124 – ไร้ความปราณี
เอี้ยนลี่เฉียงตัวแข็งอยู่ชั่วขณะ เขาไม่คาดคิดว่าพ่อของเขาที่เพิ่งมาเยี่ยมในวันนี้จะถูกคนอื่นจับตัวไปหลังจากแยกทางกับเขา
เอี้ยนลี่เฉียงจับธนูงูหลามเขาไว้แน่นในมือขณะที่ทั้งร่างของเขาสั่นสะท้านด้วยความโกรธ เขาต้องการที่จะบุกเข้าไปในห้องและฆ่าทั้งสองคนนั้นแต่สุดท้ายเขาก็อดกลั้นไว้
มันจะเป็นการดีกว่าสำหรับเขาที่จะรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมจากปากของคนทั้งสองนี้ก่อนที่จะตัดสินใจดำเนินการอย่างดีที่สุด
“ข้าคิดว่าถ้าเอี้ยนลี่เฉียงมีความลับอะไรพ่อของเขาก็น่าจะรู้ดี ได้ยินมาว่าเอี้ยนลี่เฉียงเป็นลูกกตัญญู หากท่านจับตัวพ่อของเขาไว้ต่อให้เขาไม่มีคัมภีร์ลับอะไรแต่สุดท้ายเขาก็ต้องยอมรับใช้ท่านอย่างแน่นอน”
“ ถูกต้องนั่นคือเหตุผลที่เราต้องคว้าจุดอ่อนของเขาไว้ รอดูพรุ่งนี้เถอะข้าจะส่งเอี้ยนเต๋อชางไปที่สำนักงานกฎหมายและยัดข้อหามันสักสองสามข้อ ยังต้องกลัวว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่คุกเข่าอีกหรือ! “
“ไม่คิดว่าเจ้าแก่โง่ของตระกูลลู่นั่นจะเสียสติไปแล้วจริงๆเขาถึงคิดจะจับคู่ลู่เป่ยซินกับเอี้ยนลี่เฉียงทันทีหลังจากพบเขาครั้งแรก!” หวังฮ่าวเฟยกล่าวอย่างโกรธแค้น
“ตราบใดที่นายน้อยคว้าจับจุดอ่อนของเอี้ยนลี่เฉียงไว้ได้ลู่เป่ยซินก็ไม่มีทางหนีรอดมือท่านไปได้อย่างแน่นอน “
“ว่าไปแล้วเมื่อพูดถึงเรื่องของลู่เป่ยซินเจ้าก็ค่อนข้างไร้ประโยชน์เสียจริง! กับอีแค่ผู้หญิงคนเดียวเจ้าก็ติดต่อกับนางมานานแล้วกลับไม่มีปัญญาทำให้นางตกอยู่ในมือเจ้าได้
ตอนนี้พ่อของนางได้เลือกคนที่จะมาเป็นคู่ของนางได้แล้ว เจ้าคิดจะรับเซ้งนางต่อจากข้ายังจะมีความหวังอีกหรือ?”
“ใช่ใช่ใช่นายน้อยเย่พูดถูกไม่ว่าจะอย่างไรข้าต้องช่วยนายน้อยเย่ให้ลู่เป่ยซินอยู่เคียงข้างท่านอย่างแน่นอน!” หวังฮ่าวเฟยยิ้มอย่างไร้ยางอาย
เมื่อได้ยินคำพูดที่แลกเปลี่ยนกันระหว่างทั้งสองเอี้ยนลี่เฉียงจึงรู้ว่าพวกเขามีแรงจูงใจในเรื่องของลู่เป่ยซิน อีกทั้งเรื่องนี้ยังเป็นความคิดที่สกปรกเป็นอย่างมากหวังฮ่าวเฟยหวังหลอกลวงน้ำใจลู่เป่ยซินเพียงเพื่อจะใช้นางเป็นสินค้า
“ ตอนที่ลู่เป่ยซินมาที่เมืองผิงซีเป็นครั้งแรกนางมีความรู้สึกแย่ๆเกี่ยวกับข้า ดังนั้นข้าจึงส่งเจ้าออกไปจัดการเรื่องนี้ หญิงสาวพรหมจารีที่ผ่านขั้นตอนท่าม้าแล้ว
ทั้งรูปร่างหน้าตาของนางนั้นยอดเยี่ยมที่สุด นางจึงนับได้ว่าเป็นหม้อหลอมยาที่ดีที่สุด ตราบใดที่ข้าได้พลังหยินของนางมาจะทำให้ข้าสร้างรากฐานได้สำเร็จอย่างแน่นอน”
“แน่นอนว่าด้วยความแข็งแกร่งของนายน้อยเย่ท่านจะสามารถกลายเป็นนักรบได้อย่างรวดเร็ว!”
“ บัดซบจริงๆข้าไม่คิดว่าการมีความสัมพันธ์กับสตรีตั้งแต่อายุยังน้อยจะทำให้ข้าสร้างรากฐานได้ยากลำบากถึงขนาดนี้ ถึงตอนที่ท่านพ่อส่งต่อตำแหน่งผู้ว่าการมณฑลมาให้ข้า รับรองได้ว่าสตรีคนไหนก็ตามที่ข้าต้องการข้าจะจับมาทำหม้อต้มยาให้หมดสิ้น’
“งั้นข้าก็ต้องขอบคุณนายน้อยเย่ล่วงหน้าแล้ว!”
“ไม่จำเป็นในเมื่อเจ้าทำงานให้ข้าเจ้าก็ต้องได้รับสิ่งที่เหมาะสม สินค้าครั้งนี้ดีกว่าครั้งก่อนมากมันทำให้ข้าอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ”
“ ฮิฮิฮินายน้อยเย่สามารถเข้าใจหยินหยางการที่ท่านสามารถใช้สตรีมาบ่มเพาะรากฐานนับเป็นความปรารถนาของชายชาตรีทั่วอาณาจักรฮั่น “
“ฮ่าฮ่าฮ่า ในตอนที่เจ้าเด็กน้อยเอี้ยนลี่เฉียงมาที่เมืองผิงซีครั้งแรกมันเกือบทำให้ข้อตกลงของข้าต้องจบสิ้นลง คอยดูพรุ่งนี้เถอะเมื่อข่าวเรื่องพ่อของมันข่มขืนเด็กผู้หญิงทั้งสองคนแพร่กระจายออกไปดูว่ามันจะทำหน้าอย่างไร”
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงได้ยินเรื่องนี้ ในที่สุดเขาก็สามารถระบุตัวของนายน้อยคนนี้ได้ เขาก็คือบุตรชายของผู้ว่าการมณฑลผิงซีนั่นเอง
ในขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงกำลังตั้งใจฟังอยู่ที่ประตูห้องน้ำ ชายในวัยสี่สิบคนหนึ่งก็เดินออกมาจากที่ไหนสักแห่งตรงข้ามกับประตูห้องน้ำนั่นเอง
บุคคลนั้นเดินบนพรมหนาและเสียงฝีเท้าของเขาก็แผ่วเบา กว่าที่เอี้ยนลี่เฉียงจะรู้สึกตัวฝ่ายตรงข้ามก็มองเห็นเขาแล้ว
“ ใคร…” คนๆนั้นตะโกน แต่ก่อนที่เขาจะได้เคลื่อนไหวอะไรลูกศรดอกหนึ่งก็พุ่งเสียบเข้าไปในปากทะลุออกด้านหลังศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว
โดยธรรมชาติแล้วเมื่อมีเสียงดังขึ้นเช่นนี้ย่อมเป็นสัญญาณเตือนให้กับสองคนที่อยู่ในห้องน้ำ เอี้ยนลี่เฉียงไม่รอช้าเขาถือคันธนูเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
หลังจากที่เดินเข้าไปเอี้ยนลี่เฉียงก็พบกับอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่กว้างประมาณยี่สิบตารางวา มีไอน้ำในอ่างแต่ก็ไม่หนาพอที่จะส่งผลต่อการมองเห็น
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงเข้าไปในนั้นเขาก็เห็นชายสองคนที่เปลือยเปล่า พวกเขารีบวิ่งไปที่ข้างสระว่ายน้ำแล้วหาเสื้อผ้ามาใส่
เอี้ยนลี่เฉียงยิงธนูออกไปทันที
“อ๊าาา !!!” นายน้อยเย่ซึ่งกำลังจะหยิบเสื้อผ้าส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ฝ่ามือของเขาซึ่งยังไม่ได้สัมผัสเสื้อผ้าถูกตอกเข้าไปในราวแขวนเสื้ออย่างรุนแรงเลือดของเขาสาดกระจายไปทุกที่
“ห้ามขยับ!” เอี้ยนลี่เฉียงร้องด้วยความโกรธขณะที่ลูกศรลูกที่สองของเขาจะเล็งไปที่หวังฮ่าวเฟย
หวังฮ่าวเฟยเปลือยก้นอยู่ในขณะที่เขายืนอยู่ข้างสระว่ายน้ำ เหงื่อมากมายผุดออกมาจากหน้าผากของเขา
“ วันนี้รู้ได้ยังไงว่าพ่อมาหาข้า” เอี้ยนลี่เฉียงตะโกนถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ พ่อ – พ่อของเจ้า…” หวังฮ่าวเฟยลิ้นพันกันด้วยความกลัว
“ เอี้ยนลี่เฉียง…!” หวังฮ่าวเฟยอุทานด้วยความตกใจราวกับว่าเขาเพิ่งถูกไฟฟ้าแรงสูงดูด ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน
“เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามของข้า รีบตอบมาไม่งั้นลูกธนูดอกนี้จะพุ่งไปปักศีรษะของเจ้า”
“ ข้ายอมบอกแล้ว…!” ในขณะนี้เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงเล็งธนูหวังฮ่าวเฟยก็ไม่สงสัยในคำพูดของเอี้ยนลี่เฉียงแม้แต่น้อย
“เป็นฉีตงไหลบอกเราเอง”
“เจ้ารู้จักฉีตงไหลได้อย่างไร?”
“พ่อของฉีตงไหลได้มาทำงานให้กับตระกูลของเรา ข้ารู้ว่าเขารู้จักกับเจ้ามาก่อนดังนั้นจึงให้เขาติดตามความเคลื่อนไหวของเจ้ารวมทั้งพ่อของเจ้าด้วย”
นั่นคือเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อเห็นว่าหวังฮ่าวเฟยพูดเสร็จแล้วมือของเอี้ยนลี่เฉียงก็ปล่อยลูกธนูออกไปให้แทงทะลุหน้าอกของเขาโดยตรง
ดวงตาของหวังฮ่าวเฟยเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที เขาก้มศีรษะลงเพื่อมองลูกศรที่หน้าอกของเขาจากนั้นมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียง
” เจ้าบอกว่า … “
“ข้าไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะปล่อยเจ้า!” เอี้ยนลี่เฉียงตอบอย่างเย็นชา
หวังฮ่าวเฟยกระอักเลือดออกมาหลังจากได้ยินคำพูดของเอี้ยนลี่เฉียง จากนั้นเขาก็ล้มลงไปในอ่างน้ำร้อนและเสียชีวิตทันที
ในขณะนี้เสียงฝีเท้าจำนวนมากดังออกมาจากด้านนอก
