิร์ด ฟาลติ้ง ผู้พิสูจน์ข้อคาดการณ์ของโมดีล นอกจากนี้ยังมีผู้ยิ่งใหญ่สาขาทฤษฎีจำนวน…”
ดูเหมือนนอกจากผู้หญิง หลัวเหวินเซวียนมีความรู้อื่นอยู่บ้าง
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็กำลังเป็นศิษย์ของเอ็ดเวิร์ด วิตเตน
ลู่โจวจดคำแนะนำของเขาแล้วพยักหน้า “ผมจะลองคิดดู”
หลัวเหวินเซวียนยิ้ม “นายอยากให้ฉันไปส่งนายที่หอไหม?”
ลู่โจวกล่าว “ไม่ต้องครับ ผมไปตามแผนที่เอาก็ได้”
“ตกลง งั้นถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันแล้วกัน”
“ครับ!”
หลังแยกจากหลัวเหวินเซวียน ลู่โจวก็เดินตามแผนที่มาจนถึงหอพัก
หอเขาตั้งอยู่มุมเงียบสงบของวิทยาเขตพรินซ์ตัน และมันก็อยู่ไม่ไกล
สัมผัสด้านทิศทางของลู่โจวนั้นดีเลิศ เขาจึงพบหอพักของตนอย่างง่ายดายยิ่ง
เขาเห็นรูปหอพักบนเน็ตแล้ว เขาจึงเตรียมใจไว้พร้อม แต่พอเขามายืนอยู่หน้าหอ เขาก็ยังรู้สึกประหลาดใจอยู่ดี
มัน…
ย้อนยุคเกินไปแล้ว!
อาคารสไตล์โคโลเนียลอังกฤษนี้มีอายุมากกว่า 90 ปี แม้ว่ามันจะรีโนเวทมาแล้วหลายครั้ง แต่ภายนอกมันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก
กำแพงอิฐสีแดงและเถาวัลย์สีเขียวเข้มทำให้มันเหมือนคฤหาสน์เก่า
ตึกนี้มีผีไหม?
ลู่โจวเดินเข้าไป
ขณะที่เขาลากกระเป๋าขึ้นข้างบน เขาก็เห็นคนกำลังยืนอยู่บนบันได
ลู่โจวเห็นหน้าเธอไม่ชัด แต่เขาก็รู้ว่าเป็นผู้หญิง
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้เขา
“ในที่สุดคุณก็มา”
ลู่โจวจำเสียงนี้ได้ เขาช็อก
บัดซบ!
ที่นี่มีผีจริงๆ ?
………………………………
