จากที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้เป็นเวลานาน หลังจากได้ข้อมูลที่ต้องการแล้ว ลู่โจวก็ได้ขึ้นเครื่องบินกลับไปยังจินหลิงในวันรุ่งขึ้นพร้อมกับนักวิจัยหลายคนจากสถาบันดวงดาวจำลอง
หลังจากการจากไปของลู่โจวและเหล่านักวิจัย ทางสถาบันฟิสิกส์นิวเคลียร์ตะวันตกเฉียงใต้ก็พลันใจหายไปสักพัก
คนพวกนี้เหมือนกลุ่มโจร ทันทีที่ทำการทดลองเสร็จแล้ว พวกเขาก็จะจากไปพร้อมกับข้อมูล ทุกอย่างพลันหายไป เหลือแต่ความว่างเปล่า
บางครั้ง หลายคนก็พลันคิดว่าชายคนนี้จะมาร่วมเมื่อด้วยในฐานะผู้ช่วยหรือศัตรู สิ่งที่ยากกว่านั้นคือการทดลองในครั้งนี้จะมีความหมายหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว ชายคนนี้ไม่เพียงแต่เก็บตัวอย่างของข้อมูลเอาไว้ แต่เขายังได้สำรองข้อมูลเอาไว้อีกด้วย
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หลังจากเหตุการณ์นี้ โจวเฉิงฟู่ก็ยังคงรู้สึกบางอย่างแปลกไปอยู่ดี…
เจียเหลียงไคเผยท่าทีโล่งอกทันทีที่มองไปยังโจวเฉิงฟู่ที่ยืนอยู่ในห้องทำงาน
“ไม่เลวนี่”
โจวเฉิงฟู่ตอบกลับด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า “สถานการณ์ของ HL-2A เป็นยังไงบ้าง?”
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เจียเหลียงไคก็เผยใบหน้าที่ขมขื่น “ยังไม่มีการรายงานเกี่ยวกับการตรวจจับความเสียหายจากรังสีเลย… แต่จากข้อมูลที่ได้มาจากวิศวกร สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก”
“ยังไงกัน?”
“มีการขยายตัวมากไปในวัสดุโครงสร้าง อีกทั้ง ความทนทานของผนังชั้นแรกก็ลดลงด้วย!” เจียเหลียงไคใช้น้ำเสียงจริงจัง
เดิมที เตาปฏิกรณ์ไม่ได้เอาไว้ใช้ในการจุดระเบิดฟิวชัน และในตอนนี้ การทดลองได้ดำเนินการมาถึงวิธีการจำลองสภาพแวดล้อมการทำงานของพลาสมาภายใต้อุณหภูมิและความหนาแน่นที่สูง
ด้วยเหตุนี้ ความต้านทานของวัสดุ HL-2A ที่มีต่อการฉายรังสีนิวตรอนจึงอยู่ในระดับเดียวกับการทดลองการจุดระเบิดแบบฟิวชัน
ถึงอย่างไร สถานการณ์ที่น่ากลัวของอุปกรณ์ HL-2A นี้ก็เป็นอะไรที่แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้
แม้ว่าเขาจะเตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่หลังจากได้ยินประโยคดังกล่าว โจวเฉิงฟู่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด
เขาหายใจเข้าเฮือกใหญ่พร้อมกับกล่าวคำพูดออกมา
“แล้วมันแก้ไขได้ไหม?”
เจียเหลียงไคพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ “ฉันถามวิศวกรมาแล้ว เขาบอกว่าได้ แต่ฉันแค่กลัวว่ามันจะใช้ไม่ได้ในระยะยาว”
ดูเหมือนจะมีหลายสิ่งหลายอย่างได้เปลี่ยนแปลงไป
“หลังจากจัดการกับผลทดสอบของความเสียหายที่จากรังสีเสร็จแล้ว ก็อย่าลืมเก็บข้อมูลทั้งหมดนี้เอาไว้ด้วยล่ะ”
เจียเหลียงไคเหล่ตาเล็กน้อย “นายกำลังวางแผนที่จะ…”
เปลวไฟลุกโชนในตาของเขา จากนั้น โจวเฉิงฟู่ก็พลันกัดฟันและกล่าวคำพูดออกมา “ยังทำไม่ได้”
ถ้ามันสำเร็จ ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร
แต่ถ้าไม่…
เขาวางแผนที่จะเอา “หลักฐาน” เหล่านี้ไปยังปักกิ่งและฟ้องเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว
…
สำหรับคนอื่น ข้อมูลนี้อาจไม่มีประโยชน์มากนัก แต่สำหรับลู่โจวแล้ว มันมีค่าไม่น้อยเลย
คณิตศาสตร์เป็นเครื่องมือวิจัยที่ทรงพลังและถือเป็นหนึ่งในอาวุธที่ทรงพลังที่สุดของเขาเลยก็ว่าได้
ข้อสรุปที่ได้จากการคำนวณไม่สามารถวิเคราะห์ผลลัพธ์ที่เขาต้องการได้โดยตรง แต่ข้อมูลที่ได้นั้นสามารถช่วยเขาในทางอ้อมได้มากกว่า…
“ถึงมันจะใช้เวลานาน แต่ฉันก็รู้สึกตื้นตันใจมาก”
ลูกศิษย์ของลู่โจวเผยท่าทีสุดตื่นเต้นระหว่างที่กำลังจ้องมองข้อมูลรูปภาพบนคอมพิวเตอร์
แน่นอน แทนที่จะสั่งให้คนอื่นทำการทดลอง หรือประจำอยู่บนตำแหน่งงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ความรู้สึกในการแก้ปัญหาเหล่านี้ถือเป็นเรื่องส่วนตัวที่สามารถทำให้เขารู้สึกมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม
หลังจากยืดเส้นยืดสาย เขาก็หยิบปากกาขึ้นมาและเขียนบางอย่างลงบนกระดาษสีขาวแผ่นใหม่
[สูตรหาค่าพลังงานความเสียหายที่เกิดจากการฉายรังสี]
[k=ξ0.0793^3/2·z1·z2/a1^2/3, ξ≈z1^1/6]
[e=…]
เนื่องจากการทดลองฉายรังสีนิวตรอนนั้นต้องใช้ค่าใช้จ่ายจำนวนมาก ในการศึกษาความเสียหายของรังสีนิวตรอนต่อวัสดุเมื่อช่วงต้นทศวรรษที่ผ่านมา เหล่านักฟิสิกส์นิวเคลียร์ก็ได้พัฒนาชุดพลังงานขึ้นมา พวกเขาได้ค้นคิดวิธีการคำนวณผ่านตัวแปรที่สำคัญไว้มากมาย เช่น รูปแบบและอัตราการจำลองโปรแกรม
เนื่องจากมันเป็นแบบจำลองที่สร้างขึ้นโดยสูตรเชิงประจักษ์ มันจึงมีวิธีการคำนวณที่เกี่ยวข้องมากมาย ทั้งนี้ เอกสารอ้างอิงอย่างแบบจำลองของโรบินสันก็เป็นอะไรที่น่าเชื่อถือไม่น้อย
ตามทฤษฎีของแบบจำลอง หลังจากเลือกช่วงเวลาที่คำนวณเอาไว้แล้ว ค่าสูงสุดและค่าคงที่บางส่วนของคอมโพสิตกราฟีนที่รวมกับเซรามิกจะเผยออกมา และสำหรับทฤษฎีวัสดุคำนวณ การจำลองตัวเลขของวัสดุนั้นอาจจะพอดีกับช่วง เวลาและอัตราที่เกิดพลังงานก็ได้
แม้ว่าสิ่งดีดูจะพูดออกมาง่าย…
แต่ในความเป็นจริง กระบวนการนี้ยากกว่าแบบจำลองลินฮาร์ดในการจำลองและอัตราการผลิตวัสดุภายใต้สภาวะการฉายรังสีนิวตรอนแบบเฉพาะเสียอีก
ยิ่งไปกว่านั้น ผลลัพธ์ที่ได้จากการจำลองไม่จำเป็นต้องน่าเชื่อถือก็ได้
สถานการณ์นี้ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับการคำนวณ และแม้ว่าผลลัพธ์ที่ได้มาจะอิงไปทางคณิตศาสตร์ แต่มันก็ดูจะเป็นไปไม่ได้ในมุมมองเชิงปฏิบัติ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกรณีของตัวแปรชิงลบ…
วันเวลาผ่านไป ลู่โจวก็ได้กลับมายังบ้านของตัวเอง
ในตอนนั้นเอง คณบดีเสี่ยวก็พลันโทรหาลู่โจวพร้อมกับถามเขาว่ามีเวลาที่จะมาพูดในงานเปิดพิธีไหม ถึงกระนั้น มันก็เป็นสิ่งที่ลู่โจวดูจะปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว
แต่คณบดีเสี่ยวก็เข้าใจดีกับคำตอบที่ได้
ไม่ว่ายังไง โครงการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญระดับชาติก็ยังคงเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
แต่ทว่า เขาก็ได้บอกกับลู่โจวว่าให้พักผ่อนบ้างและอย่าทำงานหนักจนหักโหมเกินไป ท้ายที่สุดแล้ว ร่างกายก็คือต้นทุนชีวิต ถ้าทำงานหักโหมมากเกินไป คนที่จะแย่ก็คือตัวเราเอง
ไม่ว่าคณบดีเสี่ยวจะแนะนำอะไรไป ลู่โจวก็รู้สึกว่าเขารู้จักตัวเองดี
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยวางทุกอย่างก่อนที่ผลการวิจัยจะออกมา
แต่โชคดี ที่แม้ว่าการวิจัยในหัวข้อคณิตศาสตร์จะยกเลิกไปแล้วในปีที่ผ่านมา แต่ทักษะของเขาก็ยังคงอยู่
เพียงครึ่งเดือนในช่วงกลางเดือนกันยายน ท้ายที่สุดแล้ว ลู่โจวก็ทำขั้นตอนสุดท้ายจนสำเร็จ
เขาพลันถอนหายใจด้วยความโล่งอกพร้อมมองไปยังหน้าจอที่เต็มไปด้วยการคำนวณ
กรอบของแบบจำลองทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์แล้ว
ส่วนที่เหลือทำให้เขาเหนื่อยแทบตาย
นี่คือสูตรคำนวณทั้งหมด
“เฉียวอี้ เดี๋ยวฉันส่งงานไปให้นะ”
จากนั้น เขาก็เลื่อนไปกดที่ปุ่มขวาล่างของหน้าจอ
[ตกลง!]
แม้ว่าสูตรการคำนวณจะค่อนข้างมาก แต่ด้วยพลังการประมวลผลขั้นสูงของเขา มันจึงทำให้นี่ไม่ใช่งานยากอะไร
หลังจากส่งงานเสร็จ ลู่โจวก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง
เขายืดเส้นยืดสายพร้อมเดินไปยังห้องครัวเพื่อชงกาแฟแก้วหนึ่ง
ระหว่างรอ เขาก็พลันหยิบโทรศัพท์ออกมา และตรวจสอบข้อความรวมถึงสายที่ไม่ได้รับและกล่องจดหมาย เขาพลันตอบกลับใครก็ตามที่ติดต่อเข้ามาในช่วงสองสามวันนี้
หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง ลู่โจวก็กลับไปศึกษางานวิจัยต่อพร้อมจิบกาแฟ
ทันทีที่เขานั่งลง ผลการคำนวณก็โผล่ขึ้นมาบนหน้าจอ
หลังจากอ่านผลการจำลองตั้งแต่ต้นจนจบ ลู่โจวก็เผยยิ้มออกมา
ผลที่ได้รับนั้นค่อนข้างสมบูรณ์แบบ
หลังจากจัดการกับผลลัพธ์ที่ไม่น่าเชื่อเหล่านั้นแล้ว เขาก็ได้ข้อมูลที่เป็นไปได้มาอย่างน้อยห้าชุด
ชุดข้อมูลเหล่านี้แต่ละชุดที่สอดคล้องกันและดูจะเป็นไปได้ทางทฤษฎีอย่างมาก
“ขั้นตอนต่อไปคือการตรวจสอบความเป็นไปได้พวกนี้ในห้องทดลอง!”
………………………
