ตอนที่ 63 รางวัลระดับประเทศเป็นอย่างน้อย!
เมื่อเวลาผ่านไป ลู่โจวยังคงรักษากิจวัตรประจำวันไว้เหมือนเดิมในขณะที่รอผลการแข่งขัน
ตั้งแต่วันจันทร์จนถึงวันเสาร์ เขาจะอยู่ในหอพัก ห้องเรียนและห้องสมุด ในวันอาทิตย์เขาจะไปหาญาติของเฉินยู่ซานเพื่อสอนพิเศษ
ภายใต้การช่วยเหลือของลู่โจว คะแนนคณิตศาสตร์ของหานเมิ่งฉีก็ดีขึ้นในอัตราที่น่าตกใจ ตอนแรกคะแนนเธอย่ำแย่มาก แต่ตอนนี้เธอสามารถตามความก้าวหน้าของหลักสูตรมัธยมปลายได้ทันและสามารก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
อีกอย่างคือแอพแคมปัสเทรน
ลู่โจวไม่ได้ให้ความสนใจกับแอพของตน ถ้ามันไม่ใช่เพราะการแจ้งบัคเป็นครั้งคราว ลู่โจวคงลืมไปแล้วว่าเขาเปิดบริษัทเล็กๆด้วยเงินกู้ครึ่งล้านหยวน
หลังจากช่วงเวลาที่พีคที่สุดของการกลับมามหาลัย จำนวนผู้ใช้แอพแคปปัสเทรนก็อยู่ที่สองล้านคน จากนั้นจำนวนผู้ใช้ก็หยุดตัวลงเหมือนกับสระน้ำนิ่ง
มันเป็นเรื่องปกติ นักศึกษาแบบไหนกันที่จะซื้อตั๋วรถไฟในช่วงภาคเรียน?
ค่าเช่าคลาวด์เซิฟเวอร์ทุกเดือนเป็นเงินหลายพันเหรียญ แต่นี่เป็นช่วงเวลาปกติ ถ้าเป็นช่วงเดือนมิถุนายน กันยายน ธันวาคม มกราคมหรือกุมภาพันธ์ ราคาของค่าเซิฟเวอร์จะเพิ่้มขึ้่นสองเท่า
พูดตามสัตย์ ลู่โจวไม่มีความคิดเลยว่าจะหาเงินจากแอพได้ยังไง นี่เป็นความพยายามเริ่มต้นธุรกิจครั้งแรกและเขาก็สับสนมาก
แผนเดินของเขาคือการเพิ่มจำนวนผู้ใช้แอพแล้วหาเงินทุนหรือขายมันให้กับบริษัทใหญ่
ณ ตอนนี้ไม่มีบริษัทแม้แต่บริษัทเดียวที่สนใจแอพของเขา อย่างไรก็ตามมีบริษัทสรรหาบุคลากรมากมายมาหาเขา
แม้ว่าฐานผู้ใช้หนุ่มสาวจะมีคุณภาพสูง แต่กลุ่มผู้ใช้’เปิดใช้’บางเวลาเท่านั้น คุณค่าจึงต่ำ…นี่เป็นสิ่งที่ลู่โจวเรียนรู้เมื่อเขาพยายามติดต่อคนร่วมทุนบนอินเตอร์เน็ต
เป็นไปตามคาด มันยากเกินไปที่คนๆเดียวจะเปิดบริษัทด้วยตัวคนเดียว
เขาไม่มีประสบการณ์หรือพลังงาน
ลู่โจวกำลังใคร่ครวญว่าเขาควรใช้เงิน 500,000 หยวนเพื่อจ้างผู้จัดการมืออาชีพ อย่างไรก็ตามปัญหาคือผู้จัดการคนไหนกันที่อยากจะทำงานในบริษัทที่ไม่มีแม้แต่สำนักงาน?
เอิ่ม…
คำถามนี้ยังไม่มีคำตอบ
ลู่โจวพักเรื่องบริษัทไว้ก่อน ไม่ว่ายังไงผู้ใช้ก็ไม่ใช้งาน แถมยังไม่มีทางทำให้พวกเขาใช้งานด้วย
ในที่สุดต้นเดือนตุลา จู่ๆลู่โจวก็ได้รับการแจ้งพรีเซ้นจากศาสตราจารย์หลิว ในที่สุดเขาก็หยุดเป็นกังวล
ปกติแล้วการได้รับการแจ้งพรีเซ้นหมายความว่าอย่างน้อยมันก็เป็นรางวัลชนะเลิศระดับมณฑล
ตามกฏของการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ แต่ละเขตการแข่งขันจะส่งรางวัลชนะเลิศไปยังคณะกรรมการการจัดการแข่งขันแห่งชาติ ตามมาตรฐานทั่วไป คณะกรรมการการจัดการแข่งขันแห่งชาติจะจ้างผู้เชี่ยวชาญเพื่อก่อตั้งคณะกรรมการประเมิณผลแห่งชาติ รางวัลชนะเลิศและรางวัลรองชนะเลิศระดับประเทศจะถูกคัดเลือกจากคณะกรรมการนี้
รางวัลชนะเลิศระดับประเทศจะได้รับการพิจารณาให้เป็นรางวัลพิเศษเช่นกัน มันเหมือนกับ Higher Education Society Cup หรือ Matlab Innovation Award
(ผู้แปล : ขอทับศัพท์ละกันครับ)
Higher Education Society Cup นั้นเป็นรางวัลที่ทรงเกียรติมาก
ถ้ารางวัลชนะเลิศระดับประเทศถูกเพิ่มเป็นเครดิตในการเข้าปริญญาเอก งั้น Higher Education cup ก็จะเป็นตัวการันตีการเข้าปริญญาเอก
ลู่โจวไม่ได้สนใจ Higher Education cup มากนัก เป้าหมายของเขาคือรางวัลชนะเลิศอันดับประเทศ ถ้าเขาทำไม่ได้ เขาเกรงว่าเขาต้องรอจนถึงปีหน้ากว่าเขาจะทำภารกิจสำเร็จ ไม่งั้นเขาก็ต้องใช้แต้มทั่วไปเพื่อยกเลิกภารกิจ
ลู่โจวไม่เสียเวลาเปล่า เขาเปิดโน๊ตบุ๊ค เสียบ USB แล้วเริ่มเตรียมพาวเวอร์พ้อยสำหรับพรีเซ้นงาน
เวลานั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูมากจากนอกห้อง หวงกวงหมิงที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเปิดประตู
มันเป็นหัวหน้าห้องเถียนจวิน เขาถามขณะถือรายชื่ออยู่ในมือ “หลิวรุ่ยอยู่ในห้องไหม?”
“อยู่!” หลิวรุ่ยกล่าว เขากำลังซักผ้าอยู่ที่ระเบียง เมื่อเขารีบกลับเข้ามาในห้อง เขาก็ถีบกะลามังซักผ้าของหวงกวงหมิงออกไปก่อนจะรีบถามหัวหน้าห้อง “มีอะไร เกิดอะไรขึ้น?”
อันที่จริงเขารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเรื่องอะไร
ในตอนเช้าเพื่อนร่วมทีมของหลิวรุ่ยได้พูดถึงรางวัลรองชนะเลิศระดับมณฑล หลิวรุ่ยไม่คิดมาก เพราะเขาแค่ลองหาประสบการณ์เพื่อที่เขาจะได้เข้าแข่งอีกครั้งในปีหน้าและพยายามสู้เพื่อรางวัลระดับประเทศ
“ขอแสดงความยินดีด้วย” หัวหน้าห้องกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาดึงเกียรติบัตรออกมาแล้วกล่าว “รางวัลรองชนะเลิศระดับมณฑล!”
เมื่อหวงกวงหมิงได้ยิน เขาก็เลิกเล่นโทรศัพท์แล้วตะโกน “เชี่ย หลิวรุ่ย นายมันบ้า”
สือช่างตาม “ไอ้บ้า ไอ้บ้า รองชนะเลิศระดับมณฑล นายเกือบได้รางวัลชนะเลิศแล้ว!”
“ในห้องเรามีใครได้รางวัลอีก?” หลิวรุ่ยถามและรีบหันไปมองทางลู่โจว
“ฉันคิดว่าเป็นหลัวรุ่นตง เขาได้รางวัลชนะเลิศระดับมณฑล” เถียนจวินกล่าว เขายิ้มแล้วกล่าวต่อ “รางวัลรองชนะเลิศก็ดีมากแล้ว มันดีกว่านักศึกษาโง่ที่ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันมากนัก!”
“ไม่ๆ ฉันแค่โชคดี ฮ่าๆ” หลิวรุ่ยตอบอย่างถ่อมตนแม้ว่าในใจของเขาจะมีความสุขมากก็ตาม
แม้ว่าหลิวรุ่ยจะอิจฉา แต่เขาก็พูดอะไรไม่ได้มากเกี่ยวกับอัจฉริยะหลัว ดังนั้นในใจของหลิวรุ่ยจึงไม่เกิดความผันผวนมากนัก
สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือลู่โจวไม่ได้รับรางวัล!
นักศึกษาอัจฉริยะอันดับหนึ่งของเอกคณิตศาสตร์ไม่ได้รับแม้แต่รางวัลชมเชย!
อะไรกันนี่!
นี่ทำให้หลิวรุ่ยมีความสุขมากกว่ารางวัลที่เขาได้เสียอีก
ไม่ ฉันไม่สามารถหัวเราะเสียงดัง
หลิวรุ่ยกระแอมแล้วทำเหมือนกับว่าเขาเป็นห่วงมาก “แล้วโจวล่ะ? นายพลาดเกียรติบัตรของเขารึเปล่า?”
“เขาไม่ได้อยู่ในรายชื่อ ฉันไม่แน่ใจ…”
เถียนจวินไม่เห็นลู่โจวอยู่ในรายชื่อ ลู่โจวเป็นนักศึกษาอัจฉริยะ ดังนั้นเขาจึงตรวจสอบเพิ่มอีกสองครั้ง แต่เขาก็ยังไม่เจอชื่อลู่โจว เขาถาม “โจว ทำไมนายไม่ถามที่ปรึกษาล่ะ? บางทีรายชื่อของฉันอาจมีไม่ครบ…”
“นั่นสิ ทำไมโจวถึงไม่มีในรายชื่อ มันไม่สมเหตุสมผลเลย” สือช่างกล่าวพลางพยักหน้า
แม้ว่าสือช่างจะโกรธแค้นกับคำพูดของลู่โจวอยู่เสมอ แต่เขาก็ยังนับถือความสามารถของหมอนี่
อันที่จริงเถียนจวินพูดถูก รายชื่อของเขาไม่สมบูรณ์
รายชื่อที่ถูกมอบให้เขามาจากอาจารย์ที่รับผิดชอบในการฝึกอบรมการแข่งขัน มันมีแค่ทีมที่ลงทะเบียนผ่านเว็บไซต์ทางการของมหาลัยเท่านั้น
ลู่โจวไม่ได้รับการจัดการโดยทางมหาลัย เขาเป็นส่วนหนึ่งของทีมฝึกอบรมพิเศษที่จัดการโดยคณะ ชื่อของเขาย่อมไม่อยู่ในรายชื่อ
“นายไม่ต้องหาหรอก” ลู่โจวกล่าวขณะค้นหาเนื้อหามาทำพาวเวอร์พ้อย
รางวัลของเขาเดี๋ยวสุดท้ายก็มาเอง เขาไม่เร่งรีบ และเขาไม่รู้ว่าทำไมคนพวกนี้ถึงกังวลนักกับการได้เห็นกระดาษแผ่นนึง
สือช่างเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของลู่โจวแล้วเข้าใจผิด “ไม่นะ! แล้วถ้าเกิดรายชื่อผิดจริงๆล่ะ?!”
หวงกวงหมิงเห็นด้วย เขาพูด “นั่นสิ แม้แต่หลิวรุ่ยก็ได้รับรางวัลรองชนะเลิศ นายจะไม่ได้รางวัลได้ไง?”
หลิวรุ่ยโกรธมากและดูหมิ่นหวงกวงหมิงในใจ
อย่างไรก็ตามไม่ว่าหลิวรุ่ยจะคิดยังไง เขาก็ยังแสร้งทำเหมือนกับเห็นด้วยกับพวกเขา
“ไม่เป็นไรจริงๆ” ลู่โจวกล่าวและส่ายหน้า เขากล่าวเสริม “รางวัลจะถูกส่งมาไม่ช้าก็เร็ว”
เถียนจวินสับสน “ไม่ช้าก็เร็ว?”
ลู่โจวตอบ “ใช่” เขาเปิดเบราเซอร์แล้วเข้าไปที่อีเมลล์ “ศาสตราจารย์หลิวแจ้งให้ฉันทราบถึงการพรีเซ้นงานแล้ว เกียรติบัตรจะถูกส่งมาเร็วๆนี้ ฉันเลยไม่รีบ”
ดูเหมือนความเข้าใจจะถูกเข้าใจผิดไปไกล
บรรยากาศในหอพักเงียบไปสามวินาที
ในที่สุดสือช่างก็กล่าวด้วยความตกใจ “เชี่ย! ลู่โจว นายบ้ามาก!”
หวงกวงหมิงเอาแขนโอบไหล่ลู่โจว “ชนะเลิศอันดับหนึ่งระดับมณฑล! นายต้องได้รับรางวัลระดับประเทศแน่! เลี้ยงข้าวเราด้วยลู่โจว!”
ลู่โจวปัดแขนอีกฝ่ายเหมือนปัดยุง เขาเอาหน้าถอยออกห่าง “ไปไกลเลย ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว ฉันไม่ใช่เกย์ ฉันต้องทำพาวเวอร์พ้อย ไว้เราคุยกันเรื่องเลี้ยงข้าวหลังจากที่ฉันได้รับเงินรางวัล!”
หัวหน้าห้องเถียนจวินถอนหายใจแล้วปิดรายชื่อ เขายิ้มแล้วกล่าว “ฉันบอกแล้ว ฉันรู้ว่าลู่โจวจะได้รับรางวัลชนะเลิศ! ฉันเดาว่าศาสตราจารย์หลิวคงมีมัน เอาล่ะ งั้นฉันขอตัวก่อน”
หลิวรุ่ย “…”
หลิวรุ่ยยิ้มอย่างไม่เต็มใจแม้ว่าจริงๆแล้วเขาอยากจะร้องไห้ก็ตาม
ในที่สุดฉันก็รู้สึกดีกับตัวเองสักครั้ง แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว…
