“แน่นอน ฉันไม่ได้แค่สนใจเท่านั้น” มัสก์กล่าว เขากระแอมแล้วมองดูลู่โจวก่อนจะพูดอย่างจริงใจ “ฉันต้องขอบคุณงานวิจัยของคุณด้วย มันช่วยฉันมาก”
“ผมยินดีครับ” ลู่โจวกล่าว เมื่อเจอกับความกระตือรือร้นของมัสก์ เขาได้แต่ยิ้มตอบกลับอย่างสุภาพ
อันที่จริงเขางุนงงเล็กน้อยกับการเจอกันอย่างฉับพลันครั้งนี้
แม้ว่าผลการวิจัยของลู่โจวจะได้ช่วยเหลือเทสล่า แต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่มัสก์จะต้องมาหาเขาเป็นการเฉพาะเช่นนี้
บางทีอาจเป็นเพราะลู่โจวต้องรับมือกับพวกคนที่พยายามมาซื้อสิทธิบัตรจากเขา เมื่อไหร่ที่ได้พบกับนักธุรกิจ ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวก็คือเรื่องของผลประโยชน์แน่นอน
นี่ไม่ใช่การระมัดระวังตัว มันเป็นแค่ปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติ
“ดูเหมือนพวกคุณทั้งสองจะมีเรื่องต้องคุยกันนะ ถ้าไม่ใช่เรื่องคณิตศาสตร์หรือรักบี้ ฉันขอไม่สนใจละกัน” ฟรานซิสกล่าวแล้วยิ้มบางๆ “งั้นพวกคุณคุยกันเลย เดี๋ยวค่อยพบกันทีหลัง”
มัสก์ยิ้ม “ขอบคุณมาก ฉันอยากคุยกับศาสตราจารย์ลู่พอดี”
หลังคุณฟรานซิสเดินไป มัสก์ก็นั่งลงข้างลู่โจวแล้วพูดอย่างใช้ความคิด “ตอนที่ฉันกำลังเรียนเศรษฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย ฉันคิดถึงอนาคตของมนุษยชาติตลอด ว่าปัญหาที่มนุษยชาติต้องเผชิญมีอะไร แล้วสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปมาสามข้อคือ พลังงาน อินเทอร์เน็ต และการสำรวจอวกาศ”
มัสก์มองลู่โจวอย่างจริงจัง “ฉันเป็นวิศวกร คุณเป็นนักวิชาการ จากมุมมองของคุณ อะไรคือกุญแจสำคัญในการแก้สามปัญหานี้เหรอ?”
ลู่โจวรู้สึกเหมือนเขากำลังฟัง ชินอิจิ โมชิซูกิ บรรยายอยู่ พวกเขาอาจเป็นคนประเภทที่จมอยู่กับจักรวาลแห่งจินตนาการของตน แม้ว่ามันจะไม่มีอะไรผิดปกติ แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะให้คนอื่นเข้าใจพวกเขา
ลู่โจวคิดชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “ผมไม่มั่นใจเรื่องปัญหาอินเทอร์เน็ต แต่สองปัญหาที่เหลือ ผมคิดว่าปัญหาอยู่ที่วัสดุ”
คอขวดของเทคโนโลยีพลังงานและเทคโนโลยีอวกาศมีอยู่หลายสาขาหลายวิชา ดังนั้นมันจึงไม่ใช่แค่วัสดุเท่านั้น อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าสนใจก็คือถ้าปัญหาเรื่องวัสดุถูกแก้ไข ปัญหาที่ซับซ้อนอื่นๆ มากมายก็จะกลายเป็นปัญหาที่ง่ายขึ้นอย่างมาก
ไม่ว่าจะเป็นแผงโซลาร์เซลล์ โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ ลิเธียมซัลเฟอร์ หรือแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ ส่วนสำคัญที่สุดก็คือวัสดุ
มัสก์ยิ้ม “งั้นดูเหมือนเราจะมีความเห็นตรงกัน ทีมวิศวกรของฉันก็ได้ข้อสรุปเช่นนี้เหมือนกัน เราวางแผนจะลงทุนหนึ่งหมื่นล้านเหรียญสหรัฐเพื่อสร้างสถาบันวิจัยวัสดุในซิลิคอนแวลลีย์ ถ้าคุณสนใจ ฉันอยากจ้างคุณมาเป็นหัวหน้าทีมวิจัยของสถาบันวิจัยแห่งนี้”
หนึ่งหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ?
ลู่โจวช็อกมากกับตัวเลขจำนวนนี้ จนเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดครึ่งหลังของมัสก์ด้วยซ้ำ
รายได้ของเทสล่าไม่ได้สูงขนาดนี้ใช่ไหม?
“แนวคิดของคุณน่าสนใจ ผมเชื่อว่าชุมชนวัสดุศาสตร์จะต้องตื่นเต้น และยินดีที่มีมหาเศรษฐีพันล้านใจกว้างอยู่ในสาขานี้ ผมขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ แต่เทสล่าวางแผนหาเงินก้อนนี้ได้ยังไงกัน?” ลู่โจวถาม เขาจำได้ว่าสถานการณ์การเงินของเทสล่าไม่ค่อยดีนัก
มัสก์กล่าว “ตอนนี้เราไม่มี แต่เราจะมีถ้าคุณมากับเรา”
ลู่โจว “…”
เขาไม่รู้จะพูดอะไร
…
ลู่โจวต้องยอมรับเลยว่า ข้อเสนอของมัสก์นั้นน่าดึงดูดมากสำหรับนักวิจัยทุกคน
ถ้านี่เป็นซารอท ก็คงไม่ลังเลแม้แต่วิเดียว เขาจะยื่นมือรับโปรเจกต์แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์อย่างรวดเร็ว และไปทำงานให้มัสก์ทันทีแน่นอน
แต่สำหรับลู่โจว…
เขาไม่ได้สนใจขนาดนั้น
“ผมขอโทษ ผมเกรงว่าคงช่วยคุณไม่ได้”
มัสก์ไม่คิดเลยว่าลู่โจวจะปฏิเสธข้อเสนอที่น่าดึงดูดนี้ เขาขมวดคิ้ว “คุณแน่ใจเหรอว่าจะไม่เก็บไปคิดสักหน่อย? ฉันสัญญาได้เลยว่าตราบใดที่คุณเข้าร่วม คุณจะไม่ต้องห่วงเรื่องเงินทุนวิจัยอีกต่อไป”
“ผมเป็นศาสตราจารย์คณิตศาสตร์ และวัสดุศาสตร์ก็ไม่ใช่ความถนัดของผม คุณไปหาคนอื่นดีกว่า” ลู่โจวกล่าว เขาหยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “แล้วต่อให้คุณให้เงินวิจัยผมมากมายแค่ไหน งานวิจัยของผมก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงินมากขนาดนั้น”
แม้ว่ามัสก์จะยังอยากโน้มน้าวลู่โจว แต่เขาแน่ใจว่าอย่างไรแล้วลู่โจ่วก็ไม่มีท่าทีเปลี่ยนใจ มัสก์จึงถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ก็ได้ ฉันบอกเลยว่าคุณเพิ่งพลาดโอกาสเปลี่ยนโลกไป..แต่ถ้าคุณเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ ก็มาหาฉันได้นะ”
ลู่โจวกล่าว “ครับ”
มัสก์มอบนามบัตรให้ลู่โจว ทั้งสองคุยกันต่อเล็กน้อย แต่มัสก์หมดความกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัด
มัสก์เคยดูสัมภาษณ์รางวัลคลอฟอร์ดของลู่โจว ซึ่งลู่โจวบอกว่าเขา’จะใช้คณิตศาสตร์เปลี่ยนแปลงวิทยาศาสตร์’ จากนั้นมัสก์ก็เห็นลู่โจวประสบความสำเร็จในอุตสาหกรรมวัสดุแอโนด เขาจึงคิดว่าลู่โจวต้องเป็นคนประเภทเดียวกับเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เช่นนั้น
ในขณะนั้นมัสก์ก็หาข้ออ้างเดินจากไป
หลังมัสก์ไป บริเวณรอบๆ ก็เงียบเสียงลง
ลู่โจวรินแชมเปญอีกแก้ว แล้วพยายามสนุกไปกับงานเลี้ยง
ทันใดนั้นเวร่ากับฮันนาห์ก็กลับมาจากฝ่ายประชาสัมพันธ์โรงแรม
ลู่โจวบอกได้จากสีหน้าตื่นเต้นของฮันนาห์ว่าเธอคงแก้ปัญหาได้
ลู่โจวหันไปมองเวร่าแล้วเอ่ยถาม “ผลเป็นยังไง?”
เวร่าพยักหน้าแล้วกล่าวเสียงแผ่ว “ฉันให้โจทย์ฟังก์ชันเชิงซ้อนระดับปริญญาตรีกับเธอ ภายในครึ่งชั่วโมง เธอก็แก้โจทย์ได้สำเร็จแล้วค่ะ”
ลู่โจวพยักหน้าแล้วหันไปมองฮันนาห์ “ทำได้ไม่เลว งั้นก็ขอแสดงความยินดีด้วยมิสฮันนาห์ คุณผ่านการทดสอบของฉันแล้ว เอาอีเมลของคุณมา แล้วบอกฉันว่าคุณอยากสมัครกับอาจารย์ที่ปรึกษาคนไหน?”
ลู่โจวเป็นคนรักษาคำพูด
“ค่ะ! ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากค่ะ!” ฮันนาห์พยักหน้าอย่างตื่นเต้นแล้วหยิบปากกาและกระดาษออกมา
ปกติแล้ว จดหมายแนะนำจะถูกส่งจากศาสตราจารย์ไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาโดยตรง ตัวนักศึกษาจะไม่ได้อ่านจดหมาย
ดังนั้นจดหมายแนะนำของศาสตราจารย์ต่างชาติจึงมีอิทธิพลมากกว่า
จดหมายแนะนำของพวกเขาเป็นตัวกำหนดอนาคตของนักศึกษาได้เลย
อย่างไรก็ตามศาสตราจารย์ส่วนใหญ่ยินดีที่แนะนำลูกศิษย์ที่มีศักยภาพให้กับผู้อื่น เพราะยังไงเสียการได้ดูนักศึกษาเติบโตเป็นนักวิชาการที่ยอดเยี่ยมก็เป็นหนึ่งในความสุขของการเป็นศาสตราจารย์
เวร่ามองฮันนาห์ที่เดินจากไปแล้วกำหมัดเบาๆ
เธอสูดหายใจลึกๆ รวบรวมความกล้าหาญเพื่อพูดขึ้นมา “ศาสตราจารย์คะ?”
เมื่อเห็นว่าเวร่าเหมือนจะพูดอะไร ลู่โจวที่กำลังอารมณ์ดีจึงเอ่ยถาม “มีอะไรเหรอ?”
เวร่าอ้าปากราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นเพลงบนเวทีเต้นรำก็เปลี่ยนไปเป็นเพลงอำลา
ผู้คนบนเวทีเต้นรำก็เริ่มแยกย้ายกันอย่างไม่เต็มใจ
งานเต้นรำจบลงแล้ว
มันเหมือนกับว่าเวร่าพลาดอะไรบางอย่างไป ดวงตาคู่โตสดใสของเธอดูเศร้าสร้อย
เวร่าลดหัวลง “ไม่มีอะไรค่ะ…”
ฉันแค่อยากเต้นรำกับคุณ…
……………………………..
