ณ กรุงปักกิ่ง
การแถลงข่าวจัดขึ้นโดยสื่อมวลชนแห่งหนึ่ง
โฆษกในชุดสูทยืนอยู่หน้ากล้องหลายตัวระหว่างที่เขาพูดขึ้นด้วยเสียงที่ชัดเจนและจริงจัง
“…หลังจากได้พิจารณาความกระตือรือร้นของแวดวงนานาชาติ คณะผู้บริหารระดับสูงของเราได้ตัดสินใจว่าจะมีการเปิดรับความร่วมมือสำหรับโปรเจกต์การ์เด้น เรายินดีที่จะให้แวดวงนานาชาติได้มาเข้าร่วมในอุดมการณ์แห่งอนาคตระดับโลกนี้”
เมื่อโฆษกคนที่สองกล่าวจบ ก็เกิดความสับสนวุ่นวายขึ้นในศูนย์การแถลงข่าว
ยอมให้แวดวงนานาชาติมาเข้าร่วมในโปรเจกต์การ์เด้นงั้นเหรอ?
นี่เป็นสิ่งที่ต่างไปจากความคาดหวังของพวกเขา
ก่อนหน้านี้ สื่อมวลชนนานาชาติได้ใส่ความว่าโปรเจกต์การ์เด้นเป็นเหมือนแผนการของจีนในการสร้างอาณานิคมในอวกาศ โปรเจกต์วิจัยที่เกี่ยวข้องจึงถูกคาดว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจีนจะเปิดประตูให้แวดวงนานาชาติเข้ามาอยู่ในโปรเจกต์การ์เด้น
ตราบใดที่คนที่เข้ามามีความเป็นมืออาชีพ พวกเขาก็สามารถจะสมัครเข้าแผนกที่เกี่ยวข้อง และหลังจากพวกเขาได้รับการอนุมัติ พวกเขาก็จะสามารถเข้าร่วมในแผนการวิจัยได้
เงินลงทุนจำนวน 1,500 ล้านหยวนมันมากกว่า 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สำหรับนักวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติส่วนใหญ่ที่มีเงินทุนต่ำ แผนการวิจัยของจีนนับว่าให้ผลตอบแทนที่งดงามอย่างยิ่ง
เหมือนอย่างที่ลู่โจวได้คาดเอาไว้ หลังจากกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้เปิดกว้างในการเข้าร่วมสำหรับโปรเจกต์การ์เด้น ก็มีใบสมัครขอเข้าร่วมส่งเข้ามามากมาย เนื่องด้วยมีใบสมัครส่งเข้ามาล้นหลาม กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจึงได้จัดตั้งแผนกพิเศษขึ้นเพื่อมาช่วยในเรื่องโปรเจกต์การ์เด้นโดยเฉพาะ
แวดวงวิชาการนานาชาติได้อนุมัติและให้การต้อนรับโปรเจกต์การ์เด้นของจีน
อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่คิดเช่นนั้น
สำหรับชาวอเมริกันชาตินิยมหลายคน จีนที่กำลังนำหน้าในการแข่งขันด้านอวกาศคือการประกาศสงคราม
ในรายการทอล์กโชว์อเมริกันรายการหนึ่ง
พวกเขากำลังเริ่มพูดคุยถึงเรื่องโปรเจกต์นี้
พิธีกรในชุดสูทสีดำกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขายื่นไมโครโฟนไปให้แขกรับเชิญแล้วถามขึ้นว่า “จิม คุณทำงานอยู่ที่ธนาคารใช่ไหมครับ?”
“ใช่ทำไมเหรอ?”
“ผมคิดว่าคุณคือบุคคลที่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้เป็นอย่างดี ผมขอสัมภาษณ์คุณหน่อยได้ไหมครับ?”
“ได้สิ แน่นอน ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผมสามารถจะตอบได้”
“เราทุกคนรู้ว่าจีนกำลังสร้างพื้นที่ชีวมณฑล และพวกเขาก็ยังได้เชิญนักวิชาการมากมายให้ไปเข้าร่วมในโปรเจกต์นี้ คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้?”
ผู้ชายที่ชื่อ จิม ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง
“ผมคิดยังไงกับเรื่องนี้น่ะเหรอ? มันเหมือนกับจู่ๆ เพื่อนบ้านที่ไว้ใจไม่ได้ก็มาขอให้คุณหยิบเบียร์ไปกระป๋องหนึ่ง แต่เขาอยากจะขโมยรถคุณหรือไม่ก็อยากมีอะไรกับภรรยาของคุณ”
เหล่าผู้ชมหัวเราะ
มุกตลกการเมืองเป็นเรื่องปกติในรายการนี้
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานี้มุกนี้ออกจะชัดเจนแจ่มแจ้งมาก
แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่สื่ออเมริกันเป็นอยู่จริงๆ
ยกตัวอย่างเช่น ประเด็นล่าสุดของเดอะนิวยอร์กไทมส์ที่บอกว่า การที่จีนเปิดกว้างให้เข้ามาร่วมงานในโปรเจกต์การ์เด้นเป็นการกระทำเพื่อพยายามที่จะครอบครองอุตสาหกรรมด้านอวกาศทั้งหมด แล้วยังกล่าวอีกว่าสถาบันวิจัยและนักวิชาการของอเมริกาที่จะมาเข้าร่วมต้องรับผิดชอบความเสี่ยงด้วยตัวเอง
หลังจากได้อ่านบทความ ลู่โจวก็หัวเราะออกมาเบาๆ
มีเหตุผลว่าทำไมคนอเมริกันถึงคิดแบบนี้
อย่างไรก็ตาม การครอบครองอวกาศซึ่งได้เกิดขึ้นมาในยุคสงครามเย็นกลายเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นชาตินิยมของสหรัฐอเมริกา ในตอนนี้ความภาคภูมิใจนั้นกำลังถูกท้าทายโดยจีน จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับสื่ออเมริกันที่จะแสดงออกด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรเช่นนี้
อย่างไรก็ดี บทความแนวอนุรักษ์นิยมเหล่านี้แทบจะไม่ได้ส่งผลกระทบใดๆ เลย
นักวิชาการส่วนมากในการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติแตกต่างจากกลุ่มคนอนุรักษ์นิยมเหล่านั้น พวกเขาเป็นผู้มีแนวคิดเสรีนิยม และงานวิจัยของพวกเขาส่วนใหญ่ก็จะเป็นการสร้างประโยชน์ให้แก่ทั้งโลก ไม่ใช่แค่อเมริกา พวกเขามีความสุขที่จะทำงานเพื่อใครก็ตามที่มอบเงินทุนในการวิจัยให้แก่พวกเขา
หลังจากข่าวการรับสมัครความร่วมมือในโปรเจกต์การ์เด้นถูกเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณะ จริงๆ นักวิชาการก็เริ่มสมัครเข้ามาแล้วก่อนที่สื่อจะเริ่มรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้เสียอีก
ถ้าพวกอเมริกันวางแผนที่จะสร้างพื้นที่ชีวมณฑล 3 นักวิชาการต่างๆ ก็อาจจะถูกชักชวนให้เข้าร่วม อย่างไรก็ตาม เพราะยังขาดแคลนเงินทุน นักวิชาการชาวอเมริกันส่วนมากจึงยินดีที่จะทำการวิจัยในประเทศอื่นๆ มากกว่า
โชคร้ายที่สภาคองเกรสสหรัฐอเมริกาไม่ได้มอบเงินให้กับโปรเจกต์การวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติเช่นนี้
ทั้งโปรเจกต์เครื่องปฏิกรณ์ทดลองแคลิฟอร์เนียและโปรเจกต์ ‘แอรีส’ ของนาซาล้วนแล้วแต่เป็นโปรเจกต์ที่ต้องการเงินอย่างมาก แม้แต่สหรัฐอเมริกาก็อาจจะมีอุปสรรคในการหาเงินทุนของโปรเจกต์ชีวมณฑลอีกโปรเจกต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมีโปรเจกต์วิจัยทางวิทยาศาสตร์ขนาดใหญ่อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว 2 โปรเจกต์
แม้ว่าโปรเจกต์ชีวมณฑลจะมีค่าใช้จ่ายน้อยกว่าสองโปรเจกต์นั้นมาก…
ในทางตรงกันข้ามก็ไม่มีโอกาสที่วอลสตรีทจะให้เงินทุนกับโปรเจกต์นี้
เดอะร็อคกี้เฟลเลอร์ไฟแนนเชียลกรุ๊ปเคยสูญเสียเงินทุนให้กับโปรเจกต์ชีวมณฑล 2 มาแล้ว เว้นแต่ว่าจะมีเหตุผลพิเศษก็คือ ไม่มีบริษัทลงทุนใดจะเต็มใจยอมรับความเสี่ยงนี้
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และแล้วก็ใกล้ถึงวันตรุษจีน
การเตรียมการสำหรับการปล่อยยานทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์แล้ว อุปกรณ์ที่จำเป็นจะต้องส่งไปถูกบรรจุไว้บนยานอวกาศสกายโกลว์ สกายโกลว์พร้อมแล้วที่จะมอบของขวัญสุดพิเศษให้แก่ทุกคนในวันตรุษจีน
48 ชั่วโมงก่อนปล่อยยาน
ผู้อำนวยการหลี่จากกระทรวงป้องกันราชอาณาจักรนั่งรถไฟมาที่จินหลิง สิ่งแรกที่เขาทำคือมุ่งตรงไปที่จุดปล่อยยาน ที่ซึ่งเขาพบลู่โจว ผู้กำลังมอบหมายงานและบริหารจัดการจุดปล่อยยาน
เมื่อลู่โจวเห็นผู้อำนวยการหลี่เดินตรงมาหาเขา เขาก็ยิ้มออกมาแล้วทักขึ้นว่า
“…ผู้อำนวยการหลี่? มาที่นี่ได้ยังไงครับเนี่ย?”
ผู้อำนวยการหลี่จ้องมาที่เขาด้วยความโกรธเคือง
“คุณยังจะต้องถามผมอีกเหรอ!”
ลู่โจวนิ่ง “…? “
ฉันจะรู้ได้อย่างไร?
แค่ถามก็ผิดด้วยเหรอ?
ผู้อำนวยการหลี่มองมาที่ลู่โจวผู้กำลังหลงลืม เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “หยุดแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้แล้ว คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าผมมาที่นี่ทำไม? บอกความจริงผมมา คุณพร้อมแล้วใช่ไหม?”
ลู่โจวรู้สึกสับสน เขาตอบว่า “…พร้อมเรื่องอะไรครับ?”
ผู้อำนวยการหลี่คิดว่าลู่โจวยังแกล้งทำเป็นลืมอยู่ ดังนั้นเขาจึงพยายามจะโน้มน้าวลู่โจว
“การไปดวงจันทร์มันแตกต่างจากการบินขึ้นไปยังวงโคจรต่ำของโลกมาก! เรามีประสบการณ์ในการส่งคนขึ้นไปบนนั้นและพาพวกเขากลับมาอย่างปลอดภัย แต่เราไม่มีประสบการณ์ในการนำพวกเขากลับมาจากดวงจันทร์เลย เป็นศูนย์ คุณเข้าใจไหม? ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างบนนั่น บางทีคุณอาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลย! ไปถามเนี้ยหยุนหรือใครก็ได้ที่อยู่ในทีมนักบินอวกาศซะ พวกเขาทุกคนเขียนพินัยกรรมของตัวเองไว้แล้วทั้งนั้น! “
“ผมรู้ว่าคุณมั่นใจในงานวิจัยของคุณ แต่ผมหวังว่าคุณจะสนใจความปลอดภัยของตัวคุณเองให้มากกว่านี้! คิดถึงพ่อแม่ของคุณบ้าง! คุณเป็นลูกชายคนเดียวของพวกเขา! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ คุณจะให้ผมไปบอกพวกเขาว่าอะไร?”
โอ้ นี่สินะคือเหตุผลว่าทำไม…
ฉันคิดว่ามันจะเป็นปัญหาอะไรใหญ่ๆ เสียอีก!
ลู่โจวกระแอมแล้วตอบว่า “ไม่ต้องวิตกไปครับ ครั้งก่อนที่ผมขึ้นไปกับสกายโกลว์ ผมสนุกมากแล้ว ครั้งนี้ผมจะไม่ขึ้นไป”
ผู้อำนวยการหลี่แทบจะหมดสติไป
คุณบอกว่าคุณขึ้นไปที่นั่นเพื่อวิทยาศาสตร์!
คุณทำมันเพียงเพราะความสนุกงั้นเหรอ?!
ผู้อำนวยการหลี่จ้องตาลู่โจวอยู่ครู่หนึ่ง
“ผมไม่อยากได้ยินคำสัญญาของคุณ ในวันปล่อยยานผมจะคอยติดตามคุณ ถ้าคุณบิน งั้นผมก็จะบินไปกับคุณด้วย!”
ลู่โจว “…”
พระเจ้า ฉันบินไปแค่ครั้งเดียว คุณถึงกับต้องตามฉันไปด้วยเลยเหรอ?
ไม่จำเป็นเลย…
………………………………………….
