มีผู้คนจำนวนมากมาหาลู่โจวในช่วงที่ผ่านมา
คนแรกเป็นผู้อำนวยการสำนักงานป้องกันราชอาณาจักรของรัฐ จากนั้นเป็นข้าราชการระดับสูงจากสำนักพลังงาน หลังจากนั้นศาสตราจารย์หลัวเหวินเซวียนและเฉินยู่ซานที่มาขอให้เขาช่วย ‘ระบบควอนตัมกลศาสตร์ของเมทริกซ์เฮอร์มินเทียนแบบสุ่มที่สอดคล้องกับฟังก์ชันรีมันน์’ และ ‘ข้อคาดการณ์ของฮอดจ์’ ลู่โจวแค่อยากทำการวิจัยของเท่านั้น แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธที่จะช่วยเหลือผู้อื่นได้เลย
เขาควรที่จะได้ทำงานเกี่ยวกับความสำคัญของฟังก์ชันซีตาของรีมันร่วมกับหลัวเหวินเซวียนด้วยกัน ดังนั้นเขาจึงต้องมีส่วนร่วมด้วยถึงจะนิดเดียวก็ตาม
สำหรับโปรเจกต์วิจัยของเฉินหยาง เขาต้องการความช่วยเหลือเกี่ยวกับวิธีการวิเคราะห์เส้นโค้งไฮเปอร์เอลลิปติก นอกจากนี้ลู่โจวยังเป็นคนบอกให้ขอความช่วยเหลือจากเขาเองด้วย จึงทำให้ยากที่จะปฏิเสธที่จะช่วยเฉินหยาง…
ในวันจันทร์สุดท้ายของเดือนมีนาคม ลู่โจวกำลังหาวขณะเดินออกจากบ้าน เขากำลังจะไปที่อาคารแผนกคณิตศาสตร์ของมหาวิทยาลัยจิน แต่เขาเห็นชายอ้วนคนหนึ่งที่ประตูหน้ากำลังถือถุงของขวัญด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ลู่โจวนิ่งไปครู่หนึ่งและพูด
“ซีอีโอหลิว? คุณมาทำอะไร…”
“วันหยุดน่ะ ผมเอาของขวัญมาให้!”
หลิววั่นซานเดินผ่านประตูหน้าและพูดว่า “คุณเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานหนักเกินไป การอยู่ในห้องทดลองทั้งวันทำให้ผมเป็นห่วงสุขภาพของคุณก็เลยเอาสมุนไพรภูเขามาจากภูเขาฉางไป่มาให้ แค่เติมลงในซุปมันก็จะช่วยล้างสารพิษในร่างกายคุณเลยนะ!”
ลู่โจว “…”
วันหยุด…
ลู่โจวคิดอยู่ชั่วครู่และคิดได้ว่าวันหยุดที่กำลังจะมาถึงคือวันกวาดสุสานและวันเอพริลฟูล
แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาใส่ใจในรายละเอียดพวกนั้น
ลู่โจวรู้ว่าเขามีความตั้งใจดี ดังนั้นจึงรับของขวัญจากซีอีโอหลิวและเชิญเข้าไปในบ้าน
ลู่โจวมองดูดอกโสม เฟิง และขนแกะที่ห่อไว้อย่างสวยงาม เขาสับสนเล็กน้อย
ฉันแข็งแรงดีนะ จะเอาไปทำไมล่ะเนี่ย?
“คุณใจดีจริงๆ”
ลู่โจวรินชาให้หลิวว่านซานขณะที่พวกเขานั่งลงบนโซฟา จากนั้นเขาก็พูดว่า “ผมต้องเข้าไปที่มหาวิทยาลัยแล้วเข้าเรื่องกันเถอะ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณชอบเข้าเรื่องเลย”
หลิววั่นซานยิ้ม
“ผมคิดว่าคุณคงรู้ว่าผมมาที่นี่ทำไม”
ปกติแล้วซีอีโอที่สงบและนิ่งกำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“จำได้ไหมว่าช่วงที่ตลาดพลังงานทดแทนเฟื่องฟู? ผมกำลังคิดว่าน่าเสียดายที่เราได้แค่ขายลิเธียมเท่านั้น ซึ่งมันทำให้เสียโอกาส ดังนั้นฉันจึงซื้อโรงงานขนาดเล็กและเริ่มประกอบและผลิตแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ขึ้น”
ลู่โจวพยักหน้าและพูดว่า “แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?”
“ปัญหาที่ว่าคือวิทยานิพนธ์ของคุณ” หลิววั่นซานตบที่ขาของเขาและถอนหายใจในขณะที่เขาพูด “เมื่อวิทยานิพนธ์ของคุณได้ออกมา อุตสาหกรรมพลังงานทางเลือกก็ทรุดตัวลงกับพื้นทันทียิ่งตอนที่ CTV แล้วยิ่งแย่มากกว่าเดิม
“สองสามสัปดาห์ก่อนเราทำได้ดีและได้รับคำสั่งซื้อมากกว่าที่เราจะรับมือได้จนเราต้องจ้างคนเพิ่ม แต่ตอนนี้เรากลับไม่มีคำสั่งซื้ออีกแล้ว! แถมผู้คนกำลังเริ่มยอมเสียเงินมัดจำและปฏิเสธที่จะซื้อของจากเรา! ตอนนี้เรามีสต๊อกแบตเตอรี่จำนวนมาก เราไม่ได้ผลิตรถยนต์ เราไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป!”
ลู่โจวขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์จะสามารถผลิตได้ในปริมาณที่มากพอ มันควรเป็นสิ่งที่ดีสำหรับอุตสาหกรรมพลังงานทดแทน”
“ผมไม่กลัวเทคโนโลยีใหม่ เพียงแต่ตอนนี้ทุกคนนั้นต้องการรอเทคโนโลยีใหม่นี้ออกมาก่อน” หลิววั่นซานถอนหายใจและกล่าวว่า “มันดีสำหรับบริษัทรถยนต์ไฟฟ้า แต่สำหรับโรงงานขนาดเล็กอย่างเรามันคือหายนะ”
นี่คิดว่าตัวเองเป็นโรงงานเล็กๆ เหรอ!
ลู่โจวมองไปที่หลิววั่นซาน และอดคิดไม่ได้
คุณเป็นซีอีโอของบริษัทมหาชนนะ คุณช่วยกล้าหน่อยๆ ได้ไหม
แต่ฉันคิดว่าฉันคงลืมด้านนี้ไปแล้ว
ลู่โจวเพิ่งเขียนบทความตามคำแนะนำของเฉินยู่ซาน เขาไม่ได้คิดว่าสื่อและอุตสาหกรรมจะสนใจวิทยานิพนธ์ของเขามากขนาดนี้
แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์นั้นมีอยู่จริง แต่ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้นในเอกสารสักหน่อย!
หลิววั่นซานมองที่ลู่โจว และถามอย่างสุภาพว่า “ผมไม่ได้ขออะไรไร้สาระนะ แต่เนื่องจากคุณเป็นเจ้าของหุ้นในบริษัทจ้งซานซินฉาย คุณก็ควรที่จะคิดถึงคนงานในโรงงาน… หรือบางทีคุณอาจจะช่วยบอกว่าคนอื่นว่าเทคโนโลยีแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์จะใช้เวลาอีกนานในการผลิตได้ไหม แค่ให้เราหายใจได้บ้าง”
หลิววั่นซานคิดว่าการเขียนเอกสารแบบนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ สำหรับลู่โจว
ลู่โจวสามารถขอให้นักเรียนเขียนให้เขาได้
แต่ลู่โจวกลับไม่ได้คิดแบบนี้ เขาปวดหัวทันทีที่จะต้องเขียนรายงานอีกฉบับ
“ผมยอมรับว่านี่เป็นความผิดของผมที่ผมเตรียมตัวได้ไม่ดี” ลู่โจวกล่าว เขาไอและพูดต่อ “แต่ผมจะไม่เขียนบทความแบบนั้น เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในวิชาการคือการแสวงหาความจริง มันไม่เป็นอะไรถ้าผมพูดความจริงไม่หมด แต่ผมจะไม่พูดอะไรนอกจากความจริง!”
ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉินยู่ซานบอกเขาว่าเธอกำลังเล่น ‘หมากรุกสี่มิติ’ อยู่
ลู่โจวอยากรู้ว่าเธอมีแผนอะไรอยู่ในใจ
เมื่อเห็นว่านักวิชาการลู่ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือเขาเลย หลิววั่นซานก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง
แน่นอนว่าเขาไม่ได้โทษลู่โจวทั้งหมดที่ไม่ช่วย อย่างแรกคือเขาไม่อยู่ในฐานะที่จะตำหนิลู่โจวได้ และสองคือเขาเข้าใจเหตุผลของลู่โจว
และลู่โจวก็เป็นตัวแทนของชุมชนวิชาการของจีน นั่นมีค่ามากกว่าผลกำไรของบริษัทเสียอีก
หลิววั่นซานลุกขึ้นและกำลังจะบอกลา แต่ทันใดนั้นลู่โจวก็พูดขึ้น
“ใช่ ผมเกือบลืมไปเลยว่าผมส่งวิศวกรจากโรงงานไปที่สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง”
หลิววั่นซานหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “วิศวกร?”
ลู่โจวพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ผมวางแผนที่จะรวมเทคโนโลยีการชาร์จแบบไร้สายเข้ากับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์น่ะ พวกคุณมีประสบการณ์ในการผลิตแบตเตอรี่รถยนต์ และเรามีเทคโนโลยีแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ เราก็ควรร่วมมือกันนะ”
ลู่โจวยิ้ม
“นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณสนใจที่จะผลิตอะไรที่ยิ่งกว่าแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์หรือไม่?”
…………………………….
Related
