พิชญพิจารณ์ข้อคาดการณ์สำคัญมักจะไม่ได้ใช้หลักการอำพรางทั้งสองฝ่าย นี่เป็นเพราะมันมีคนไม่มากนักที่อยู่ในแต่ละสาขา แถมผู้ตรวจสอบหลายท่านยังต้องถามคำถามลู่โจว
ทันทีที่การบรรยายจบลง ลู่โจวก็ได้ชื่อผู้ตรวจสอบจากคณิตศาสตร์ประจำปี
คณิตศาสตร์ประจำปีดำเนินการร่วมกับสถาบันขั้นสูงพรินซ์ตันและมหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ดังนั้นสำหรับลู่โจวแล้ว มันแทบเหมือนกับวารสารมหาวิทยาลัยที่เปิดให้สาธารณะ รายชื่อผู้ตรวจสอบนี้ไม่ได้ส่งเข้าอีเมล กลับกันบรรณาธิการ อีแวนส์ ส่งมอบมันกับมือลู่โจวด้วยตัวเอง
“…วิทยานิพนธ์ของคุณจะได้รับการตัดสินอย่างเปิดเผยโดยฟาลติ้งส์ เฮลฟ์ก็อต อิแวนนิคกับคนอื่นๆ ไปสนุกกับปาร์ตี้คืนนี้เถอะ พรุ่งนี้ไปคุณจะไม่มีเวลาว่างแล้ว” อีแวนส์กล่าวด้วยรอยยิ้ม
ฟาลติ้งส์! อิแวนนิค!
เมื่อลู่โจวเห็นรายชื่อนี้ เขาก็รู้สึกปวดหัว
มีเฮลฟ์ก็อตอยู่ในรายชื่อด้วยมันยังเป็นที่เข้าใจได้ เพราะยังไงเสียเขาก็เป็นผู้วิจัยข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัคเช่นกัน เฮลฟ์ก็อตเป็นนักวิจัยอันดับหนึ่งของโลกในเรื่องวิธีทรงกลม เขาเป็นเหมือนเฉินจิ่งรุ่นที่เชี่ยวชาญวิธีตะแกรง
อย่างไรก็ตามฟาลติ้งส์อยู่สาขาเรขาคณิตเชิงพีชคณิต แล้วทำไมเขาถึงอยู่ด้วยล่ะ?
แม้ว่าลู่โจวจะใช้เรขาคณิตเชิงพีชคณิต แต่เขาก็ไม่ได้ใช้บ่อยนัก
ลู่โจวรับรายชื่อมาแล้วกล่าว “ผมหวังว่าผู้เชี่ยวชาญจะแสดงความเมตตาบ้าง”
“เมตตา? เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นหนึ่งในมงกุฎแห่งทฤษฎีจำนวนเชิงวิเคราะห์เชียวนะ” อีแวนส์กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาตบแขนลู่โจวแล้วกล่าว “ศาสตราจารย์ซาเน็คจากสถาบันขั้นสูงมองวิทยานิพนธ์ของคุณค่อนข้างในแง่ดี ดังนั้นมั่นใจตัวเองหน่อย ฉันเชื่อในตัวคุณ สู้ๆ!”
ลู่โจวย่อมรู้ว่าซาเน็คเป็นใคร ซาเน็คจากพรินซ์ตัน หนึ่งในบรรณาธิการชื่อดังของวารสารคณิตศาสตร์ประจำปี ผู้ชนะรางวัลวูล์ฟปี 2014
แม้ว่าซาเน็คจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าฟาลติ้งส์หรืออิแวนนิค แต่เขาก็ยังเชี่ยวชาญด้านทฤษฎีจำนวน
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเหตุผลอย่างการหลีกเลี่ยงความสงสัย รายชื่อนี้จึงมีนักวิจัยจากสถาบันขั้นสูงพรินซ์ตันเพียงคนเดียว และนักวิจัยคนนั้นก็ไม่ใช่ปีเตอร์ ซาเน็ค นักวิจัยสองคนจากเอกอล นอร์มาล ซูเพริเยอก็อยู่ในรายชื่อเช่นกัน
อันที่จริงอีแวนส์คิดผิด
มันไม่ใช่พรุ่งนี้ ทันทีที่บรรยายจบ ลู่โจวก็เริ่มยุ่งแล้ว
เมื่อเขาออกจากห้องบรรยาย เขาก็ถูกพวกนักข่าวดักรอแล้ว
“คุณลู่โจว ผมมาจากพรินซ์ตันเดลี่ ผมขอถามหน่อยครับ คุณจะสอนที่พรินซ์ตันไหม? หรือคุณจะกลับจีน?”
ลู่โจว “แน่นอน จีนเป็นบ้านเกิดผม ผมต้องกลับไป ขณะเดียวกันผมพอใจกับสภาพแวดล้อมทางการศึกษาของพรินซ์ตันจริงๆ ถ้าพรินซ์ตันอยากจ้างผมมาสอน ผมก็ยอมรับมันด้วยความยินดี”
“สวัสดีค่ะคุณลู่โจว ฉันนักข่าวจากเดลี่เมล คุณรู้สึกยังไงกับการบรรยายวันนี้?”
“ผมทั้งประหม่าและตื่นเต้น…ดังนั้นตอนนี้ผมจึงอยากพัก พวกคุณไปสัมภาษณ์อาจารย์ที่ปรึกษาของผม ศาสตราจารย์เดอลีงย์ได้ เขาได้ให้ความช่วยเหลืออย่างมาก เขารู้เรื่องงานวิจัยของผมเป็นอย่างดี…”
นักข่าวทำให้ลู่โจวลำบากใจด้วยคำถามที่ยุ่งยากในขณะที่ลู่โจวพยายามหลบหนี
อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้เลยว่านี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น
ตอนเย็น ที่งานเลี้ยงโรงแรมพรินซ์ตัน สถาบันขั้นสูงพรินซ์ตันได้จัดงานเลี้ยงให้นักวิชาการมาพบปะกัน แต่จริงๆแล้วตอนนี้มันกลายเป็นงานเลี้ยงให้ลู่โจวคนเดียวไปแล้ว
นอกจากข้อคาดการณ์ของปวงกาเรและข้อคาดการณ์ ABC ข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัคเป็นหนึ่งในความสำเร็จทางวิชาการที่สำคัญที่สุดในช่วงเวลานี้ นอกจากนี้ความสำเร็จนี้ยังอยู่ในสาขาทฤษฎีจำนวน
เมื่อลู่โจวมาถึงห้องบอลรูมของโรงแรมพรินซ์ตัน เขาก็กลายเป็นจุดสนใจของปาร์ตี้ทันที
แม้ว่าเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงฝูงชนโดยไปตักอาหาร แต่ผู้คนก็ไม่ปล่อยเขาไป พวกเขาพยายามชวนคุยตลอดเวลา
หลังลู่โจวตักสเต๊กใส่จานมาชิ้นหนึ่ง เขาก็เห็นชายกลางคนในชุดสูทเดินมาพร้อมกับแก้วแชมเปญ
“สวัสดี ผมจอห์น มอร์แกน หัวหน้าสาขาคณิตศาสตร์มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย”
“ผมลู่โจว ยินดีที่ได้รู้จัก” ลู่โจวกล่าว เขาพยักหน้าและจับมืออย่างสุภาพ
“ยินดีที่ได้พบเช่นกัน ผลการวิจัยของคุณวิเศษมาก พูดตามตรงผมไม่เคยเห็นนักคณิตศาสตร์รุ่นใหม่ที่อยู่ระดับเดียวกับคุณเลย”
มอร์แกนเข้าสังคมเก่งมาก เขาชื่นชมเสียจนทำให้ลู่โจวเขิน
ทั้งสองเริ่มคุยกัน จากนั้นไม่นาน มอร์แกนก็เริ่มพูดถึงมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย
“…มหาวิทยาลัยโคลัมเบียมีนักคณิตศาสตร์ที่โดดเด่นหลายคน อย่างจางเหว่ย จางเทาหวู่ พวกเขาเป็นนักวิชาการที่เก่งมาก คุณจะได้พูดคุยกับนักศึกษาที่โดดเด่นหลายคนที่โคลัมเบีย มันเป็นมหาวิทยาลัยที่นักศึกษาจีนให้การยอมรับมากที่สุดในอเมริกา ถ้าคุณต้องการ เราจะจ้างคุณมาเป็นศาสตราจารย์ของมหาวิทยาลัยเรา”
ศาสตราจารย์มอร์แกนเข้าประเด็น
ลู่โจวยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน เขาอยากพูดประมาณว่า ‘ผมจะเก็บข้อเสนอคุณไปพิจารณา’ แต่ศาสตราจารย์เดอลีงย์ก็มาขัดจังหวะ
“สิ่งที่คุณพูด พรินซ์ตันก็มอบให้ได้เช่นกัน”
มอร์แกนชะงัก จากนั้นเขาก็เงยหน้ามองแล้วยิ้มแปลกๆ
“…เดอลีงย์? โอ้ สหาย ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคุณที่นี่”
“ยินดีที่ได้พบเช่นกัน ศาสตราจารย์มอร์แกน” เดอลีงย์กล่าว จากนั้นเขาก็มองลู่โจว “ตอนแรกฉันว่าจะรอพรุ่งนี้ แต่เนื่องจากมีโอกาสแล้ว ฉันจึงอยากประกาศอะไรบางอย่าง”
เมื่อคนที่อยู่ใกล้ๆได้ยินที่บทสนทนา พวกเขาก็หยุดพูดแล้วฟังอย่างระมัดระวัง
เดอลีงย์จ้องลู่โจวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการ
“ลู่โจว”
ลู่โจวรู้สึกถึงความจริงจัง เขายืนตัวตรงโดยไม่รู้ตัวแล้วทำตัวเป็นทางการ
เดอลีงย์มองศิษย์เขาแล้วพยักหน้า “จากความสำเร็จของคุณในช่วงปริญญาเอก คุณได้พิสูจน์ความสามารถตนเองแล้ว หลังจากหารือกับสถาบันขั้นสูงพรินซ์ตัน เราก็ได้ตัดสินใจมอบปริญญาเอกให้คุณ”
ฝูงชนที่อยู่รอบๆศาสตราจารย์เดอลีงย์ก็เริ่มปรบมือ
นักศึกษาอายุน้อยก็ถึงกับผิวปาก
มีทั้งนักศึกษาจีนและนักศึกษาพรินซ์ตันจากไอวี่คลับ พวกเขาชื่นชมเทพคนนี้จากก้นบึ้งหัวใจ
ปริญญาเอกนั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย
ได้รับปริญญาเอกในสามเดือน อย่างไรก็ตามไม่แปลกใจเลยว่ามันจะถูกเขียนลงในประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน หรือบางทีแม้แต่ประวัติศาสตร์ของโลก
อย่างไรก็ตามศาสตราจารย์เดอลีงย์ยังพูดไม่จบ เห็นได้ชัดว่าเขายังมีเรื่องให้พูดอีก
หลังจากฝูงชนเงียบเสียงลง เขาก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงสงบ
“ในขณะเดียวกัน เนื่องจากความก้าวหน้าครั้งใหญ่ที่คุณทำในสาขาจำนวนเฉพาะ สถาบันขั้นสูงพรินซ์ตันทำการตัดสินใจเชิญคุณมาสอนที่สถาบันพรินซ์ตัน”
ศาสตราจารย์เดอลีงย์มองลู่โจวอย่างพอใจ
“ข้อเสนอจะถูกมอบให้พร้อมกับปริญญา แน่นอนคุณจะยอมรับข้อเสนอหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณ”
ศาสตราจารย์เฒ่าหลายคนไม่ได้แปลกใจ อย่างไรก็ตามเหล่าคนที่อายุน้อยต่างก็กลั้นลมหายใจ
บางทีคนบางคนอาจคิดว่าตำแหน่งศาสตราจารย์ไม่มีอะไรพิเศษ
อย่างไรก็ตามนี่คือสถาบันขั้นสูงพรินซ์ตัน เป็นศูนย์กลางคณิตศาสตร์ของโลก!
นอกจากนี้ลู่โจวอายุยี่สิบเอ็ดปีเท่านั้น…
ความอิจฉาแทบกลายเป็นความขุ่นเคือง…
มอร์แกนหยุดพูด เขายักไหล่และมีสีหน้าจนใจ
มหาวิทยาลัยโคลัมเบียไม่อาจเทียบกับสถาบันขั้นสูงของพรินซ์ตัน ต่อให้มอร์แกนเสนอตำแหน่งหัวหน้าสาขาให้ ลู่โจวก็อาจไม่ยอมรับด้วยซ้ำ
ลู่โจวอึ้งกับคำถามนี้
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ
“…ข้อเสนอคือ?”
ศาสตราจารย์เดอลีงย์พูดด้วยน้ำเสียงราวกับว่ามันต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว
“แน่นอนว่าเป็นศาสตราจารย์เต็มตัว จะเป็นอะไรอื่นไปได้อีก?”
…………………………………
