ขณะที่เอ็กซอนโมบิลกำลังฉลอง’ชัยชนะ’ งานฉลองชัยชนะอีกแห่งก็เกิดขึ้นใกล้กับโรงแรมฮิลตัน
เพื่อฉลองชัยชนะอันยิ่งใหญ่ในสาขาเคมีเชิงคำนวณของแอนตันและการสร้างแบบจำลองของโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสเคมีไฟฟ้า เดวิดได้เช่าห้องบอลรูมสุดหรูในโรงแรมฮิลตันเพื่อจัดงานเลี้ยงขึ้น
พวกเขาใช้เวลาทำงานโปรเจกต์นี้ล่วงเวลาเป็นเดือน ทุกคนแทบตายด้วยความเหนื่อยล้า
งานเลี้ยงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการพักสมอง
สิ่งที่ทำให้ลู่โจวประหลาดใจก็คือเหล่านักวิจัยปริญญาเอกถอดเสื้อกาวน์แล้วสวมชุดทักซิโด้ที่แพงที่สุดเพื่อปาร์ตี้นี้ ขัดกับภาพลักษณ์ ‘ชาวนักวิทยาศาสตร์’ โดยสิ้นเชิง
สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจที่สุดก็คือสาวๆที่มาร่วมปาร์ตี้นี้
สถาบันวิจัยเดวิด อี ชอว์มีนักวิจัยสาวมากขนาดนั้นที่ไหนกัน?
เขาอยู่ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียมานานเดือนกว่าแล้ว เขาไปที่สถาบันวิจัยทุกวัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็นับนักวิจัยสาวได้เพียงหยิบมือเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม พวกผู้หญิงที่ทั้งสาวทั้งสวยพวกนี้…ดูไม่เหมือนนักวิจัยเลย…
ปาร์ตี้ยังไม่เริ่ม แต่แขกมาถึงกันแล้ว
เดวิดสวมชุดสูทยืนอยู่หน้าเวทีเต้นรำ เขาเทแชมเปญแก้วหนึ่งแล้วชูแก้วขึ้น
“นี่เป็นช่วงเวลาที่ควรแก่การฉลอง เราขอดื่มให้แอนตันและศาสตราจารย์ลู่!”
บรรยากาศของปาร์ตี้คึกคักขึ้น
แขกยิ้มและชูแก้วขึ้น
“ดื่ม!”
เสียงเปิดขวดแชมเปญดังไปทั่ว ฟองกระจายเต็มอากาศ
ปาร์ตี้เริ่มขึ้นแล้ว
บริกรในชุดเครื่องแบบเดินเข้ามาในห้องบอลรูมพร้อมกับจานและรถเข็นอาหาร และอาหารที่อยู่บนโต๊ะแถวยาวสองข้างฝั่งเวทีเต้นรำก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น
เพลงแจ๊สที่ไพเราะเริ่มดังขึ้น คนหนุ่มสาวก็ค่อยๆก้าวขึ้นไปบนเวทีเต้นรำ
คนส่วนใหญ่จะไปเต้นรำกับคนที่ชอบก่อนจะหาอะไรกิน…
อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าลู่โจวเป็นชนกลุ่มน้อย
เขาสนใจอาหารมากกว่าเต้นรำ
โดยเฉพาะหลังจากกินแซนด์วิชเบคอนมาเป็นเดือน สลัดสีสันสดใส เค้กสวยๆ ด้านข้างวงกรอบๆ และฟัวกราส์นุ่มๆ แลดูน่ากินเป็นพิเศษ
ขณะที่เขาตักอาหารใส่จาน เดวิดเจ้าของปาร์ตี้ก็เดินมาหา
“คุณรู้สึกยังไง?” เดวิดยิ้ม “ปาร์ตี้นี้เป็นของคุณ”
ลู่โจวยิ้ม “มันเป็นสไตล์นิวยอร์กมาก”
“พรินซ์ตันต่างกันเหรอ?”
“พรินซ์ตันส่วนใหญ่จะเป็นบาร์บีคิวบนสนามหญ้า มันก็สนุกไปอีกแบบหนึ่ง”
จากนั้นลู่โจวก็พูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “จะว่าไป ผมไม่เคยสังเกตเลยว่าสถาบันวิจัยมีนักวิจัยสาวเยอะขนาดนี้”
“แน่นอนว่าพวกเธอไม่ใช่นักวิจัยของฉัน มีสาวๆจากชมรมพี่น้องแมนแฮตตันของโคลัมเบียด้วย” เดวิดมองลู่โจวแล้วพูดหยอก “คุณก็รู้ นักวิจัยเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของสถาบันวิจัยเป็นชาย ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสให้พวกเขา ‘เข้าสังคม’ มันเป็นหนึ่งในความรับผิดชอบของการเป็นเจ้านาย”
ลู่โจวถาม “แล้วพวกสโมสรเดทกลุ่มล่ะ?”
เดวิดยิ้ม “ฮ่าๆ ฉันว่าแล้ว”
ในมหาวิทยาลัยอเมริกา พวกสโมสรชมรมเป็นเรื่องธรรมดามาก นักศึกษาเกือบครึ่งจะต้องเข้าชมรมสักชมรมหนึ่ง
มีชมรมบาสเกตบอล ฟุตบอล และแม้แต่ชมรมเต้นรำ นอกจากนี้ยังมีชมรมทางสังคมที่ไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรเป็นพิเศษ มันมีไว้ให้คนหนุ่มสาวมีโอกาสได้พบปะคนอื่น
อย่างไรก็ตามชมรมทั้งหมดมีตีมหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นก็คืองานปาร์ตี้ที่ไม่มีหมด
อีกแง่หนึ่ง ชมรมอาหารของลู่โจวเป็นชมรมชั้นสูง มันไม่ค่อยได้จัดงานปาร์ตี้เท่าไหร่
แต่เดวิดมีเส้นสายกับพี่น้องแมนแฮตตันได้ยังไง?
อันที่จริงมันง่ายมาก บางครั้งมันก็ไม่จำเป็นต้องมีเส้นสายอะไรเป็นพิเศษ
นี่คือโรมแรมฮิลตันในแมนแฮตตัน มีน้อยคนมากที่จัดปาร์ตี้ที่นี่ได้
แม้ว่าสถาบันดีอีชอว์จะไม่ได้เป็นคนจัด ผู้จัดเป็นชมรมรักบี้ที่ไม่มีชื่อเสียงในโคลัมเบีย แต่ตราบใดที่จัดงานปาร์ตี้ที่นี่ได้ สาวสวยวัยเยาว์จะยินดีแต่งสวยมาร่วมปาร์ตี้เอง
ทุกคนสนุกกับปาร์ตี้และโพสต์รูปลงบนอินสตาแกรม
“จะว่าไป คุณยังโสดใช่ไหม? ที่จริงโสดก็ไม่ได้ผิดอะไร” เดวิดกล่าว เขาสั้นแก้วแชมเปญเบาๆ แล้วพูดเสริม “คุณไม่ต้องทนหรอก ถ้าคุณอยากชวนใครเต้น คุณก็ไปชวนตรงๆ เลย”
ลู่โจวกล่าว “แต่ผมเต้นไม่เป็น”
“ไม่เป็นไร ต่อให้คุณเต้นแย่ก็ไม่มีใครสนใจหรอก” เดวิดกล่าว “ฉันพนันเลยว่าคงมีสาวๆหลายคนยอมเต้นรำกับคุณ”
เขากำลังบอกว่าฉันหล่อเหรอ?
ลู่โจวยิ้มกระอักกระอ่วน
คือ…ฉันก็อายนะ
แม้ลู่โจวจะคิดว่าตัวเองหล่อเช่นกันก็ตาม…
เดวิดเปิดแชมเปญขวดใหม่แล้วเติมใส่แก้ว “คุณจะทำอะไรต่อ? คุณมาเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียไหม? ฉันจะโน้มน้าวอาจารย์ใหญ่ให้เปิดสาขาวัสดุเชิงคำนวณให้”
ลู่โจวมองแสงไฟของแมนแฮตตันนอกหน้าต่างแล้วกล่าว “โคลัมเบียเป็นสถานที่สวยงาม แมนแฮตตันก็เช่นกัน แต่ผมคิดว่าพรินซ์ตันเหมาะกับผมมากกว่า”
เดวิดถอนหายใจ “จริงเหรอ? ก็ได้ ทุกคนมีทางเลือกเป็นของตนเอง”
เขารินแชมเปญที่เหลือใส่แก้วลู่โจว “ถ้าคุณมีเวลา อย่าลืมมาเยี่ยมฉันด้วยล่ะ”
“แน่นอน มันอยู่ใกล้ๆเอง”
จู่ๆ ลู่โจวก็นึกเรื่องบางอย่างได้ “เอ้อ ผมมีเรื่องอยากถามคุณก่อนกลับพรินซ์ตัน”
เดวิด “หืม?”
“แบบจำลองเชิงทฤษฎีของโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสเคมีไฟฟ้าสมบูรณ์แล้ว แต่ทฤษฎีใหม่มักจะถูกละเลย เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ ผมตั้งใจจะใช้เครื่องมือเชิงทฤษฎีของเราเพื่อแก้ปัญหาที่จำเพาะมากกว่านี้ ผมต้องการพลังของแอนตันมาช่วย” ลู่โจวหยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “ผมไม่ต้องการใช้นานเกินไปนัก ผมแค่ต้องการใช้ก่อนกลับพรินซ์ตัน”
การเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยโคลัมเบียมีถึงเดือนมิถุนา ซึ่งหมายความว่าเขายังมีเวลาอีกเดือนก่อนกลับไปพรินซ์ตัน
การทดลองไม่ได้ใช้เวลาเป็นเดือน ถ้าไปได้สวยมันจะใช้เวลาเพียงสองเดือนเท่านั้น
นอกจากนี้การทดลองยังเกี่ยวข้องกับของทางสถาบันวัสดุเชิงคำนวณจินหลิง
ดังนั้นไม่ว่าเดวิดจะต้องการหรือไม่ แต่ลู่โจวตั้งใจจะจ่ายค่าเช่าอุปกรณ์อีกฝ่าย
เดวิดรู้สึกสนใจ “ปัญหาแบบไหน?”
ลู่โจวยิ้มมุมปาก
“การจำลองพลวัตเชิงโมเลกุลของพื้นผิวสัมผัสระหว่างวัสดุผสมคาร์บอนซัลเฟอร์และสารละลายอิเล็กโทรไลต์อินทรีย์!”
………………………………..
