ตอนที่ 35 ฉันซัพพอร์ตเก่ง
วันต่อมา ลู่โจวอยากซื้ออาหารเลี้ยงเฉินยู่ซานเพื่อแสดงความขอบคุณที่ช่วยหางานให้เขา
อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าจะกินอะไรดีระหว่างKFCกับไก่เหลือง(หวงเมิ่นจี) เขากำลังติดอยู่กับปัญหานี้
ดังนั้นเขาจึงขอคำแนะนำคนๆเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ในหอพักเขา นั่นก็คือหลิวรุ่ย
หลิวรุ่ยกำลังเล่นวีดีโอเกมกับเพื่อนบนเน็ต เขาถูกฆ่าแล้วถูกส่งกลับไปยังบ่อเกิด เขารู้สึกรำคาญและไม่ได้ใส่ใจกับคำถามของลู่โจวเลย เขาตอบโดยไม่ได้หันหัวกลับด้วยซ้ำ “ซุปหมาล่า(หมาล่าทั่ง) มันถูกและไม่แพง!”
และแล้ว…
ลู่โจวก็ตัดสินใจ
พวกเขาไปร้านที่ชื่อว่าซุปหมาล่าซานเฉิงที่อยู่บนถนนหน้าโรงเรียน เฉินยู่ซานไว้ผมหางม้าและนั่งอยู่ตรงข้ามลู่โจว เธอแลบลิ้นออกมาเพราะความเผ็ด
เฉินยู่ซานรู้สึกเผ็ดจนอยากร้องไห้ แต่เธอก็ทน เธอทานต่อแล้วถาม “เป็นไง? คณิตศาสตร์ของลูกพี่ลูกน้องฉันยังพอมีหวังไหม?”
มันเผ็ดขนาดนั้นเลย?
ลู่โจวกินลูกชิ้นปลาและรู้สึกสับสน เขาเคี้ยวไปพูดไป “มีหวัง? บางทีนะ? ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”
“งั้นฉันต้องพึ่งพานายแล้ว ลูกพี่ลูกน้องฉัน…อันที่จริงคะแนนวิทยาศาสตร์ของเธอช่วงมัธยมต้นนั้นไม่เลวเลย แต่จากนั้น…อ้า เผ็ดมาก!”
ลู่โจวเอาน้ำให้เธอแล้วถาม “จากนั้นทำไมเหรอ?”
เฉินยู่ซานดื่มน้ำแล้วแลบลิ้นออกมาอย่างน่ารัก เธอสูดปากก่อนจะกล่าว “จากนั้น…น้ากับลุงก็มีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ พวกเขากำลังต่อสู้กันเพื่อสิทธิ์ในตัวเมิ่งฉี ฉันไม่รู้สถานการณ์แน่ชัด ตอนนี้เมิ่งฉีอยู่กับป้าฉันชั่วคราว”
ลู่โจวพยักหน้าเงียบๆและไม่ได้พูดอะไร
เขาไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเพราะเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก
หลังจากพวกเขาทานซุปหมาล่าเสร็จ ลู่โจวก็ส่งเฉินยู่ซานกลับหอ จากนั้นเขาก็ตรงไปห้องสมุด
ขณะที่เขากำลังเดินไปห้องสมุด เขาก็ได้รับอีเมลล์สองฉบับ
อีเมลล์แรกมาจากศาสตราจารย์หลิว มันเป็นข้อเสนอแนะการฝึกการสร้างแบบจำลองข้อมูล
อีเมลล์ที่สองเป็นการตอบกลับจาก[วารสารทฤษฏีและการสื่อสารคณิตศาสตร์ประยุกต์] มันบอกว่าเงินค่าวิทยานิพนธ์ได้ถูกโอนเข้าบัญชีธนาคารเขาแล้ว 150 หยวนต่อหนึ่งวิทยานิพนธ์ ทั้งหมดเป็น 1350 หยวน
“…”
1350 หยวนเท่านั้นต่อวิทยานิพนธ์SCI 9 ฉบับ นักวิชาการนี่หาเงินยากจริงๆ…
ลู่โจวอดคิดไม่ได้
1350 หยวนก็เป็นเงินไม่น้อย ถ้าเขารวม 3000 หยวนที่ได้มาเมื่อวาน เขาก็จะมี 7000 หยวนในบัญชี มันเพียงพอสำหรับค่าเล่าเรียนของเขา
เขาอยากชะลอการจ่ายเงินแล้วค่อยจ่ายตอนก่อนจบการศึกษา แต่เขาไม่ต้องทำแบบนั้นแล้ว
หลายวันต่อมา ชีวิตของลู่โจวเป็นแบบแผนมาก เขาจะอ่านหนังสือโต้รุ่งตอนวันจันทร์ วันพุธและวันศุกร์ ส่วนวันอังคารและวันพฤหัสเป็นวันทบทวน นอกจากนี้เขายังฝนฝนการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ด้วย
บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าถ้าเขาสามารถรักษานิสัยรักการเรียนแบบนี้ได้ ต่อให้เขาไม่ได้รับความช่วยเหลือจากระบบ เขาก็กลายเป็นอัจฉริยะได้
มันก็แค่ว่าความก้าวหน้าของเขาเพิ่มขึ้นได้เพราะความช่วยเหลือของระบบ
มันเหมือนกับว่าเขากำลังเดินทางด้วยความเร็วของจรวด…
ในที่สุดก็เป็นวันเสาร์ เขาไปบ้านคุณหยางเพื่อสอนพิเศษวิชาคณิตศาสตร์ให้หานเมิ่งฉีตามปกติ
มันอาจเป็นเพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้หรือคุณหยางอาจตกลงกับลูกสาวได้ เพราะเมื่อคุณหยางออกไปทำงาน เธอไม่ได้ล็อคประตู เธอแค่ขอให้ลู่โจวดูแลลูกสาวเธอให้
เธอเฝ้าดูแม่ออกไปทำงานอย่างปราศจากอารมณ์ หานเมิ่งฉีมองลู่โจวแล้วกล่าว “งั้นมาเริ่มกันเถอะ”
เธอหันกลับเข้าห้องไป
ลู่โจวเดินตามหานเมิ่งฉีไปห้องนอนของเธอ มันหนึ่งสัปดาห์เท่านั้นที่เขาไม่ได้เห็นเธอ แต่เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นห้องเธอสะอาดเรียบร้อย
พวกเขาคุยกันอย่างไม่จำเป็น หานเมิ่งฉีเปิดหนังสือแล้วพลิกไปหน้าที่คั่นไว้ เธอมองลู่โจว
“ฉันเรียนเรื่อง[เรขาคณิตวิเคราะห์]ที่นายเขียนให้ฉันเรียบร้อยแล้ว ไงต่อ?”
“อะไรนะ?” ลู่โจวกล่าวพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น เขายิ้มแล้วกล่าว “เธอไม่เข้าใจตรงไหน?”
“ฉันเข้าใจทุกอย่าง มันค่อนข้างง่าย” หานเมิ่งฉีกล่าว เธอยกหัวเล็กๆขึ้นแล้วกล่าวอย่างหงุดหงิด “แล้วไงต่อ?”
“ผมจะทดสอบเธอ” ลู่โจวกล่าว เขาหยิบกระดาษ A4 แล้วเริ่มเขียนลงไป
[ในระบบพิกัดคาร์ทีเซียน x และ y จุดโฟกัสซ้ายขวาของวงลีคือ C1:x^2/a^2+y^2/b^2=1 (a>b>0) คือ F1 และ F2 ตามลำดับ โดยที่ F2 เป็นจุดโฟกัสของพาราโบลา C2:y^2=4x จุด m คือจุดตัดของ C1 และ C2 ในควอดรันต์แรก และ |MF2|=5/3 จงหาสมาการของ C1]
ในที่สุดลู่โจวก็เขียนเสร็จ จากนั้นเขาก็ทำท่าเชื้อเชิญ
หานเมิ่งฉีเลิกคิ้วขึ้น เธอไม่คิดเลยว่าลู่โจวจะทดสอบเธอ
เธอขบฟันแล้วหยิบปากกา จากนั้นเธอก้จ้องกระดาษทดเป็นเวลานาน
สิบนาทีผ่านไป เธอพึ่งแก้ขั้นตอนแรกเท่านั้น
ซึ่งก็คือ :
[จาก C2: y^2 = 4x, F1 = (1,0)]
ลู่โจวรอมาสิบนาที เขามองดูนาฬิกาแล้วยิ้ม “ตอนสอบ เธอมีเวลามากสุดสิบนาทีสำหรับโจทย์นี้ มาดูคำตอบของเธอ เธอได้สามคะแนนเท่านั้น”
“เอ่อ…” หานเมิ่งฉีกัดฟันกล่าว เธอไม่อยากยอมแพ้ ยิ่งฝืนตัวเองแก้โจทย์มากเท่าไหร่ มันก็จะแก้ได้ยากมากเท่านั้น
ลู่โจวยิ้มแล้วหยิบกระดาษข้อสอบจากกองสื่อการเรียน เขาชี้ไปที่โจทย์ที่สองแล้วกล่าว “ส่วนสำคัญที่สุดก็คือ โจทย์นี้เป็นโจทย์ที่เธอพลาดตอนสอบ”
“…นายรังแกฉัน” หานเมิ่งฉีกล่าว เธอโยนปากกาด้วยความโกรธแล้วกล่าวต่อ “ฉันรู้ว่าฉันโง่ โอเคมั้ย?”
“ผมแค่สอน ผมไม่ได้บอกว่าเธอโง่ อันที่จริงผมคิดว่าเธอฉลาดมาก อย่าท้อแท้” ลู่โจวกล่าว เขาหยิบปากกาที่เธอโยนแล้วทำโจทย์บนกระดาษ A4 ให้เสร็จ “กุญแจสำคัญของโจทย์นี้คือการกำหนดค่าของ M ดังนั้นขั้นตอนที่สองคือการกำหนด M เป็น (x1,y1) และต่อด้วย | MF2 | = 5 / 3 และ M2 บนพาราโบลา C2…”
“เป้าหมายที่สองของเราก็คือการหาความยาวกึ่งโฟกัสของวงรี C1 เมื่อเธอแก้ขั้นตอนนี้ได้ ส่วนที่เหลือก็แค่ทำความเข้าใจกับสมการ”
ลู่โจวเขียนขั้นตอนสำคัญบนกระดาษ A4 แล้วชี้แจงกระบวนการแก้โจทย์
ตอนแรกหานเมิ่งฉีรู้สึกรำคาญ แต่ไม่นานเธอก็เริ่มจ้องมองกระดาษอย่างตั้งใจ
ในที่สุดหน้าเธอก็ปรากฏร่องรอยของความรู้แจ้ง
หานเมิ่งฉีพยักหน้าแล้วมองกระดาษอย่างจริงจัง เธอขมวดคิ้วแล้วปากเล็กๆของเธอก็ขยับ “เป็นแบบนี้นี่เอง…”
“ครูของเธออธิบายเรื่องนี้ให้ฟังแล้วแน่นอน เธอแค่ไม่ได้ฟัง”
หานเมิ่งฉีเถียง “ครูของฉัน…ไม่ได้อธิบายรายละเอียดมากนัก”
ลู่โจวตอบ “ลองบอกคุณสอนคณิตแบบนี้สิ เขาโกรธแน่นอน”
หานเมิ่งฉีโกรธมากจนฟันเริ่มสั่น เธอไม่มีอะไรจะพูด เธอคร่ำครวญ “ไม่แปลกใจเลยที่พี่สาวบอกว่านายโหดร้าย…”
ลู่โจว “???”
มีคนพูดจาลับหลังฉัน?
ฉันไม่อาจแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
ลู่โจวกระแอมแล้วเปลี่ยนเรื่อง เขาหยิบปากกาขึ้นมาแล้วกล่าว “โจทย์นี้เป็นจุดตัดผ่านธรรมดาเพื่อหาโจทย์สมาการรูปไข่ ผมคิดว่าเมื่อเธอพบโจทย์แบบนี้อีก อย่างน้อยเธอก็ได้ครึ่งคะแนน”
หานเมิ่งฉีเงยหน้าขึ้นแล้วถาม “แล้วอีกครึ่งล่ะ?”
“คะแนนอีกครึ่งอยู่ในโจทย์สอง ข้อสอบมัธยมปลายแบบนี้มักจะมีโจทย์เวกเตอร์ในส่วนสอง…”
ลู่โจวพูดแล้วเขียนที่หลังข้อสอบ
[จุด N บนระนาบสอดคล้องกับเวคเตอร์ MN = เวคเตอร์ MF1 + เวคเตอร์ MF2 เส้นตรง L//MN C1ตัดกับ A และ B OA*OB = 0 จงหาสมาการของ L]
หานเมิ่งฉีเห็นโจทย์แล้วติดทันที เธอมองลู่โจวอย่างจนปัญญา
อย่างไรก็ตามลู่โจวไม่ได้มองเธอ เขานั่งข้างเตียงแล้วหยิบหนังสือแบบฝึกหัดและเริ่มหาตัวอย่างต่อไป
“ลองทำเอง ผมจะช่วยถ้าเธอแก้ไม่ได้ 15นาที เริ่ม”
หานเมิ่งฉีทำได้แย่กว่าโจทย์แรกเสียอีก เธอเขียนถูกบรรทัดเดียวเท่านั้น บรรทัดอื่นผิดหมดเลย
มันอาจเป็นเพราะลู่โจวมีน้องสาวที่อายุไล่เลี่ยกับหานเมิ่งฉี ดังนั้นเขาจึงไม่ได้หงุดหงิดเลย เขาไม่ได้หัวเราะเธอหรือบอกว่านี่เป็น’โจทย์แจกคะแนน’ กลับกันเขาอธิบายขั้นตอนการแก้โจทย์ให้เธออย่างอดทนแทน
เมื่อหานเมิ่งฉีเห็นขั้นตอนบนกระดาษ แววตาของเธอก็เบิกกว้าง เธอกล่าวเงียบๆ “ว้าวนายเก่งมาก…”
“เทคนิคการเรียนของผมก็คือการประเมิณความผิดพลาดของตนเองและเรียนรู้จากข้อผิดพลาดอยู่เสมอ ผมหวังว่าเธอจะคัดลอกโจทย์ที่แก้ไม่ได้ลงในสมุด จากทุกอาทิตย์ผมจะมาอธิบายให้เธอ” ลู่โจวกล่าว เขาส่งปากกาคืนให้หานเมิ่งฉีแล้วกล่าวต่อ “การมีสมุดที่เต็มไปด้วยข้อผิดพลาดของตนคือวิธีการที่เธอเรียนวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ถ้าเธออยากเรียนวิชาวิทยาศาสตร์เก่ง เธอต้องเตรียมตัว มันก็เหมือนแครี่ยิงไกลออก Doran’s blade หรือซัพพอร์ตซื้อวอร์ด ทั้งหมดเป็นการเตรียมพื้นฐาน”
แววตาของหานเมิ่งฉีเปล่งประกาย จู่ๆเธอก็รู้สึกสนใจและขัดจังหวะ “นายเล่น League of Legends ด้วยเหรอ? เซิฟเวอร์ไหน? ฉันเล่นซัพพอร์ตเก่ง!”
“…เซิฟเวอร์ Black rose”
“มาเพิ่มเพื่อนกัน! เอาเลข QQ มา!”
ลู่โจวเอื้อมมือไปเคาะหน้าผากเธอ เขามองเธอแล้วกล่าวอย่างหงุดหงิด “เลิกเล่นเกมแล้วสอบให้ได้ร้อยคะแนนก่อน!”
