แม้ว่าไอเดียของคานอฟจะเป็นไปได้ยาก แต่ก็ไม่มีใครบนโลกนี้ดีไปกว่าศาสตราจารย์สแตนลีย์แล้วสำหรับการทบทวนวิทยานิพนธ์นี้
สุดท้ายแล้วมันก็เหมือนกับการให้ผู้เขียนทบทวนวิทยานิพนธ์ของเขาเองมากกว่า…
ณ มหาวิทยาลัยบิงแฮมตัน
ภายในห้องปฏิบัติการเคมี
ศาสตราจารย์สแตนลีย์เพิ่งกลับมาจากการบรรยาย เขาโยนสมุดจดบนโซฟาแล้วผิวปากกับตัวเองขณะนั่งลงที่โต๊ะทำงาน
หลังจากความล้มเหลวของเขาเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เอ็กซอนโมบิลก็ได้สูญเสียโอกาสในการเข้าสู่ตลาดแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์และความไว้วางใจในตัวเขาไป
นี่เป็นผลกระทบต่อความน่าเชื่อถือของเขาเป็นอย่างมาก ซึ่งมันทำให้เขามีอาการซึมเศร้ามาระยะหนึ่งแล้ว
แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ค่อยๆ หลุดออกจากชายคนนั้นได้
เขาไม่สนอะไรเมื่อได้ดูลู่โจวทางโทรทัศน์ ที่นำเสนอผลลัพธ์ทีละข้อๆ
ไม่ใช่แค่เขาเป็นคนเดียวเท่านั้นที่พ่ายแพ้ให้กับลู่โจว…
วัสดุศาสตร์นั้นเป็นสาขาที่มีองค์ประกอบของโชคเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย บางคนอาจไม่เคยทำผลการทดสอบที่ต้องการได้สำเร็จเลย ในขณะที่คนอื่นๆ กลับประสบความสำเร็จโดยบังเอิญ
มาร์ติน ชาลฟีผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี 2008 กล่าวว่า “บางครั้งหากการทดลองไม่ประสบความสำเร็จ ให้ลองโยนตัวอย่างลงบนพื้นหรือในทะเลดู ลองทำทุกอย่างที่คุณคิดได้ สุดท้ายต้องมีสักทางที่จะได้ผล”
เห็นได้ชัดว่าศาสตราจารย์ลู่เป็นที่โปรดปรานของเหล่าทวยเทพ ดังนั้นศาสตราจารย์สแตนลีย์จึงต้องการอยู่ห่างจากเขาให้ได้มากที่สุด
ศาสตราจารย์สแตนลีย์กำลังจะเรียกหาผู้ช่วยเพื่อให้ชงกาแฟให้เขาอีกถ้วย แต่ผู้ช่วยก็ได้พูดขึ้นตัดเขาก่อน
“ศาสตราจารย์ คุณได้รับคำเชิญให้ตรวจทานรายงานจาก JACS ครับ”
คำเชิญตรวจทานงานจาก JACS?
น่าสนใจ
ศาสตราจารย์สแตนลีย์พูดอย่างเป็นกันเองว่า “พิมพ์เอกสารออกมาให้ฉันตรวจสอบดูหน่อยสิ”
“ได้ค่ะศาสตราจารย์!”
ศาสตราจารย์สแตนลีย์จำได้ว่าเขาลืมขอกาแฟอีกแก้วหนึ่ง
เฮ้อ นี่ฉันแก่แล้วสินะ ความจำฉันคงเริ่มเสื่อมแล้วล่ะ
ทำเองก็ได้
ศาสตราจารย์สแตนลีย์ถอนหายใจและส่ายหัว เขาลุกขึ้นและเดินไปที่เครื่องชงกาแฟ
เมื่อเขานั่งลงที่โต๊ะทำงาน นักเรียนของเขาได้นำเอกสารที่เพิ่งพิมพ์มาใหม่ๆ ให้เขา
ศาสตราจารย์สแตนลีย์ดื่มกาแฟขณะอ่านชื่อบทความ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ
แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์เหรอ?
คราวนี้เป็นคนไหนล่ะเนี่ย?
เมื่อเขาดูชื่อผู้เขียน คิ้วของเขาเริ่มกระตุกขึ้น
ลู่โจว!
“ไม่เอาแบบนี้สิ…”
ศาสตราจารย์สแตนลีย์จิบกาแฟอีกจิบแล้วแกล้งทำเป็นเมินชื่อผู้เขียนไป เขาเริ่มอ่านบทคัดย่อ
แต่เขาก็ไม่สามารถมีสมาธิพอ
เขาอ่านบทคัดย่อบรรทัดแรกไปได้ครึ่งทาง แต่ทันใดนั้นเขาก็พ่นกาแฟออกจากปากของเขา
“ไอ้หัวขโมยที่น่ารังเกียจ! โกหก! ไร้ยางอาย!”
ศาสตราจารย์สแตนลีย์เมินเฉยต่อกาแฟที่หกเลอะเสื้อผ้าของเขาและลุกขึ้น
ทุกคนในสำนักงานต่างพากันตกใจ และพวกเขาพยายามที่จะไม่สบตากับศาสตราจารย์ที่กำลังแสดงอาการไม่พอใจอยู่
ดวงตาของศาสตราจารย์สแตนลีย์เต็มไปด้วยความโกรธขณะที่เขาจ้องมองเอกสารในมือ เขาแทบอยากที่จะฉีกกระดาษให้เป็นชิ้นๆ
โมเลกุลคาร์บอนที่ถูกขังในกรง!
นี่มันของฉัน!
เขาจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้วได้ อาชีพทางการการศึกษาของเขาได้ถูกทำลายโดยนาโนสเฟียร์คาร์บอนที่น่ารังเกียจเหล่านี้!
“เมื่อความบริสุทธิ์ของออกซิเจนด้านหนึ่งของฟิล์ม PDMS ที่ผ่านการดัดแปลงถึง 96.7% คาร์บอนนาโนสเฟียร์ที่ฝังอยู่ในฟิล์ม PDMS ที่ดัดแปลงจะทำหน้าที่เป็นตัวขนส่ง เคลื่อนย้ายโมเลกุลออกซิเจนที่เหลือ…
“นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างแปลกมาก ความเข้มข้นของออกซิเจนลดลงอย่างไม่เป็นเชิงเส้นเมื่อความหนาของวัสดุ PDMS ที่ดัดแปลงลดลง มีความเป็นไปได้สองอย่างสำหรับปรากฏการณ์นี้…
ใบหน้าของศาสตราจารย์สแตนลีย์แดงราวกับมะเขือเทศ จนเหมือนมีอะไรติดคอทำให้เขาหายใจไม่ออก
ผู้ช่วยเดินไปหาและยื่นแก้วน้ำให้เขา
เขาดื่มน้ำหนึ่งแก้วและในที่สุดก็สามารถหายใจได้
“ขอบคุณ…”
เขานั่งลงและบีบเอกสารในมือของเขาอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ
ฉันโดนเล่นเข้าให้แล้ว
และไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว
เอ็กซอนโมบิลก็กำลังจะเล่นเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะโดนหลอกไปเมื่อหกปีที่แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่า ‘ไอ้ตัวแทนคู่’ นี้จะมาเล่นงานเขาอีกหนในหกปีต่อมา…
“บ้าจริง ฉันน่าจะรู้…”
ศาสตราจารย์สแตนลีย์เริ่มดึงผมตัวเอง
ทำไมฉันถึงไม่พยายามเพิ่มโมเลกุลของคาร์บอนในกรงลงในวัสดุพอลิเมอร์ และพยายามค้นหาลักษณะเฉพาะของสภาพแวดล้อมออกซิเจนกันนะ
ฉันเคยทำการทดลองที่คล้ายแบบนี้มาแล้ว ฉันคือผู้เชี่ยวชาญด้านวัสดุศาสตร์เลยนะ!
แต่ความเป็นจริงมักจะผิดหวัง
เพราะไม่มีใครคาดคิดว่าฟิล์ม PDMS ที่ดัดแปลงแล้วจะสามารถนำมาใช้กับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ได้…
แม้ว่าสแตนลีย์จะเรียกลู่โจวว่าเป็น ‘โจร’ แต่เขาก็พยายามที่จะเมินเฉยต่อความจริงที่ว่าแบบจำลองสำหรับวัสดุนั้น ‘ถูกขโมย’ จากห้องปฏิบัติการซาร์รอตไป…
นักเรียนในสำนักงานมองหน้ากันและไม่กล้าพูดอะไร
เมื่อหกปีที่แล้ว นักเรียนเหล่านี้ยังคงระดับปริญญาตรีอยู่ หรือบางคนก็ยังเรียนมัธยม…
ผู้ช่วยมองไปที่เจ้านายของเขาและพูด
“แล้ว… เราจะปฏิเสธไหมครับ?”
“ไม่…” ศาสตราจารย์สแตนลีย์ขยี้กระดาษให้เป็นลูกบอลแล้วโยนลงในถังขยะ “อนุมัติ!”
ผู้ช่วย “…?”
นักเรียน “???”
อนุมัติ?!
ดูสิว่าคุณโกรธแค่ไหน ทำไมคุณถึงยอม?
ผู้ช่วยมองดูเจ้านายที่โกรธจัด จนไม่แน่ใจว่าเขาพูดเล่นหรือเปล่า? จากนั้นผู้ช่วยก็นั่งลงและเริ่มเขียนตอบกลับ JACS
โดยปกติกระบวนการตรวจทานกระดาษจะใช้เวลานานขึ้น แต่เมื่อเห็นว่าผู้ตรวจทานอ่านบทความจบแล้ว…
ผู้ช่วยจะตอบกลับด้วยความคิดเห็นเกี่ยวกับการทบทวนทั่วไป
หลังจากที่ศาสตราจารย์สแตนลีย์มองไปที่ผู้ช่วยของเขาและเริ่มสงบลง เขาก็พึมพำกับตัวเองอย่างเบาๆ “ผลการวิจัยแบบนี้… แม้ว่าคณะกรรมการโนเบลจะไม่สนใจวัสดุศาสตร์ แต่คณะกรรมการรางวัลสมาคมวิจัยวัสดุแห่งอเมริกาก็จะดำเนินการเรื่องนี้อย่างจริงจัง”
ถึงเขาจะไม่ได้ค้นพบคุณสมบัติของโมเลกุลคาร์บอนในกรงในฟิล์ม PDMS ที่ได้รับการดัดแปลง แต่ถ้ามันสามารถนำมาใช้กับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ได้จริงๆ…
มันจะเป็นประโยชน์ต่อสแตนลีย์ได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
แต่ฉันก็ยังโกรธอยู่ดี!
ฉันยอมรับไม่ได้จริงๆ
หลังจากสูดลมหายใจหลายสิบครั้งเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์ ศาสตราจารย์สแตนลีย์ก็ได้ตัดสินใจบางอย่าง
เนื่องจากเจ้าหมาที่น่าอับอายตัวนี้กำลังจะใช้งานวิจัยของฉันเป็นข้อมูลอ้างอิง ดังนั้นฉันจะให้เขาลองโดนแบบฉันบ้าง…
…………………………..
Related
