ทันทีที่เครื่องบินลงจอด โจวเฉิงฟู่ก็รีบตรงไปยังสถาบันฟิสิกส์นิวเคลียร์ทางตะวันตกเฉียงใต้เท่านั้น เขาต้องไปพบกับบุคคลที่ไม่คาดคิด
บุคคลนั้นถือเป็นบุคคลสุดท้ายที่เขาอยากเจอ…
“ดวงดาวจำลองของเรายังอยู่ระหว่างการยกเครื่อง แล้วฉันก็ต้องยืม HL-2A จากนายด้วย สำนักงานพลังงานก็ให้คำแนะนำมา แล้วสำนักพลังงานก็ได้ให้คำแนะนำมาด้วย นักวิชาการลู่ก็บอกด้วยว่าจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ ฉันแทบจะรอการทดลองนี้ไม่ไหวแล้ว แล้วเดี๋ยวฉันจะส่งเอกสารไปให้อย่างช้าสุดในวันพรุ่งนี้ ลู่โจวอธิบายทุกอย่างให้โจวเฉิงฟู่ฟัง เขานั่งอยู่ที่ห้องทำงานของโจวเฉิงฟู่ “กาน้ำชานายสวยดีนะ ซื้อมาจากไหนล่ะ?”
โจวเฉิงฟู่จ้องมองไปยังลู่โจวพูดด้วยสีหน้าว่างเปล่า “นายไม่ได้จัดการเรื่องดวงดาวจำลองแล้วหรือยังไงกัน? แล้วตอนนี้เรามีการทดลองอะไรเพิ่มมาบ้าง?”
“การจุดระเบิดพัลส์”
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โจวเฉิงฟู่ก็ขมวดคิ้ว
“เป็นไปไม่ได้! จุดชนวนด้วยเครื่องปฏิกรณ์ทดลอง? นายบ้าไปแล้วหรือยังไง?”
ทันทีที่ได้ยินเสียงตะคอกของโจวเฉิงฟู่ ลู่โจวก็ไม่ได้สนใจอะไร จากนั้น เขาก็พูดต่อ
“ฉันเจอเอกสารที่เกี่ยวข้องแล้วด้วย เงื่อนไขการจุดระเบิดสามารถสำเร็จด้วยความสามารถของ HL-2A ยังไงก็เถอะ ฉันต้องการทดสอบประสิทธิภาพของวัสดุใหม่โดยใช้การจำลองสภาพแวดล้อมการฉายรังสีนิวตรอนภายในของเครื่องปฏิกรณ์”
“แต่ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทุนเลย เราจะจัดหาทรัพยากรที่ใช้ในการทดลองเอง นายก็เพียงแค่ต้องร่วมมือกับเราในการทดลองเท่านั้น”
ทันทีที่ได้ยินคำขอของลู่โจว โจวเฉิงฟู่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เงินทุนที่จัดหาให้คืออะไรกัน?
มีแค่เรื่องเงิน?
และเมื่อพูดถึงเรื่องเงิน โจวเฉิงฟู่ก็พลันปวดใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับประโยคที่ว่า “จะร่วมมืออย่างเต็มที่” นั่นทำให้เขารู้สึกโกรธและโมโห เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก
“ถ้านายอยากทำการทดลองฉายรังสีนิวตรอน ทำไมไม่ไปที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ดาย่าเบย์ล่ะ?”
ลู่โจวส่ายหัว “ไม่ว่าจะที่ไหน มันก็ไม่เหมาะกับเงื่อนไข”
ปัจจุบัน โครงการวิจัยล่าสุดของการวิจัยฟิวชันแบบควบคุมระหว่างประเทศคือการสร้างอุปกรณ์แหล่งกำเนิดนิวตรอนโดยอาศัยปฏิกิริยาลิเทียมเพื่อจำลองสภาพแวดล้อมการฉายรังสีนิวตรอนในเครื่องปฏิกรณ์ฟิวชัน และจนถึงตอนนี้ อุปกรณ์นี้ยังคงอยู่ในขั้นตอนระหว่างแนวคิด ในปัจจุบัน ชาวอเมริกันส่วนใหญ่กำลังศึกษาและทำการวิจัยเฉพาะอยู่ มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่จะรู้
“แล้วที่เกาะวิทยาศาสตร์ล่ะ?” โจวเฉิงฟู่พลันรู้สึกกระวนกระวายและรีบพูดขึ้น “นายทำการทดลองนี้ได้ที่นั่น แล้วทำไมนายถึงไม่…?”
“เราต้องพึ่งนาย”
คำพูดของลู่โจวทำให้เขาพูดอะไรไม่ถูกไปชั่วครู่
จากนั้น ลู่โจวก็ลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมวางน้ำชาในมือลง
ลู่โจวเผยยิ้มและมองไปยังโจวเฉิงฟู่ที่เผยใบหน้าสุดอึดอัดราวกับเพิ่งจะกินแมลงวันเข้าไป
“อย่าเคืองกันนะ”
จากนั้น โจวเฉิงฟู่ก็เผยท่าทีที่เปลี่ยนไป
“นายต้องคิดให้ดีด้วย ถ้าอุปกรณ์ HL-2A ของเราเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมา ทุกอย่างจะต้องสายเกินไปแน่…”
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ลู่โจวก็พูดขึ้น “ไม่ต้องกังวลไปเลย ฉันรับผิดชอบเรื่องนั้นเอง”
“อ่า”
ไม่นาน โจวเฉิงฟู่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและเดินออกไปข้างนอก
ลู่โจวเผยยิ้มบนใบหน้าและมองไปยังแผ่นหลังของโจวเฉิงฟู่ที่กำลังเดินออกไป
บางที มันอาจจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ แต่ทว่า เวลาของเขามันไม่พอแล้ว
ทั้งนี้ ลู่โจวจึงจำเป็นต้องทำแบบนี้เท่านั้น
…
นับเป็นครั้งแรกของมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ทั้งนี้ อุปกรณ์ควบคุมแรงเฉื่อยหลายอย่างที่ถูกส่งไปยังกองทัพ ประเทศนี้มีอุปกรณ์ทดลองนิวเคลียร์ฟิวชันแบบควบคุมทั้งหมดกว่าสิบหกชนิด
ถึงอย่างไร การที่อุณหภูมิในห้องทดลองสามารถสูงถึงหลายร้อยล้านองศาได้นั่นผลมาจากอุณหภูมิของพลังงานฟิวชันที่เกิดขึ้น
หนึ่งในอุปกรณ์ทดลองทั้งหมดคือ HL-2A มันเป็นอุปกรณ์ที่เกิดมาจากความพยายามของเหล่านักวิจัยนับไม่ถ้วน
โจวเฉิงฟู่ไม่จำเป็นต้องถามอะไรเพิ่มเติม เขาพลันมองไปยังช่างที่ดูแลอุปกรณ์ซ่อมบำรุงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ
และสำหรับลู่โจว ตอนนี้เขาก็เผยท่าทีที่ต่างออกไปแล้ว
ดูเหมือนว่าเขาจะรอผลที่เกิดจากเครื่องโทคาแมคไม่ไหวแล้ว เขารู้สึกว่ามันจะต้องไม่ใช่อะไรที่ไร้ประโยชน์แน่
จากนั้น โจวเฉิงฟู่ก็จ้องมองไปที่ลู่โจว
“ผลเป็นยังไงบ้าง?!”
ลู่โจวมองไปยังภาพที่ได้จากกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนและถอนหายใจ
“สถานการณ์ไม่ดีเท่าไหร่”
คราวนี้ เขาได้นำตัวอย่างที่มากกว่ายี่สิบตัวอย่างไปติดตั้งอยู่บนผนังชั้นแรกของเครื่องโทคาแมค
ภาพผลลัพธ์เหล่านี้นั้นได้มาหลังจากที่เตาปฏิกรณ์ถูกปิดใช้งานและทำให้เย็นลง จากนั้น เหล่าคนงานที่สวมชุดป้องกันสารเคมีก็เข้าไปในห้องทดลองและนำวัสดุเหล่านี้ไปยังแผนกพิเศษเพื่อทำการทดสอบต่อไป
เมื่อพิจารณาจากข้อมูลที่มีอยู่ในปัจจุบันแล้ว ประสิทธิภาพของวัสดุเหล่านี้ไม่สู้ดีนัก
ถึงอย่างไร ลู่โจวก็ไม่ได้คาดหวังเอาไว้ว่าการทดลองจะประสบความสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก เพราะการวิจัยคือการลองผิดลองถูกครั้งแล้วครั้งเล่า
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น โจวเฉิงฟู่ก็เผยสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่
เขากำลังมองโลกในแง่ลบเกินไป?
หรือมันเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว?
ลู่โจวมองดูรูปภาพพร้อมกล่าวคำพูดขึ้นมา “ความสามารถในการฉายรังสีนิวตรอนในสภาพแวดล้อมฟิวชันรุนแรงเกินไป แม้ว่ากราฟีนโครงร่างตาข่ายจะสามารถทะลุผ่านลำแสงนิวตรอนได้ก็เถอะ ประสิทธิภาพก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ แต่ลำแสงนิวตรอนที่ทะลุผ่านวัสดุยังคงเกิดความผิดพลาดอยู่หลายจุด”
“นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน?”
ลู่โจวพลันมองหน้าเขาอย่างไม่คาดคิด
“นายรู้จักทฤษฎีความไม่สมบูรณ์แบบเฟรนเกลไหมล่ะ? ในโครงสร้างผลึก
ความบกพร่องนี้เกิดจากไอออนเข้าไปอยู่ผิดที่ มันไปแทรกอยู่กับไอออนอื่น ซึ่งเป็นเหตุให้ตำแหน่งของไอออนในผลึกบางส่วนบิดเบี้ยวไปจากรูปเดิม นี่ถือเป็นความรู้ที่พื้นฐานมาก”
โจวเฉิงฟู่เผยใบหน้าสุดมึนงง เขาถึงกับต้องคิดทบทวนอยู่สองรอบ
ถึงอย่างไร ในตอนนั้นเอง ลู่โจวก็พลันคิดว่าโจวเฉิงฟู่เองก็เคยได้รับรางวัลในสาขาเคมี โจวเฉิงฟู่เองก็น่าจะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกไป
“ฉันเก่งเรื่องฟิสิกส์นิวเคลียร์แล้วก็ฟิสิกส์พลาสมานะ ฉันไม่ได้เก่งเรื่องวัสดุสักหน่อย…”
ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็ถือเป็นความรู้ที่คนธรรมดาก็ไม่อาจเข้าใจได้
ในฐานะผู้จัดการของโครงการ โจวเฉิงฟู่ก็น่าจะรู้มากกว่านี้หน่อย แต่แล้ว เขาก็ดูจะไม่เข้าใจมันเลย
ยิ่งไปกว่านั้นวัสดุโครงสร้างของ HL-2A ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาใช้กับอะไรแบบนี้ วัสดุผสมที่ทำจากเซรามิกถูกใช้เป็นวัสดุโครงสร้างของเครื่องปฏิกรณ์ไปแล้ว เขาเองก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ในระหว่างการประชุม
“ตัวอย่างก็คือนี่ไง” ลู่โจวพลันชี้นิ้วไปยังจุดสองจุดบนรูปภาพเพื่ออธิบายให้โจวเฉิงฟู่เข้าใจ “เห็นจุดสีขาวตรงนี้ไหม? นี่คือข้อมูลการตรวจจับสเปกตรัมอินฟราเรด นายจะรู้ด้วยตัวเองเลยว่าไฮโดรเจนตรงที่เหลือจากการกระจัดกระจายของอะตอมจะเข้าไปคั่นกลางระหว่างอัตราการผ่านของลำแสงนิวตรอน และมันก็จะติดอยู่ภายในการสลายตัวของวัสดุ”
เขาเข้าใจในส่วนนี้ ไม่นาน โจวเฉิงฟู่ก็พลันพูดขึ้น “แล้วนี่ใช้ทำอะไรกัน?”
“ตรงนี้ไม่มีประโยชน์อะไร มันอยู่ที่คนใช้มากกว่า”
จากนั้น ลู่โจวก็บันทึกรูปภาพนั้นเอาไว้ในโทรศัพท์มือถือพร้อมกล่าวคำพูดขึ้นมาอย่างสบายใจ
“นายเองก็อย่าลืมคำนวณวัสดุด้วยล่ะ”
…………………………………………………
