ณ คาเฟ่ที่ได้รับการตกแต่งอย่างดีที่ตั้งอยู่ที่หัวมุมถนนย่านการค้า
หากพิจารณาจากการตกแต่งและกระดานดำที่แต่งแต้มด้วยสีที่ทางเข้าของคาเฟ่แล้ว มีความเป็นไปได้ว่าเจ้าของน่าจะเป็นฮิปสเตอร์ ในคาเฟ่มีคนไม่มากนัก
ลู่โจวผลักประตูกระจกเข้าไปและเดินเข้าไปด้านใน เขาเห็นเฉินยู่ซานซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าต่างกำลังโบกมือให้เขา
รูปร่างหน้าตาของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยนับตั้งแต่ตรุษจีน เธอสวมเสื้อโค้ทสีเบจ เสื้อสเวตเตอร์สีขาว และรองเท้าบู้ตสูงระดับเข่าสีดำ
เฉินยู่ซานไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ตรงนั้น
ลู่โจวเห็นคนรู้จักซึ่งเขาคาดไม่ถึงนั่งอยู่ข้างเธอด้วย
“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ นักวิชาการลู่” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างลู่โจวยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณที่ดูแลลูกสาวฉันนะคะ”
“คุณนายหยาง ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ” แม้ว่าลู่โจวจะแปลกใจที่ได้เจอคุณนายหยางที่นี่ แต่เขาก็พยายามจะแสดงออกอย่างไร้ความกังวล เขายิ้มและพูดอย่างสุภาพว่า “เรียกนักวิชาการดูเป็นทางการไปหน่อย เรียกผมว่าศาสตราจารย์ลู่ก็พอครับ”
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือคุณหยางตันฉี แม่ของอดีตลูกศิษย์ของลู่โจว
เมื่อเจ็ดปีก่อนลู่โจวยังมีความกังวลในเรื่องค่าครองชีพและค่าเล่าเรียน ผู้หญิงคนนี้ช่วยเขาไว้มาก พวกเขาแทบจะไม่ได้ติดต่อกันหลังจากที่เขาไปเรียนที่พรินซ์ตันและหานเมิ่งฉีเรียนจบชั้นมัธยม
เขาไม่คาดว่าจะได้เจอเธอในวันนี้
เฉินยู่ซานยิ้มยียวนและพูดว่า
“โอเค เอาล่ะค่ะ ทักทายกันพอหอมปากหอมคอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรามากินกาแฟด้วยกัน คุณอยากจะดื่มอะไรคะ? ฉันสั่งไปแล้ว”
ลู่โจว: “มอคค่าครับ”
เฉินยู่ซานยกมือขึ้น
“บริกร ขอมอคค่า 1 ที่ค่ะ”
เมื่อลู่โจวไม่ได้กินกาแฟสำเร็จรูป มอคค่าจึงเป็นตัวเลือกอันดับสองของเขา
ช็อกโกแลตรสนุ่มนวลเหมือนครีมที่เคลือบด้วยรสขมของกาแฟทำให้มันอร่อยยิ่งขึ้นสำหรับเขา
ลู่โจวจิบมอคค่าของเขา
เฉินยู่ซานมองลู่โจวด้วยความอยากรู้และในที่สุดก็ถามขึ้นว่า “ทำไมนายถึงอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ได้ล่ะ?”
“ฉันมีธุระต้องไปทำที่ ILHCRC ฉันไม่ได้อยากมาหรอก แต่พวกเขาทำให้ฉันต้องมา” ลู่โจวมองเฉินยู่ซานแล้วถามว่า “แล้วเธอล่ะ? ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าเธออยู่เซี่ยงไฮ้”
เฉินยู่ซานบุ้ยปากแล้วพูดว่า “ว้าว ฉันรู้ว่านายไม่เคยสนใจฉันอยู่แล้ว นายไม่ได้ดูโพสต์ของฉันในวีแชทด้วยซ้ำ”
ลู่โจว “…”
หมายความว่าอย่างไร?
เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันยุ่งขนาดไหน ใครจะมีเวลาไปดูโพสต์ของเธอ…
เมื่อเห็นลู่โจวพูดไม่ออก เฉินยู่ซานก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “โอเค ยังไงก็แล้วแต่ นายจำแผนที่ฉันบอกนายเมื่อคราวที่แล้วได้ไหม?”
ลู่โจวพยักหน้าและพูดว่า “จำได้… มันเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหรอ?”
“ทำนองนั้น” เฉินยู่ซานตอบ เพราะป้าของเธออยู่ที่นี่ด้วย เธอจึงไม่ได้อธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม เธอพูดสั้นๆ ว่า “โดยพื้นฐานแล้วรัฐต้องการลงทุนในอุตสาหกรรมไฮเทคมีการจัดการประชุมสุดยอดนวัตกรรมไฮเทคและการลงทุนขึ้นที่เซี่ยงไฮ้ งานค่อนข้างใหญ่ และก็มีบริษัทสัญชาติจีนและเอเชียเข้าร่วมเยอะ”
“ฉันได้รับบัตรเชิญจากสมาคมผู้ประกอบการมณฑลเจ้อเจียง (GAZE) ฉันก็เลยมาที่นี่ในฐานะผู้แทนของสตาร์สกายเทคโนโลยี”
การประชุมสุดยอดนวัตกรรมไฮเทคและการลงทุน?
ฟังดูน่าสนใจ ฉันสงสัยว่ามันเกี่ยวกับอะไร
ลู่โจวมองมาที่คุณนายหยางแล้วพูดว่า
“คุณนายหยางไปด้วยหรือเปล่าครับ?”
หยางตันฉีพยักหน้าและพูดว่า “ฉันเป็นสมาชิกเก่าของ GAZE ฉันก็เลยได้รับบัตรเชิญเหมือนกัน ถึงแม้ธุรกิจของฉันจะทำเกี่ยวกับเทคโนโลยีอยู่แค่เล็กน้อย แต่ฉันก็จะใช้งานนี้เป็นโอกาสที่จะได้เจอเฉินยู่ซาน”
เฉินยู่ซานยิ้มและพูดว่า “นายว่ายังไงล่ะ? นายอยากจะไปดูเสียหน่อยไหม? มันค่อนข้างน่าสนใจนะ”
“ไม่เป็นไร” ลู่โจวยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ได้รับบัตรเชิญ มันคงดูไม่ดีถ้าฉันจะไป”
หยางตันฉียิ้มและพูดว่า “ศาสตราจารย์ลู่ คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ คุณไม่ต้องมีบัตรเชิญหรอกนะ”
เฉินยู่ซานพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ใช่ ถ้านายอยากจะไป ฉันสามารถไปเอาบัตรเชิญมาให้นายตอนนี้ได้เลย”
ลู่โจวมองเฉินยู่ซานและไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร ดังนั้นเขาจึงยักไหล่แล้วพูดว่า
“ถ้าฉันว่าง… ฉันก็จะไป”
“งั้นก็ตกลงกันแล้วนะ” เฉินยู่ซานยิ้มและพูดว่า “นายพักอยู่ที่โรงแรมไหน? ฉันจะไปหานายแล้วเราค่อยไปด้วยกัน!”
คุณนายหยางใช้ศอกดันเฉินยู่ซานและพูดว่า “นี่ เธอจะทิ้งป้าเธอไปอย่างนั้นเหรอ?”
เฉินยู่ซานพูดอย่างเคอะเขินว่า “เราไปด้วยกันได้ค่ะ ฉันไม่ได้พูดสักหน่อยว่าฉันจะทิ้งป้า เราจะรับลู่โจวไปด้วยกัน…”
คุณนายหยางยิ้มแล้วสั่นหัว
“ได้ ได้ เด็กยุคมิลเลนเนียลอย่างเธอทำอะไรก็เต็มที่ไปเลย ฉันจะไม่ไปเป็นก้างขวางคอเธอสองคนหรอก ฉันแค่อยากจะไปเจอเพื่อนเก่าๆ ของฉัน”
“คุณป้า ยอดเยี่ยมไปเลยค่ะ!”
“จ้ะ จ้ะ ไม่เป็นไร”
เฉินยู่ซานเกาะแขนของคุณนายหยางไว้ขณะที่เธอหัวเราะคิกคัก ถ้าดูจากรอยยิ้มของคุณนายหยางแล้ว เธอดูค่อนข้างจะรักใคร่เอ็นดูเฉินยู่ซาน
ลู่โจวไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
แม่สาวคนนี้นี่…
ฉันไม่ได้พูดว่าฉันจะไป…
แล้วถ้าวันนั้นฉันยุ่งล่ะ?
แต่…
การประชุมสุดยอดไฮเทคนี้ฟังดูน่าสนใจจริงๆ
ลู่โจวได้เข้าร่วมการประชุมวิชาการมาหลายครั้ง และเขาก็ใคร่จะรู้ว่าการประชุมเรื่องการลงทุนจะเป็นอย่างไร
ถ้าเขาไม่ต้องทำอะไรด้วยตัวเอง เขาก็ค่อนข้างสนใจอยากจะไปและมองดูอยู่ข้างๆ
ลู่โจวได้ตัดสินใจแล้ว
ถ้าฉันไม่ยุ่ง ฉันก็คงจะพยายามเพื่อจะได้ไป…
ในขณะที่เฉินยู่ซานกำลังเล่าให้ลู่โจวฟังว่าการประชุมสุดยอดนี้เกี่ยวกับอะไรอย่างตื่นเต้นนั้น เครื่องบินสีเงินที่บินข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกมาก็ลงจอดที่สนามบินในนิวยอร์ก
เสี่ยวถงลงจากเครื่องบินพร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางและมุ่งตรงไปยังสถานที่ที่ครั้งหนึ่งพี่ชายของเธอเคยทำงานและศึกษาอยู่…
……………….
Related
