127 – จนมุม
ภายใต้สถานการณ์อันโหดร้ายเช่นนี้แม้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะออกไปจากที่นี่ได้ แต่เขาก็จะกลายเป็นอาชญากรที่ทุกคนล้วนต้องการตัวเฉกเช่นเดียวกับงูจงอาง
เขาจะต้องอยู่ในความอับอายและซ่อนตัวไปตลอดกาล บางทีในระหว่างนั้นเขาอาจจะถูกลอบสังหารอยู่ตลอดเวลา
เว้นแต่เขาจะโค่นผู้ว่าการแคว้นผิงซีได้ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีโอกาสพิสูจน์ตัวเองไปตลอดชีวิต
และมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กอายุสิบสี่ปีจะโค่นผู้ว่าการแคว้นลงได้เพียงลำพังโดยไม่มีผู้สนับสนุนหรือผู้มีอิทธิพลอยู่เบื้องหลัง
ความยากลำบากของสถานการณ์นี้คล้ายกับนักเรียนมัธยมปลายจากโรงเรียนประจำจังหวัดพยายามขับไล่ประธานาธิบดีลงจากตำแหน่ง
หากเป็นโลกสมัยใหม่ที่ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถสื่อสารกันได้ใน โลกออนไลน์ก็ยังพอจะมีโอกาสอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามในโลกที่ปิดกั้นข้อมูลเช่นนี้มีคนไม่มากที่จะเชื่อเจ้าแม้ว่าเจ้าจะตะโกนสุดเสียงก็ตาม
เอี้ยนลี่เฉียงจ้องไปที่ชายในชุดดำด้วยความตกใจและโกรธ เขารู้สึกได้ว่าเลือดพุ่งขึ้นไปที่ศีรษะของเขา ชายในชุดดำจ้องมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างเย็นชา
เขาสะบัดดาบยาวในมือออกเบาๆให้เลือดที่เคลือบบนใบมีดหลุดออกไป จากนั้นเขาก็ก้าวข้ามศพของหญิงสาวทั้งสองที่อยู่บนพื้นและเดินไปหาเอี้ยนลี่เฉียง
“ ปล่อยนายน้อยแล้วข้าจะไม่ทำลายซากศพของเจ้า!” น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก
‘ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ ข้าต้องใจเย็นๆ !’
เอี้ยนลี่เฉียงพยายามทำให้ตัวเองสงบลงเขาก็ขยับมือมีดคูครีในมือของเขาเต้นอยู่กลางอากาศและตัดหูของเย่เซียวออกทันที
“อ๊ากกกกก !!!” เย่เซียวเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช
คอและไหล่ของเขาชุ่มไปด้วยเลือดสดๆของตัวเองในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ความเจ็บปวดรุนแรงจนเขาแทบจะอยู่นิ่งไม่ได้
เขาถูกบังคับให้ยืนขึ้นอีกครั้งเนื่องจากเอี้ยนลี่เฉียงจับเข็มขัดที่รั้งเขาไว้ เสียงกรีดร้องของเขาดังก้องไปทั่วทางเดิน น้ำตาและน้ำมูกไหลออกมาไม่หยุด
“ข้าอาจจะตาย แต่ก่อนที่ข้าจะตายข้าจะต้องแน่ใจว่าคนๆนี้จะมีชะตากรรมเดียวกันกับข้า
ข้ารู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าแต่ตราบใดที่เจ้าเก้าเข้ามามันจะตายอย่างแน่นอน เจ้าสามารถลองดูได้?” เอี้ยนลี่เฉียงมองตรงไปที่ชายในชุดดำ
ชายชราในชุดดำหยุดชะงักทันทีเขาถอยกลับหลังไปไม่กล้าคุกคามเอี้ยนลี่เฉียงอีก
“ถ้าคนๆนี้ต้องการให้ข้าตายเจ้าก็จะตายเช่นเดียวกัน เจ้ามีอะไรจะพูดกับเขาหน่อยไหม?” เอี้ยนลี่เฉียงถามเย่เซียว
“ อาจารย์ข้าไม่อยากตาย…!” เย่เซียวคร่ำครวญเสียงดัง
“ถ้าข้าถูกฆ่าตายที่นี่ท่านพ่อก็จะไม่ปล่อยท่านเช่นเดียวกัน จ้าวซ่งหมิงรีบไปตามท่านพ่อมา !” ดูเหมือนว่าชายในชุดดำคนนี้จะเป็นอาจารย์ของเย่เซียว
“ตอนนี้ข้าต้องออกไปแล้วไสหัวไปให้พ้น!” เอี้ยนลี่เฉียงกล่าวขณะที่จับเย่เซียวพร้อมกับเดินเข้าหาคนที่สวมชุดสีดำ
ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายลดลงอย่างรวดเร็วเหลือห้าจ้าง เมื่อเห็นว่าชายในชุดดำไม่มีความตั้งใจที่จะถอยกลับเขาจึงกดคมมีดคูครีในมือของเขาลึกเข้าไปในคอของเย่เซียว
บาดแผลที่คอของเขาเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นและเลือดเริ่มไหลซึมออกมาไม่หยุด เสื้อผ้าที่เย่เซียวสวมอยู่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเลือดของเขาเองแล้วครึ่งหนึ่ง
เอี้ยนลี่เฉียงมองตรงเข้าไปในดวงตาของชายในชุดดำโดยไม่มีความกลัวใดๆ มือที่เขาถือมีดยังคงนิ่งและก้าวที่เขาขยับไปพร้อมกับเย่เซียวก็ไม่มีทีท่าว่าจะช้าลงเลย
“ อาจารย์ข้าไม่อยากตายข้าไม่อยากตาย…!” เย่เซียวเกือบจะเป็นบ้าเมื่อเห็นทั้งสองฝ่ายใกล้กันมากขึ้น
พวกเขากำลังจะมาถึงระยะห้าจ้างแล้ว บาดแผลที่คอของเขามีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและเขาก็เสียเลือดมากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความตื่นตระหนก
เมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าใกล้ระยะห้าจางในที่สุดใบมีดของเอี้ยนลี่เฉียงก็แตะเส้นเลือดใหญ่ที่คอของเย่เซียว
เอี้ยนลี่เฉียงไม่หยุดและยังคงผลักเย่เซียวไปด้านหน้าต่อ ชายในชุดดำก็จ้องมองที่คอของเย่เซียวและมือของเอี้ยนลี่เฉียงอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
ในท้ายที่สุดเขาก็ก้าวถอยหลังเอี้ยนลี่เฉียงจึงหยุดกดมีดเข้าไปในบาดแผลของเย่เซียว
เอี้ยนลี่เฉียงยังคงผลักดันเย่เซียวในขณะที่ชายในชุดดำยังคงถอยกลับ ทั้งสองฝ่ายรักษาระยะห่างห้าจ้างในขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงเดินเข้าสู่ชั้นใต้ดิน
เพียงชั่วพริบตาเอี้ยนลี่เฉียงก็มาถึงด้านล่างทางออกที่เขาเดินเข้ามาพร้อมกับเย่เซียวที่ถูกลากจูง ความร้อนจากทางออกด้านบนกำลังคุกคามและแสงไฟก็ซึมผ่านรอยแตกของทางออก
ทางออกนั้นได้ถูกปิดตายแล้วเอี้ยนลี่เฉียงแทบจะไม่สามารถได้ยินเสียงตะโกนของใครบางคนจากด้านบนได้
“ห้องนี้ไฟไหม้ด้วย! รีบรื้อกำแพงห้องนี้ออกมาเร็วเข้าอย่าให้ไฟลุกลาม!”
เสียงดังก้องมาจากการสั่นสะเทือนเหนือพื้นดิน ทางออกใต้ดินถูกปิดสนิท ไม่สามารถออกจากที่นี่ได้อีกต่อไป
ชายในชุดดำหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา
“เจ้าเป็นคนฉลาดมากจริงๆเจ้าจุดไฟเผาด้านนอกเพื่อให้คนมาดับไฟที่นี่ก่อนที่พวกเขาจะพบเห็นอุโมงค์นี้จากนั้นพวกเขาจะรายงานให้เจ้าหน้าที่ทราบต่อไป
สิ่งนี้จะรับประกันความปลอดภัยและเส้นทางหลบหนีของเจ้าและยังเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงกล้าเข้ามาที่นี่ แต่เจ้าไม่รู้เลยว่างานเลี้ยงของเจ้าหน้าที่ที่อยู่ใกล้ๆล้วนมีแต่คนของเรา
อีกทั้งพวกเรายังเป็นเจ้าหน้าที่สูงสุดของเมืองผิงซีอีกด้วย ข้าเป็นคนแรกที่รีบเข้ามาที่นี่เมื่อข้าเห็นว่าเกิดเพลิงไหม้ข้าจึงรีบสั่งให้คนปิดล้อมสถานที่ไว้ไม่มีใครเข้าออกได้
อุโมงค์นี้ก็ถูกข้าปิดตายแล้วเช่นกัน ไม่เพียงแค่นั้นข้ายังสั่งให้คนทำลายห้องด้านบนเพื่อปิดกั้นอุโมงค์ไว้ หากเจ้าต้องการออกไปเจ้าสามารถใช้ทางอื่นได้ … “
เอี้ยนลี่เฉียงหายใจเข้าลึกๆและเดินไปข้างหลังกับเย่เซียวอย่างไร้คำพูด ตอนนี้เขาตกลงไปในหลุมพรางที่ชายชุดดำขุดไว้
เขาไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่ลักพาตัวเย่เซียวและหนีออกจากด้านบนเท่านั้น
อย่างไรก็ตามสิ่งที่จำเป็นตอนนี้คือเขาต้องออกจากห้องใต้ดินนี้ก่อน
“ถ้าเจ้ายังมีเหลือเลือดอยู่ก็เดินต่อไป แต่ถ้าเจ้าไม่มีแรงแล้วก็อย่ามาถ่วงข้า!” เอี้ยนลี่เฉียงกดมีดหนักขึ้นเล็กน้อยจึงสร้างบาดแผลที่คอของเย่เซียวอีกแผล
“ข้ายังเดินได้พวกเรารีบออกไปทันที!” เย่เซียวตอบด้วยความตื่นตระหนก
เอี้ยนลี่เฉียงผลักเย่เซียวขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง ตอนนี้เขาถูกล้อมทั้งสองด้านโดยมีคนยืนอยู่ห่างจากเขาห้าจ้าง ชายในชุดดำหรืออาจารย์ของเย่เซียวอยู่ข้างหนึ่งและผู้คุ้มกันอยู่อีกด้านหนึ่ง
หัวใจของเอี้ยนลี่เฉียงเต็มไปด้วยความขมขื่น ความเย็นของเกล็ดหิมะที่เกาะอยู่บนหลังมือทิ่มแทงเข้าใส่หัวใจของเขาโดยตรง
แม้ว่าเขาจะหนีออกไปจากเมืองผิงซีได้ในวันนี้ แต่ก็ไม่มีมีทางที่เขาจะลบล้างข้อกล่าวหาทั้งหมดได้ ตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้อย่างแน่นอน
ชายวัยกลางคนในเครื่องแบบผู้ว่าการแคว้นยืนอยู่นอกประตูทางเข้าหลักโดยมีกลุ่มทหารรักษาการณ์อยู่ข้างๆ เขามองไปที่เย่เซียวที่ถูกเอี้ยนลี่เฉียงจับไว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ท่านพ่อช่วยข้าด้วย !!” เย่เซียวคร่ำครวญเสียงดังทันทีเมื่อเห็นชายวัยกลางคน
“ ปล่อยลูกข้า” ผู้ว่าการสั่งเอี้ยนลี่เฉียงอย่างเย็นชา
“เจ้าสั่งการไปที่สำนักงานกฎหมายให้ปล่อยตัวเอี้ยนเต๋อชางที่พวกเจ้าจับมาในวันนี้แล้วพามาที่นี่” เอี้ยนลี่เฉียงออกคำสั่งกับผู้ว่าการแคว้นผิงซีอย่างใจเย็นซึ่งแม้แต่หวงฟู่เฉียนฉียังต้องก้มหัวให้
ในตอนนี้ไม่มีทางที่เอี้ยนลี่เฉียงจะหนีรอดไปได้ ทั้งหมดที่มีอยู่ในใจของเขาคือการช่วยเหลือเอี้ยนเต๋อชางและพยายามหนีออกจากเมืองผิงซี
เอี้ยนเต๋อชางยังคงถูกคุมขังในเรือนจำของสำนักงานบังคับใช้กฎหมาย ถ้าเขาเลือกที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้ด้วยตัวเองมันจะเป็นไปไม่ได้ที่เอี้ยนเต๋อชางจะยังมีชีวิตอยู่
ดังนั้นทางเลือกเดียวของเขาคือพาเอี้ยนเต๋อชางไปกับเขาและหนีเอาชีวิตรอดด้วยกัน
