วิทยานิพนธ์ของศาสตราจารย์ไบรอัน คาโร ทำให้เกิดหลากหลายอารมณ์ในชุมชนวิชาการ
เนื่องจากคนส่วนใหญ่คาดการณ์ว่าสมการการมีอยู่ของหยาง-มิลส์และมวลพื้นจะได้รับการพิสูจน์โดยศาสตราจารย์ลู่ และไม่มีคิดว่ามันเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันอย่างนี้
สมการสุดท้ายของสมการหยาง-มิลส์ ได้รับการพิสูจน์โดยศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด
แน่นอนว่าผู้คนไม่แปลกใจมากกับข้อพิสูจน์ของศาสตราจารย์ไบรอัน คาโร เพราะชื่อของเขาอยู่ในสาขาฟิสิกส์เชิงทฤษฎีที่ศึกษาทฤษฎีเกจมานานกว่าสองทศวรรษแล้ว นั่นจึงเป็นที่เข้าใจว่าเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่สำหรับเขาเช่นนี้
หลังจากที่ศาสตราจารย์ลู่ได้ให้คำตอบทั่วไปของสมการหยาง-มิลส์ มันก็เป็นแรงบันดาลใจให้กับชุมชนคณิตศาสตร์และฟิสิกส์แทบจะทั้งหมด
นี่ทำให้ชื่อเสียงของศาสตราจารย์คาโร ระเบิดขึ้นในทันทีในชุมชนฟิสิกส์เชิงทฤษฎี และจำนวนวิทยานิพนธ์ที่โพสต์บน arXiv เกี่ยวกับสมการหยางมิลส์ก็ลดลงอย่างมากเช่นกัน
ทุกคนต่างรอคอย
พวกเขาต้องการดูว่าชุมชนฟิสิกส์คิดอย่างไรเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์นี้
และกำลังรอความคิดเห็นที่โพสต์โดยนักวิชาการชั้นนำหลายคนๆ
ณ มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด
ภายในห้องทำงานที่มีชั้นหนังสือไม้สีแดง ศาสตราจารย์ไบรอัน คาโรกำลังนั่งอยู่บนโซฟาอยู่ เขากำลังถูกสัมภาษณ์โดยเนเจอร์วีคลี่ ตอนนี้เขาดูมีพลังและมีความกระตือรือร้นที่สูงมาก
เมื่อเขาถูกถามเกี่ยวกับสมการการมีอยู่ของหยาง-มิลส์และมวลพื้น ที่เป็นคำถามที่สร้างสมการให้กับชุมชนฟิสิกส์เชิงทฤษฎีมานานหลายทศวรรษ เขาก็เอนหลังพิงเบาะโซฟาและให้คำตอบอย่างง่ายดาย
“สมการการมีอยู่ของหยาง-มิลส์และมวลพื้นเป็นสมการที่ซับซ้อนมาก แม้ว่าเราจะสามารถสังเกตปรากฏการณ์ในการทดลองทางฟิสิกส์และการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์ได้ แต่เราก็ไม่สามารถให้คำอธิบายทางคณิตศาสตร์ได้ นี่คือเหตุผลที่เราไม่สามารถเข้าใจการมีอยู่ของมันจากมุมมองเชิงปริมาณได้ สมการนี้สร้างปัญหาให้กับชุมชนฟิสิกส์มานานกว่าครึ่งศตวรรษ มันเหมือนกับการวิ่งมาราธอน แต่ตอนนี้การวิ่งมาราธอนก็ได้เสร็จสิ้นแล้ว”
เบลินดา นักข่าวจากเนเจอร์วีคลี่กำลังถือไมโครโฟนอยู่ และเธอถามอย่างจริงจังว่า “แล้วคุณพิสูจน์สมการนี้ได้อย่างไร?”
“คุณต้องการให้ผมตอบคำถามนี้อย่างไรล่ะ?”
เบลินดายิ้มและพูดว่า “ฉันหวังว่าคุณจะสามารถพูดคุยเกี่ยวกับแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจและวิธีพิสูจน์สมการในแบบที่คนทั่วไปเข้าใจได้นะคะ”
“ผมจะพยายาม” ไบรอันจิบชาดำแล้ววางถ้วยน้ำชาลงอย่างสง่างาม เขากล่าวว่า “ผมได้ค้นคว้าสมการนี้มานานกว่าสองทศวรรษแล้ว รายงานจากมหาวิทยาลัยจิหลังนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้ผมเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้น ด้วยการแนะนำวิธีแอล แมนิโฟลด์ ของศาสตราจารย์ลู่ได้สอนเราถึงวิธีการใช้วิธีเรขาคณิตเชิงอนุพันธ์กับการพิสูจน์สมการเชิงอนุพันธ์ย่อยไม่เชิงเส้น ผมคิดว่าสิ่งนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อโลกคณิตศาสตร์และฟิสิกส์”
เบลินดากล่าวว่า “แล้วคุณใช้วิธีเดียวกันหรือคล้ายกันหรือเปล่าคะ?”
ไบรอันส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ครับ แต่ความคิดของศาสตราจารย์ลูให้แรงบันดาลใจแก่ผม เราทุกคนรู้ว่าสมการการมีอยู่ของหยาง-มิลส์และมวลพื้นนั้นไม่สามารถสังเกตได้ในเขตวัดสี่มิติ และเพื่อพิสูจน์มัน เราต้องนำการแปลงตัวแปรแบบดังเดิมมาใช้ ดังนั้น แนวทางของผมคือการใช้แมนิโฟลด์สนามสเกลาร์กาลอวกาศในสมการทั้งหมด แล้วใช้วิธีง่ายๆ ในการพิสูจน์สมการ”
ไบรอันยิ้มโดยไม่รู้ตัว
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกพอใจกับตัวเองทุกครั้งที่คิดว่าเขานั้นฉลาดแค่ไหน
เบลินดายิ้มและพูดว่า “คุณจะแสดงเนื้อหาของวิทยานิพนธ์ของคุณในรูปแบบของการนำเสนอการบรรยายมั้ยคะ?”
ศาสตราจารย์ไบรอันยิ้มอย่างสุภาพและกล่าวว่า “แน่นอน นี่เป็นวิธีปฏิบัติทั่วไปของนักวิชาการทุกคนๆ การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ทุกครั้งจะต้องพบกับคำถาม แม้แต่ไอน์สไตน์ก็ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับกฎนี้ รายงานการพิสูจน์ของผมจะจัดขึ้นที่ห้องบรรยายที่มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด ผมจะอธิบายวิธีการทั้งหมดที่ใช้และตอบคำถามจากเพื่อนๆ”
เบลินดาจึงถามว่า “คุณคิดว่านักฟิสิกส์คนอื่นๆ จะมีความคิดเห็นอย่างไรคะ?”
ศาสตราจารย์ไบรอัน: “หากพวกเขาสับสนหรือมีคำถามใดๆ ผมยินดีต้อนรับพวกเขาให้ถามคำถามตรงๆกับผมได้เลย แต่ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเกิดเหตุการณ์นี้ต่ำ”
“อย่างไรก็ตาม ตามความคิดเห็นของ arXiv ศาสตราจารย์ลู่มีความคิดเห็นที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ของคุณค่ะ เขาคิดว่าวิทยานิพนธ์ของคุณมีอย่างน้อยสามส่วนที่ไม่ได้อธิบายอย่างชัดเจน และส่วนเหล่านี้ไม่สามารถพิสูจน์ได้ง่ายๆ ”
ศาสตราจารย์ไบรอันเริ่มขมวดคิ้ว แต่เขาผ่อนคลายอย่างรวดเร็วและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“ศาสตราจารย์ลู่เป็นนักวิชาการที่น่านับถือ แต่เขาไม่ใช่ผู้มีอำนาจสูงสุดในแวดวงวิชาการ และทุกคนล้วนเคยทำผิดพลาด รวมทั้งผมและเขาด้วย”
เบลินดาสนใจ และเธอก็ถามว่า “ที่คุณกำลังพูดคือ ศาสตราจารย์ลู่อาจเป็นผู้ที่ผิดในครั้งนี้ใช่มั้ยคะ?”
“ผมไม่ได้พูดอย่างนั้น แต่มันก็อาจจะเป็นไปได้ ผมมั่นใจในวิทยานิพนธ์ของตัวเองและได้ค้นคว้าสมการนี้มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว เขาศึกษาสมการนี้มาไม่ถึงปี ความประมาทที่เขามีก็เป็นเรื่องปกติ”
ศาสตราจารย์ไบรอันหยุดสักครู่แล้วกระแอมในลำคอ
“เพื่อชี้แจงความเข้าใจผิดของเขา ผมจะส่งคำเชิญไปยังการบรรยายของมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ดของผมและเขาจะได้เห็นช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์นี้ ถ้าหากว่าเขาต้องการมา ผมจะตอบทุกคำถามของเขาในระหว่างการบรรยายทั้งหมด”
…
ณ สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง
มีเสียงเคาะประตูจากภายนอกสำนักงานผู้อำนวยการสถาบัน
ลู่โจวกำลังเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะทำงานของเขา เขาหยุดเขียนและมองขึ้นไปที่ประตู
“เข้ามา”
ประตูถูกผลักเปิดออก
หลัวเหวินเซวียนเดินเข้ามาขณะถือนิตยสารเนเจอร์วีคลี่
“ผมได้ยินมาว่าศาสตราจารย์ไบรอันต้องการเชิญคุณเข้าร่วมการบรรยายของเขา” หลัวเหวินเซวียนกล่าวขณะที่วางนิตยสารไว้บนโต๊ะของลู่โจว เขามองไปที่ลู่โจวและถามว่า “คุณได้รับคำเชิญของเขาแล้วเหรอครับ?”
“ใช่ ผมได้รับเมื่อวานนี้” ลู่โจวกล่าวขณะที่เขาพยักหน้า
หลัวเหวินเซวียน “แล้วคุณจะไปไหม?”
ลู่โจวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวขณะที่เขาพูด “ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่ผมจะออกจากประเทศภายในห้าปีนี้ ดังนั้นผมอาจจะไปไม่ได้”
หลัวเหวินเซวียน “น่าเสียดาย”
หลัวเหวินเซวียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของลู่โจว
ก่อนที่การเจรจาฟิวชั่นที่ควบคุมได้จะเสร็จสิ้น นักวิชาการชั้นนำอย่างเขาควรระมัดระวังมากขึ้นเมื่อเดินทางไปต่างประเทศ ทั้งในแง่ของการรักษาความลับของเทคโนโลยีและความปลอดภัยส่วนบุคคล
มันเสี่ยงเกินไปจริงๆ
และลู่โจวไม่สนใจด้วยซ้ำ “แต่มันไม่แย่ไปทั้งหมด เพราะท้ายที่สุดมันไม่ใช่การประชุมที่สำคัญมากนัก”
เขาได้ติดตามวิทยานิพนธ์ แม้ว่าศาสตราจารย์ไบรอันจะพิสูจน์งานพิมพ์วิทยานิพนธ์บางส่วน แต่ลู่โจวก็ไม่พอใจ พูดตามตรงว่า ถึงแม้ลู่โจวจะมีเวลาเขาก็ไม่อยากเข้าร่วมการบรรยายนี้
เพราะสุดท้ายเขาสามารถส่งอีเมลข้อผิดพลาดของวิทยานิพนธ์ให้กับไบรอันได้อยู่ดี
หลัวเหวินซวนยิ้มและพูดว่า “งั้นผมจะไปแทน จ่ายเงินค่าเครื่องบินให้ฉันด้วย”
ลู่โจวพูดติดตลกว่า “คุณยังสนใจเรื่องนี้อยู่ไหม?”
หลัวเหวินเซวียนโบกมือและพูดว่า “ใช่ ผมยังต้องทำมันอยู่ ผมวางแผนที่จะสร้างครอบครัว ดังนั้นผมต้องประหยัดมากขึ้น”
“ดีแล้ว…” ลู่โจวยิ้มและส่ายหัว เขาดึงเช็คออกจากลิ้นชักและเซ็นชื่อบนเช็ค “ไม่ต้องวุ่นวายทำเรื่องคืนเงินค่าเดินทาง รับไปเถอะ ห้าพันยูโร”
หลัวเหวินซวนรับเช็คและยิ้มขณะที่เขาพูด “ทำไมคุณถึงใจกว้างขนาดนี้? ดูเหมือนว่าผมจะต้องใช้เวลาเพิ่มวันหรือสองวันในอังกฤษซะแล้ว”
“ไปเถอะ พักผ่อนให้เต็มที่”
…………………………………………
