ต้นเดือนมีนาคม
หุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่ลู่โจวสั่งจากจ้าวจงชูมาถึงแล้วในที่สุด
ภายใต้การควบคุมของพนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคน รถบรรทุกขนาดใหญ่สองคันเข้าวิทยาเขตของสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง คนงานในรถบรรทุกลำเลียงสินค้าเสร็จ
จ้าวจงชูตบกล่องสูงหนึ่งเมตรแล้วยิ้ม
“หุ่นยนต์อัจฉริยะ YuMi ที่สร้างโดย ABB สวิตเซอร์แลนด์ มีความแม่นยำอยู่ที่ 0.02 มิลลิเมตร หุ่นยนต์ทั่วไปหกแกนตัวอื่นสามารถมีความแม่นยำที่ 0.1 มิลลิเมตร พวกมันสามารถทำงานประกอบทั่วไป ทำความสะอาด และทำงานเชื่อม ถึงผมไม่รู้ว่าคุณวางแผนจะทำงานอะไร แต่สิ่งใดก็ตามที่ทำโดยหุ่นยนต์อุตสาหกรรมนั้นก็สามารถสำเร็จได้ด้วยหุ่นยนต์พวกนี้”
ลู่โจวพยักหน้าและพูดว่า “ผมจะรอดูเอง โปรดเริ่มติดตั้งพวกมันตอนนี้เลย”
“ได้ครับ!”
จ้าวจงชูบอกวิศวกรและคนงานที่มาด้วยให้เริ่มติดตั้งอุปกรณ์
อุปกรณ์ขนาดใหญ่พวกนี้ไม่ใช่เครื่องปรับอากาศหรือทีวี มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะผ่านลิฟต์ไป
โดยเฉพาะหุ่นทั่วไปหกแกน ABB ที่ผลิตโดย ABB แล้วมีความจุ 1.35 ตัน มอเตอร์หุ่นและไดร์ฟรีดัคชั่นถูกรวมเข้าเป็นส่วนเดียวกันและไม่สามารถถูกแยกส่วนได้ เครื่องยนต์ทั้งหมดถูกประกอบเสร็จบนสายการผลิต
ลู่โจวดูเทียบขนาดกับเศษซาก ตอนที่เขาออกแบบห้องแล็บ นอกจากลิฟต์ปกติ มันยังมีลิฟต์ที่ถูกออกแบบเป็นพิเศษสำหรับการส่งของที่มีน้ำหนักมากกว่า 1 ตัน ลิฟต์ตอนนี้สามารถเข้าได้ทางโรงจอดรถของสถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง
แต่ลิฟต์นี้สามารถเข้าถึงได้แค่ทางห้องแล็บใต้ดิน
ในขณะที่จ้างจงชูยืนอยู่ข้างกล่องแล้วมองดูลิฟต์ที่เคลื่อนตัวลงช้าๆ เขามองดูรอบๆ ด้วยความอยากรู้
“มันเหมือนตึกรักษาความปลอดภัยของกองทัพ มันใช้ง่ายใช่ไหม?”
ลู่โจวตอบอย่างเรียบง่าย “ผมกังวลเรื่องความปลอดภัยและความลับมากกว่า”
เมื่อจ้าวจงชูได้ยินคำว่าความลับ เขาก็หยุดถามคำถามทันที
เขาไม่อยากยุ่งกับความลับของรัฐบาล
สำหรับคนทั่วไปแบบเขา มันดีกว่าที่จะไม่รู้อะไรมาก
…
ชั้นที่สามของห้องแล็บใต้ดินน่าจะเป็นสถานที่ที่ลับที่สุดแห่งหนึ่งในสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง เป็นรองแค่เซิร์ฟเวอร์ที่เก็บข้อมูลสำรองของวิจัย
แต่ลู่โจวไม่กังวลว่าจะมีผู้คนเข้ามา
เขาได้เตรียมการไว้อยู่แล้ว
แต่ถ้ามีใครมาเห็นอะไร มันก็ไม่เป็นไร
ถึงลู่โจวไม่รู้แน่ชัดว่าเศษซากหมายเลข 3 คืออะไรกันแน่ เขาก็ค่อยๆ ศึกษาความลับของมันทีละน้อย ถ้าคนพวกนี้สามารถบอกได้ว่าเครื่องนี้มันไม่ปกติ พวกเขาคงลาออกจากงานวิศวกรรมและรักษาความปลอดภัยแล้วมาทำงานให้ลู่โจวโดยตรงแทน
การเป็นเลขาลู่โจวนั้นดีกว่าการเป็นวิศวกรที่โรงงานเล็กไร้ชื่อ
เมื่อจ้างจงชูตามลู่โจวเข้าห้องแล็บ เขาไม่ได้ถามถึงสิ่งที่ถูกผ้าสีดำคลุมไว้ เขามองพื้นที่กว้างกลางห้องแล้วพูดว่า “คุณอยากให้ผมติดตั้งมันที่ไหน?”
ลู่โจวชี้กำแพงแล้วพูดว่า “ก็ติดตั้งมันตรงนั้น”
จ้าวจงชูพูดต่อ “แล้วสายพานผลิตอยู่ไหน?”
ลู่โจวตอบ “เราไม่มีที่นี่”
จ้าวจงชูพูด “โอเค ตามนั้น…”
ถ้าไม่มีสายพานผลิต แล้วจะมีแขนหุ่นยนต์ไปทำไม?
สร้างปราสาททราย?
จ้าวจงชูตัดสินใจว่าจะไม่คิดเรื่องนี้มากนัก
สิ่งที่ลูกค้าทำก็เป็นเรื่องของลูกค้า มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เขาแค่ต้องวางของให้เป็นระเบียบ
แต่ก็ด้วยนิสัยของเขา เขาอดถามไม่ได้ว่า “คุณอยากซื้อหุ่นยนต์โลจิสติกส์ไหม?”
ลู่โจวถาม “หุ่นยนต์โลจิสติกส์?”
จ้าวจงชูตอบ “ใช่แล้ว เหมือนรถยนต์นำทางอัตโนมัตินี่แหละ ปกติแล้วก็เอาไว้ขนของ ผมไม่เห็นสายพานที่นี่ ถ้าหุ่นยนต์อุตสาหกรรมมันไม่พอ คุณก็ต้องแบกของไปมาด้วยตัวเอง!”
เมื่อลู่โจวได้ยินคำอธิบายของจ้าวจงชู เขาก็มีสีหน้านึกขึ้นได้ในทันที
เขาลืมส่วนนี้ไปสนิทเลย
ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่ได้วางแผนจะสร้างอะไรที่นี่ เขาแค่ต้องการให้เสี่ยวไอคอยช่วยเหลือเขา แต่เมื่อได้ฟังผู้อำนวยการโรงงานจ้าว รถนำทางอัตโนมัติก็ดูจะจำเป็น
ลู่โจวยังไม่ได้พูดอะไรไป ทันใดนั้น โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเริ่มสั่นรุนแรง
เสี่ยวไอที่เชื่อมต่อกับโดรนที่มุมห้องแล็บได้ยินบทสนทนาของพวกเขา
นี่เป็นวิธีแปลกใหม่ในการขอของนะ…
ลู่โจวส่ายหัวและยิ้มขณะที่พูดว่า “โอเค…คุณต้องวางออร์เดอร์ไหม?”
“ไม่จำเป็น เรามีมันในสต็อกที่โรงงาน” จ้างจงชูยิ้มและพูดว่า “ถ้าคุณสนใจ ผมสามารถส่งมันมาได้ พวกมันไม่แพงเท่าไหร่ แค่เครื่องละ 70,000 หยวนเอง”
ลู่โจวตอบกลับ “งั้นส่งพวกมันมา…ตอนนี้ผมจะซื้อสี่เครื่อง”
จ้าวจงชูได้รับเงินอีก 280,000 หยวนตามออร์เดอร์ สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความปลื้มปีติชัดเจนในขณะที่เขาพูดว่า “โอเค ผมจะโทรบอกให้พวกเขาส่งเครื่องจักรมาจากโรงงาน”
เนื่องจากว่ามันไม่มีสัญญาณในห้องแล็บ เขาเลยต้องออกไปโทรศัพท์ข้างนอก
หลังจากที่จ้างจงชูบอกวิธีติดตั้งให้วิศวกรฟัง เขาก็ตามพนักงานรักษาความปลอดภัยไปที่ลิฟต์และกลับไปที่ชั้นบนดิน เขาก็พกวัสดุแกะกล่องไปด้วย
ลู่โจวยังอยู่ในห้องแล็บ เขายืนดูวิศวกรติดตั้งอุปกรณ์
นับตั้งแต่ที่ระดับวิศวกรรมถึงเลเวล เขาก็พบว่าปัญหาวิศวกรรมพวกนี้สามารถเรียนรู้ได้ง่ายมากๆ
เพียงแค่ยืนสังเกตดู เขาก็จำขั้นตอนการติดตั้งได้ทั้งหมด เขารู้สึกว่าเขาทำงานของคนพวกนี้ได้
แน่นอนว่าการติดตั้งอุปกรณ์อย่างไม่เหมาะสมจะส่งผลต่อความแม่นยำของหุ่นยนต์ได้ ดังนั้น ลู่โจวเลยตัดสินใจที่จะไม่ไปยุ่งกับการติดตั้ง
หลังจากที่รถนำทางอัตโนมัติถูกส่งมาจากโรงงาน การติดตั้งหุ่นยนต์อุตสาหกรรมทั้งแปดตัวก็เสร็จสิ้นในที่สุด
เมื่อวิศวกรตรงนี้คัดลอกระบบปฏิบัติการเข้าเทอร์มินัลควบคุม คนกลุ่มนี้ก็ออกจากห้องแล็บไป ปล่อยให้ลู่โจวอยู่ในห้องแล็บคนเดียว
เขาดูกำแพงที่มีแขนหุ่นยนต์ทั้งแปดแล้วอดที่จะยิ้มเยาะไม่ได้
สิ่งเดียวที่เขาต้องทำตอนนี้คือเชื่อมเทอร์มินัลควบคุมกับเสี่ยวไอ
ด้วยความช่วยเหลือจากเครื่องมือพวกนี้ งานวิจัยเรื่องเศษซากของเขาจะน้อยลงไปครึ่งหนึ่ง
อย่างน้อยที่สุดเลย เขาก็จะไม่มีปัญหาในการกลับหัวเศษซาก
“คิดว่าไง พอใจกับร่างกายนี้ไหม?”
ลู่โจวไม่ได้สนว่าเสี่ยวไอพอใจหรือไม่ เขาเองก็พอใจอยู่
โทรศัพท์ของเขาสั่น
ลู่โจวรู้ว่าเสี่ยวไอส่งรูปมาหาเขาอีกแล้ว
[ไม่อยากจะคุย.jpg]
ลุ่โจวกระแอมแล้วพูดว่า “โอเค หยุดอารมณ์เสียเถอะ นี่เป็นร่างกายที่ยืดหยุ่นที่สุดในโลก ถ้าอยากได้หุ่นยนต์แบบกันดั้มหรือทรานสฟอร์มเมอร์ที่เห็นตามภาพยนตร์ มันไม่มีที่ไหนขายนะ”
เสี่ยวไอ: [เจ้านาย ซื้อของให้หน่อยได้ไหม? (๐•̆·̭•̆๐)]
ลู่โจว “อะไรล่ะ?”
เสี่ยวไอไม่ได้ตอบ
สักพักหนึ่ง มีลิงก์กลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้น
ลู่โจวคลิกที่ลิงก์หนึ่งแล้วเห็นว่ารถเข็นสินค้าเต็มไปด้วย เครื่องมือฮาร์ดแวร์ แผ่นอัลลอยอะลูมิเนียม น็อต และชิ้นส่วนอื่นๆ
ลู่โจวมีสีหน้าแปลกประหลาด
สิ่งนี้กำลัง…
วางแผนจะสร้างร่างหุ่นยนต์ของตัวเอง?
ช่างมันเถอะ…
ลู่โจวคิดอยู่สักพักแล้วพูดว่า “โอเค เดี๋ยวซื้อให้”
เสี่ยวไอ: [โอเค! เจ้านาย เป็นคนดีที่สุดเลย! ( ́▽`)]
สิ่งนี้ก็เอาใจง่ายดีนะ…
ลู๋โจวมองดูข้อความแล้วอดยิ้มไม่ได้
เขาไม่คิดว่าถ้อยคำเรียบง่ายจะทำให้ใจละลายได้
…………………………………………………………
